ตอนที่ 1 แรกเริ่ม[3]

-ตกเย็นของวันนั้น-

บนโต๊ะอาหารในวันนี้เหมือนว่าหฤทัยจะเจริญอาหารมากกว่าปกติ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะว่าบนโต๊ะอาหารในมื้อนี้ไม่มีกิตติภพอย่างไรล่ะ ชายหนุ่มไปงานอะไรสักอย่างนี่แหละ ไม่ได้กลับมาทานข้าวที่บ้าน มันเลยทำให้คนตัวเล็กไม่ต้องโดนสายตาเกลียดชังของเขาที่มองมาตลอดเวลาที่ทานอาหารด้วยกัน

“วันนี้ดูเหมือนว่าขวัญจะทานข้าวได้เยอะ ว่าไหมคะคุณปู่” เสียงหวานของกานต์ชนกเอ่ยแซวออกมา ชายชราอมยิ้ม เขารู้ว่าเพราะอะไรทำไมคนตัวเล็กถึงได้ดูมีความสุขบนโต๊ะอาหารมากขนาดนี้

“ทานข้าวได้แล้ว” ชายชราบอกหลานสาวก่อนกานต์ชนกจะหันมาทานข้าวต่อ

อีกด้านของกิตติภพ

ชายหนุ่มมาร่วมงานแต่งงานของลูกค้าคนสำคัญตามมารยาท การมาของเขาทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ดูกระดี๊กระด๊าไม่น้อย มีคนมากมายพยายามเข้าหาชายหนุ่ม

ร่วมถึงปัทมาด้วย หญิงสาวใบหน้าสวยเชิด ลอบมองดูเขาอยู่จากอีกมุมด้วยความสนใจในอีกฝ่าย ไม่รู้ทำไมกิตติภพถึงทำให้เธอรู้สึกสั่นไหวตั้งแต่แรกเห็นก็ไม่รู้

เธอเคยเห็นเขาผ่านคอลัมน์ข่าวหน้านักธุรกิจอยู่บ่อยครั้ง พอมาเจอตัวจริงครั้งแรก ก็ยิ่งคิดว่าผู้ชายคนนี้ดูดีกว่าในข่าวเสียอีก แถมชาติตระกูลก็ดีหน้าตาทางสังคมก็ไม่น้อยหน้าใคร ผู้ชายคนนี้เรียกได้ว่าดีพร้อมในทุกๆ ด้านเลยก็ว่าได้

กิตติภพเห็นว่ามานานพอสมควรแล้ว เขาจึงลุกขึ้นเดินไปอวยพรพร้อมพูดคุยกับคุณคุณากร ลูกค้าคนสำคัญของเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะขอตัวกลับ อ้างว่ามีเดินทางไปต่างประเทศในวันพรุ่งนี้

ก่อนที่จะเดินออกไป หากแต่จู่ๆ เขาก็เผลอชนกับใครไม่ทราบได้ จนคนดังกล่าว เซเกือบล้มไป เห็นเช่นนั้นคนตัวสูงก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปคว้าตัวเธอเอาไว้ทันที

“ขอบคุณค่ะ”

“เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับผมรีบจนไม่ได้ดูทางเลย เจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ?” กิตติภพเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ได้ยินดียินร้ายกับการที่เขาและเธอได้เจอกัน

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ปัทเองก็ไม่ได้ดูทางเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะ ดิฉันปัทมา ยินดีที่ได้รู้จักคุณ เอ่อ….”

“ผมกิตติภพครับยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน” วันนี้เขาอาจจะเบื่อด้วยมั้ง ถึงทำให้ชายหนุ่มยอมทำความรู้จักกับเธอ หากเป็นปกติ เขาคงไม่ได้มาสนใจอะไรใครแบบนี้ ทว่าหญิงสาวตรงหน้าก็น่าสนใจไปไม่น้อยเหมือนกันนี่สิ

มันไม่ใช่ความชอบหรือการตกหลุมรักแต่มันคือความพอใจ