เมียปลอม ๆ

ผิงอานรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ว่าทำไมสามีถึงปิดบังเธอเรื่องอาการป่วยและไม่ปรึกษากับเธอเรื่องการแต่งงานของลูกบ้าง รวมถึงเรื่องอาการป่วยด้วยเช่นกัน แต่งถึงจะเป็นแบบนั้น เธอก็เข้าใจว่าสามีคงจะกลัวเธอสงสัย ว่าทำไมถึงรีบทำพินัยกรรม คงกลัวว่าเธอกับลูกจะรู้ถึงอาการป่วยเป็นแน่

หากสามีของเธอต้องการจะให้ทั้งคู่แต่งงานกันจริง ๆ ก็ควรจะพูดได้เลย แต่คงรู้ตัวเองว่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน และเรื่องแต่งงานนี้คงจะต้องยืดเยื้อ เลยต้องเอามาใส่ในพินัยกรรม

“แล้วถ้าหากว่าผมไม่แต่งกับเยี่ยนฟางล่ะครับ”

“อี้เฉินก็จะเปลี่ยนตำแหน่งประธานทันที โดยตำแหน่งประธานคนใหม่ก็จะเป็นคุณหลินครับ โดยตระกูลฟู่จะได้รับเพียงหุ้นแค่ 5% เท่านั้น”

“ทำไมกัน ทำไมคุณพ่อต้องทำแบบนี้ด้วยครับ” ตงหยางรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ห้าปีที่ผ่านมานี้ เขาได้เข้ามาบริหารงานในตำแหน่งประธานของบริษัทแทนผู้เป็นพ่อ และก็ทำให้บริษัทประสบผลสำเร็จขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายเท่า แต่ทำไมจู่ ๆ พ่อของเขาก็สร้างเงื่อนไขแบบนี้ขึ้นมา รายได้ของบริษัทต่อปีเป็นหมื่นล้าน แต่เอาต้องเอาชีวิตของเขาไปผูกกับอีกครอบครัวหนึ่งอย่างนั้นเหรอ มันช่างไม่ยุติธรรมกับเขาจริง ๆ

“ที่พ่อทำไปก็คงจะมีเหตุผลนั่นแหละ ลูกก็อย่าโมโหคุณพ่อเลยนะ” ผู้เป็นแม่ปลอบใจลูกชาย

ผิงอานไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ เธอเพียงดูแลคนในบ้านให้อยู่ดีมีความสุขเพียงเท่านั้น ส่วนเรื่องการเงินและเรื่องธุรกิจของครอบครัว เธอจะไม่เข้าไปยุ่ง สามีต้องการทำอะไรเธอจะไม่ขัดเขาเลย

“แต่หนูก็ไม่อยากแต่งเหมือนกันค่ะ” เยี่ยนฟางเอ่ยขึ้น ทำให้ตงหยางใจชื่นขึ้นมาบ้าง

“เรื่องนี้คุณหนูหลินลองกลับไปคิดดูอีกทีก็ได้ครับ” ทนายบอก

“แล้วถ้าหนูไม่แต่กับพี่ตงหยาง พินัยกรรมนี้ก็ถือว่าสิ้นสุดใช่มั้ยคะ”

“หากว่าคุณหนูหลินตัดสินใจที่จะไม่แต่งเอง คุณท่านฟู่จะมอบหุ้นของอี้เฉินให้กับคุณหนูหลิน 50% ”

หุ้นของบริษัท อี้เฉิน เป็นชื่อของบิดาเขาอยู่ 70% หากมอบให้ตระกูลหลินไป 50% ตระกูลฟู่ก็จะเหลือเพียงแค่ 20% เท่านั้น

“แต่เรื่องนี้ก็ยังมีเงื่อนไขเพิ่มเติมครับ”

“เงื่อนไขอะไรครับ”

“หากคุณสองคนแต่งงานกันไปแล้วสามปี ไม่ความคืบหน้าอะไรกัน หรือไม่ได้รักกันจริง ๆ สามารถหย่าขาดกันได้ โดยที่ทางคุณหลินจะได้หุ้นของอี้เฉินไป 10% ”

“ถ้างั้นก็มอบ 10% ให้ตั้งแต่ตอนนี้เลยไม่ดีกว่าเหรอครับ จะต้องเสียเวลาไปอีกทำไมตั้งสามปี เพราะเรื่องแบบนั้นคงไม่เกิดขึ้นแน่ ๆ เพราะผมมีคนรักอยู่แล้ว”

“พินัยกรรมจะสมบูรณ์ได้ก็ต่อเมื่อมีการจดทะเบียนสมรสกันแล้วเท่านั้นครับ จะจัดงานแต่งงานหรือไม่ก็ได้ แต่ต้องมีการจดทะเบียนสมรสกันเท่านั้น”

ตงหยางหันหน้าไปมองเยี่ยนฟางทันที เขาคิดกับเธอเพียงแค่น้องสาวเท่านั้น ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย เขากับเธอมีอายุห่างกันถึงห้าปี อีกอย่างเขาก็มีคนรักอยู่แล้ว ส่วนเธอนั้นก็ไม่รู้ว่ากำลังคบใครอยู่หรือเปล่า

“เรื่องนี้พวกคุณลองปรึกษากันดูก่อนก็ได้นะครับ ได้เรื่องยังไงแล้วก็ติดต่อไปหาผมอีกที”

“ครับ”

“ขอบคุณมากนะคะทนายหลาน” ผิงอานบอก

หลังจากที่ทนายกลับไปแล้ว ทั้งสองตระกูลก็หันหน้าเข้าปรึกษากันอีกครั้ง เพราะจริง ๆ แล้วตระกูลหลินก็ไม่ได้ต้องการอะไรเลย ไม่รู้ว่าฟู่ตงฉิงคิดอะไรกันแน่ ถึงดึงครอบครัวหลินเข้ามาแบบวุ่นวายแบบนี้ด้วย

ทางออกที่ดีที่สุดตอนนี้ก็คือการแต่งงานเท่านั้น แต่จะต้องใช้เวลาถึงสามปีสัญญาถึงจะสิ้นสุด ตงหยางไม่ได้มีปัญหาเรื่องนี้ เขาสามารถจดทะเบียนสมรสได้ แต่ทางเยี่ยนฟางที่เป็นผู้หญิงนี่สิจะเสียเปรียบเอาได้ และก็ไม่รู้ว่าเธอจะคิดยังไงด้วย

“คุณลุงหลินคิดว่ายังไงครับเรื่องแต่งงานสามปี จะจดแค่ทะเบียนสมรสก็ได้ ผมสัญญาว่าจะไม่แตะต้อง หรือทำอะไรให้เยี่ยนฟางเสียหายแน่นอนครับ”

“เยี่ยนเยี่ยนคิดว่ายังไงลูก….พ่อให้ลูกตัดสินใจเรื่องนี้”

“หากมันเป็นหนทางเดียว หนูจะยอมจดทะเบียนสมรสกับพี่ตงหยางก็ได้ค่ะ”

เยี่ยนฟางไม่ได้คิดมากอะไร ก็เพียงแค่จดทะเบียนสมรสกันเท่านั้น อีกอย่างตงหยางก็มีคนรักอยู่แล้ว เธอก็ไม่ได้เสียหายอะไร ทุกอย่างมีเพียงแค่คนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้

“พี่ขอบใจมากนะเยี่ยนเยี่ยน ในระหว่างสามปีนี้ เยี่ยนเยี่ยนสามารถทำอะไรได้ตามปกติเลย หากเธอมีแฟนแล้ว และกลัวว่าเขาจะไม่เข้าใจ พี่สามารถไปคุยกับเขาได้”

“หนูยังไม่มีแฟนค่ะ”

“ถ้างั้น..หากว่าสามปีนี้ เธอจะคบกับใครหรือไปที่ไหนกับใครพี่ก็จะไม่ยุ่ง” ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก

“ค่ะ” เธอตอบรับ

“แต่ช่วงสามปีนี้ หนูจะต้องย้ายมาอยู่ตระกูลฟู่นะลูก เพราะคุณลุงฟู่ต้องการให้พวกลูกสองคนได้อยู่ใกล้ชิดกันและดูใจกันไปด้วย” ผิงอานบอก

“แต่ผมมีคนรักอยู่แล้วนะครับคุณแม่”

“หนูเยี่ยนฟางว่าไงลูก” นางไม่ตอบลูกชายแต่ไปถามฝ่ายหญิงแทน เพราะในใจลึก ๆ ก็อยากได้เธอมาเป็นสะใภ้เหมือนกัน

หญิงสาวหันหน้าไปมองทางบิดาเพื่อขอคำตอบ แต่พ่อของเธอก็บอกให้เธอตัดสินใจเอาเอง เพราะท่านจะไม่บังคับเธอ

“ค่ะ หนูจะย้ายมาอยู่ที่นี่ พี่ตงหยางโอเครมั้ยคะ หากว่าพี่โอเคร ก็ต้องไปเครียกับแฟนพี่ให้ดี ๆ นะคะ หนูกลัวแฟนของพี่จะมาแหกอกเอา” เธอพูดติดตลก

“ได้สิ พี่ไม่มีปัญหาหรอก งั้นเดี๋ยวพี่จะให้คนไปจัดห้องให้เธอก็แล้วกันนะ ขาดเหลืออะไรก็บอกพี่ได้”

“ค่ะพี่หยาง” เธอส่งยิ้มตอบกลับไป

“พี่ขอบใจเธอมากนะ ยังไงช่วงสามปีนี้ พี่จะต้องดูแลเธออย่างดี เพื่อเป็นการตอบแทนแน่นอน”