บทที่2 จูบแรกของวัยสาว 1

บทที่2

จูบแรกของวัยสาว

ท่ามกลางรัตติกาลสีดำสนิทที่เงียบสงัด บริเวณหลังร้าน beautiful flower ที่ถูกกันไว้เป็นที่พักของเจ้าของร้าน บนเตียงเล็กๆแคบๆแต่น่ารักมีร่างบางนอนตะแคงหลับตาปิดสนิทอย่างไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ากำลังมีใครบางคนย่องมา

เขาคนนั้นก็คือ....

หนุ่มแก่(ที่เข้าใจว่าตัวเองยังหนุ่มอยู่)วัย50ปีที่กำลังย่องตอดๆแอบสะเดาะกุญแจเข้าทางด้านหลังของร้านดอกไม้อย่างชำนาญ ใบหน้าที่เริ่มเหี่ยวตามวัยหันซ้ายแลขวาล่อกแล่กก่อนจะก้าวพรวดเข้าไปหาร่างบางที่นอนหลับสนิทอยู่

อ๊ากๆๆ นี่เขากำลังทำอะไรอยู่นะ!

ธงชัยยกมือขึ้นปิดแก้มที่ร้อนผะผ่าวเหมือนเด็กหนุ่มวัย14ปีที่ย่องเข้าหาสาวไม่มีผิด

ดวงตาหื่นๆดูวาววามเมื่อกวาดตามองตามส่วนโค้งส่วนเว้าของประภาพิณที่นอนหลับด้วยลมหายใจที่สม่ำเสมอ

“ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ พี่ทำแล้วพี่จะรับผิดชอบน้องเอง ไม่ต้องห่วง” ธงชัยพูดเบาๆพลางยิ้มกริ่มก่อนจะยกมือขึ้นมาในระดับปากแล้วพ่นลมหายใจออกมา

ฟู่ๆ (เสียงเป่าลม)

เมื่อเย็นนี้เขากินข้าวกับปลาร้าทอดมา แต่เขาแปรงฟันมาแล้ว3รอบ เขามั่นใจแล้วว่าไม่มีกลิ่นปลาร้าทอดหลงเหลืออย่างแน่นอน

ธงชัยยกรักแร้ขึ้นมาดูทั้งสองข้าง วันนี้เขาใส่เสื้อกล้ามสุดเซ็กซี่มาด้วย เขาเคยได้ยินมาว่าผู้หญิงจะชอบผู้ชายขนรักแร้ยาวๆเพราะดูแมนและเท่ห์ดี มันจริงหรือเปล่านะ?

ไม่รู้ว่าจะจริงหรือเปล่า แต่เขาก็จัดการทาโลออนดับกลิ่นเต่ามาแล้วเรียบร้อย

ชายหนุ่มวัยใกล้ปลดเกษียณก้มลงก่อนจะเลิกเสื้อขึ้นแล้วเอานิ้วไชๆรูสะดือตัวเองขึ้นมาดม

โอเค ไม่มีกลิ่น เขาพร้อมแล้วล่ะ

พอคิดได้แบบนั้น ร่างที่เริ่มพุงป่องเพราะขาดการออกกำลังกายก็โถมเข้าใส่ประภาพิณทันที

“ว้าย!” หญิงสาวอุทาน รู้สึกตกใจจนตื่นเต็มตา ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของธงชัยได้อย่างสลัวราง ถึงจะเห็นไม่ชัด แต่เธอก็รู้ว่าเป็นใคร!

“ออกไปนะ” หญิงสาวพยายามดิ้นขลุกขลัก

“อย่าดิ้นนะ” ธงชัยขู่เสียงเข้ม “พี่จะรับผิดชอบน้องเอง”

“ออกไปนะ” ประภาพิณพูดเสียงสั่นพร้อมกับพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากร่างหนาๆที่ทาบทับอยู่บนตัวเธอ

“ดิ้นนักเรอะ นี่แน่ะ เอาพุงทับซะเลย” แล้วธงชัยก็เอาพุงบานๆของตัวเองมากดตัวเล็กๆของหญิงสาวเอาไว้จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

“ออกไปนะไอ้บ้า ฉันอึดอัด”

“มาเป็นของพี่ดีกว่านะจ๊ะ พี่ชอบน้องมานานแล้ว” ธงชัยสารภาพความในใจ

“ชอบมานานบ้าอะไร เห็นมาจีบแค่2วันเอง”

“แค่2วันก็นานสำหรับพี่แล้วจ้ะ พี่เป็นหนุ่มไวไฟนะจ๊ะ” ธงชัยพูดพลางก้มลงซุกหน้าตรงซอกคอของประภาพิณอย่างหื่นกระหาย

“ไฟใกล้มอดล่ะไม่ว่า” แม้ว่าจะกลัวแสนกลัวแต่ประภาพิณก็ยังไม่วายปากเสียเล่นเอาธงชัยตาลุกวาวอย่างโมโห

“เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องรู้เองว่าพี่ใกล้มอดหรือว่ายังร้อนแรงอยู่” แล้วเขาก็เลื่อนมือมาที่กระดุมเสื้อของหญิงสาว แต่ยังไม่ทันจะได้แกะกระดุมก็มีมือใหญ่ของใครคนหนึ่งมาแตะๆที่บ่าของเขาก่อนจะกระชากไหล่ของธงชัยให้ลุกขึ้นอย่างแรง

ยังไม่ทันที่ธงชัยจะได้เห็นเต็มตาว่าใครบังอาจมาขัดจังหวะรัก กำปั้นไม่มีรูก็ถูกอัดเข้าที่ใบหน้าของธงชัยเข้าเต็มเหนี่ยว

ปิ้วววว

ธงชัยลอยละล่องไปกระแทกกับประตูเสียงดังสนั่น ดวงตาเล็กๆของหนุ่มที่ไม่ยอมแก่เหลือบมองหน้าของบุรุษลึกลับเพียงแค่เสี้ยววินาที เห็นเพียงเครารุงรังและดวงตาดุที่วาววามอยู่ในความมืดก่อนที่ธงชัยจะตาลีตาเหลือกใส่เกียร์สุนัขโกยอ้าวออกจากร้านดอกไม้อย่างไม่คิดชีวิต

“ขะ..” คำว่าขอบคุณติดค้างอยู่ที่ลำคอระหง ในตอนนี้หญิงสาวรู้สึกสั่นไปหมดทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว ดวงตาคู่สวยมองชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ

ธัศไนยยืนหันหลังให้ประภาพิณพลางมองตามร่างของธงชัยจนร่างที่มีไขมันตรงท้องมากผิดปกติวิ่งกระเผลกๆออกไปจากร้าน

ประภาพิณยืนหน้าซีดเพราะยังตกใจกับธงชัยที่อยู่ๆก็บุกมาเข้าห้องของเธอโดยไม่ทันตั้งตัวไม่หาย ก่อนที่สัญชาตญาณระแวงภัยของผู้หญิงจะฉุดดึงสติของเธอให้กลับมาแล้วมองผู้ชายร่างสูงตรงหน้าอย่างเพ่งพิศ

ผู้ชายคนนี้สูงมากจริงๆ ผมสีดำกลมกลืนไปกับความมืด เขาดูเหมือนจะเท่มากจริงๆที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาช่วยเธอได้ทันเหมือนวีรบุรุษ แต่...ทำไมที่หลังของเขาถึงมีเด็กกระเตงมาด้วยล่ะนั่น

ฟึ่บ!

อยู่ๆธัศไนยก็หันขวับมาทางเธอ เล่นเอาประภาพิณสะดุ้งเฮือก เขาปราดเข้ามาประชิดตัวเธอก่อนจะเอื้อมมือใหญ่มาจับข้อมือบางแล้วออกแรงลาก