5

EP5 - เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย (มาเฟีย)

รอยยิ้มที่กดยิ้มมุมปากของมาเฟียหนุ่มที่หญิงสาวไม่เห็น ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเดินออกไป ปล่อยให้ดานีนยืนอึ้งอยู่แบบนั้น ไม่นานเสียงใสๆของมารีนก็ดังขึ้น

"เฮียทำไมยังไม่กลับคะ?"

"เฮียแค่แวะเข้ามาดูว่าหนูอยู่กันยังไงแล้วเฮียจะกลับครับ"

"เฮียไม่ต้องเป็นห่วงน๊าาาาา"

"โอเค งั้นเฮียกลับนะครับ"

มาเฟียเดินออกจากบ้านของดานีน ก่อนจะเดินไปที่รถที่จอดฝั่งตรงข้าม แต่สายตากลับหันไปเห็นวัยรุ่นท่าทางไม่ดีสองคนที่ทำท่าทางมองบ้านของดานีนแล้วออกอาการท่าทางจะไม่น่าไว้ใจ

สายตาคู่คมมองครู่เดียวก็รู้ทันทีว่าไม่ปกติ เมื่อมองไปรอบๆ หากดึกมากกว่านี้ ที่นี่คงไม่ปลอดภัยแน่หากไอ้สองคนนี้ยังอยู่ และก็เป็นจริงเมื่อเห็นชายสองคนนั้นเดินอ้อมไปด้านข้างบ้านของดานีน แม้จะมีรั้ว แต่รั้วก็เตี้ยเอาซะเหลือเกิน

"เสียเวลากูจนได้"

ขาแกร่งก้าวไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะไปจนกระทั่งถึงด้านหลัง ที่สองคนนั้นพยายามจะสเดะากุญแจประตูด้านข้างบ้านของดานีน

"เร็วดิไอ้ห่า ป้าเจ้าของบ้านไปเข้าเวรนานชัว กูนับวันมาแล้ว"

"ลูกสาวแจ่มแบบนี้ก็ชมหน่อยแล้วกันเว้ย"

เสียงทั้งสองคุยกันก่อนที่มาเฟียหนุ่มที่ยืนด้านหลังราวกับเงามัจุราชก็มีแววตาที่ดุขึ้น

"ชู่ว"

ทั้งสองคนไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย เมื่อถูกมีดคมกริบจอคอคนที่สะเดาะกุญแจ ส่วนข้างๆอีกคนก็ถูกปืนจ่อ เสียงของมาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้น ทำเอาทั้งคู่ที่เป็นแค่อันทพาลกระจอกกลัวแทบฉี่ราด

"มึงจะมีเวลา15วินาทีเพื่อมองโลกหลังจากกูกรีดมีดลงคอหอยมึง รีบมองโลกให้เยอะๆแล้วกัน"

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ชายสองคนนอนแน่นิ่งในพงหญ้ารกๆข้างบ้านของดานีน ก่อนที่ชายหนุ่มจะตามลูกน้องมาเก็บกวาด หากไม่จัดการ น้องสาวของเขาและดานีนคงจะตกเป็นเหยื่อในวันนี้แน่ๆ

ครืด ครืด มารีน สายเข้า

(ว่าไงครับ)

(เฮียไปทำงานเหรอคะ)

(ทำงานอยู่ครับ หนูมีอะไรหรือเปล่า)

(หนูเห็นลูกน้องเฮียมาทำอะไรข้างบ้านเพื่อนหนูด้วยนะ เฮียบอกมาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น)

(เฮียไม่ได้ให้ไปแอบเฝ้าหนูหรอกครับ)

(แล้วพวกเขามาทำไมกันละคะ)

(เฮียให้ไปทำงานแถวนั้น ไม่มีอะไรหรอกครับ)

(อ่อ แน่นะคะ)

(แน่ครับ ว่าแต่เฮียว่าหนูพาเพื่อนไปนอนที่คอนโดมั้ย แถวนั้นสายเฮียบอกว่าจะมีเรื่อง)

(จริงเหรอคะ!!! งั้นเดี๋ยวหนูไปนอนที่คอนโดก็ได้ เฮียส่งคนมารับหนูหน่อยนะคะ)

(ครับ)

มาเฟียกดยิ้มเมื่อได้ยินน้องสาวเอ่ยแบบนั้น แม้เขาจะโกหกมารีน แต่ก็เพื่อความปลอดภัยของเธอและเพื่อนอย่างดานีน

“นายครับ ผมจัดการเรียบร้อยครับ” ลูกน้องที่ถูกส่งไปเก็บงานตรงข้างบ้านของดานีนกลับมารายงาน

“อืม เก็บงานยังไงของมึง มารีนถึงเห็น”

“ครับ!! คุณหนูเห็นพวกผมเหรอครับนาย! แย่แล้วเห็นตอนผมลากไอ้สองคนนั่นมั้ยครับ”

“ไม่เห็น รอบหน้าพวกมึงระวังหน่อย น้องสาวกูหูตาไว้”

“ครับนาย”

“คืนนี้ของเข้ากูคงไม่ได้อยู่ดู และคงไม่เข้ามาแล้ว”

“ครับนาย”

มาเฟียเป็นคนขับรถไปรับมารีนด้วยตัวเอง เมื่อมาถึงบ้านของดานีน ทั้งคู่ก็นั่งรอพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า

“เฮียมาเองเลยเหรอคะ”

“เฮียว่างพอดี”

“เฮียเนี่ยนะว่าง!!”

“ไปขึ้นรถครับ”

มารีนที่เดินนำหน้าออกไปก่อนด้วยความเคยชิน แต่ดานีนแม้จะรู้ว่ามาเฟียคือพี่ชายของมารียมานาน แต่ไม่เคยมีโอกาศใกล้มากบ่อยๆแบบวันนี้

“ไปซิ รถจอดอยู่หน้าบ้าน“

”คะ...ค่ะ“

”เธอกลัวฉันหรือไง ทำไมเสียงสั่น?“ มาเฟียเอ่ย

”ปะ...เปล่าค่ะ“

”งั้นไปขึ้นรถ“

”ปกติ พี่พกทั้งปืน ทั้งมีดติดตัวตลอดเหรอคะ...“

”เธอเห็น?“

”มะ...ไม่เห็นค่ะ“

“ไม่เห็นก็ดี แต่ฉันแนะนำว่าถ้าเห็น ให้ลืมมันซะ และรีบไปขึ้นรถ นี่ดึกแล้ว”

“!!!!!!!!”