บทนำ [2]

“ชินหรือกลัวพี่ภพมาได้ยินกัน ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าอย่าไปกลัว พี่ภพพูดอะไรไม่ต้องสนใจหรอก”

“จะไม่สนใจได้ไงกัน” หฤทัยบ่นอุบอิบออกมาเสียงเบา

การเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ทุกคนดีกับเธอมากๆ ยกเว้นเสียแต่เขาคนเดียว กิตติภพ ผู้ชายที่ไม่ชอบขี้หน้าเธอตั้งแต่แรกพบ เหตุผลก็เพราะครอบครัวเธอมีผลทำให้พ่อแม่ของชายหนุ่มเสียชีวิตไป ทั้งที่มันเป็นอุบัติเหตุ แต่ทว่าชายหนุ่มก็ไม่พอใจในตัวเธออยู่ดี

“ไปทานข้าวกันเถอะ เดี๋ยวไปเรียนสายเอา” หฤทัยพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องนอนตามกานต์ชนกไป

บนโต๊ะอาหารในมื้อนี้มีผู้ร่วมโต๊ะห้าคน โดยมีประมุขของบ้านอย่างท่านกิตติศักดิ์นั่งอยู่หัวโต๊ะ ถัดมาคือกิตติภพลูกชายคนโตของกิตติภูมิและคุณหญิงณัฐิกา ผู้ล่วงลับไปเมื่อหลายปีก่อน อีกคนคือชายหนุ่มที่อายุมากกว่าหฤทัยเพียงแค่สองปีเท่านั้น กิตติพงษ์ และในฝั่งตรงข้ามก็คือกานต์ชนกและเธอ

ไม่ว่าจะเป็นมื้อไหนๆ หฤทัยก็รู้สึกเกร็งไม่น้อยที่ต้องสบเข้ากับสายตานิ่งมากด้วยพลัง สื่อถึงความไม่พอใจผ่านสายตาคู่นั้นของเขาอยู่ตลอดเวลาที่ได้เจอหน้า เธอรู้ดีว่ากิตติภพไม่ชอบขี้หน้า ไม่อยากทานข้าวร่วมโต๊ะกับเธอ แต่เพราะคำสั่งของคุณปู่กิตติศักดิ์ทำให้ชายหนุ่มไม่อาจไล่หฤทัยเหมือนแต่ก่อนได้ เหตุนี้เขาต้องฝืนทน รีบกินรีบเสร็จ

“วันนี้ไปเรียนวันแรกใช่ไหมลูก?”

“ค่ะคุณปู่ กานต์ตื่นเต้นมากๆ แต่ดีหน่อยที่มีขวัญไปเรียนด้วย อย่างน้อยกานต์ก็มีเพื่อนแล้วหนึ่ง” เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังออกมาตามความสดใสของกานต์ชนกเอง คำพูดของเธอทำให้หฤทัยอมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเธอไม่กล้ายิ้มออกมามากไปกว่านี้ เพราะมีสายตาไม่พอใจของใครอีกคนมองอยู่

“ขึ้นมหาลัยแล้วก็หัดหาเพื่อนใหม่บ้างนะยัยกานต์ จะได้รู้ว่าคนไหนควรเป็นเพื่อนคนไหนควรเป็นแค่คนใช้”

“ภพ! พูดอะไรออกมาน่ะ”

“ก็พูดเรื่องจริงไงครับ คนบางคนจะได้รู้จักเจียมตัวไว้บ้าง” คำพูดของเขาทำให้หฤทัยก้มหน้าลง สีหน้าของเธอทำให้ทุกคนรู้ได้ในทันทีว่าเสียใจมากแค่ไหนกับคำพูดของอีกฝ่าย ถึงแม้หญิงสาวจะบอกว่าไม่เป็นอะไร เพราะคำพูดของเขาก็ไม่ผิด แต่มันก็อดไม่ได้เลยจริงๆ

“พี่ภพ! คนใจร้าย ขวัญไม่ต้องไปฟังนะ สำหรับฉัน เธอไม่ใช่คนใช้เธอเป็นเพื่อนของฉัน” กานต์ชนกยู่หน้าใส่คนเป็นพี่ ก่อนจะหันหน้าไปบอกหญิงสาวข้างกาย

“ที่คุณภพพูดก็ไม่ผิดเสียหน่อย เราไม่เป็นไรหรอก” หฤทัยพูดพร้อมเผยรอยยิ้มออกมา

รอยยิ้มที่ปรากฏบนหน้าของหญิงสาวมันเป็นรอยยิ้มที่กิตติภพแสนเกลียดชัง เขาเกลียดเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะครอบครัวของผู้หญิงคนนี้เขาก็คงไม่สูญเสียพ่อแม่ไป ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ เขาก็คงมีอิสระมากกว่านี้ แต่นี่เพราะเธอคนเดียว คนเดียวเลยจริงๆ

“น่ารำคาญ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะลุกพรวดขึ้น

“ผมเข้าบริษัทก่อนนะครับปู่ คงกระเดือกไม่ลงแล้ว!” กิตติภพเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ การกระทำของหลานชายคนโตทำให้ชายชราส่ายหัวไปมา

“อย่าไปสนใจเลยนะหนูขวัญมันก็เป็นแบบนี้” คนตัวเล็กพยักหน้าเธอไม่ได้เพิ่งเจอเหตุการณ์แบบนี้ครั้งแรกเสียหน่อย กิตติภพก็เหมือนเดิม ใจร้ายกับเธอเหมือนเดิมตั้งแต่แรกเริ่ม

“กินข้าวก่อนเถอะ พงษ์วันนี้ก็ส่งน้องด้วยนะ เรียนที่เดียวกัน แต่ถ้าวันไหนไม่มีเรียนก็ให้คนขับรถไปส่ง”

“ครับ” กิตติพงษ์รับคำ เขาคนนี้แตกต่างกับคนเป็นพี่ตรงที่ไม่ค่อยพูด ไม่ใจร้ายเท่ากับกิตติภพ เอาเป็นว่าเขาดูใจเย็นมีเหตุผลมากกว่าพี่ชายของเขาเสียอีก