บทที่ 7 งานคือเงิน

ช่วงหัวค่ำของอีกวันคณิตราและนลินดาพากันเข้ามายังสถานบันเทิงหรูใจกลางเมือง ข้างในตกแต่งด้วยการแยกโซนต่างๆ มีบริการห้องวีไอพี เหมาะสำหรับคู่รักหรือเพื่อนที่มาสังสรรค์ด้วยกันเป็นกลุ่ม

“อ้าว! น้องเค้ก ไม่เจอกันนานเลยนะจ๊ะ”

หญิงสาวเจ้าของร้านเป็นฝ่ายเดินมาทัก อีกคนเธอคุ้นเคยหน้าตาเป็นอย่างดี เพราะถือว่าเป็นแขกประจำของทางร้าน

“สวัสดีค่ะพี่ปลา พอดีเค้กพาเพื่อนมาสมัครงาน เห็นว่าพี่ปลากำลังมองหาพนักงานใหม่อยู่”

คณิตราเป็นฝ่ายบอกคนตรงหน้าแล้วหันไปแนะนำอีกคนที่ยืนอยู่ข้างกาย “นี่ค่ะ เพื่อนสนิทเค้กที่มหา’ ลัย พอดีตอนนี้กำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน”

“เพื่อนของน้องเค้กสวยเชียว ชื่ออะไรนะจ๊ะ?”

เจ้าของร้านสาวหรือที่เด็กๆ ในร้านต่างก็พากันเรียกว่า ‘เจ๊’ เอ่ยถามสาวสวยอีกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“นานาค่ะ” นลินดาตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม

“อืม...งั้นพี่ตกลงรับน้องนานาเข้าทำงานเลยแล้ว พี่จ่ายดริ้งค์ละ 500 ส่วนทิปถ้าลูกค้าให้ส่วนตัวก็เก็บไว้เลยจ้ะ ต้องทำงานให้ได้ยี่สิบวันต่อเดือน เข้างานตั้งแต่สองทุ่มจนถึงร้านปิด โอเคมั้ย?”

ปาลินแจกแจงรายละเอียดการทำงานให้เจ้าตัวได้รับรู้และทำความเข้าใจกันก่อน ที่รีบรับอีกฝ่ายเข้าทำงานต้องยอมรับเลยว่าเพราะเจ้าตัวหน้าตาสะสวยบวกกับกำลังต้องการคนในตำแหน่งนี้พอดี

“นาโอเคหรือเปล่า” คณิตราหันมาถามเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งคิด

“เอ่อ...ตกลงค่ะพี่ปลา” นลินดาแทบจะตอบตกลงทันที เธอยอมรับอย่างไม่อายว่าหลังคำนวณเงินที่ถูกเสนอให้ ซึ่งเป็นจำนวนไม่น้อยสำหรับคนที่ยังเรียนไม่จบระดับปริญญาตรี

“งั้นเค้กฝากเพื่อนด้วยนะคะพี่ปลา ขอบคุณมากค่ะที่ให้ความช่วยเหลือ” หญิงสาวฝากฝังเพื่อนรักกับรุ่นพี่เจ้าของร้าน

“ได้สิจ๊ะ แหม...น้องเค้กฝากมาทั้งที พี่รับรองเลยว่าจะไม่ให้ของ เอ๊ย ไม่ใช่สิ หมายถึงน้องนาน่ะ พี่จะช่วยดูแลเป็นอย่างดี”

“ขอบคุณนะคะพี่ปลา งั้นเดี๋ยวเค้กขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“ตามสบายจ้า ส่วนน้องนาพรุ่งนี้ก็มาเริ่มงานได้เลยเนอะ” คนมีตำแหน่งเป็นเจ้าของร้านเอ่ยกำชับอีกครั้ง

“ค่ะพี่ปลา”

นลินดากล่าวลาหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง เธอคงต้องทำงานนี้ไปก่อน งานที่ได้เงินดี ได้ทั้งเงินเดือนและค่าดื่ม เธอหวังว่าจะเป็นแค่การพูดคุยจริงๆ เท่านั้น เพราะถ้ามีอย่างอื่นเข้ามาด้วย ก็คงทำใจยอมรับไม่ได้แน่ๆ

“ทำได้จริงๆ ใช่ไหมนา?” คณิตราย้ำกับเพื่อนอีกครั้งหลังจากเดินออกมาจากร้าน

“น่าจะทำได้นะเค้ก คงไม่มีอะไรหรอก”

“อื้ม...ไม่มีอะไรหรอกน่า งานดีเงินดีแบบนี้ ไม่มีที่ไหนแล้วนะ”

“จ้ะ นาเชื่อเค้ก” นลินดารีบพยักหน้า กลัวว่าเพื่อนจะโกรธที่ทำราวกับไม่ไว้ใจ ทั้งๆ ที่คบหาเป็นเพื่อนกันมานาน

เจ้าของร่างบางเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ก่อนจะตรงเข้ามานั่งบนโต๊ะอาหารขนาดเล็กที่ติดอยู่กับห้องครัว หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เป็นการเรียกกำลังใจ และตัดสินใจที่จะบอกมารดาเรื่องงานที่เพิ่งไปคุยมาเมื่อวานนี้

“คุณแม่คะ วันนี้นาต้องออกไปทำงานวันแรก ถ้ากลับดึก คุณแม่ไม่ต้องรอนะคะ”

“จ้ะลูก แล้วตกลงหนูไปทำงานอะไร ทำไมถึงเข้างานตอนเย็น?” หญิงสูงวัยถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากเมื่อวานลูกสาวมาเกริ่นเรื่องงานไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

“ก็...คืองานทั่วไปค่ะคุณแม่ พอดีเค้กเป็นคนพาไปสมัคร พี่เขาสนิทกับเค้กด้วย”

นลินดารีบอธิบายและแอบขอโทษท่านอยู่ในใจ เธอไม่เคยคิดจะโกหกมารดาเลย เพียงแค่ไม่อยากให้ท่านต้องเป็นห่วงและอยากจะเป็นฝ่ายดูแลให้ท่านสุขสบายบ้าง

“งั้นก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”

“ค่ะคุณแม่ เลิกงานแล้วนาจะรีบกลับนะคะ”

“นา! นา! รอพี่ด้วยสิ” เจ้าของเรือนร่างสูง ใบหน้าขาวตี๋ตามแบบฉบับหนุ่มเกาหลีอินเทรนด์ วิ่งตรงเข้ามาหาหญิงสาวด้วยท่าทางรีบร้อน เอกภพเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ และตอนนี้อีกฝ่ายก็กำลังศึกษาต่อในระดับปริญญาโท เรียกได้ว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่สาวๆ ต่างก็หมายปอง ด้วยความที่ทั้งเก่ง ฉลาด และเป็นสุภาพบุรุษ แต่สำหรับเธอ...เขาคือพี่ชายที่แสนดี คอยให้คำปรึกษามาตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนหรือเรื่องครอบครัว

“พี่ภัทรมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อ๋อ พี่ว่าจะชวนไปกินข้าวด้วยกัน รีบไปไหนหรือเปล่า” เจ้าตัวถามกลับ ความดีใจที่บังเอิญได้เจอทำให้รีบวิ่งเข้ามาทักทาย

“ขอโทษด้วยนะคะพี่ภัทร พอดีนาต้องรีบไปทำงานค่ะ”

“งานอะไรเหรอ?”

“ก็งานเอกสารทั่วไปค่ะ พอดีเพื่อนนาแนะนำมา” หญิงสาวปด ไม่อยากให้เขาต้องมาเป็นห่วง

“งั้นให้พี่ไปส่งที่ทำงานนะ พี่จะได้รู้จักที่ทำงานด้วย” ชายหนุ่มขันอาสา

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ภัทร ลำบากเปล่าๆ นาเกรงใจ ขอตัวก่อนนะคะ” นลินดารีบบอกลาหนุ่มรุ่นพี่และโบกแท็กซี่ที่แล่นมามาพอดี ด้วยกลัวว่าจะถูกอีกฝ่ายจับพิรุธได้ว่างานที่เธอไปทำเป็นงานกลางคืน

“ครับ”

เอกภพรับคำแล้วก็ได้แต่มองตามเจ้าของร่างบางที่เพิ่งขึ้นรถไป ชายหนุ่มแอบมีใจให้เธอมานาน หากไม่กล้าแสดงออกไปอย่างเต็มที่ เพราะเป็นคนค่อนข้างขี้อายเวลาที่ได้เจอ ได้อยู่ต่อหน้าเธอ

เฮ้อ...แล้วแบบนี้จะมีโอกาสเหมือนคนอื่นเขาไหมไอ้ภัทรเอ๋ย

เอกภพได้แต่ก่นด่าตนเองในใจ

บรรยากาศยามค่ำคืนภายในสถานบันเทิงที่เต็มไปด้วยแสง สี และเสียงเพลงซึ่งกำลังเปิดดังไปทั่วทั้งบริเวณ สถานที่แห่งการผ่อนคลายความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานของผู้คนในอาชีพต่างๆ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มักจะเลือกวันหยุดในการมาปลดปล่อยความเครียดของตน

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

“นานา! แต่งตัวเสร็จหรือยังจ๊ะ?”

หญิงสาวเจ้าของร้านเดินมาเคาะประตูห้องพร้อมกับตะโกนถาม หลังจากที่ลูกค้าเริ่มจะหลั่งไหลเข้ามาในร้านมากขึ้น เรียกว่ายิ่งดึกก็ยิ่งคึก

“ใกล้เสร็จแล้วค่ะพี่ปลา ขอเวลาอีกแป๊บเดียวค่ะ” นลินดาตะโกนตอบกลับไป

“เร็วๆ นะจ๊ะ ลูกค้ามากันเยอะแล้ว”

“ค่า!” เธอตะโกนตอบอีกครั้งแล้วก้มมองดูเรือนร่างของตนเองในตอนนี้ “เฮ้อ…ไม่เคยใส่ชุดที่โป๊ขนาดนี้มาก่อนเลย”

นลินดาพึมพำ กางเกงสีแดงเพลิงขาสั้นเหนือหัวเข่าขึ้นมาหลายนิ้ว บวกกับเสื้อแขนยาวแค่ข้อศอก ช่วงบนเปิดลงมาจนเผยให้เห็นหัวไหล่กลมกลึง เจ้าตัวเลือกที่จะปล่อยผมหยักศกที่ยาวถึงกลางหลังลง หวังว่าจะลดความเขินอายลงไปไม่มากก็น้อย ทว่าเพื่องาน เงิน และมารดาแล้ว...เป็นไงเป็นกัน หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกกำลังใจอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไปด้านนอก

“มาแล้วค่ะพี่ปลา”

“สวยมากเลยลูก วันนี้เจ๊รับรองเลยว่าทิปหนูต้องเยอะแน่ๆ” ปาลินกล่าวชมด้วยน้ำเสียงจริงใจและภูมิใจไม่น้อยที่ได้คนสวยๆ อย่างหญิงสาวตรงหน้ามาเป็นหน้าเป็นตาของร้าน

“แต่นารู้สึกว่ามันโป๊ไปหน่อยค่ะพี่ปลา”

“โป๊ตรงไหนกันจ๊ะ คนอื่นก็ใส่แบบนี้ทั้งนั้น เดี๋ยวอีกหน่อยหนูก็ชิน เชื่อพี่สิ...ไม่ต้องอายนะ ไปๆ เดี๋ยวนานาไปนั่งเก้าอี้ตรงนั้นนะ หาอะไรดื่มไปก่อนก็ได้ ถ้าลูกค้ามาเดี๋ยวพี่ให้เด็กไปตาม”

เจ้าของร้านสาวชี้นิ้วไปทางมุมเล็กๆ ในร้านที่มีไว้สำหรับพนักงาน นลินดาพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ

รถยนต์คันหรูที่บ่งบอกถึงฐานะของเจ้าของเป็นอย่างดี แล่นเข้ามาจอดภายในสถานบันเทิงชื่อดัง หลังจากที่ห่างหายไปนานวันนี้เขาจึงเลือกมาที่นี่ เนื่องจากคนส่วนใหญ่จะเป็นวัยทำงานแล้ว มาร์ตินจอดรถในโซนวีไอพีเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง หลังจากจอดพาหนะคู่ใจแล้ว ร่างสูงใหญ่ก็ตรงเข้าไปยังด้านในทันที

“สวัสดีครับคุณมาร์ติน เชิญด้านในก่อนครับ”

พนักงานประจำร้านกล่าวทักทายแขกวีไอพี แล้วรีบเดินนำไปยังห้องที่มักจะมาใช้บริการอยู่เป็นประจำ

“อ้าว! สวัสดีค่ะคุณมาร์ติน เชิญค่ะ หายหน้าไปนานเลยนะคะ ปลานึกว่าคุณมาร์ตินจะเปลี่ยนใจไปที่อื่นแล้วซะอีก

“ช่วงนี้งานยุ่งเลยไม่ค่อยได้มา” เขาบอกสั้นๆ เป็นการตัดความรำคาญ เนื่องจากเบื่อหน่ายในความเยอะของเจ้าของร้านคนนี้

“ไหนๆ วันนี้คุณมาร์ตินก็ให้เกียรติมาที่นี่ทั้งที ปลามีน้องใหม่แนะนำให้รู้จักค่ะ ทั้งสวยทั้งน่ารัก รับรองว่าถูกใจคุณมาร์ตินแน่นอน” เจ้าหล่อนรีบเสนอเด็กใหม่ให้อีกฝ่ายทันที

“คงไม่ใช่แค่ราคาคุยนะ” มาร์ตินบอกเสียงเยาะๆ

“ราคาคุยที่ไหนกันล่ะคะคุณมาร์ติน ปลาไม่โกหกหรอกค่ะ น้องกำลังมีปัญหาเรื่องเงิน ปลาสงสารก็เลยเพิ่งรับเข้ามาทำงานวันนี้”

“จะลองเชื่อแล้วกัน ไหนล่ะเด็กที่ว่า?” เขาถามถึงบุคคลที่อีกฝ่ายโฆษณาสรรพคุณ

“เดี๋ยวปลาให้เด็กไปตามให้นะคะ” เจ้าของร้านสาวรีบบอกเสียงหวานแล้วหันไปบอกเด็กหนุ่มในร้าน “วิทย์ ไปตามน้องนานาให้พี่ทีสิ”