บทที่1.พระราหูเข้า พระเสาร์แย่งกันแทรก..

ญาณินกลอกตามองบน พยายามไม่นึกถึงหน้าว่าที่เจ้าบ่าว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมหายใจแรงๆ ‘คนรักของน้องสาวคือคนที่เธอเหม็นหน้าที่สุด’ ญาณินไม่เคยคิดมาก่อน หมอนั่นกับน้องสาวจะคบกันยืดยาว จนถึงขั้นแต่งงานกันได้

คริสเตียน ยู หนุ่มลูกครึ่งไทยจีนคนนั้น รูปหล่อ รวย และถือตัวจะตาย

ชายผู้นั้นไม่เคยเข้ามาแนะนำตัวกับญาติฝ่ายหญิง ทำตัวลับๆ ล่อๆ และมีข่าวฉาวบ่อยๆ ญาณินเกลียดผู้ชายเจ้าชู้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หมอนั่นเข้าข่ายผู้ชายอันตรายที่ไม่ควรเข้าใกล้ ไม่รู้เหมือนกันว่าพัฐสุดาทำอีท่าไหน ถึงจับพลัดจับผลูไปคบกับวายร้ายคนนั้นเข้า

“ดาท้องเหรอ?”

มันอดใจไม่ได้ญาณินเลยพลั้งปากถาม

พัฐสุดาหน้างอ มองญาณินตาคว่ำ “พี่ณินกำลังดูถูกน้องสาวอยู่นะคะ”

“พี่ขอโทษนะ แต่แหมมมม...” ข่าวฉาวๆ ของหมอนั่นเข้าหูเป็นระยะ ญาณินเลยไม่อยากคิดในแง่ดี อีกอย่างท่าทางของคริสเตียน ก็ดูไม่ถึงขั้นที่จะรักน้องสาวเธอมาก ถึงขั้นยอมสละโสดได้เลย

“พี่ณินคะ ถึงภาพลักษณ์ของคริสเตียนเขาจะดูไม่ดีนัก แต่คริสเตียนเขาก็รักดาจริงๆ นะคะ”

“เอาเถอะ...ถึงขั้นนี้แล้ว พี่จะพยายามเชื่อแล้วกันนะ”

ผ่านด่านบิดา มารดามาได้ ถึงขั้นมีการ์ดงานแต่งมายืนยัน คงไม่ใช่เรื่องที่กุขึ้นมาเพื่อล้อเล่นแน่ๆ ญาณินแอบผ่อนลมหายใจ นึกเป็นห่วงพัฐสุดาขึ้นมาติดหมัด

“พี่ณินต้องมางานดาให้ได้นะคะ”

“อืม” ญาณินพยักหน้ารับส่งๆ สอดการ์ดสีฉูดฉาดเก็บไว้ในเก๊ะทำงาน มองสีหน้าสดชื่นของน้องสาวด้วยความหนักใจ

ก๊อกๆ

คล้อยหลังพัฐสุดาไปหลัดๆ เสียงเคาะกระจกกับสายตาสอดรู้ของสองสาวเพื่อนซี้ก็ทำให้ญาณินนึกระอา

“ไม่รู้สักเรื่องได้ไหมยะ”

แพรไหมกับพัชรีพูดขึ้นมาพร้อมกัน “ไม่ได้!! เล่ามาเลย น้องสาวแกมาหาทำไมยะ”

ญาณินโครงศีรษะ เปิดเก๊ะหยิบการ์ดแต่งงานส่งให้แทน

“น้องแกจะแต่งงาน” ญาณินยิ้มกร่อยๆ

“แต่งงานกับคุณคริสเตียนด้วย” เสียงแหลมปรี๊ดจนเพื่อนร่วมงานคนอื่นหันมาสนใจ

“แกจะตะโกนทำไมยะ” ญาณินปรามเสียงแข็ง

“ณินแกคิดเหมือนฉันไหม?” แพรไหมกระซิบถาม

“คิด ฉันถามยัยดาไปแล้วด้วย ไม่ได้ท้อง!!” ญาณินตอบแล้วก็ถอนใจแรงๆ “ฉันไม่คิดว่าหมอนั่นจะจริงจังกับยัยดา รักๆ เลิกๆ เป็นสิบรอบ ข่าวเรื่องความสำส่อนก็ไม่เคยซา แล้วทำไมถึงตกลงปลงใจแต่งงานกับยัยดาได้วะ?”

“ฉันก็คิดเหมือนแก...เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ” พัชรีเปรย

“แล้วแกไม่คิดจะค้านหรือไงยัยณิน” เมื่อแพรไหมถาม ญาณินมองสบตาเพื่อนแล้วสิ่งยิ้มกร่อยๆ ให้

“แค่นี้ ฉันยังหัวเน่าไม่พออีกเหรอไงยะ”

“นั่นสิเนอะ” คราวนี้สองสาวครางเบาๆ พร้อมกัน

เรื่องความรักที่พ่อแม่มีต่อบุตรนั้น ใครบอกว่ารักเท่ากัน ไม่จริงหรอก ญาณินนี่ไงลูกชัง ในบรรดาบุตรทั้งสามคนของเทพกับแววตา ญาณินคือลูกคนกลางที่ความรักของบิดา มารดามาไม่ถึง ทรงพลคือพี่ชายคนโต เขาเป็นความหวังของพ่อกับแม่ ยิ่งเจริญในหน้าที่การงานมากเท่าไหร่ ทั้งสองท่านก็มักจะเปรียบเทียบกับญาณินจนเธออึดอัด เลยอัปเปหิตัวเองออกมาจากบ้าน ไม่อย่างนั้นบ่าของเธอก็จะต้องแบกเรื่องไม่สบายใจเพิ่มขึ้นทุกวัน

หน้าที่การงานญาณินก็ไม่ได้แย่ แค่ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาให้กับบิดามารดาได้

ญาณินไม่ชอบระบบราชการ ที่ต้องปั้นหน้าใส่กัน แถมมีคอร์รัปชั่นทุกหย่อมหญ้า ญาณินเลยเลือกทำงานที่ตัวเองชอบและสบายใจ เธอเลยถูกกระแหนะกระแหนบ่อยๆ

พัฐสุดาคือลูกสาวคนเล็กที่น่ารักอ่อนหวาน

คนกระด้างหัวแข็งอย่างญาณินเลยถูกทับถมมากขึ้น

ญาณินไม่ใช่คนหัวแข็ง เธอมีเหตุผลต่างหาก ไม่ใช่อะไรก็เออออตามคนอื่นไปเรื่อยๆ ญาณินไม่ใช่คนแบบนั้นไง เลยกลายเป็นคนขวางโลกในสายตาคนอื่น

โชคดีที่มีเพื่อนสนิทรู้ใจ...ญาณินเลยไม่ต้องหดหู่ เพราะไม่ได้เป็นที่ครอบครัวต้องการ

บทที่2.คู่ปรับตัวฉกาจ

พอเห็นรายชื่อคู่ค้าเต็มตาญาณินถึงกับถอนใจดังเฮือก!! เธอยกมือขยี้เปลือกตาแรงๆ และแอบหวังให้ตัวเองตาฝาด ครั้นลืมตาหลังปล่อยเวลาผ่านไปชั่วครู่ ความจริงที่ยังเห็นอยู่เต็มตา ก็ทำให้เธอหนักใจมากขึ้น

“หมวย ไม่มีรายอื่นแล้วหรือไง” ญาณินกระซิบถามเพื่อน

แพรไหมส่ายหน้ายิ้มกร่อยๆ ให้ “ไม่มี รายนี้ถูกที่สุดแล้ว”