ตอนที่ 10 ขอไปอยู่ด้วยได้ไหม

“นี่จะบ้าเหรอ…โอเคฉันตกลงตามที่นายขอ”

“จริงเหรอ ทำไม” ขุนศึกรู้สึกแปลกใจ

“ไม่ทำไม ห้ามถามเยอะได้ไหม” ที่เธอยอมตกลง เพราะเธออยากตัดใจจากพี่กิตซะที แล้วอีกอย่างก็อยากให้เขารู้ว่า เธอเองก็มีปัญญาที่จะหาแฟนใหม่ที่ดูดีได้เหมือนกัน

“โอเคนั้นเดล”

เป็นไปตามที่แพรวาคาดเดา เมื่อกลับมาถึงบ้านสมาชิกทุกคนอยู่ครบนั่งหน้าเคร่งเครียด เมื่อเห็นแพรวาเดินเข้าบ้านทุกคนยืนขึ้นโดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่เดินมาจับร่างเธอพลิกไปพลิกมาเหมือนหาร่องรอยที่แตกสลาย

“เป็นไงบ้างแพรวา ลูกเจ็บตรงไหนไหม ไปหาหมอเช็คหน่อยไหม เดี๋ยวแม่พาไป” ท่าทางเป็นห่วงของคุณหญิงชนันทร์มีต่อลูกสาวทำให้ขุนศึกพยายามกลั้นยิ้ม ไม่ใช่ว่าเขาไม่จักความทุกข์ใจของแม่ที่เป็นห่วงลูก แต่เป็นเพราะยัยตัวแสบนี้น่าจะตื่นตระหนกตกใจอยู่สัก 10 นาที หลังจากนั้น ก็หลับ ตื่นมาแล้วก็กินต่อ แถมพรุ่งนี้ยังขอให้เขาช่วยออกไปข้างนอกอีก คนอะไรกลัวไม่เป็นจริง ๆ

“แพรไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เฮียขุนศึกดูแลแพรเป็นอย่างดี” คุณหญิงและนกันตร์ต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่า แพรวาไปสนิทกับขุนศึกตั้งแต่เมื่อไร เพราะเมื่อเช้ายังบอกแม่อยู่เลยว่าเกลียดขี้หน้า

“อ่อ อย่างนั้นเหรอ ดีจังขอบคุณมากนะที่ช่วยดูแลน้อง” แม่ของแพรวาหันมาขอบใจ

“ไม่เป็นไรครับ” ขุนศึกยิ้มกริ่ม

“แล้วนี่พากันทานข้าวมาหรือยัง” นภัทร์ซึ่งรู้จักสนิทสนมอยู่กับขุนศึกเอ่ยชวนเขาไปรับประทานอาหารด้วยกัน เมื่อทุกคนเห็นแพรวาไม่เป็นอะไรต่างก็รู้สึกโล่งใจ

“ผมกับน้องทานมาแล้วครับ”

“อย่างนั้นเหรอ มาทานผลไม้ก่อนไหม” คุณหญิงเดินนำหน้าทุกคนไปยังห้องอาหารซึ่งมีโต๊ะอาหารหรูราคาแพงตั้งอยู่ แพรวารู้สึกไม่ชินกับบ้านหลังใหม่สักนิด เธอไม่ค่อยชอบบรรยายกาศแบบนี้ มันดูห่างเหินไม่อบอุ่นเหมือนครั้งที่เธอยังเด็ก ๆ

แพรวาเลื่อนเก้าอี้นั่งลงโดยมีขุนศึกนั่งลงข้าง ๆ เธอยื่นแขนใต้โต๊ะไปหยิกขาเขาขณะทุกคนกำลังรับประทานอาหาร

สายตาเธอเร่งเขาให้ขออนุญาตผู้เป็นมารดา แต่เขากลับนิ่งเงียบจนมือน้อยยื่นไปหยิกผู้เป็นพี่อีกครั้ง

“โอ้ย เจ็บ!” เสียงขุนศึกร้องดังจนทุกคนในครอบครัวหันมามองรวมทั้งแม่บ้านที่ยืนอยุ่ตรงนั้น

“เป็นอะไร มีอะไรกัดหรือเปล่า” นภัทร์หันไปถามขุนศึก

“เปล่าลครับ…เหมือนยุงกัด เขาแกล้งตอบ”

นกันตร์ส่องสายตามองน้องสาวตัวแสบก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือเธอ

“คุณน้าครับ คือพรุ่งนี้ผมอยากขออนุญาตพาแพรวาไปงานเปิดตัวโกดังเก็บสินค้าของทางครอบครัวจะได้ไหมครับ” คุณหญิงชนันทร์ยังคงนั่งหน้านิ่ง ถ้าหากจะให้พูดตามความเป็นจริงตอนนี้เธอไม่ได้อยากได้อะไรเลย นอกจากความปลอดภัยของลูกสาวเพราะไม่รู้ว่าจะโชคดีแบบนี้ไปอีกกี่ครั้ง การที่จะให้ลูกสาวแต่งงานกับตระกูลเกียรติขจรพงษ์ เหมือนลืมคิดไปว่าศัตรูของเธอที่ว่าเยอะยังไม่เท่ากับศัตรูของเกียรติขจรพงษ์ เพราะคุณหญิงชนันทร์เข้าใจคิดผิดคิดว่าโดนซุ่มยิงครั้งนี้ศัตรูต้องการฆ่าขุนศึกแต่แท้จริงแล้วเป็นแพรวาต่างหากที่โดนไล่ล่า ซึ่งเรื่องนี้ดูเหมือนจะมีแต่เฮียนกันตร์ที่รู้ความจริง

“ที่จริงน้าไม่อยากให้น้องออกไปไหนเลย…ไว้ไปวันหลังไม่ได้เหรอ ให้มันเงียบก่อนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าที่มันมายิงขุนศึกเป็นฝ่ายไหน” สีหน้าของคนเป็นแม่เต็มไปด้วยความกังวล แววตาของแพรวาเลิ่กลั่ก ขุนศึกอ่านสายตาของเธอออกจึงจำเป็นต้องโกหก

“ตอนนี้ผมจับคนร้ายได้แล้วครับ เป็นเรื่องขัดผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ ขอคุณน้าอย่าได้เป็นห่วงอะไร ตอนนี้ผมเพิ่มบอดี้การ์ดเป็น3เท่า อาวุธครบ พรุ่งนี้พอดีเป็นวันเปิดโกดังที่ใหม่ซึ่งใหญ่กว่าเดิมเป็น 10 เท่า ผมอยากให้น้องไปด้วยจะได้เปิดตัวแบบที่เดียว

“ยิ่งอย่างนี้น้าก็ยิ่งไม่อยากให้ไป เพราะไปเป็นจุดเด่นละซิ” คุณหญิงรีบปฏิเสธ แต่เมื่อมองหน้าลูกสาวเหมือนว่าเธอยากจะไป

“แล้วแพรอยากจะไปไหม” ถามเพราะไม่อยากขัดใจลูก เพราะเห็นว่าโตแล้วอยากให้มีสิทธิ์ตัดสินใจเองแล้วขุนศึกก็สามารถดูแลเธอได้เป็นอย่างดี

“ค่ะ แม่แพรอยากไปค่ะ”

“นั้นก็ตามใจ…น้าฝากน้องทีนะ”

“ได้ครับ! ขุนศึกหันไปมองแพรวากำลังยิ้มกว้างเหมือนปีกของผีกระหัง (กระด้ง) เธอหันมาส่งสายตาเปล่งประกายแวววาวเหมือนขอบอกขอบใจ

“ยัยตัวแสบเอ๋ย”

วันรุ่งขึ้นขุนศึกก็มารับแพรวาตามเวลาที่เขาได้ตกลงกันไว้

“วันนี้เฮียต้องไปประชุมที่บริษัทก่อนแล้วจะไปงานเปิดตัวโกดัง โอเคไหม”

“ได้ค่ะ ขอบคุณที่มารับนะคะ” หญิงสาวก้าวเท้าขึ้นรถตู้ก่อนรถยนต์จะขับไปยังตึกสูงระฟ้าจนคนน้องต้องแหงนจนคอตั้ง

“นี่ตึกทุกชั้นเป็นของนายเหรอ” เธอมองดูตึกแบบไม่อย่างจะเชื่อคนพี่จะร่ำรวยขนาดนี้

“นี่! ไหนสัญญากันแล้วว่า จะเรียกฉันว่าเฮียไง” ขุนศึกหันมากระซิบเพราะลูกน้องและพนักงานต่างมองมาที่เขา

“ขอ ขอโทษค่ะ เฮีย!” เมื่อได้ยินคนน้องเรียกเฮียสมใจใบหน้าที่บึ้งตึงเมื่อกี้กลับมายิ้มหน้าบานอีกครั้ง จนบอดี้การ์ดอดขำไม่ได้ในความโบ๊ะบ๊ะของเจ้านาย

“ฉัตรพาคุณแพรวาขึ้นไปนั่งรอฉันที่ห้องทำงานก่อน อยากทานอะไรก็จัดหาให้เข้าใจไหม”

“ครับนาย” ขุนศึกหันมาสั่งลูกน้องคนสนิท ก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์ไปยังห้องประชุม ส่วนแพรวาเดินตามฉัตรขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องทำงานส่วนตัวของขุนศึก

ทันที่เปิดประตูเข้าไป แพรวาก็ต้องร้องว้าว