ลงโทษ

บรรยากาศภายในห้องนอนของหลี่เหว่ยเย็นยะเยือกราวกับพายุหิมะ ขณะที่ทหารยามสองนายที่อยู่เบื้องหน้ากำลังรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ไป๋หลิงยืนก้มหน้าอยู่ข้าง ๆ รับรู้ได้ถึงความโกรธเกรี้ยวที่แผ่ออกมาจากเจ้าของจวนหลี่เหว่ย

“คิดจะหนี? เจ้ามันช่างโง่เขลา” หลี่เหว่ยเอ่ยเสียงเย็นชา ดวงตาคมกริบจ้องมองไป๋หลิงราวกับจะเผาผลาญนางให้มอดไหม้ “เจ้าคิดว่าจะหนีข้าพ้นหรือ?”

ไป๋หลิงเม้มริมฝีปากแน่น ไม่กล้าสบตาชายหนุ่มหลี่เหว่ย นางรู้ดีว่าการกระทำของนางทำให้เขาโกรธมากเพียงใด

“เจ้าคงลืมไปแล้วว่าเจ้าเป็นของของๆข้า!” หลี่เหว่ยลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวไป๋หลิง มือหนาคว้าคางนางขึ้นบังคับให้เงยหน้าสบตาเขา “ข้าจะลงโทษเจ้าอย่างไรดี ไป๋หลิงคนงาม?”

หญิงสาวไป๋หลิงหลับตาแน่น รอรับการลงโทษอย่างหวาดหวั่น แต่สิ่งที่สัมผัสได้กลับเป็นเพียงปลายนิ้วเย็นเฉียบของหลี่เหว่ยลูบไล้ไปตามแก้มนางแผ่วเบา

“จำไว้ ไป๋หลิง” หลี่เหว่ยกระซิบข้างหูไป๋หลิง น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่นางไม่สามารถเข้าใจได้ “ข้าไม่ชอบคนขัดคำสั่ง”

ไม่รอช้า หลี่เหว่ยลากไป๋หลิงไปที่เตียงของเขาทันที

แสงเทียนส่องสลัวภายในห้องหับที่หรูหรา เสียงหอบหายใจหนักหน่วงดังสะท้อนก้องผสานกับเสียงผ้าไหมเนื้อดีถูกฉีกกระชาก หลี่เหว่ยที่มีร่างกายกำยำกำลังบดเบียดร่างบางของไป๋หลิงลงบนเตียงนุ่ม

กลิ่นหอมจันทน์จากกายสตรีคลุกเคล้าไปกับกลิ่นสุราที่ชายหนุ่มเพิ่งดื่มกินเข้าไป ยิ่งปลุกเร้าความดิบเถื่อนในตัวเขาให้พลุ่งพล่าน

“เจ้าอย่าดิ้นไป๋หลิง” หลี่เหว่ยคำรามเสียงต่ำ “ข้ารู้ว่าเจ้าก็ต้องการมันเช่นกัน”

“ไม่จริง... อย่าทำข้าเลย” ไป๋หลิงสะอื้นไห้ น้ำตาไหลอาบแก้มนวลเนียน นางพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงอันมหาศาลของชายหนุ่มได้

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นขัดจังหวะ หลี่เหว่ยสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะตะโกนถามว่าใคร?

“ชินอ๋อง ข้าน้อยเจากงกงจากวังหลวงพ่ะย่ะค่ะ” เสียงตอบกลับมาจากด้านนอกประตู

“มีธุระอันใดกับข้า!!”

“ฮ่องเต้มีราชโองการด่วนให้ท่านเข้าเฝ้าโดยพลันพ่ะย่ะค่ะ”หลี่เหว่ยชะงักไปครู่หนึ่ง ความหงุดหงิดถูกแทนที่ด้วยความตื่นตระหนก เขาไม่กล้าขัดคำสั่งฮ่องเต้ จึงจำใจต้องลุกจากเตียง

“เจ้าโชคดีไป๋หลิง” หลี่เหว่ยกล่าวขณะจัดแจงเสื้อผ้า

แต่ก่อนจะไป หลี่เหว่ยสั่งให้ทหารลากหญิงสาวออกไปโบยห้าที โดยมีจุดประสงค์เพื่อสร้างความเจ็บปวดและบาดแผลให้กับนางจนไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้ จนกว่าเขาจะกลับเข้าจวนอีกครั้งหนึ่ง