ตอนที่ 9 บอกเขาไปว่า เรากำลังจะแต่งงานกัน

“นี่เธอว่าฉันเป็นหมาเหรอ ยัยตัวแสบเอ๋ย” ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ขุนศึกรู้สึกคุ้นเคยและสนิทใจกับแพรวาเร็วมากเพียงเวลาไม่ทันข้ามวัน เขาเหมือนรู้จักเธอมาทั้งชีวิต

“นี่พูดอะไรให้ฟังหน่อย ตอบแทนค่าอาหารได้ไหม” ชายหนุ่มหยุดทานแล้วเขยิบร่างมานั่งบนโต๊ะทานข้าวหินอ่อนข้าง ๆ เธอ

“ขี้งก” แพรวายังคงตักอาหารเข้าปาก

“อยากรู้เรื่องอะไร”

“ก็อยากรู้เรื่องผู้ชายที่โทรหาเธอวันนี้เป็นใครเหรอ”

“อ่อ เป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทสมัยอยุ่ที่อังกฤษอ่ะ” แพรวาตอบตามความเป็นจริง เธอยังคงมีความรู้สึกรักเต็มเปี่ยมให้แก่พี่ชายของเพื่อนสนิท แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อความรักที่แอบซ่อนไว้เป็น10ปี เมื่อบอกให้เขารับรู้กลับถูกปฏิเสธไม่มีชิ้นดี เธอไม่อยากคิดถึงมันอีก และไม่กล้าเข้าข้างตัวเองที่เขามาประเทศไทยจะมาหาเธอ เขาก็คงจะมาทำธุรให้ครอบครัวคงไม่เกี่ยวกับเธอ

“แอบรัก แล้วเขาไม่รับรักเหรอ” ขุนศึกพูดแทงใจดำ

“อืม!” เธอเหนื่อยเกินกว่าจะเถียงกับเขา

เธอกวาดสายตามองดูรอบ ๆ ห้องของขุนศึกอีกครั้งเธอรู้สึกชอบที่นี้ แต่ถ้าหากจะขอแม่หรือพี่ชายไปซื้อคอนโดอยู่คงไม่ได้รับอนุญาตแน่ เพราะเคยอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กชอบความเป็นส่วนตัว อยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว บ้านที่เธออยู่ ณ ปัจจุบันเป็นบ้านหลังใหญ่หรือเรียกว่าเป็นคฤหาสก็ว่าได้ เต็มไปด้วยแม่บ้าน บอดี้การ์ด คนสวน คนขับรถ วุ่นวายไปหมด เมื่อคิดคำนวณแล้วทางเดียวจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียวได้ก็คือ ต้องอาศัยเขาช่วย

“นี่ขอมาอยู่ด้วยได้ไหม” แพรวาทำหน้าสงสารส่งสายตาอ้อนวอน

ห๊า!จะบ้าเหรอ เราแค่จะแต่งงานกัน ยังไม่ได้แต่งซะหน่อย แม่เธอพี่ชายเธอจะมาฉีกหน้าอกฉันตายไม่เอาด้วยหรอก”

“แล้วทำอย่างไรถึงจะได้ย้ายออกมาอยู่ที่นี้” หญิงสาวยื่นหน้าเข้าใกล้จนชิดเกือบจะชิดใบหน้าคนพี่ จนเขาต้องเขยิบใบหน้าหนี สายตาของขุนศึกบ่งบอกได้ถึงความประหม่า

“อย่าน้อยเราก็ต้องหมั้นกันก่อน ถึงจะอยุ่ด้วยกันได้”

“นั้นพรุ่งนี้เราหมั้นกันเลยไหม” แพรวาตอบทันทีด้วยความยินยอม

“นี่เธอไม่ได้ถูกผู้ชายทิ้งจนเสียสติใช่ไหม…ทำไมผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจัง” ขุนศึกพยายามเดินอ้อมให้ห่างจากคนน้องโต๊ะทานข้าวไปนั่งบนโชฟา

“แม๋ที่ตัวเองมีผู้หญิงเยอะแยะไม่น่ากลัวเลยเนอะ”

“ผู้หญิงพวกนั้นฉันไม่ได้คิดจริงจังนี่” คนพี่หลุบสายตาต่ำ

“ไม่คิดจริงจังแต่ซื้อคอนโดให้คนละห้อง รวยเว่อร์”

“ก็นิดหน่อย” เขายักไหล่แบบช่วยไม่ได้

RRRR…..

เสียงสายเข้าเป็นเบอร์ของนกันตร์

“สวัสดีครับเฮีย” ขุนศึกมีสีหน้าไม่ค่อยดี เมื่อนกันตร์เป็นฝ่ายโทรหาเขา สงสัยรู้แล้วว่ารถของของขุนศึกโดนซุ่มยิงข่าวเร็วเหมือนกันแฮ่ ยังไม่ทันค่ำข่าวก็แพร่ออกไป ตอนแรกเขาตั้งใจจะบอกเรื่องนี้แก่ครอบครัวของแพรวาเมื่อตอนไปส่งเธอ แต่เจ้าตัวเล็กก็ดันมาหลับ แถมตื่นก็มาหิวเลยทำให้เขายังไม่ได้ไปส่งและแจ้งให้ทางครอบครัวเธอทราบ

“ครับเฮีย เดี๋ยวผมไปส่งเองครับ เฮียไม่ต้องเป็นห่วง” สายตาดำคู่จ้องมองเธอไม่คลาดสายตา

“มีรถตู้สองคันครับ อาวุธครบมือ บอดี้การ์ดอีกสิบกว่าคนครับ…ครับ เฮียไม่ต้องเป็นห่วง…ได้ครับ!” แพรวามองหน้าขุนศึกเดาก็รู้ว่าใครโทรมา

“เฮียกันตร์โทรมาเหรอ” เธอถามขุนศึกเบา ๆ ถ้าหากเฮียกันตร์รู้ แม่ของเธอต้องรู้ด้วยแง ๆ แล้วพรุ่งนี้เรื่องที่จะออกมาเจอพี่กิตต้องชวดแน่เลย

“พรุ่งนี้นายทำอะไรเหรอ” แพรวาทำเสียงเจ้าเล่ห์

“ก็มีประชุมที่บริษัท แล้วก็ไปดูสินค้าที่ท่าเรือ”

“นั้นฉันขอไปด้วยได้ไหมอ่ะ” เธอเริ่มย้ายร่างจากโต๊ะทานข้าวมานั่งใกล้ ๆ บนโชฟา

“ไม่ได้มันอันตราย เรายังไม่รู้เลยว่าคนร้ายเป็นใครเผื่อมันกลับมาลอบทำร้ายอีกทำไง แล้วฉันจะยิ่งเป็นห่วงเธอไม่เป็นทำการทำงาน”

“ไม่เป็นไร ฉันจะเป็นเด็กดี เชื่อฟังนายน่ะ น่ะ พรุ่งนี้ช่วยไปรับที่บ้านทีแล้วบอกแม่ว่าจะพาฉันมาดูธุรกิจอะไรแบบนี้” แพรวาขยับไปชิดเจ้าของร่างสูงจนเขาต้องขยับหนี

หยุด!!!

“นั่งอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้ฉันเดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน” ตอนนี้หัวใจของขุนศึกเต้นรัว ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อลามไปถึงใบหู

“นี่นายไม่สบายหรือเปล่า ทำไมอยู่ ๆ หน้าแดง หูก็แดงไปหมด”

“ไม่!..ฉันสบายดี”

“นี่ช่วยหน่อยไม่ได้เหรอ ตั้งแต่ฉันกลับมาจากอังกฤษฉันก็แทบไม่ได้ออกไปไหนเลย แถมมาเกิดเรื่องนี้ขึ้นมีหวังต้องนอนตายในห้องแน่ ๆ” เธอพูดเสียงกระด้างคล้ายอึดอัดคับใจ

เมื่อขุนศึกเห็นแววตาแสนเศร้าของแพรวาก็อดใจอ่อนไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ทันเลศเหลี่ยมของเธอ

“เธอต้องการให้ฉันพาไปเจอพี่กิตอะไรนั้นใช่ไหม”

“ใช่! เธอเองก็ไม่อ้อมค้อม”

“นั้นก็ได้แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องเรียกฉันว่า เฮีย และฉันจะต้องอยู่ด้วยระหว่างพวกเธอสนทนากัน ห้ามหนีอย่างเด็ดขาด แล้วที่สำคัญ เธอต้องแนะนำกับพี่กิตนั้นด้วยว่า ฉันคือ แฟนเธอเรากำลังจะแต่งงานในอีกไม่ช้า

“อืม…” แพรวาใช้สายตาสำรวจรูปร่างของขุนศึกอีกครั้ง ความสูงน่าจะ 185 ขึ้น ผิวขาวจั๊วขาวยิ่งว่าเธอเสียอีก ปากสีชมพู จมูกโด่ง ตาสองชั้นตาเหมือนจะไม่เจ้าชู้ แต่ตัวจริงนั้นเจ้าชู้มาก หุ่นล่ำเหมือนไปยิมวันละ 3 รอบ ผิวดูสะอาดสะอ้านเหมือนอาบน้ำทุกชั่วโมง แต่งตัวดูดี ถ้าหากไม่พูดจะดีมาก

“นี่เธอกำลังมองอะไร…” ขุนศึกรู้แพรวามองเขาแปลก ๆ สายตาเธอไล่มองเรือนร่างของเขาอย่างละเอียด

“นี่อย่าบอกนะว่า กำลังจะอ่านกินฉัน!” เขารีบเอาหมอนมาปิดหน้าอกตัวเอง