งอน

​

มาวิน....

"ฉันกับกระแตเรา..ไม่เคยมีอะไรกันลึกซึ้ง"

"โกหก"

"ให้ฉันสาบานเลยก็ได้" ผมชูมือขึ้นมา3นิ้วพร้อมสาบานด้วยสีหน้าจริงจัง

"วินไม่เคยมีอะไรกับกระแต่จริงๆ เหรอ"

"จริงแต่......"  ผมจะบอกกับมุ่ยยังไงดีวะ มันอาจจะดูเชื่อยากว่าผมกับกระแตที่คบเป็นแฟนกันมานานหลายปีไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งกันเลยมันคือเรื่องจริงครับผมไม่เคยล่วงเกินอะไรกระแตเลยแม้แต่จูบ แต่จะพูดว่าไม่มีอะไรเลยมันก็ไม่100% 

"แต่อะไร" มุ่ยจ้องหน้าเพื่อเอาคำตอบ มันเป็นคำตอบที่ผมพูดไม่ออกบอกไม่ถูกไม่รู้จะพูดยังไงไม่ให้มุ่ยโกรธ

"ฉัน......เอ่อคือ" ผมอึกอักอยู่ในคอ ปากจะบอกก็ไม่รู้จะบอกจะอธิบายยังไง

"ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร วินกับกระแตจะมีอะไรกันหรือไม่มีอะไรกันมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับพี่อยู่แล้ว"

"มุ่ยอย่าเพิ่งงอนดิ."

"งอนอะไรพี่มีสิทธิ์อะไรไปงอนวิน พี่กับวินเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" มุ่ยพูดพร้อมกับหันหน้าหนีผมไปอีกรอบ

"ฉันแค่กลัวว่าถ้าบอกเธอไปแล้วเธอจะโกรธจะไม่เข้าใจก็แค่นั้น"

"วินเห็นพี่เป็นเด็กเหรอ พี่อายุมากกว่าวินนะพี่มีเหตุผลพอขอแค่วินไม่โกหกพี่"

"แน่ใจนะ"

"อื้ม" คนใต้ร่างหันหน้ามาพร้อมพยักหน้า ผมถอนหายใจไปหนึ่งเฮือกเพื่อเตรีมคำพูดเอาไงเอากันวะ 

มินตรา...

ฉันลุ้นคำพูดของมาวินมากเพราะฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาจะบอกมันคืออะไรเพราะฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันในสิ่งที่เขาบอกก่อนหน้านี้ที่เขาบอกไม่เคยมีอะไรกับกระแตตั้งแต่คบกันแต่ทำไมต้องมีคำว่าแต่ มันมีอะไรอย่างงั้นเหรอ มาวินก้มลงมาแล้วกระซิบข้างหู สิ่งที่เขาพูดมันทำเอาฉันตาค้างพูดไม่ออกเหมือนกัน พอเขาพูดจบเขาก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะจ้องหน้าฉันแล้วยิ้ม

"ไม่โกรธใช่ไหม" เขาถามฉันเสียงอ้อนๆ

"เอ่อ คือพี่" ฉันไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไงจะโกรธดีมั้ยจะไม่โกรธดีมั้ย มันบอกไม่ถูกแต่ที่แน่ๆคือฉันไม่พอใจฉันไม่อยากนึกภาพหรอกนะแต่มันก็อดไม่ได้ 

"แค่ออรัลเซ็กส์ให้แค่นั้นเอง น้ำแตกแล้วก็จบ" เขาพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติอย่างงั้นแล่ะ แต่ฉันมันไม่ใช่ไง

"ห้ามพูดอีกมันน่าเกลียด" ฉันรีบเอามือปิดปากมาวิน ฉันไม่อยากได้ยิน 

"เธอไม่โกรธใช่ไหม"

"แล้ว...วินจะให้กระแตทำให้อยู่อีกหรือเปล่า" 

"ฉันไม่ได้ให้กระแตทำให้นานแล้วตั้งแต่..."

"ตั้งแต่อะไร"

"ตั้งแต่วันที่ฉันจูบเธอแล้วบอกความรู้สึกกับเธอไปวันนั้นแล้วเธอก็....ตบฉันฉันคิดว่าถ้าฉันบอกความรู้สึกกับเธอไปแล้วฉันไม่ควรจะทำอะไรแบบนั้นอีก" มาวินหน้าซึมลงจนสังเกตได้

"พี่ไม่ได้ตั้งใจพี่ขอโทษนะ" 

"อืม"

"วิน"

"หื้ม"

"วิน..รักพี่จริงๆเหรอ"

"ฉันบอกเธอไปหลายรอบแล้วนะแต่เธอไม่เคยสนใจ"

"ไม่ใช่ว่าพี่ไม่สนใจแต่พี่แค่กลัว"

"กลัว??กลัวอะไร"

"กลัวว่าวินจะแค่เล่นๆ วินยังเด็กวินยังต้องเจอกับใครอีกเยอะคนที่วินอาจจะสนใจจริงๆมากกว่าพี่"

"ถ้าฉันจะสนใจฉันสนใจไปนานแล้ว มหาลัยมีผู้หญิงเข้ามากี่คนเธอรู้มั้ยแต่ฉันไม่สนใจไม่มองใครเพราะสายตาของฉันหัวใจของฉันมันมีแค่เธอมาตลอด"

"วิน..รักพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ"

"ฉันเองก็ไม่รู้ว่ารักเธอตั้งแต่ตอนไหนแต่มารู้ตัวอีกทีฉันก็รักไปแล้วทั้งรักทั้งหวงทั้งหึง ฉันไม่ชอบเวลาที่เธอกับไอ้ติณณ์ใกล้กันสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกัน ฉันอยากจะชกหน้ามันทุกครั้งที่มันยิ้มให้เธอแล้วหันมายิ้มเยาะเย้ยฉัน"

"ยิ้มเยาะเหรอ"

"อืมดิ เธอไม่เห็นหรอกเพราะต่อหน้าเธอหรือคนอื่นมันทำตัวเป็นคนดีเป็นน้องชายที่แสนดีของเธอแต่กับฉันมันโคตรกวนตีนเลย" มาวินทำหน้าเคียดแค้นอาฆาตสุดๆ ตอนแรกฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ แต่มาวินจะโกหกฉันเพื่ออะไร

"หรือเธอไม่เชื่อเธอคิดว่าฉันโกหกใช่ไหม เออใช่สิ๊ฉันมันไม่ได้ดีเหมือนมันนี่" จากที่ตอนแรกที่คุยกันจวนจะเข้าใจแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาโกรธฉันเพราะคิดว่าฉันไม่เชื่อเขา มาวินโดดลงจากเตียงไปนั่งกอดอกตรงโซฟามุมห้อง ฉันไม่รู้ทำยังไงก็เลยลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่เขาที่ทำไม่สนใจฉันหยิบมือถือมาเล่น ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจก่อนจะค่อยๆเดินลงจากเตียงไปนั่งข้างๆเขา ตอนนี้กลายเป็นคนป่วยต้องมาง้อคนมาเยี่ยม

"วิน" ฉันเรียกชื่อเขาแต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจ

"วิน" ฉันเรียกชื่อเขาเป็นครั้งที่สองแต่เขาก็ไม่สนใจอีก ฉันจะทำยังไงดีฉันไม่อยากให้เขาโกรธ

"วินพี่เจ็บตรงนี้จังเลย" ฉันจับมือของเขามาแตะตรงที่หน้าอกข้างซ้ายของฉัน ถามว่าฉันเจ็บจริงๆไหมฉันไม่ได้เจ็บหรอกแต่แันแค่อยากอ้อนเขาเท่านั้นเอง 

"เธอเจ็บมากไหมให้ฉันไปเรียกหมอมั้ย" มาวินรีบวางมือถือลงแล้วถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"หายงอนพี่แล้วใช่มั้ย ถ้าวินหายงอนพี่ก็หายเจ็บ"

"นี่เธอโกหกฉันเหรอห๊ะ"

"ก็วินไม่สนใจพี่นี่ พี่เรียกตั้งหลายรอบ"

"ก็ฉันงอนเธออยู่ เธอไม่เชื่อที่ฉันพูดเรื่องไอ้ติณณ์"

"ไม่ใช่พี่ไม่เชื่อ แต่พี่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องติณณ์ถึงต้องทำแบบนั้น"

"เพราะมันกวนตีนไง" 

"ไว้เดี๋ยวพี่จะลองสังเกตดูละกันถ้าน้องติณณ์ทำแบบที่วินว่าจริงๆพี่จะจัดการให้วินเองดีมั้ย^^" ฉันพูดเอาใจเขาสุดฤทธิ์เพราะตอนที่เขายังเป็นเด็กถ้ามีใครมาแกล้งหรือทำให้เขาไม่พอใจเขาก็จะวิ่งมาฟ้องฉันแล้วฉันก็จะบอกว่าฉันจะไปจัดการให้เขาถึงจะพอใจ

"เธอพูดเหมือนฉันเป็นเด็กเลยนะที่จะต้องให้เธอจัดการอะไรให้อ่ะ"เขาทำหน้างอนมองไปอีกทางจนฉันอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางของเขา

"แล้ววินจะให้พี่ทำยังไงวินถึงจะพอใจหื้ม"

"ต่อไปห้ามพูดกับมันห้ามใกล้มันห้ามไปไหนมาไหนกับมันสองต่อสอง"

"แล้วถ้าน้องติณณ์ถามล่ะ"

"ก็บอกไปว่าแฟนหวง หวงมากด้วย"

"แฟน??พี่ยังไม่มีแฟนซักหน่อย" 

"แล้วที่นั่งอยู่ที่ไม่ใช่หรือไง เธอรักฉันฉันรักเธอเพราะฉะนั้นเราสองคนก็ต้องเป็นแฟนกันจบนะ"

"ไม่จบ"

"ทำไม"

"วินลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนี้วินยังคบกับกระแตอยู่"

"ฉันจะไปบอกเลิกกระแต"

"แต่กระแตเธอไม่ได้ผิดอะไรวินจะบอกเลิกกับเธอพี่ว่ามันไม่โอเคนะ" ถึงที่ผ่านมากระแตจะชอบพูดจาประชดกระแนะกระแหนฉันแต่ฉันก็ไม่อยากไปแย่งมาวินมาจากเธอ

"เรื่องนั้นฉันจัดการเองเธอไม่ต้องห่วง"