ตอนที่ 2 หมั้นคือธุรกิจ

“ก็ต้องมีไปด้วย เพราะธุรกิจของแม่กับเฮียตอนนี้มันอันตราย ถ้าหากแพรไม่ชอบใจ เดี๋ยวแพรก็นั่งรถไปกับเฮีย แล้วให้บอดี้การ์ดนั่งรถตู้ตามเรา โอเคไหมคะ”

“โอเคค่ะ” สาวน้อยยิ้มหวาน

เมื่อรถสปอร์ตหรูจอดตรงป้ายซุปเปอร์คาร์ของทางห้าง ไม่นานสองพี่น้องก็ก้าวเท้าลงจากรถ มีบอดี้การ์ดตามมาอีก 2 คนทิ้งช่วงระยะห่างพอสมควรเพื่อให้คนน้องไม่รู้สึกอึดอัด

“แพรอยากทานอะไรคะ พี่ชายคนรองเอาใจน้องสาวอย่างออกหน้าออกตา ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แม้ตอนเด็ก ๆ นกันตร์ก็พยายามเลี้ยงดูแพรวามากับมือ เพราะอายุค่อนข้างห่างกันเมื่อแม่คลอดแพรวา นกันตร์ก็อายุ 9 ขวบ นภันทร์อายุ 11 ขวบ จึงจำเรื่องราวได้ทั้งหมด

“แพร อยากทานชาบูค่ะ”

“ได้เลยขอรับ” พี่ชายเดินควงแขนน้องสาวเข้าไปยังร้านชาบูชื่อดัง ซึ่งเผอิญขุนศึกควงโชติกา ผู้หญิงคนใหม่มาเดินช็อปปิ้ง

“เฮ้ย! เฮียกันตร์มากับใครวะ” เสือผู้หญิงอย่างขุนศึกรู้สึกถูกใจกับแพรวาตั้งแต่แรกเห็น

“ไม่ทราบครับนาย คุณนกันตร์ก็มีผู้หญิงหลายคน น่าจะเป็นผู้หญิงคนใดคนหนึ่งที่เลี้ยงไว้ครับ”

“อืม!”

เขาพยักหน้ารับ เหมือนเห็นด้วย เขารู้จักครอบครัวของนกันตร์ดี เพราะครอบครัวต่างทำธุระกิจด้วยกันมาเป็นสิบ ๆ ปีไม่เคยเห็นก็เพียงแต่ ลูกสาวคนเล็กที่ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก

“แพร แล้วแม่ได้บอกไหมว่าจะให้แพรแต่งงานกับใคร” นกันตร์โปรยเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามน้องสาว

“ยังไม่ได้บอกว่าเป็นใครค่ะ” หญิงสาวทำตาแป๋วเหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอ อีกไม่นานแม่ก็จะลืมไปเอง แต่นกันตร์กลับไม่คิดเช่นนี้ เพราะหลังจากคุยกับเฮียภัทร์กับแม่เสร็จแล้ว แม่ก็เรียกเขาไปคุยส่วนตัวอีก ก่อนจะพาน้องสาวมาทานชาบู

“กันตร์แกเข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมแม่ถึงอยากให้ยัยแพรวาแต่งงานกับลูกชายของคุณปรีชา” หญิงวัยกลางคนนั่งบนโต๊ะทำงานของเธอด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

“ก็แม่บอกแล้วนี่ว่า อยากได้โรงแรมแต่ไม่อยากเสียเงินสร้าง” เขาตอบด้วยใบหน้าเซ็ง ๆ ไม่รู้ว่าแม่จะขี้งกไปทำไม ปกติก็ไม่ใช่คนแบบนี้

“มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอก เรื่องธุรกิจสีเทาของเราด้วย แม่คิดว่าถ้าหากเกี่ยวดองกับคุณปรีชาไว้ก็ไม่เสียหาย แม่จะได้สบายใจ อีกไม่กี่ปีแม่จะวางมือให้กันตร์เป็นคนดูแลต่อไป หรือถ้าหากกันตร์อยากเลิกทำก็แล้วแต่ลูก แต่ช่วงนี้กอบโกยเอาไว้ก่อน”

เมื่อพูดถึงเรื่องธุรกิจ นกันตร์นั้นเห็นด้วยกับแม่อย่างยิ่ง ถึงแม้พวกเขาจะขึ้นชื่อว่าเป็นเศรษฐีตระกูลใหม่แต่ยังห่างไกลจากตระกูลเกียรติขจรพงษ์มากนัก ทางนั้นเรียกว่าเป็นมาเฟียเลยก็ว่าได้

“แม่ไม่ชอบ ไม่อยากให้ยัยแพรเอาเปรียบพี่น้อง ลูกแต่ละคนดูแลคนละกิจการไปเลย กันตร์ไม่ต้องมาพูดต่อหน้าน้องเวลาแม่จะสอนให้มันรู้จักทำมาหากิน ไม่ต้องไปพูดว่ากันตร์จะเลี้ยงดูน้องเอง วันหนึ่งแกก็ต้องมีเมียมีลูก ก็ต้องดูแลเมียดูแลลูกจะมาดูแลยัยแพรไปตลอดไม่ได้ เพราะฉะนั้นหน้าที่ของแกก็คือไปพูดให้ยัยแพรแต่งงานกับขุนศึกซะ”

“แม่แล้วคนอื่นไม่มีหรือไง ไอ้ขุนศึกมันร้ายจะตายเรื่องผู้หญิงมันควงวันละเป็น 10 คน”

“ยิ่งดี มันมีเป็นร้อยก็ยิ่งดีซิ เราจะได้ฟ้องหย่าได้ง่าย ๆ” ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างมีเลศนัยแต่ผู้เป็นพี่ชายไม่อยากเอาหัวใจของน้องสาวเข้าไปเสี่ยง

หลังจากพาโชติกาเลือกซื้อผ้าแบรนด์ดังเสร็จ แต่ความเคลือบแคลงใจของขุนศึกยังไม่ได้หมด เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงในสเปกของเขาที่มากับนกันตร์เป็นใครกันแน่ เขาจึงชวนโชติกาไปทานชาบู โดยนั่งโต๊ะที่สามารถมองเห็นโต๊ะของนกันตร์ได้ถนัด

“เมื่อวานก็เพิ่งทานไป วันนี้ทำไมศึกถึงอยากจะทานอีกหละคะ” เสียงหวานของสาวสวยหุ่นดีเดินควงแขนเขาเข้าไปยังร้านชาบูเดียวที่นกันตร์นั่ง

“ก็อยากกิน” เขาตอบเพียงสั้น ๆ” ไม่ได้เอาใจใคร “แต่ถ้าหากโชไม่อยากทานก็แยกกันทาน”

“เปล่าค่ะ โชแค่ถามเฉย ๆ” เธอเดินมานั่งโต๊ะ ฝั่งตรงข้ามชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นมาเฟียที่อายุยังน้อย หน้าตาหล่อเหลา ร่ำรวยและมีอิทธิพลในยุคนี้

“ดี นั้นโชช่วยสั่งให้ที เดี๋ยวเฮียมา เผอิญเจอคนรู้จัก” ขุนศึกต้องการเดินไปทัก นกันตร์เพื่อดูท่าทางของสองคนนั้นว่าพวกเขาเป็นอะไรกัน โชติกามองตามร่างชายที่ตนรักก็ไม่ได้คิดเอะใจอะไรเพราะรู้ว่า โต๊ะที่ขุนศึกกำลังจะไปทักนั้นเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของที่บ้านเขาและเธอก็ไม่ชอบยุ่งเรื่องธุรกิจพวกนี้เธอชอบแต่ใช้เงินของเขาเป็นพอ เอาง่าย ๆ เธอนั้นอยู่เป็น

“สวัสดีครับเฮีย” ขุนศึกยกมือไหว้นกันตร์ด้วยท่าทางนบน้อม

“อ้าว! ขุนศึกมาทานชาบูเหรอ” นกันตร์มองตาปราดเดียวก็รู้ว่า ขุนศึกนั้นมากับผู้หญิงแต่เขาไม่อยากให้น้องสาวเขารู้ว่าผู้ชายที่กำลังจะแต่งงานด้วยนั้นเป็นเสือผู้หญิงตัวพ่อ แต่ถ้าหากไม่นับเรื่องผู้หญิงแล้ว ขุนศึกก็เป็นผู้ชายที่เก่งในการทำธุรกิจคนหนึ่งเขาสามารถพลิกฟื้นธุรกิจที่กำลังจะตายมาทำกำไรเป็นพันล้านต่อปี ซึ่งเรื่องนี้นกันตร์ชื่นชมเขามาก

“ครับ พอดีผมพาญาติที่เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกมาทานชาบู” เขาโกหกไปอย่างนั้นเพื่อให้ตัวเองดูดี เพราะป๊าได้เกริ่นเรื่องแต่งงานของเขากับตระกูลธราทิปไว้แล้วเมื่อช่วงเช้าวันนี้ ถึงแม้เขาจะปฏิเสธไปแล้วก็ตาม แต่เมื่อวันหนึ่งเพื่อเหตุการณ์ฉุกเฉินต้องแต่งจริง ๆ เขาก็ไม่อยากให้ทางตระกูลชราทิปคิดว่า เขาเป็นเสือผู้หญิงควงผู้หญิงไม่ช้ำหน้า ถึงความจริงจะเป็นอย่างนั้นก็ตาม

“แล้วนี้เฮียมากับใครเหรอครับ” คำถามของขุนศึกทำให้นกันตร์นั้นยกยิ้มตรงมุมปาก เขารู้ว่าตอนนี้ขุนศึกกำลังสนใจน้องสาวตัวน้อยของเขา

“นี่น้องแพรวา น้องสาวแท้ ๆ ของเฮียเองเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ ขุนศึกอาจจะไม่เคยเห็นแม่ส่งไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ยังเล็ก” แพรวายกมือไหว้ขุนศึก เธอปรายตามองก็รู้ว่า ขุนศึกคงจะเจ้าชู้ไม่เบาเนื่องจากสายตาที่เขามองเธอนั้นแพรวพราว เธอรู้สึกไม่ชอบคนพวกนี้เอาซะเลย คิดว่าตัวเองหล่อ แล้วรวย จะจีบใครก็ได้