ตอนที่ 1 เข้าใจผิด

หลังลงรถที่เช่ามาจากสนามบินแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหุ่นกำยำสมส่วน ใบหน้าหล่อคมสัน ก็ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ทอดสายตามองไปยังบ้านไม้สองชั้นสไตล์รีสอร์ต ที่เจ้าตัวเคยอาศัยอยู่มาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ทว่าพอเรียนจบชั้นมอปลาย ‘อาทิตย์’ ก็ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศตามคำสั่งของบิดา

จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เข้าสู่ปีที่หกแล้ว เขาจบการศึกษาปริญญาตรีและโทด้านบริหาร จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของอังกฤษ จึงบินกลับมาอยู่ที่ไร่ภูเบศแห่งนี้อย่างถาวร

อาทิตย์กลับก่อนกำหนดที่เคยบอกบิดาไว้ถึงหนึ่งอาทิตย์ เพื่อจะมาเซอร์ไพรซ์และอยากกลับมาพบหน้า หญิงสาวที่เคยเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่วัยเยาว์นามว่า ‘ทานตะวัน’ เธอเป็นลูกสาวแม่บ้านคนโปรดของมารดา และเขาเองก็ให้ความเคารพนับถือไม่ต่างจากญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

ทานตะวันเป็นสาวน้อยที่เติบโตมาในไร่แห่งนี้พร้อมกับอาทิตย์ เธอเป็นสาวน้อยที่หน้าตาสะสวย เก่งเรื่องงานบ้านงานเรือนเป็นที่สุด แถมยังมีอัธยาศัยดีเข้ากับผู้อื่นได้ง่าย อุปนิสัยเหล่านี้ทำให้อาทิตย์หลงรักเธอได้อย่างง่ายดาย และทั้งสองต่างก็มีใจให้กันตั้งแต่เริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น แต่ทว่าเรื่องนี้กลับเป็นความลับรู้กันเพียงสองคน เพราะรู้ดีว่าทางครอบครัวอยากให้โฟกัสเรื่องเรียนก่อน

ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเดินมาเกือบจะถึงหน้าบ้าน ทว่ากลับต้องชะงักงันด้วยความสงสัย เมื่อได้ยินเสียงสะล้อซอซึง บรรเลงดังแว่วมาราวกับกำลังมีงานรื่นเริง หลอดไฟนับร้อยถูกประดับตกแต่งบริเวณสวนรอบบ้าน นั่นยิ่งทำให้เจ้าตัวมั่นใจเข้าไปใหญ่

“มีงานอะไรกันนะ”

อาทิตย์เอ่ยเบาๆ ก่อนจะลากกระเป๋าเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม เพราะคิดถึงและโหยหาอุ่นไอรักจากบ้านหลังนี้มาตลอด ยิ่งเข้าไปใกล้ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ เพราะมีแขกเหรื่อมาร่วมงานหลายสิบชีวิต เขาจำได้ว่าส่วนมากคือเพื่อนสนิทของบิดา

“อ้าว! อาทิตย์ไหนพ่อเราบอกว่าจะกลับอาทิตย์หน้า” กำลังจะเดินเข้าไปในงาน ก็มีหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง ในมือก็ถือแก้วไวน์สีเลือดนกไว้ดื่มด้วย

“สวัสดีครับคุณอา พอดีผมอยากกลับมาเซอร์ไพรซ์พ่อน่ะครับ” เจ้าตัวกล่าวพลางยกมือไหว้ชายสูงวัยกว่าอย่างมีสัมมาคารวะ

“อ้าว! พ่อเราไม่ได้บอกเหรอว่าจะแต่งงานวันนี้”

“ว่าไงนะครับ! พ่อจะแต่งงานงั้นเหรอ” ได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขาไม่นึกเลยว่าบิดาจะกล้าทำอย่างนี้ ทั้งที่มารดาเพิ่งจะเสียไปเมื่อปีที่แล้วนี่เอง แถมก่อนมารดาสิ้นลมหายใจ ผู้เป็นบิดายังสัญญาว่าจะไม่รักใครอีกตลอดชีวิต

“อ้าวนี่เราไม่รู้เรื่องหรอกเหรอ” เมื่อรู้อย่างนั้นอีกฝ่ายก็ทำหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

“ไม่ครับ พ่อไม่เคยบอกอะไรผมเลย แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” ความโกรธแค้นเริ่มปะทุขึ้นภายในอก เขาไม่เคยคิดว่าจะโกรธบิดาได้มากถึงขนาดนี้ และไม่มีวันอภัยให้อย่างแน่นอน

“เอ่อ...จันทร์แก้วน่ะ งั้นเดี๋ยวอาขอตัวก่อนนะ” กล่าวจบก็รีบเดินหนีโดยเร็ว ปล่อยให้ชายผู้มาใหม่ยืนถลึงตามองไปยังเวทีกำมือแน่นจนสั่น เมื่อเห็นว่าคู่บ่าวสาวกำลังเดินควงแขนขึ้นไปบนเวที สวมชุดพื้นเมืองบ่าวสาวชาวเหนือ สีหน้าของคนทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม บ่งบอกว่ากำลังมีความสุขมากแค่ไหน

ระหว่างนั้นอาทิตย์ก็บังเอิญเห็นหญิงสาวที่เขาเฝ้ารอวันมาพบเจอ เจ้าหล่อนสวมชุดพื้นเมืองล้านนา เกล้าผมขึ้นทัดดอกกล้วยไม้ดูสวยสะดุดตา จนทำให้ชายหนุ่มตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรีบเดินเข้าไปรั้งแขนเธอไว้ ก่อนจะเดินไปยังหน้าเวทีเสียก่อน

เมื่อโดนรั้งแขนไว้เจ้าหล่อนก็สลัดออกโดยอัตโนมัติ หันขวับมาจ้องมองอย่างไม่พอใจ แต่ทว่าเมื่อรู้ว่าเป็นใครใบหน้าสวยก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที

“พี่อาทิตย์!”

“มานี่เลย” เขาไม่มีอารมณ์ส่งยิ้มตอบ แม้ว่าอยากจะทำมันมากเหลือเกิน แต่ตอนนี้เรื่องที่บิดาแต่งงาน โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขามันสำคัญกว่านั้น

“พี่อาทิตย์จะพาตะวันไปไหน ปล่อยนะคะ” เจ้าหล่อนพยายามเอ่ยท้วง แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับยังคงกระชากแขนอย่างไร้ความปรานี ผิดแปลกกับพี่อาทิตย์ที่เคยอ่อนโยนคนนั้น

“ตามมาเถอะน่า แล้วก็หุบปากด้วยไม่งั้นพี่จัดการเธอแน่” เขาลากตัวเจ้าหล่อนเดินเข้าไปในบ้าน ขึ้นไปยังชั้นสองเข้าห้องนอนตัวเอง

ปัง!

“โอ๊ย! พี่อาทิตย์ทำบ้าอะไรเนี่ย” เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว อาทิตย์ก็ผลักร่างบอบบางลงที่พื้นอย่างไม่ไยดี ทำให้ก้นงามงอนกระแทกพื้นจนรู้สึกเจ็บไม่น้อย

“อธิบายมาซิว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง! แม่เธอกับพ่อพี่แต่งงานกันได้ยังไง!” อีกฝ่ายยืนกอดอกทำหน้ายักษ์ ตะโกนออกไปสุดเสียง จ้องมองดวงหน้าสวยอย่างเดือดดาล

ที่เขาต้องถามทานตะวันอย่างนี้ เพราะช่วงที่อยู่เมืองนอก ได้ติดต่อพูดคุยกับเจ้าหล่อนแทบจะทุกวัน แต่ทว่าหญิงสาวกลับไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย

“คือ...ท่านรักกันมาได้พักใหญ่แล้วค่ะ” ทานตะวันก้มหน้าตอบเบาเสียง เธอเองก็ไม่ได้เห็นด้วยในการแต่งงานครั้งนี้ แต่ทว่าท่านทั้งสองรักกันจึงไม่มีสิทธิ์จะห้าม แถมยังรู้ดีแก่ใจว่าความรักครั้งนี้ มันเกิดขึ้นก่อนที่มารดาของอาทิตย์จะเสียชีวิตด้วยซ้ำ

“พักใหญ่ของเธอมันนานแค่ไหนแล้ว หรือจริงๆ แล้วน้าแก้วกับพ่อแอบเป็นชู้กันก่อนแม่พี่ตาย” อาทิตย์นั่งยองๆ ลงตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะจับแขนข้างหนึ่งบีบแรงๆ คาดคั้นเอาความจริง

“...” ทานตะวันเอาแต่เงียบ พูดอะไรไม่ออกเพราะมันคือเรื่องจริงอย่างที่อีกฝ่ายกล่าว