ตัวปัญหา

เมื่อก่อนเธอคิดอยู่เสมอว่าทั้งสองครอบครัวนี้จะต้องได้เกี่ยวดองกันเป็นแน่ หากไม่ใช่เพราะว่าลูกชายของเธอไปตกหลุมรักพยาบาลพิเศษของผู้เป็นพ่อเสียก่อน แต่เธอก็ไม่อยากไปขัดใจอะไรกับลูกชาย เธออยากให้เขาดำเนินชีวิตด้วยตัวเอง ตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยเธอจะคอยซัพพอตอยู่เบื้องหลังให้เท่านั้น

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผิงอานก็เริ่มที่จะไม่ชอบครอบครัวของว่าที่ลูกสะใภ้แล้ว เมื่อทางมารดาของเฟยอินมักจะเข้ามาขอเงินจากตระกูลฟู่บ่อย ๆ

“นี่คุณนาย วันนี้ฉันของเงินห้าหมื่น” เหมยลี่ แม่ของเฟยอินบอกอย่างห้วน ๆ

“นี่เธอคิดว่าฉันเป็นธนาคารของเธอหรือยังไง คิดอยากจะมาขอเอาเงินเมื่อไหร่หรือเท่าไหร่ก็ได้” ผิงอานตอบอย่างหัวเสียและรู้สึกไม่พอใจ “ลูกสาวของเธอก็นิสัยดี น่ารักอยู่หรอกนะ แต่หากเธอยังทำตัวอยู่แบบนี้ สักวันลูกสาวของเธอจะต้องเดือดร้อนเพราะเธอเป็นแน่”

“ฉันจะทำตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน ลูกชายของเธอมาเจาะไข่แดงลูกสาวฉันมาตั้งนานแล้ว ก็ยังไม่คิดจะรับผิดชอบแต่งงานสักที แบบนี้มันถูกต้องที่ไหนกันล่ะ” นางเถียงตอบกลับไป “ลูกสาวของฉันนั้นเพียบพร้อมทุกอย่าง นอกจากฐานะแล้วอย่างอื่นก็ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องเลย ฉันเลี้ยงลูกสาวมาอย่างดี หมดเงินกับการเลี้ยงไปมากเท่าไหร่ เธอก็เป็นแม่คนน่าจะรู้ดี”

“ใช่ ฉันรู้ดีว่าการเลี้ยงลูกคนหนึ่งนั้นมันลำบากแค่ไหน แต่เธอก็มองดูการกระทำของเธอบ้าง กินเหล้าเข้าบ่อนอยู่แบบนี้ ลูกสาวของเธอคงจะเจริญขึ้นหรอกนะ หาได้เท่าไหร่ แม่อย่างเธอก็ผลาญไปจนหมด ไหนจะมาเอาที่ฉันกับลูกชายอีก ฉันกับลูกให้เธอไปเท่าไหร่แล้ว ตลอดห้าปีมานี้มันก็หลายล้านแล้วนะ รวมกันแล้วก็สามารถเอาไปสู่ขอลูกสาวเธอได้แล้วด้วย”

“มันก็เรื่องของฉัน ฉันจะทำตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน ครอบครัวของลูกเขยฉันออกจะร่ำรวยขนาดนี้ เงินแค่ไม่กี่ล้านมันจะไปทำให้พวกคุณล่มจมได้ยังไง”

“แล้วเงินพวกนี้มันไม่ใช่ว่าต้องทำงานแลกมางั้นเหรอ”

“แล้วยังไง ลูกสาวของฉันทำงานทั้งเดือนก็ได้แค่หลักหมื่น ส่วนลูกชายของคุณทำงานได้หลักล้าน มันก็แตกต่างกันมาก ในเมื่อได้ลูกสาวของฉันไปเป็นเมียแล้วก็ดูแลกันให้ดีหน่อยสิ”

“ลูกชายของฉันดูแลลูกสาวของเธออย่างดีมาตลอด”

“ใช่ แต่ก็ต้องดูแลแม่ของมันด้วยสิ แม่ยายอย่างฉันอยากจะได้อะไรก็ต้องตามใจกันบ้าง”

ผิงอานไม่อยากจะต่อกลอนกับผู้หญิงประเภทนี้นาน ๆ จะทำให้ไมเกรนขึ้นเสียเปล่า เธอเดินกลับไปยังห้องนอน หยิบเงินออกมาแล้วส่งไปให้ทันที

“ก็แค่นี้แหละ จะพูดอะไรให้มากความ” เธอพูดอย่างเย่อหยิ่ง และทำเหมือนว่าเป็นผู้ชนะ

“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้เงินเธออีก เธอควรจะรู้ตัวเอาไว้บ้างนะว่าลูกสาวของเธอยังไม่ได้แต่งงานกับลูกชายของฉัน หากอยากจะทำตัวโอ้อวดก็รอให้ลูกสาวของเธอได้แต่งงานกับลูกชายของฉันก่อนก็แล้วกัน”

“เห๊อะ คิดจะถีบหัวลูกสาวฉันทิ้งงั้นเหรอ”

“ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก แต่หากเธอยังทำตัวเป็นปัญหาแบบนี้ คงมีสักวันที่ลูกชายของฉันอาจจะเบื่อแม่ยายอย่างเธอและไม่อยากจะแต่งงานกับลูกสาวของเธออีกก็ได้”

“ฝันไปเถอะย่ะ ฉันไม่มีวันยอมเด็ดขาด”

“มันก็เรื่องของเธอ กลับไปซะ จางลี่ส่งแขกด้วย” ผิงอานบอกแล้วก็เดินกลับขึ้นห้องทันที

“ค่ะคุณผู้หญิง” จางลี่แม่บ้านตอบรับ