ตอนที่ 2 ทำลาย

“เงียบอย่างนี้แสดงว่าจริง พี่ไม่นึกเลยว่าน้าแก้วจะเป็นคนแบบนี้ อุตส่าห์รักไม่ต่างจากญาติผู้ใหญ่ แต่แท้ที่จริงแล้วก็สันดานเมียน้อยชัดๆ แอบลักกินขโมยกินของคนอื่น” เขาออกแรงบีบที่ต้นแขนหญิงสาวแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างลืมตัว จนตอนนี้ทานตะวันทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดเต็มที

“ปล่อยนะพี่อาทิตย์ ตะวันเจ็บ”

“แค่นี้มันยังไม่ได้เสี้ยวกับความเจ็บปวดที่เธอสองแม่ลูกมอบให้พี่ ทำไมไม่บอกพี่สักคำว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆ ที่เธอเองก็คุยกับพี่ตลอด หรือเธอเห็นดีเห็นงามด้วย ใช่สินะ! ถ้าน้าแก้วได้เป็นแม่เลี้ยงของไร่เธอเองก็จะได้มีหน้ามีตา ดีกว่าต้องมาเป็นแค่ลูกแม่บ้านใช่ไหม!”

“ฮึก...ตะวันไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะคะ ท่านรักกันแล้วตะวันจะห้ามได้ยังไง ก็เหมือนที่เรารักกันยังไงล่ะ” ทานตะวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน ดวงตาสวยมีหยาดน้ำเอ่อคลอ แค่เพียงกะพริบมันก็ไหลลงอาบสองแก้มทันที

“ใช่! เรารักกันพี่ถึงได้เสียใจมากยังไงล่ะ คนรักกันคุยกันทุกวันแต่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลย ถึงตายพี่ก็ไม่มีวันอภัยให้เด็ดขาด พวกเธอสองแม่ลูกมันก็ไม่ต่างจากปลิงที่คอยสูบเลือดสูบเนื้อพ่อของพี่หรอก” อาทิตย์ตะโกนใส่หน้าด้วยความเคียดแค้น แม้ว่าเขาจะรักเธอคนนี้มากแค่ไหน แต่ทว่าความเจ็บปวดที่ได้รับ มันกลบความรู้สึกพวกนั้นจนหมดสิ้นไปแล้ว

เพี๊ยะ!

“ที่ผ่านมาตะวันหลงคิดว่าพี่เป็นคนมีเหตุผลแต่ไม่ใช่เลย พี่มันงี่เง่าเอาแต่ใจ จิตใจคับแคบ รู้อย่างนี้ตะวันไม่เสียเวลามารักคนอย่างพี่หรอก ฮึก...”

“พี่ก็ไม่นึกว่าเธอจะเป็นคนเห็นแก่ได้ขนาดนี้เหมือนกัน ก่อนที่เราจะกลายเป็นพี่น้องกัน พี่ขอเปลี่ยนสถานะให้เธอมาเป็นเมียก่อนก็แล้วกัน” พูดจบอาทิตย์ก็ลากตัวหญิงสาวขึ้นไปบนเตียง

“พี่อาทิตย์จะทำบ้าอะไร ปล่อยตะวันเดี๋ยวนี้นะ” ทานตะวันโวยวายเสียงดัง แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยอมลดดีกรีความดุดันลงเลยสักนิด เขาตรึงข้อมือทั้งสองข้างไว้บนเตียง ส่งสายตาคมจ้องมองดวงหน้าสวยอย่างโกรธแค้น

“ปล่อยให้โง่สิ ครั้งนี้ถือว่าเป็นค่าเลี้ยงดูที่พ่อกับแม่พี่ส่งเสียเธอเรียนจนจบก็แล้วกัน” กล่าวจบอาทิตย์ก็โน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย กลิ่นสาวยั่วเย้าปลุกอารมณ์ให้คุกรุ่นขึ้นเป็นเท่าตัวจนไม่อาจห้ามใจ

ทานตะวันได้แต่ส่ายหน้าไปมา หยาดน้ำใสๆ ไหลลงจากหางตาเป็นสาย เธอไม่เคยนึกเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอและเขาต้องกลายมาเป็นศัตรูกัน แม้ว่าจะเคยทำใจไว้บ้างแต่ทว่าพอถึงเวลากลับสร้างความเจ็บปวดให้เกินกว่าที่คิด

“ตะวันเกลียดพี่อาทิตย์ เกลียดที่สุดในโลก ฮือๆ ๆ” เจ้าหล่อนตะโกนสุดเสียง แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับเงยหน้าขึ้นมาสบตามอง ใบหน้าหล่อแดงก่ำด้วยฤทธิ์ความกำหนัดที่แล่นพล่านในร่าง ยิ่งได้สูดกลิ่นกายหอมเป็นเอกลักษณ์ ยิ่งทำให้ความต้องการท่วมท้นขึ้นเป็นเท่าตัว

“ได้! เกลียดนักใช่ไหมวันนี้พี่จะทำให้เธอเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก” อาทิตย์โน้มใบหน้าคมลงประกบจูบริมฝีปากบาง บดจูบอย่างหนักหน่วงราวกับเธอเป็นที่ระบายความโกรธแค้น มือหนาคลายข้อมือสาวเจ้าให้เป็นอิสระ จากนั้นเลื้อยมาปลดเปลื้องผ้าสไบผืนงามออก เผยให้เห็นเนินอกเต่งตึงตั้งชูชันล่อตาล่อใจ

ทานตะวันยกมือขึ้นไปวางบนแผ่นหลังชายหนุ่ม เธอทั้งข่วนและหยิกเพื่อให้เขาเจ็บปวดและยอมปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ทว่าเรี่ยวแรงแค่นั้นกลับไม่เป็นผลให้เขาระคายเคืองแม้แต่น้อย

“เพิ่งรู้ว่าเธอชอบความรุนแรง จะเอาอย่างนั้นใช่ไหม” ใบหน้าหล่อผละออกมาเอ่ยด้วยรอยยิ้มมัจจุราช บ่งบอกว่าเขาไม่สะทกสะท้านกับความเจ็บปวดอันน้อยนิดนั่นเลย

“ฮือๆ ๆ ตะวันเกลียดพี่ได้ยินไหม เกลียดที่สุดในโลก” เจ้าหล่อนทำได้เพียงร้องไห้ร้องห่ม ตะโกนด่าพร้อมทั้งน้ำตาอย่างหมดทางสู้

“ยิ่งเธอเจ็บปวดพี่ยิ่งสะใจ ในเมื่อน้าแก้วทำอย่างนั้นกับแม่พี่ได้ พี่ก็จะเอาตัวเธอมาเป็นที่ระบายความใคร่เหมือนกัน” พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงอีกครั้ง ส่งปลายลิ้นตวัดเลียยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อ ทานตะวันได้แต่กำมือแน่นๆ ทุบบนแผ่นหลังระรัว แต่ทว่าความเสียวกลับแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ทำให้ความพยศเปลี่ยนเป็นความสมยอมอย่างช่วยไม่ได้ ความชำนาญของเขาทำให้หญิงสาวอ่อนระทวยได้อย่างง่ายดาย

ผ้าซิ่นตีนจกถูกปลดเปลื้องติดมือเขาออกไป ทำให้เรือนร่างขาวนวลเนียนมีเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วบดบังของสงวนอยู่

“อื้อ...อ่อย...”

ทานตะวันพยายามประท้วงในลำคอ เขาแทบไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสแม้แต่จะหายใจ ในช่วงเวลานั้นชายหนุ่มก็ปลดตะขอกางเกงยีนแบรนด์ดัง รูดซิปลง จากนั้นก็งัดเจ้าท่อนเอ็นตัวเขื่องออกมาชมโลกภายนอก รูดขึ้นลงสามสี่ครั้งเพื่ออุ่นเครื่อง ความต้องการอันหนักหน่วงทำให้ชายหนุ่ม ไม่คิดแม้แต่จะเปลื้องอาภรณ์ออกให้เสียเวลา

“เป็นเมียพี่นะตะวัน” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกระเส่าราวกับโหยหาสิ่งนี้มาแสนนาน ส่งสายตาอันหยาดเยิ้มมองดวงหน้าสวยอย่างเสน่หา ในวินาทีนี้ไม่มีอะไรจะหยุดความต้องการเขาได้เสียแล้ว

“ถ้าพี่ไม่ยอมหยุด ฮึก...ความรักที่ตะวันเคยมีให้มันจะไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว” เจ้าหล่อนขู่เขาพร้อมทั้งน้ำตา แม้ว่าจะไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้ แต่ทว่าเธอได้กล่าวเตือนแล้วหากมีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างมันจะต้องดำเนินไปตามนั้น

“พี่ไม่สนอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้ทำลายเธอให้น้าแก้วเจ็บปวดพี่ก็พอใจแล้ว...รู้ไว้ด้วย” คำพูดของเธอไม่ได้มีผลต่อจิตใจเขาเลย นั่นทำให้ทานตะวันเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อกล่าววลีสร้างความเจ็บปวดให้ฝ่ายหญิงแล้ว อาทิตย์ก็ใช้มือข้างหนึ่งจับท่อนเอ็นยาวใหญ่จ่อตรงกลางร่องสวาท แม้จะมีชั้นในลายลูกไม้สีขาวบดบังของสงวนอยู่ แต่ทว่ากลับไม่เป็นอุปสรรค เขาจับขอบชั้นในไปกองไว้ริมกลีบอวบอูมฝั่งหนึ่ง จากนั้นจึงยัดเยียดปลายหัวเห็ดเข้าไปอย่างช้าๆ