8 ช่างภาพหนุ่ม

เจ้านั่นหาได้ยุติการเคลื่อนไหวแต่อย่างใด ตรงกันข้าม กลับย่างสามขุมเข้ามา เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้น หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น ทันทีที่ร่างในชุดคลุมสีดำพุ่งเข้ามา เธอไม่รอช้าที่จะเสือกก้นขวดเข้าใส่ เป้าหมายอยู่ที่หน้าท้อง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น

เปล่า! ไม่ใช่มันแต่เป็นเธอ เพราะเจ้าชั่วเอี้ยวตัวหลบแล้วตวัดปลายมีดเข้าใส่ที่แขน ขวดใบนั้นร่วงหลุดจากมือ กระทบกับแง่หินจนแตกกระจาย

มนุษย์พันธุ์โหดหาได้หยุดยั้งเพียงแค่นั้น กดคมมีดลงไปบนผิวเนื้อตรงบริเวณหน้าอกอันเปลือยเปล่า เชือดเฉือนช้าๆ อย่างเลือดเย็น หญิงสาวร้องและร้องจนเสียงขาดหายไปในค่ำคืนที่เงียบสงัด

สำนักพิมพ์นิตยสาร ‘เยือนราตรี’ ซึ่งเป็นนิตยสารเกี่ยวกับแนะนำสถานบันเทิงในยามค่ำคืนให้แก่ชายหนุ่มผู้มีหัวใจรักสนุกได้เข้าไปสัมผัสกับบรรยากาศสุดแสนเร้าใจ ขณะนั้นพนักงานแต่ละแผนกกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับหน้าที่ของตนที่ได้รับมอบหมาย

รูปนางแบบสาวสวยในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยนับสิบวางเกลื่อนอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่มีกระจกทับเอาไว้ข้างบน ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่วัยสามสิบเศษๆ ใบหน้าหล่อเข้มตามแบบฉบับชายไทย หยิบรูปนางแบบคนหนึ่งขึ้นมาพิจารณาด้วยดวงตาทอประกายวาววับ การโพสท่า และใบหน้าที่เย้ายวน ชวนให้ปั่นป่วนในอารมณ์ไม่น้อย

ความวาบหวามเกิดขึ้นเมื่อไล่สายตาลงมาที่คอระหง จนถึงอกสล้าง แม้ว่ามีชุดว่ายน้ำแบบทูพีชคาดปิดเอาไว้ แต่ความอิ่มที่ล้นขึ้นมา ทำให้ผู้ที่มองรู้ถึงสัดส่วนที่ซุกซ่อนอยู่ได้อย่างชัดเจน ภูมิภพส่งเสียงอืออาในลำคอ เมื่อเห็นเอวที่คอดกิ่วรับกับสะโพกกลมกลึง

“บีกินี่เล็กเกินไปแล้วมั้ง แม่คุณ”

เขารำพึงอยู่เพียงลำพังด้วยความวาบหวามในอารมณ์ แม้ว่าอาชีพช่างภาพจะได้สัมผัสกับเรือนร่างสาวงามทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ไม่อาจลดความอยากได้ใคร่รู้ในตัวผู้หญิงได้เลย แต่ละครั้งที่ถ่ายรูปเห็นสรีระสวยๆ ประกายแห่งสุขเกิดขึ้นในดวงตาทั้งสอง อดใจไม่ไหวที่จะแทะโลม ตามสันดานผู้ชายเจ้าชู้

ใช่! เขายอมรับอย่างเต็มปากเต็มคำว่าเป็นคนที่เจ้าชู้มาก เห็นผู้หญิงสาวสวยเดินผ่านไม่ได้จะต้องมองจนเหลียวหลัง รู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิตที่ได้เข้ามาทำงานที่นิตยสารฉบับนี้ นอกจากเป็นช่างภาพแล้ว ยังเป็นคอลัมน์นิตส์ชื่อดัง มีผู้คนติดกันทั่วบ้านทั่วเมือง โดยเฉพาะผู้ชายหัวใจเหงา มักจะเขียนมาเล่าความรู้สึกต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องลับๆ ซึ่งเขายินดีที่จะให้ข้อกระจ่าง จนใครๆพากันคิดว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนั้นมาก

“พี่ภูมิน่ะ เก่ง รูปหล่อ ปากหวาน ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เป็นต้องหลงทุกคนแหละ”

หญิงสาวรูปร่างกะทัดรัดในชุดทำงานกระโปรงสั้นกระซิบเบาๆให้เพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันได้ยิน เมื่อเห็นภูมิภพเดินผ่านเข้าไปในห้องบรรณาธิการซึ่งอยู่ติดกัน จากรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าสวยเก๋ ไม่อาจซ่อนความในใจเอาไว้ได้ นิกจึงแหย่ตามประสาผู้ที่คุ้นเคยกันเพราะรู้ว่าฝนทิพย์ไม่โกรธ

“วันนี้เธอพูดถึงพี่ภูมิบ่อยจัง สงสัยแอบชอบเขาแล้วมั้ง”

เมื่อเพื่อนจับพิรุธแบบนี้ หญิงสาวถึงกับหน้าแดงด้วยความอาย พยายามปฏิเสธทั้งที่แอบปันใจให้เขาไปตั้งนานแล้ว

“บ้าน่า พูดอะไรอย่างนั้น น่าเกลียดตายเลย พี่ภูมิมีเมียแล้วนะ”

“ไม่เห็นจะแปลก สมัยนี้เป็นกิ๊กด้วยกันทั้งนั้นแหละ ฉันเองก็อยากมีเหมือนกัน แต่คงยาก ขนาดแฟนยังหาไม่ได้เลย เรื่องกิ๊กอย่าฝัน”

สาวร่างอ้วนหัวเราะลงลูกคออย่างอารมณ์ดี โดยไม่เห็นประกายตาวาววับจากเพื่อนสาวคนสวยที่มองภูมิภพด้วยความพึงพอใจ เขากำลังออกไปจากสำนักงาน เมื่อเธอชะเง้อไปที่หน้าต่างเห็นชายหนุ่มกำลังเปิดประตูรถ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ฝนทิพย์รู้สึกขุ่นมัวในใจ คิดว่าคงมีผู้หญิงบางคนโทร.เข้ามาพูดคุยด้วย

ในแต่ละวันเธอเห็นว่าเขารับโทรศัพท์จากสาวๆหลายครั้ง ถ้าไม่ใช่โมลีผู้เป็นภรรยาก็พวกนางแบบทรงสบึม ส่วนเธอได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความหงุดหงิดในอารมณ์ อยากจะฉีกอกผู้หญิงพวกนั้นนัก ไม่เว้นแม่แต่ภรรยาเขา ต้องการเข้าไปแทนที่ คอยปรนนิบัติดูแลให้ดีที่สุด แต่ทำไม่ได้เพราะรู้ว่าภูมิภพเป็นผู้ชายที่รักภรรยามาก

ไม่ใช่เรื่องแปลก คนเจ้าชู้ส่วนใหญ่รักและเกรงใจภรรยา แต่อย่าให้เผลอเด็ดขาด ฝนทิพย์ไม่เข้าใจว่าโมลีทนสามีแบบนี้ได้อย่างไร