บทที่6 ล่าเหยื่อ

@ผับ

รถสปอร์ตหรูของอคินเคลื่อนตัวมาจอดลงยังลานจอดรถของผับชื่อดังที่ตั้งอยู่ย่านมหาวิทยาลัยเป็นศูนย์รวมของหนุ่มสาวที่รักความสนุกหนึ่งในนั้นก็คืออคิน

เขามาใช้บริการที่นี่จนเป็นลูกค้าวีไอพีมันเป็นที่ล่าเหยื่อดี ๆ สำหรับเขาเลยทีเดียวเพราะมีสาวสวยมากหน้าหลายตาให้เขาได้ล่า

ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำสวมทับด้วยเจ็กเก็ตยีนส์เปิดประตูก้าวลงจากรถส่าวเท้าเดินเข้าไปภายในผับด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยทำเอาสาว ๆ ที่อยู่ภายในผับต่างมองตามเป็นตาเดียวกันกับความหล่อ และดูดีไปทุกระเบียดนิ้วของเขา

"หึ" อคินกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นสายตามากมายจากสาว ๆ จ้องมองมาแต่เขาก็ทำเหมือนไม่สนใจเดินตรงไปยังโต๊ะโซนวีไอพีซึ่งเป็นที่ประจำ

"หว่านเสน่ห์สาวมาตลอดทางสิมึง" ลีโอเอ่ยอย่างรู้ทันทันทีที่เห็นอคินเดินยิ้มมุมปากเข้ามา คนถูกทักไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจมากนักพร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาข้างวิน แล้วแย่งแก้วเหล้าที่วินเพิ่งชงเสร็จมากระดกลงคอรวดเดียวจนหมด

"ไอ้เหี้ยคิน" วินเปล่งเสียงด่าด้วยความหมั่นไส้พร้อมกับแย่งแก้วเหล้าจากมือเพื่อนชายคืน

อคินไม่ได้สนใจกับคำด่าของวินสักนิดเพราะพวกเขาพูดจาหยาบคาย และด่ากันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว มือหนาเอื้อมไปหยิบแก้วว่างที่วางอยู่บนโต๊ะมารินเหล้าใส่หยิบน้ำแข็งใส่สองสามก้อนแล้วยกขึ้นจิบลงคอช้า ๆ

ดวงตาคมกริบดุจดั่งพญาเหยี่ยวเริ่มกวาดมองไปยังเหล่านักท่องราตรีที่ยืนโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะดนตรีเพื่อหาเหยื่อที่ถูกใจสำหรับไปต่อคืนนี้

"เริ่มแล้ว" เขตแดนเอ่ยอย่างรู้ทันเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนชายที่จับจ้องไปยังกลุ่มสาวสวยที่ยืนเต้นอยู่

"มึงไม่อยากลองของแปลกแบบน้องของขวัญบ้างเหรอ บางทีอาจจะอร่อยก็ได้" ลีโอเอ่ยต่อ

"ไม่อ่ะกูไม่ชอบของแปลก แค่ตามจีบก็เบื่อจะแย่อยู่แล้วคนอะไรไม่มีสีสันเอาซะเลย" อคินหันกลับมาตอบด้วยน้ำเสียงเอือม ๆ แค่คิดถึงใบหน้าแสนจะจืดชืด และการแต่งตัวเฉิ่มเชยของเธอก็ทำให้เขาหมดอารมณ์แล้ว

"ระวังจะตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้เสียเองล่ะ" วินเค้นหัวเราะในลำคอมองหน้าเพื่อนชายอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเห็นมานักต่อนักแล้วพวกที่ปากบอกว่าไม่เอาไม่ชอบพอผลสุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเอง

"คนอย่างกูไม่มีวันตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้หรอก" อคินลั่นวาจาอย่างมั่นอกมั่นใจ พูดจบก็ยกเหล้าขึ้นกระดกลงคออึกใหญ่พลางกวาดสายมองไปยังสาวสวยที่ตัวเองเล็งไว้ก่อนหน้านี้

เขาระบายยิ้มหวานพลางส่งสายตาเชื่อมความสัมพันธ์สุดฤทธิ์เมื่อสาวสวยที่หมายตาไว้หันมาสบสายตากับเขาพอดิบพอดี พร้อมยกแก้วเหล้าในมือขึ้นเชิงเชิญชวนให้เธอมาร่วมนั่งดื่มกับเขา และการเชื่อมสัมพันธ์ของเขาก็ได้ผลทุกครั้งสาวสวยคนนั้นเดินนวยนาดเข้ามาหาเขาทันที

"สวัสดีครับ" เสียงทุ้มเอ่ยทักทายร่างบางที่เดินถือแก้วเหล้าเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่มพร้อมขยับที่นั่งข้าง ๆ ให้เธอ "เชิญนั่งครับ"

"ขอบคุณค่ะ" สาวสวยเอ่ยขอบคุณด้วยท่าทางเคอะเขินแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงข้าง ๆ ตามคำเชิญ

"เชด..มึงมันแน่" วินเอียงหน้ากระซิบข้างหูเพื่อนชายด้วยความหมั่นไส้ อคินเพียงไหวไหล่เบา ๆ แล้วหันกลับไปพูดคุยกับสาวสวยที่นั่งแนบชิดกับเขาต่อ "ผมอคินครับ"

"ฉันลิลลี่ค่ะ" สาวสวยแนะนำตัวต่อหลังจากอคินเอ่ยจบ จากนั้นทั้งสองก็นั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนสี่ทุ่มต่างคนต่างเริ่มเมาเล็กน้อยจึงพากันไปต่อที่โรงแรมตามระเบียบ

หลายชั่วโมงผ่านไป

อคินนั่งพิงหัวเตียงมองร่างบางของสาวสวยที่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยหลังจากผ่านบทรักสุดเร่าร้อนมาด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนเอื้อมไปหยิบกางเกงที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมากดเข้าแอปพลิเคชันไลน์ส่งข้อความหารุ่นน้องสาวเพื่อทำคะแนน

อคิน : นอนหรือยังครับ" หลังจากส่งข้อความไปเขาก็ถือโทรศัพท์รอสักพักรุ่นน้องสาวก็ตอบกลับมา

ของขวัญ : กำลังจะนอนค่ะ

อคิน : โอเคครับ...งั้นนอนหลับฝันดีครับ อย่าลืมฝันถึงพี่ด้วยนะครับ"

"เล่นตัวไปเถอะ" เสียงทุ้มเปล่งออกจากริมฝีปากหนาอย่างนึกหงุดหงิดเมื่อเขาส่งข้อความบอกฝันดี แต่รุ่นน้องสาวเพียงแค่อ่านไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีก

เธอคงเป็นคนแรกที่ไม่ตอบกลับแบบนี้ ผู้หญิงคนอื่น ๆ ต่างรีบตอบกลับเมื่อเห็นข้อความของเขา

มือหนากดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วใส่ไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม ก่อนลุกลงจากเตียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจผู้หญิงที่เขาหิ้วมาด้วยสักนิดเพราะมันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไปแล้วต่างคนต่างมีความสุขพอเสร็จสมก็แยกย้ายแฟร์ ๆ กันทั้งสองฝ่าย

และกฏเหล็กของเขาคือไม่นอนร่วมห้องกับใครแม้จะเมาหนักแค่ไหน หรือเหนื่อยจากกิจกรรมบนเตียงมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยค้างคืนกับผู้หญิงที่หิ้วมาด้วย ครั้งเดียวจบแยกย้ายไม่กินซ้ำ