ตอนที่ 3 อยากมีเมีย

“สวัสดีครับน้องแพรวา” เขายกมือรับไหว้

“ค่ะ” แพรวาหันหน้าหนีไปทางอื่น เธอเลือกหยิบเมนูอาหารมาขึ้นดูอีกที เพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าเขา ขุนศึกยิ้มกระหยิ่มเขาชอบผู้หญิงแบบนี้เรียกว่า คลั่งไคล เลยก็ได้เพราะผู้หญิงส่วนมากต่างก็วิ่งตามเขา

ขุนศึกเรียกลูกน้องคนสนิทมาสั่งงาน ให้ไปบอกโชติกาว่าให้เธอกลับไปก่อน เพราะเขามีธุระที่จะต้องหารือกับนกันตร์ ซึ่งโชติกาก็เข้าใจ ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนทิ้งแบบนี้ แต่หลังจากนี้เมื่อเธออยากได้อะไรเขาก็จะเปย์เธอสุด ๆ ที่จริงเขาตั้งใจหน้าด้านอยากร่วมโต๊ะกับนกันตร์ เพื่อจะได้รู้จักแพรวาให้มากกว่านี้

“เฮีย พอดีญาติผมเขามีธุระด่วนต้องกลับก่อน นั้นขอร่วมโต๊ะกับเฮียนะครับ” ขุนศึกหันไปมองเจ้าของร่างเล็กที่วางเมนูอาหารลงมองหน้าเขาด้วยท่าทางไม่พอใจ

“ได้ซิ ทานด้วยกันหลาย ๆ คนอร่อยดี” นกันตร์เห็นน้องสาวทำท่าไม่พอใจ จนต้องกระซิบบอก

“แพร คนนี้เป็นลูกชายคู่ค้ากับคุณแม่มาเป็นสิบปี แพรอย่าเสียมารยาทเสียวนะ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นแม่เอาตาย” หลังจากหันไปขู่น้องสาวแล้ว นกันตร์ก็หันมามองขุนศึกที่ตอนนี้มองยัยแพรตาไม่กระพริบ จนพี่ชายอย่างเขาอดจะหวงไม่ได้

“แกร่ก ๆ ๆ”

เสียงไอฉุดให้ขุนศึกผละสายตาจากแพรวา

“ขุนศึกน่าจะได้ยินที่คุณพ่อนายพูดเกี่ยวกับธุรกิจกับครอบครัวของเราในโปรเจคใหม่แล้วใช่ไหม แล้วนายคิดเห็นเป็นอย่างไรบ้าง”

นกันตร์หลีกเลี่ยงคำพูดโจ่งแจ้งเพราะไม่อยากให้แพรวารู้ว่า พวกเขาหมายถึงตัวเธอ แต่นกันตร์ก็อดถามไม่ได้เมื่อเขานั่งอยู่ตรงหน้า

“ผมยินดีทำโปรเจคใหม่นี้มาก ผมจะทุ่มทุนไม่อั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะได้กำไรหรือขาดทุน ผมก็ยอมเสี่ยง” ขุนศึกหันมาพูดกับนกันตร์ด้วยแววตาจริงจัง

“แต่ตอนนี้นายก็มีโปรเจคที่ดูแลเยอะแยะ นายคิดว่าจะดูแลโปรเจคนี้ไหวเหรอ โปรเจคนี้แสบพอตัวนะ เฮ้ย ไม่ใช่ เฮียหมายถึง ใหญ่ ฮ่า ๆ ๆ”

“ผมมองแวบเดียวก็รู้แล้วครับ ฮ่า ๆ ผมหมายถึงถ้าหากผมได้รับดูแลโครงการที่ป๊ามอบให้ ผมจะเคลียร์โปรเจคเก่าออกให้หมด แล้วผมจะดูแลโปรเจคนี้อย่างเดียวและอย่างดีเลยครับ สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น”

นกันตร์ค่อนข้างพอใจกับคำมั่นสัญญาของขุนศึกจนเผลอยิ้มกว้างกับว่าที่น้องเขยของเขา แต่แพรวาฟังยังไงก็ไม่เข้าใจว่า สองคนนี้คุยอะไรกันระหว่างรออาหารเธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

“ทำไมเหรอ ศึกไปติดใจยัยเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกเหรอ ไหนว่าเป็นเด็กของคุณนกันตร์ไม่ใช่เหรอ” โชติกาหันไปถามบอดี้การ์ดของขุนศึกที่ให้ไปส่งเธอที่คอนโด

“คุณโชอย่าไปยุ่งดีกว่าครับ” ฉัตรบอดี้การ์ดของขุนศึกเตือน เพราะที่ผ่านมาเขาเห็นจุดจบของผู้หญิงขุนศึกมามาก

“ฉันไม่ได้จะไปยุ่ง แค่ถามเฉย ๆ” เธอปรายหางตามองดูแพรวาที่เดินเข้าห้องน้ำ

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จกำลังนั่งรถกลับบ้าน

“แพรคิดว่า ขุนศึกเป็นอย่างไรบ้าง” พี่ชายเกริ่นถาม

“ก็เป็นคนขี้อวด ขี้คุย ขี้โม้ ขี้อยู่เต็มไปหมดค่ะ”

“ฮ่า ๆ แพรไม่ชอบเขาขนาดนั้นเลยเหรอ” พี่ชายอดกลั้นขำไม่ได้

“ไม่ใช่ไม่ชอบค่ะ แต่ไม่ถูกชะตาด้วยมาก ๆ ชอบมองแพรด้วยแววตาหื่น แพรเกลียดเลยแหละ”

“โห อันนี้ยิ่งกว่าไม่ถูกชะตาอีกนะ ฮ่า ๆ แล้วเขาหล่อไหม” พี่ชายแกล้งถามน้องสาว

“ก็ดูดีค่ะ หล่อน้อยกว่าเฮีย ๆ หล่อกว่า เพราะเวลาเฮียยิ้มมีลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้างเลย ฮือ ทำไมเขาไม่มีนะ” แพรวายกมือลูบหน้าตัวเอง

“พูดดีมีรางวัล ฮ่า ๆ แต่เฮียขอถามได้ไหมว่า ตอนที่แพรวาอยู่ที่อังกฤษไปแอบมีแฟนหรือเปล่า”

“ก็มีคนที่แอบชอบค่ะ แต่เขาไม่ได้ชอบแพร” เธอตอบตามตรงเพราะไม่ได้คิดปิดบังอยู่แล้ว นกันตร์ลูบผมน้องสาวเบา ๆ งานนี้ท่าจะยากไม่ใช่ทางฝั่งเกียรติขจรพงษ์ แต่เป็นน้องาสาวตัวน้อยของเขาต่างหาก

ขุนศึกรีบบึ่งรถกลับไปยังคฤหาสน์หรูของครอบครัว ซึ่งมีแค่บิดาของตัวเองอาศัยอยู่กับแม่บ้านและบอดี้การ์ด ส่วนตัวเองนาน ๆ ครั้งถึงจะกลับมาสักครั้ง ยกเว้นเวลามีงานด่วนหรืองานที่สำคัญ

“ป๊า!” เสียงทุ่มต่ำร้องหาผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ป้าอร ป๊าอยู่ไหนครับ!” ป้าอรเป็นแม่บ้านเก่าแก่ เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ยังเล็ก และยังเป็นหัวหน้าแม่บ้านดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่นี้

“นายอยู่ห้องทำงานค่ะ ทำไมวันนี้คุณศึกถึงกลับบ้านได้ค่ะ” แม่นมเย้าแหย่ง

“ก็ผมอยากมีเมียซิครับ ฮ่า ๆ”

“อุ้ย อันนี้คุณศึกพูดจริงเหรอคะ ไม่ได้ล้อป้าเล่นใช่ไหม” แม่นมทำหน้าดีใจจนปิดไม่อยู่

“จริงซิครับ ผมเคยล้อป้าเล่นเหรอ เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยกับป๊าก่อนนะครับ” เขาเข้าไปกอดแม่นมแล้วหอมเข้าที่แก้มฟอดใหญ่”

“ป๊า…ผมพร้อมแต่งเลย” เสียงร่าเริงเกินเบอร์ของลูกชายเหมือนย้อนวัยกลับไปตอนเขาอายุ 17 ปีทำให้ผู้เป็นพ่อรู้สึกแปลกใจ อะไรจะทำให้เขามีความสุขได้ขนาดนี้ ปกติหลังจากภรรยาของเขาเสีย ลูกชายที่เคยเป็นเด็กร่าเริงก็กลายเป็นเด็กเงียบครึม สุขุม พูดน้อย จนผู้เป็นพ่อไม่รู้จะแก้อย่างไร จนปล่อยเลยตามเลยเพราะงานยุ่งรัดตัวด้วย

“เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ป๊าฟังไม่ถนัด”

“ผมบอกว่า แต่งครับ ผมยินยอมแต่งกับตระกูลธราทิป”