สัญญาผูกมัด

หญิงสาวถอนหายใจ และคิดไปอีกทาง “แต่หากว่าเป็นแบบนั้นจริง ๆ มันก็ไม่แตกต่างอะไรกับที่ว่าไปเป็นมือที่สามของความรักพี่เขาหรือคะ มันคงเป็นเหมือนหนูไปแย่งพี่ตงหยางมาจากคนรักของเขา”

“แล้วหนูคิดอยากแย่งหรือเปล่าล่ะ”

“ไม่ค่ะ หนูไม่เคยคิดแบบนั้น”

“ก็นั่นไง หนูไม่ได้คิดจะแย่ง แต่เรื่องของอนาคตเราก็ไม่รู้นิว่าจะเป็นแบบไหน บางทีตอนนั้นพวกเขาอาจจะเลิกกันไปแล้วก็ได้ และเมื่อลูกยังอยู่ข้างกายของพี่ชายอยู่ เขาอาจจะมีใจให้ลูกหลังจากนั้น แบบนั้นแล้วลูกก็ไม่ได้ทำลายความรักของพวกเขา”

“พูดเหมือนแช่งพี่เขาเลยนะคะ” เธอยิ้ม

“พ่อไม่ได้แช่ง พ่อดีใจหากพี่ตงหยางของลูกจะมีครอบครัวที่อบอุ่นกับคนที่เขารัก แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่ลูกสาวของพ่อ”

“ค่ะ หนูไม่คิดจะทำลายความรักของพี่เขาหรอกค่ะ แค่บางทีรู้สึกเสียใจ เมื่อคิดถึงวันเก่า ๆ ที่พี่เขาทำดีกับหนู เวลาเห็นพี่เขาทำอะไรให้กับคนรัก บางอย่างนั้นพี่เขาเคยทำให้หนูมาก่อน เลยนึกถึงอดีตเท่านั้นเอง”

“ลูกก็อย่าเก็บมาใส่ใจเลย เราโตจนอายุ 25 ปีแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนกับเขาบ้างล่ะ”พูดอย่างเป็นห่วง

“ก็แค่ 25 เองค่ะ หนูยังไม่คิดอยากจะมีใคร อยากอยู่กับคุณพ่อแบบนี้ไปนาน ๆ ค่ะ” เธอบอกพร้อมกับเดินเข้าไปกอดบิดา “เราไปทานอาหารด้วยกันดีกว่าค่ะ แล้วค่อยกลับบ้าน นานแล้วนะคะที่หนูไม่ได้ทานอาหารเย็นกับคุณพ่อ”

“ไปสิ พ่อก็เหงาเหมือนกันที่ทานอาหารเย็นคนเดียวทุกวัน”

“หนูบอกให้พ่อหาใครสักคนมาดูแลก็ไม่เชื่อหนู”

“อยากให้พ่อนอกใจแม่ว่างั้น”

“เปล่าสักหน่อย หนูรู้ว่าพ่อรักคุณแม่มาก แต่ตอนนี้คุณแม่ไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ถึงแม้คุณพ่อจะมีผู้หญิงคนใหม่ หนูรู้ว่าคุณแม่ก็จะอยู่ในใจของพ่อเสมอนั่นแหละค่ะ”

“พ่อแก่ปูนนี้แล้ว ไม่คิดอยากมีใครอีกแล้วล่ะ” เขาลูบผมเธอเบา ๆ แล้วส่งยิ้มให้

ทั้งสองพ่อลูกพูดคุยกันอย่างมีความสุข หนิงจินไม่คิดอยากมีผู้หญิงคนใหม่ เขารักภรรยาและลูกสาวมาก หากเขามีผู้หญิงคนใหม่มันจะอาจจะทำให้มีปัญหาในอนาคตได้ เขาไม่อยากให้ลูกสาวเพียงคนเดียวต้องเจอกับปัญหาเหล่านั้น

เยี่ยนฟางขับรถกลับเข้าตระกลูฟู่หลังจากที่ไปทานอาหารค่ำกับผู้เป็นบิดา เมื่อถึงห้องนั่งเล่นก็เห็นผิงอาน ตงหยางและก็คนรักของเขานั่งดูทีวีและพูดคุยกันอยู่

“เยี่ยนเยี่ยนกลับมาแล้วเหรอ” ตงหยางถาม

“ค่ะ วันนี้หนูไปทานอาหารค่ำกับคุณพ่อมาค่ะ” เธอตอบแล้วหันไปมองผู้หญิงที่นั่งข้างกับเขา “วันนี้พี่เฟยอินก็มาทานอาหารที่นี่ด้วยเหรอคะ” เธอทักไปเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

“ใช่ค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักพี่ก็จะกลับแล้วล่ะ พี่ซื้อเค้กร้านโปรดของน้องเยี่ยนฟางมาให้ด้วยนะคะ อยู่ในตู้เย็น”

“ขอบคุณนะคะ แต่ตอนนี้หนูอิ่มแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเอาไปทานที่บริษัทแล้วกันค่ะ”

“ดึกแล้ว กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง พรุ่งนี้คุณต้องเข้าเวรเช้าไม่ใช่เหรอ”

“ค่ะ งั้นหนูลานะคะคุณแม่ พี่กลับแล้วนะเยี่ยนฟาง” เธอบอกก่อนจะหยิบกระเป๋า

“จ่ะ เอาไว้วันหลังก็แวะมาทานข้าวด้วยกันใหม่นะ” ผิงอานบอกออกไป

เฟยอินเป็นผู้หญิงที่มีกิริยาสุภาพเรียบร้อย เธอทั้งสวยและนิสัยดี เธอกับตงหยางได้คบกันก็เพราะตอนนั้นเธอได้เข้ามาเป็นพยาบาลพิเศษดูแลพ่อของชายหนุ่ม หลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็ตกลงคบหาดูใจกัน

หากไม่เกิดเรื่องสัญญาแต่งงานนี้ ชายหนุ่มก็คิดว่าจะแต่งงานกับเฟยอินแล้วเหมือนกัน เขาอยากจะมีลูกกับเธอ ไม่อยากให้เธอต้องงานหนักแบบนี้อีก เพราะบางทีก็ต้องอยู่เวรกลางคืน ชายหนุ่มอยากจะให้หญิงสาวลาออกจากงานแล้วเข้ามาอยู่ในบ้านเขาตอนนี้ แต่เพราะทะเบียนสมรสที่มีอยู่ เขาก็ไม่อยากทำให้ทางตระกูลหลินต้องเสียหน้าเหมือนกัน ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่การจดทะเบียนสมรสปลอม ๆ เท่านั้นก็ตาม

เช้าวันต่อมา เพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ เยี่ยนฟางจึงนอนตื่นสาย เธอจึงรีบแต่งตัวและจะไปทำงานทันที เพราะหากต้องทานอาหารเช้าอีก เธอก็กลัวว่าจะไปไม่ทันประชุมในเวลาเก้าโมง

“สวัสดีตอนเช้าค่ะป้าฟู่ พี่ตงหยาง วันนี้หนูไม่ทานอาหารเช้านะคะ เดี๋ยวจะไปเข้าประชุมไม่ทันค่ะ”

“เดี๋ยวสิ รอพี่ก่อน” ชายหนุ่มเดินเข้าไปที่ห้องครัว ก่อนจะถือถุงที่มีอาหารอยู่ในนั้นออกมา “เช้า ๆ แบบนี้ไม่ทานอะไรเลย จะเจ็บท้องเอาได้ ในถุงนี้มีแซนด์วิชทูน่ากับเค้กที่เฟยอินเอาเมื่อให้เมื่อวานอยู่ เอาไปกินที่บริษัทนะ แล้วนี่ก็ดื่มนมอุ่น ๆ ก่อนสักแก้วสิ” เขาเอ่ย ก่อนจะส่งแก้วนมไปให้ด้วยความใส่ใจ

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับแก้วนมมาดื่ม ก่อนจะวางลงไปที่โต๊ะอาหาร “งั้นหนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเข้าประชุมไม่ทัน”

“อื่ม” ชายหนุ่มพยักหน้า

“ขับรถดี ๆ นะลูก อย่าเร่งรีบจนเกินไปล่ะ ค่อย ๆ นะ”

“ค่ะคุณป้า”

ผิงอานรู้สึกขอบคุณตระกูลหลินเอามาก ตั้งแต่รุ่นสามีของเธอ จนมาถึงรุ่นลูกของเธออีก ครอบครัวตระกูลหลินมีบุญคุณต่อพวกเขามาก รวมถึงเรื่องการสมรสปลอม ๆ นี้อีก เพื่อที่จะทำให้พินัยกรรมสมบูรณ์ ครอบครัวตระกูลหลินก็ยังคงช่วยเหลือ ทั้ง ๆ ที่อาจเป็นผลเสียต่อครอบครัวนั้นในอนาคตก็ตาม