ตอนที่ 1 หนีรัก

“แม่บอกให้แต่ง แกก็ต้องแต่ง ไม่ต้องมาเถียง ไม่คิดจะตอบแทนอะไรที่ฉันเลี้ยงแกมาหน่อยเหรอ ฉันเลี้ยงดูแกมาอย่างดี ทั้งบ้านพักที่อังกฤษ เสื้อผ้าแบรนด์ดี ล้วนแต่เป็นของแพง ๆ

“แม่! พูดกับน้องแรงไปหรือเปล่า” นภัทร์พี่ชายคนโตของบ้านอดจะห้ามปราบผู้เป็นมารดาไม่ได้

“ไม่แรงหรอก แค่นี้เอง นี่เพราะฉันอยากให้มันได้ดีถึงจะต้องพูด” นภัทร์มองดูหน้าน้องสาวสุดที่รักอย่างเห็นใจ

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน น้องยังไม่เข้าใจหรอก” สายตาพี่ชายเป็นห่วงถึงความรู้สึกของน้องสาวยังคงให้ความอบอุ่นใจทุกครา เมื่อเธอหันมาสบตาเขา

“ถ้าหากแม่ไม่มีอะไร นั้นแพรขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วลุกขึ้นเดินกลับห้องตัวเองโดยไม่หันหลังมามองผู้เป็นมารดาและพี่ชายคนโต

“อ้าว แพรเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเหมือนปวดตูด…เฮียซื้อเค้กมาฝาก” นกันตร์พี่ชายคนรองอ้าปากค้าง เมื่อน้องสาวเดินผ่านไม่ทักทายแถมยังตึงใส่อีกด้วย

“มีอะไรเหร๋อ…ยัยแพรโดนคุณแม่เรียกไปปรับทัศนคติเรื่องอะไรอีกคราวนี้” เขาเอ่ยถามบอดี้การ์ดของพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องทำงานของคุณหญิงแม่

“คุณหญิงต้องการให้คุณหนูแต่งานครับ”

“ห๊า! นี่นายพูดเรื่องจริงเหรอ แล้วแต่งกับใครเมื่อไร ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย” นกันตร์ลูกชายคนรองของตระกูลธราทิป รักน้องสาวสุดที่รักยังกะยอดดวงใจ ผู้มีนิสัยขี้เล่น แต่เวลาทำธุรกิจนั้นแสนโหด เขามีพรรคพวกมายมาย จึงเป็นที่ไว้วางใจของผู้เป็นมารดาให้ดูแลค้าขายระหว่างประเทศ และมีไนต์คลับ ร้านอาหาร ที่เขาร่วมหุ้นกับเพื่อนอยู่อีกหลายที่

“แม่ทำไมน้องจะต้องแต่งงาน” นกันตร์เปิดประตูพุ่งเข้าไปยังห้องทำงานของผู้เป็นมารดา

“ก็ฉันอยากมีธุรกิจโรงแรมให้ยัยแพร เพื่อฉันเป็นอะไรไป น้องยังไม่มีธุรกิจเหมือนพวกแกนะซิ”

“แล้ว!”

ลูกชายคนรองยังคงหน้าไม่เข้าใจ

“อ้าว ลองคิดดูนะ โรงแรมต้องใช้เงินเท่าไรในการสร้าง ระดับธราทิปจะมีโรงแรมทั้งที ฉันจะสร้างเหรอ แค่ 200-300 ร้อยห้อง ฉันก็ต้องสร้างเป็นพัน ๆ ห้อง มีหลาย ๆ ที่ ไม่อย่างนั้นฉันอายคน”

“โถ่ แม่ อันนี้กิเลสของแม่ล้วน ๆ เลยนะ เดี๋ยวกันตร์เลี้ยงยัยแพรเองก็ได้ แม่เลี้ยงมาแค่นี้ก็พอ”

“แล้วที่แกมาห้ามฉันแกรู้เหรอว่า ฉันจะให้ยัยแพรแต่งงานกับใคร” ผู้เป็นมารดาหันไปไล่มองลูกชายทีละคน

“ไม่รู้ครับ” นกันตร์ลูกชายตัวดีหันมาตอบ

“ฉันจะให้แต่งกับขุนศึก เกียรติขจรพงษ์”

“แม่! ลูกชายคนรองร้องเสียงหลง

“แม่ไม่รู้เหรอว่า ไอ้นี่มันเสือผู้หญิง” นกันตร์เริ่มทำหน้าหงุดหงิด

“รู้” หญิงกลางคนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“แล้วจะให้น้องไปแต่งทำไม…ไปกินน้ำใต้ศอกมันเหรอ”

“ก็แต่งไปแล้วก็หย่าซิ! ใครบอกให้ทน ดูฉันซิ ฉันก็เลี้ยงดูพวกแกมาอย่างดี ลูกทุกคนฉันส่งเรียนจบเมืองนอกหมด ไม่ได้ขอเงินผัวสักบาท

“อ้าว!” นกันตร์ทำท่าจะเถียง แต่โดนมารดาชี้หน้าให้หยุด เหมือนเธอได้ตัดสินใจไว้แล้ว

“เชื่อฉันเถอะ ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากหรอก คุณปรีชา พ่อของขุนศึกเขาก็ทำการค้าขายกับเรามายาวนาน เงินค้างสักงวดเขาก็ไม่เคย จ่ายเงินตรงตามเวลาตลอด แล้วอีกอย่างภรรยาของคุณปรีชาก็เสียไปตั้งนานแล้ว ถ้าหากยัยแพรแต่งเข้าไปไม่เกิดปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้หรอก อยู่กันไปปีสองปี อยู่ไม่ได้ก็หย่า แบ่งมรดกมาสักนิดหน่อย ยัยแพรก็อยู่ไปสบายทั้งชาติ”

“แม่ ภัทร์ว่า มรดกที่เรามีอยู่ทุกวันนี้ก็พอเพียงที่จะอยู่ไปได้ทั้งชาติเลยนะ” เสียงทุ้มต่ำแย้งขึ้นหลังจากนั่งฟังมานาน

“ตาภัทร์ แกกับยัยแพรตัวดีพากันใช้เงินเก่งอย่าคิดว่า แม่ไม่รู้นะ ลูกแต่ละคนฉันรู้นิสัยหมด มีแต่เจ้ากันตร์นี่แหละ ที่ไม่ค่อยใช้เงินเหมือนคนอื่น ฉันถึงต้องสร้างธุรกิจให้ทุกคนไง ก่อนฉันตาย แล้วเงินที่มีตอนนี้ฉันก็จะเก็บไว้ใช้เองบ้างซิจะยกให้พวกแกหมดเหรอ แล้วไม่อยากไปเป็นภาระใครให้ต้องมาเลี้ยงดูฉัน”

นกันตร์เลื่อนเก้าอี้มานั่ง มองดูพี่ชายคนโตที่ยังนั่งนิ่ง

“แล้วเฮียว่าไง” เขาเอ่ยถามพี่ชายคนโต

“เฮียว่า เรื่องนี้แล้วแต่แพรวา แม่ไม่ควรไปบังคับน้อง”

นภัทร์เอ่ยขึ้น แม้จะดูขัดใจมารดาแต่นั้นคือสิ่งถูกต้อง เขาจำเป็นต้องพูด

“ใช่แม่! สองเสียงแล้ว แม่เลิกล้มความตั้งใจเถอะ”

“ไม่มีทาง แล้วพวกแกก็หุบปาก หน้าที่อย่างเดียวของพวกแกคือ ไปพูดให้ยัยแพรเปลี่ยนใจ”

“แม่!” นกันตร์ไม่ค่อนพอใจ แต่ก็ไม่อยากเถียงให้มารดาขุ่นเคือง เพราะความสุขของเขาคือการเห็นทุกคนในบ้านมีความสุข

ก็อต ก็อต …

“แพร เฮียเข้าไปได้ไหม” เสียงนกันตร์ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนน้องสาว ไม่นานประตูก็เปิดออก

“เฮีย! แพรไม่แต่งหรอกน่ะ”

“อืม” เขาพยักศีรษะ แม้จะรู้ว่าไม่อาจจะปฏิเสธผู้เป็นมารดาได้ แต่ก็อยากคลายความกังวลใจให้น้องสาวคนสวยก่อน

“มีเวลาอีกตั้งนาน เฮียว่าไม่จำเป็นต้องคิดหรอก แพรเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ เอียพาไปกินของอร่อย ๆ ดีไหม”

“ดีค่ะ ตั้งแต่กลับมาแพรก็อยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย เบื่อจัง” หญิงสาวกระโดดกอดแขนพี่ชายด้วยความดีใจ

“เฮียทำไมเราต้องมีบอดี้การ์ดไปด้วย ไม่ไปด้วยไม่ได้เหรอ” แพรวารู้สึกไม่คุ้นชิน เพราะถูกแม่ส่งตัวไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก เมื่อตอนเด็กฐานะทางบ้านของเธอก็ถือว่า ฐานะดี เหลือกินเหลือใช้ แต่เมื่อพี่ชายสองคนเรียนจบจากต่างประเทศ ประจบเหมาะกับแม่ของเธอขยายกิจการใหญ่โตและหลากหลายสาขาจากเดิม ทำให้ฐานะทางบ้านของเธอดีขึ้นมาก ถึงขั้นแม่ของเธอจ้างแม่บ้านให้เธอระหว่างอยู่ต่างประเทศ เพื่อทำงานบ้านและช่วยดูแลควบคุมความประพฤติแต่พอกลับมาที่ประเทศไทยยิ่งแปลกใจ เพราะแม่ได้ย้ายบ้านไปอยู่หลังใหญ่กว่าเดิมมาก แถมมีพี่ ๆ บอดี้การ์ดของทุกคนเดินกวักกันเต็มไปหมด มีแค่เธอที่ไม่มี เพราะเธอไม่ต้องการ