2-ต้องการพบเธอ

...สายตาคมที่ยืนมองเหตุการณ์ในมุมลับตา การเสวนาระหว่างหญิงสาวที่เขาเพิ่งชนอยู่ในสายตาของเชคฮ บราฮิมตลอดหลังจากที่เขานั้นเดินออกมา เชคฮ บราฮิมดั่งถูกสาปให้นิ่งดั่งหินเมื่อเห็นใบหน้าหวานเสลา ดุจนางพญา ดวงตาคมของม่านฟ้าที่มองหน้าสบตาเขามันตราตรึงติดในดวงตาอย่างน่าจดจำ...^นางฟ้าเดินดิน^ เขาตราหน้าเธอในใจ

"มีอะไรพึงพอใจหรือครับท่าน" ราชิตเลขาคนสนิทเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายอมยิ้มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หากสิ่งนั้นไม่ถูกใจจริง ๆ

"เราพอใจหญิงนางนั้น" เชคฮ บราฮิมเอ่ยบอก

"ท่านหมายถึงใครหรือครับ"

"นางฟ้าเดินดินคนนั้น" คำพูดที่ทำเอาเลขาอย่างราชิตถึงกับงวยงงเมื่อเจ้านายพร่ำบอก "คนที่ชนเราตอนเข้ามา" เชคฮ บราฮิมขยายความเมื่อเห็นแล้วว่าคนสนิทไม่เข้าใจ "เราต้องการเธอคนนั้น!" เสียงเข้มแผดดังหนักแน่นอย่างมุ่งมั่น

"แต่กระผมเกรงว่า..."

"อยากได้ก็คืออยากได้!...ไปสืบมาว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน แลกด้วยอะไรเราก็ยอม" เสียงราชิตต้องหลบคืนกลับสู่ลำคอเมื่อเจ้านายแผดเสียงกังวานดังลั่นยิ่งกว่าระฆัง ทายาทท่านผู้นำแห่งรัฐชาร์จาห์ที่ใครต่อใครนั้นเกรงขาม ด้วยสมญานามที่ก้องไปทั่วว่าดุดันและเด็ดขาดที่สุด สิ่งไหนที่เชคฮ บราฮิมปริปากพูด นั่นหมายถึงต้องทำให้สำเร็จและต้องได้ในสิ่งที่ต้องการ

"ครับ...กระผมจะดำเนินการให้" สิ้นเสียงตอบรับของราชิต เลขาคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนที่รู้ใจ ไม่ว่างานใดก็ไม่ทำให้เชคฮ บราฮิม นั้นผิดหวัง

**********************

"ท่านครับ" เสียงราชิตเอ่ยเรียกเมื่อข้อมูลที่นายเหนือหัวต้องการทราบ เขาพร้อมที่จะรายงาน

"ว่ามา" ร่างหนากำยำที่นั่งบนเก้าอี้หรูห่อหุ้มด้วยแพรไหมเนื้อดีขลิบทอง หมุนวนมาประจันหน้ากับเลขาคนสนิท

"เธอชื่อ ม่านฟ้า มงคลกุล อายุยี่สิบแปดปี ยังไม่มีครอบครัว ครองสถานะโสด สัญชาติไทย เชื้อชาติไทยโดยแท้ พ่อแม่ของเธอตายจากไป มีเพียงยายที่เลี้ยงเธอมา และตายจากลาไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้เธอทำงานที่บริษัทเอกชนในประเทศไทยครับ...และตอนนี้เธอลาพักร้อนเพื่อพักผ่อน และจะอยู่ที่อาหรับเจ็ดวันครับ ข้อมูลที่ได้มีเพียงเท่านี้ครับ" ราชิตรายงานตามที่ได้ข้อมูลมา

"แค่นี้ก็เพียงพอ แล้วเธอไม่มีญาติที่ไหนรึ?" เชคฮ บราฮิม ย้อนถามอย่างสงสัย เธอคือผู้หญิงตัวคนเดียวหรืออย่างไร

"ไม่มีครับ เธอตัวคนเดียว แต่เธอมีเพื่อนสนิทที่รักกันมากหนึ่งคนครับ" เป็นดั่งที่เชคฮ บราฮิมสงสัยเธอจะไม่มีใครอยู่ข้างกายเลยหรืออย่างไร ผู้หญิงที่ไหนจะไม่มีเพื่อนหรือว่าคนสนิท

"อืม...เราต้องการพบเธอในมื้อเย็นวันนี้"เชคฮ บราฮิม บอกถึงความต้องการ

"แต่ท่านมีนัดกับแขกคนสำคัญนะครับ"ราชิตย้ำเตือนในหน้าที่ที่ทายาทอย่าง เชคฮ บราฮิม ต้องทำให้เวลาอันใกล้

"เราจะไม่ทำให้เสียงาน...เป็นไปได้ไหมหากจะเลื่อนเวลานัดแขกสำคัญของท่านพ่อให้เร็วขึ้น” ถึงจะเป็นคนเลือดร้อนเอาแต่ใจแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

การพบปะแขกคนสำคัญของท่านผู้นำถูกเลื่อนให้เร็วขึ้นตามที่เชคฮ บราฮิมร้องขอ ราชิตทำงานได้ดีตามที่เขาต้องการเสมอและคงไม่มีใครรู้ใจเขาได้มากกว่าราชิตอีกแล้ว แขกคนสำคัญคือคนที่ท่านผู้นำรัฐต้องการร่วมลงทุนในธุรกิจอุตสาหกรรมด้วย เม็ดเงินมหาศาลที่จะเป็นผลตอบแทนหากได้หุ้นส่วนคนนี้ร่วมลงทุนและเชคฮ บราฮิมก็ไม่ได้ทำให้ท่านผู้นำรัฐผิดหวัง ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีอย่างตั้งใจ

…หน้าที่อันถึงกระทำนั้นสิ้นสุดด้วยความราบรื่นไร้อุปสรรคขวากหนาม ต่อไปคือหน้าที่ของหัวใจที่เรียกร้องหาหญิงที่เขาตราหน้าว่าเป็น นางฟ้าเดินดิน ความสะพรึงในดวงตาและใบหน้าของเธอแม้เพียงแรกเจอ เขานั้นก็อยากได้เธอมาครองเสียแล้ว เชคฮ บราฮิม ผู้ที่ไม่ค่อยหลงใหลในสาวงามนัก แต่เมื่อได้พบเจอกับเธอคนนี้

ม่านฟ้า มงคลกุล

หญิงสาวชาวไทยที่ต้องตาต้องใจเพียงสัมผัสแรก เธอก็เป็นเหมือนฉนวนไฟชั้นดี ที่กำลังปุกปั่นหัวใจของเชคฮหนุ่มผู้เลือดร้อน ดุดัน และโหดร้ายในสายตาคนอื่นให้หวั่นไหวได้ถึงเพียงนี้อย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน