ตอนที่ 4 ลักพาตัว

แดนดินยืนกระต่ายขาเดียว จะอย่างไรก็ไม่ยอมไปพบเสี่ยโจตามที่แพรวาขู่ แต่เด็กหนุ่มก็รู้ตัวว่ากำลังอยู่ในภาวะอันตราย หลังจากอยู่อย่างหวาดระแวงมาหลายวัน กอปรกับแพรวาก็ตามรังควานและขู่บังคับ เขาจึงตัดสินใจจะเล่าทุกอย่างให้เหนือนทีฟัง คนดี ๆ อย่างเหนือนทีคงไม่นิ่งดูดาย ปล่อยให้เขาโดนเสี่ยโจฆ่าตายอย่างแน่นอน

หลังเลิกเรียนในเย็นวันหนึ่ง แดนดินก็ไปตามหาเหนือนที รู้จากเพื่อนร่วมคลาสของรุ่นพี่ ว่าแก๊งจี่หอยนั่งเล่นกันอยู่หน้าตึกคณะ

“อ้าว! ดิน เพิ่งเลิกเรียนเหรอ สนใจดูละครเวทีของคณะพี่ไหม นี่บัตรใกล้หมดแล้วนะ”

มีดาวที่ยืนขายบัตรเข้าชมละครเวทีของคณะตนอยู่หน้าคณะของแดนดินยื่นบัตรมาตรงหน้ารุ่นน้อง

แดนดินเหลือบมองบัตรในมือน้องสาวฝาแฝดของคู่อริอย่างมีฟ้า ก่อนจะฉีกยิ้มหวาน “สนใจสิครับ พี่มีดาวเป็นนางเอกทั้งที ดินจะไม่ไปดูได้ไง”

แดนดินรับบัตรมาพลิกดูพลางชมแล้วชมอีกว่ามีดาวในรูปหลังบัตรสวย แต่น้อยกว่าตัวจริง

ป้อยอมีดาวอยู่สักพัก เขาก็หลอกถาม

“พี่มีดาวเห็นพวกพี่เหนือไหมครับ?”

“ได้ยินว่าจะไปนั่งทำรายงานในห้องสมุดนะ” มีดาวเผลอบอก ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก เพราะเพิ่งนึกได้ว่าพี่ชายสั่งให้ช่วยกันแดนดิน ออกจากเหนือนที

แดนดินยิ้มให้จนตาเป็นสระอิ แล้วก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ หายเข้าไปทางห้องสมุดทันที

แดนดินมองหากลุ่มรุ่นพี่แก๊งจี่หอย ก่อนจะเห็นอิงครัตกับชวกรนั่งหันหลังอยู่ตรงโต๊ะด้านในสุดติดผนัง ตรงข้ามของทั้งสองมีนักศึกษาสองคนยกหนังสือเล่มใหญ่ขึ้นมาอยู่ในระดับใบหน้า ซ่อนตัวจากสายตาคนอื่น

อิงครัตกับชวกรกำลังแซวทั้งสองอย่างสนุกปาก นั่นทำให้แดนดินเดาไม่ยากว่าคนสองคนหลังหนังสือเล่มนั้นกำลังจูบกันอยู่

“คืนนี้ดินขอไปนอนห้องพี่เหนือด้วยนะครับ”

แดนดินส่งเสียงดังขัดจังหวะ จนหนังสือเล่มหนาถูกลดลงมา เผยให้เห็นใบหน้าแดงระเรื่อของเหนือนทีและมีฟ้า

แววตาแดนดินไหวระริก เก็บกดความเสียใจผิดหวังไว้ไม่มิด จนมีฟ้ายกยิ้มอย่างพอใจ

“น้องดิน มาได้ไงเนี่ย?” ฝ่ายเหนือนทีก็ยิ้มเขิน ถามรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงเก้อ ๆ

“เจอพี่มีดาวที่หน้าคณะ เธอบอกว่าเห็นพวกพี่เดินมาทางห้องสมุด ดินก็เลยตามมา ดินขอไปนอนด้วยนะครับ ดินมีเรื่องจะปรึกษา”

ใบหน้าเศร้า ๆ และสายตาอ้อนวอนของแดนดินทำให้เหนือนทีตอบตกลงทันที ในขณะที่มีฟ้ารู้สึกไม่พอใจจนชักสีหน้าใส่ ก่อนจะซ่อนยิ้มร้ายราวกับมีแผนอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

ก่อนแยกย้ายทั้งห้าคนตกลงจะไปหาอะไรกินกัน แล้วก็มาจบที่ร้านหมูกระทะตามที่ชวกรเสนอ

ด้วยความที่รักผู้ชายคนเดียวกัน แดนดินกับมีฟ้าจึงเขม่นกันตลอดเวลาหน้าเตาหมูกระทะ ดีที่อิงครัตกับชวกรคอยปรามเพื่อนตัวเองเพราะเห็นว่าแดนดินทำหน้าเศร้าที่โดนรุ่นพี่คอยต่อว่าจิกกัด แดนดินจึงพอจะยิ้มออกมาได้บ้าง แต่กับมีฟ้านั้น…

“ขี้หวงจังเลยนะครับ”

เมื่อสบโอกาสได้อยู่กับมีฟ้าตามลำพังตอนมาเข้าห้องน้ำ แดนดินก็แสดงตัวว่าเป็นคู่แข่งเบอร์หนึ่ง

“มึงก็รู้นี่ ว่ากูขี้หวง เคยบอกแล้วไงว่าของของกู ถ้ากูไม่ให้ ใครหน้าไหนก็มาแย่งเอาไปไม่ได้ทั้งนั้น” มีฟ้าผลักร่างของแดนดินไปกระแทกกับผนังตรงทางเดินไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะยกนิ้วขึ้นชี้หน้ารุ่นน้อง “โดยเฉพาะมึง ที่คิดใช้วิธีสกปรกจับเหนือ คิดว่ากูไม่รู้เหรอ?”

แดนดินฝืนยิ้ม ยกมือขึ้นจับคอเสื้อนิสิตให้เข้าที่ แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตามีฟ้า

“ฮะ? นี่อย่าบอกนะครับ ว่าพี่ฟ้ากับพี่เหนือได้กันเพราะนมหมีคาราเมล?” แม้สายตาและท่าทางที่แสดงต่อหน้ามีฟ้าจะออกไปทางเยาะเย้ยถากถาง แต่ในใจของเด็กหนุ่มนั้นเจ็บปวดเหลือเกิน นั่นหมายความว่าเหนือนทีตกเป็นของมีฟ้าแล้วจริง ๆ

แต่เขาจะยอมแพ้ไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องของหัวใจ แต่มันหมายถึงชีวิตของเขาด้วย ลำพังตัวเองไม่เท่าไร แต่หากเขาเป็นอะไรไปดนัยจะอยู่อย่างไร

“ภูมิใจเหรอครับ? ถ้าพี่เหนือไม่กินยานั่นเข้าไป จะอยากได้พี่ฟ้าไหมนะ?”

แดนดินจึงต้องทิ้งระเบิด เพื่อสั่นคลอนความสัมพันธ์ของทั้งคู่

“ไอ้แดนดิน!” มีฟ้าโมโหจนเลือดขึ้นหน้า “มึงยอมรับแล้วสินะว่าใส่ยาลงไปในนมหมีนั่น”

“ใช่ ดินยอมรับ แต่ดินก็ดีใจนะที่ไม่ได้ใช้มัน เพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องมานั่งสงสัยว่าพี่เหนือเอาดินเพราะอะไร เพราะชอบจริง ๆ หรือแค่เงี่ยนยา!”

เพียะ!

ใบหน้าเล็กสะบัดไปตามแรงตบของฝ่ามือใหญ่ แต่แดนดินก็ไม่ได้ตอบโต้ เพราะในใจลึก ๆ ของเด็กหนุ่มก็เกลียดการกระทำของตัวเองเช่นกัน

“หวงมากก็ระวังเอาไว้ให้ดี ดินไม่หยุดแค่นี้หรอกนะ ดินรักพี่เหนือ พี่เหนือเป็นเป้าหมายเดียวในชีวิตของดิน พี่ฟ้าไม่รู้หรอกว่ามันมีค่ามากแค่ไหน คนที่ไม่เคยขาด ไม่เคยเสียอะไรอย่างพี่ไม่มีทางเข้าใจ เหมือนที่พี่ไม่เข้าใจความรัก พี่แค่หวงของ พี่แค่อยากได้ พี่ไม่ได้รักพี่เหนือเหมือนที่ดินรัก”

แดนดินพรั่งพรูออกมาทั้งน้ำตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ไม่อยากยอมรับว่าได้เสียเหนือนทีไปให้มีฟ้าเสียแล้ว

“ไอ้แดนดิน!” มีฟ้าเงื้อฝ่ามือขึ้นจะฟาดอีกรอบ แต่ก็มีมือหนึ่งมายึดข้อมือของเขาเอาไว้

“ไอ้ฟ้า! มึงเป็นบ้าอะไรวะ? ลงไม้ลงมือกับน้องมันทำไม?” อิงครัตพุ่งตัวเข้ามาห้าม ก่อนจะเหวี่ยงร่างเพื่อนรักให้ออกห่างจากร่างของรุ่นน้อง

“ถ้าพี่ฟ้าไม่พอใจที่ดินขอมากินหมูกระทะด้วย ก็บอกดินดี ๆ ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องมาทำร้ายกันแบบนี้เลย” แดนดินเล่นบทนางเอกผู้น่าสงสารต่อด้วยการตัดพ้อทั้งน้ำตา มือข้างหนึ่งยกขึ้นกุมข้างแก้มแสดงถึงความเจ็บปวดเสียใจ

“หึ ต่อหน้าคนอื่นทำไมมึงไม่พูดเหมือนที่พูดกับกูล่ะ ตีสองหน้า!” มีฟ้าโมโหจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

“ไอ้ฟ้าใจเย็น ๆ มึงอย่าหึงแรงแบบนี้ได้ไหมวะ กูก็ไม่เห็นว่าน้องมันจะทำอะไรให้เลย มีเหตุผลหน่อยดิวะ” ฝ่ายอิงครัตยังคงเข้าข้างรุ่นน้อง เพราะก็ไม่เห็นว่าแดนดินจะมีท่าทีต่อสู้อะไร ออกจะน่าสงสารด้วยซ้ำ

“หึงเหรอครับ? พี่ฟ้าหึงดินเหรอครับ? ถ้าดินทำให้พี่ฟ้าเข้าใจผิด ดินขอโทษนะครับ แต่ดินไม่ได้คิดอะไรกับพี่เหนือจริง ๆ นะครับ ที่ขอไปนอนด้วย เพราะดินมีเรื่องจะปรึกษาจริง ๆ”

“ไอ้ตอแหล!”

“พอแล้ว ๆ มึง แยก ๆ จะมาเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ มานี่เลย” ก่อนที่มีฟ้าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ พุ่งเข้ามาทำร้ายแดนดินอีก อิงครัตก็ลากเพื่อนเข้าไปด้านใน “ใจเย็นมึง”

“มันกวนตีน มันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงเห็นเลยสักนิด”

“กูก็ไม่เห็นว่าแดนดินมันจะทำอะไรเลย มันอาจจะอ้อน ๆ ไอ้เหนือนิด ๆ หน่อย ๆ ตามประสาคนที่ปลื้มหรือเปล่าวะ”

เสียงรุ่นพี่ทั้งสองเถียงกันค่อย ๆ หายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนแดนดินก็ยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่มันยังไม่ยอมหยุดไหล แม้ถ้อยคำที่พูดออกไปจะถูกปั้นแต่งให้มีฟ้าเสียใจ แต่ความรู้สึกข้างในของเด็กหนุ่มนั้นทั้งเสียใจและเกลียดการกระทำของตัวเอง

“ดินขอโทษนะพี่ฟ้า แต่ดินจำเป็นต้องทำ”

แดนดินหมุนตัวเดินห่างออกมาเพื่อกลับไปหาเหนือนทีที่โต๊ะ แต่ระหว่างทางกลับพบชายร่างสูงใหญ่สองคนมาดักหน้า สายตาของเด็กหนุ่มเหลือบมองป้ายที่ปักตรงหน้าอกเสื้อสีดำของพวกมัน ก็รู้ว่าเป็นคนของเสี่ยโจอย่างแน่นอน

แดนดินขยับเท้าวิ่งหนี แต่ก็โดนทั้งสองไล่ต้อนเข้าไปในตรอกเล็ก ๆ ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพุ่งเข้ามาล็อกตัวเขาเอาไว้

เมื่อหนีไม่พ้นเด็กหนุ่มก็รีบตะโกนขอความช่วยเหลือ หวังว่าใครจะผ่านมาเห็นเหตุการณ์บ้าง

“อยู่เฉย ๆ ถ้าไม่อยากตาย”

ชายอีกคนยกชายเสื้อขึ้นมา เผยให้เห็นด้ามปืนสีดำขลับที่มันเหน็บไว้ที่เอว ก่อนจะช่วยกันลากแดนดินไปทางหลังร้าน

เด็กหนุ่มถูกปิดปาก และลากตัวห่างออกไปจนพ้นตรอก เขามองกลับไปทางนั้นอย่างมีความหวังว่าจะมีใครสักคนผ่านมาเห็น

และแล้วเบื้องบนก็ยังคงปรานี เมื่อมีใครบางคนย่องตามออกมาจนเกือบสุดทางเดินในตรอก

แดนดินเบิกตากว้าง จ้องเขม็งไปที่ร่างสูงในชุดนักศึกษาเหมือนกันกับเขา ก่อนแววตาเศร้าจะฉายออกมาพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น

มีฟ้าชะงักเท้าอยู่เพียงเท่านั้น หลังได้ประสานสายตา และพบว่าคนที่กำลังตกอยู่ในอันตรายคือแดนดิน

น้ำตาที่เอ่อขึ้นมาหยดแหมะลงทันทีที่ประตูรถตู้สีขาวปิดลง เงาของมีฟ้าลับหายกลับเข้าไปในตรอกแคบ ๆ นั่น แดนดินไม่ได้หวังให้รุ่นพี่เสี่ยงชีวิตเข้ามาช่วย ด้วยสิ่งที่ตัวเองทำกับอีกฝ่ายเมื่อหลายนาทีก่อน ก็ยากที่จะขอร้องให้มีฟ้าเห็นใจ

เด็กหนุ่มหยุดดิ้นรนและพยายามใช้สติ ขณะที่หนึ่งในชายชุดดำกำลังมัดมือมัดเท้าของเขา ส่วนอีกคนก็รีบไปสตาร์ตรถแล้วขับออกจากลานจอดรถด้านหลังทันที

มือเรียวถูกมัดไว้ด้านหลัง จึงทำให้เขาสามารถล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงได้ แล้วอาศัยจังหวะที่พวกมันเผลอ กดส่งโลเคชันไปให้เหนือนที

พี่เหนือ ได้โปรด มาช่วยดินที