2. เดี๋ยวองค์จะลง【2】

“ค่ะคุณป้า ถ้ามีเรื่องคืบหน้าเดี๋ยวมีอาแจ้งให้คุณป้าทราบทันทีเลยค่ะ รักคุณป้านะคะ”

“จ้ะ รักมีอาเช่นกัน”

หลังจากที่วางสายจากการโทรรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับมาดามเซรีน่าฟังแล้ว มีอาก็เหนื่อยเกินกว่าจะออกไปไหนได้ เธอจึงเลือกที่จะพักผ่อนอยู่ที่โรงแรม จัดกระเป๋าเสื้อผ้า นำของมีค่า เงินสด และพาสปอร์ตเก็บไว้ในตู้นิรภัยของทางโรงแรม

เมื่อจัดการข้าวของต่าง ๆ ของตัวเองเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวจึงเปลี่ยนใส่ชุดว่ายน้ำ เดินลงไปที่สระของทางโรงแรม ทาโลชั่นบำรุงผิวแล้วนอนอาบแดดอยู่ข้างสระน้ำในโรงแรมตลอดบ่าย ตกเย็นก็สั่งอาหารมาทานที่ห้อง เตรียมความพร้อมสำหรับการลุยเที่ยวดูวิถีชีวิตคนที่นี่ในวันพรุ่งนี้อย่างเต็มที่

เวลาบ่ายกว่า ๆ ปกรณ์เดินเข้าไปในบ้านของตนเอง แต่จะเรียกว่าบ้านก็ไม่ถูกนัก เรียกว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะกว่า

ตัวอาคารตั้งอยู่บนเชิงเขา มองลงมาเห็นวิวเมืองและหาดป่าตองอย่างชัดเจน คฤหาสน์หรู 3 ชั้นออกแบบสไตล์สเปนิชบนพื้นที่เกือบ 800ตารางวา

เมื่อปกรณ์เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น ภาพที่ปรากฏต่อหน้าคือ นายหัวปกป้องกำลังเล่นอยู่กับน้องปัน หลานชายคนเดียวที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียน ปู่หลานคุยกันหนุงหนิง เล่นหุ่นยนต์ตัวโปรดบนพื้นห้องนั่งเล่นของบ้าน

“อ้าว ตากร วันนี้ลมอะไรหอบแกออกมาจากเกาะได้ล่ะ” นายหัวปกป้องเอ่ยทัก หลังเห็นว่าเจ้าลูกชายตัวดีที่หายหน้าไปนานกำลังเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“คุณพ่อสวัสดีครับ” ปกรณ์ยกมือขึ้นไหว้และเอ่ยทักทายบิดา ก่อนที่จะนั่งลงข้าง ๆ หลานชาย

“อากร สวัสดีครับ” น้องปันยกมือไหว้คุณอาหน้าโหด ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนั่งตักคุณอาแล้วหอมแก้มไปสองทีแบบหนัก ๆ

“น้องปันสวัสดีครับ เป็นไงเรา จะอ้อนเอาอะไรครับ” ปกรณ์หอมแก้มน้องปันกลับ แต่กลับถูกน้องปันหลานรักเบือนหน้าหนี เพราะหนวดเคราที่ไม่ได้โกนทิ่มผิวเด็กชาย

“อากร ไม่หอมแก้มครับ ปันจักกะจี้” น้องปันเบือนหน้าออกพร้อมหัวเราะคิกคัก

“น้องปัน อากรขอโทษครับ อากรรีบมาเลยไม่ได้โกนหนวดเลย”

ขณะที่ปกรณ์กำลังเอ่ยขอโทษหลานชายด้วยท่าทีรู้สึกผิดอย่างน่าสงสาร หญิงวัยชราที่ยังคงรูปร่างดี แต่งกายด้วยชุดที่ตัดเย็บอย่างประณีตเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น มีสาวใช้ถือถาดที่ใส่จานขนมทานเล่นน่าตาน่าทาน พร้อมแก้วน้ำผลไม้สีแดงสวยตามหลังมา

“อ้าวคุณปก ต้องขอโทษด้วยที่เข้ามารบกวน ฉันไม่นึกว่าจะมีแขกมาที่เยี่ยมที่บ้าน” หญิงวัยชราเอ่ยออกมาด้วยภาษาไทยที่สำเนียงชัดเจน ฉะฉาน ไม่น้อยหน้าเจ้าของภาษาเลยทีเดียว

มาเรียเดินมานั่งข้าง ๆ สามี ก่อนที่จะให้คนรับใช้วางจานขนมและน้ำดื่มให้หลานชายได้กินรองท้อง

ปกรณ์ได้ยินดังนั้นจึงรู้ว่ามารดาตนเององค์คงลงอีกแล้ว เพราะเธอมักจะน้อยใจเสมอเมื่อเขาไม่ค่อยได้กลับบ้าน ชายหนุ่มวางหลานชายไว้บนโซฟา ส่วนตนเองเดินไปนั่งข้าง ๆ มารดา

“โธ่ มัมครับ อย่าโกรธผมเลยน๊า ผมคิดถึงมัมกับคุณพ่อนะครับ คิดถึงพี่วิช น้องปัน พี่นรีด้วย แต่ผมงานยุ่งม๊ากมากครับ วันนี้เลยกะจะมาค้างที่บ้านหลายวันให้มัมเหม็นหน้าไปเลย ดีไหมครับ”

ปกรณ์เข้าไปกอดมารดาพร้อมกับวางศีรษะไว้บนไหล่บาง เอ่ยออดอ้อนผู้เป็นแม่เหมือนกับสมัยที่ตนเองยังเป็นเด็กชายตัวน้อย

มาเรียเห็นท่าทางออดอ้อนของลูกชายคนเล็กก็โกรธไม่ลง ยิ่งเป็นห่วงมากไปอีกเมื่อหันหน้ามาสำรวจลูกชาย

“นี่ผอมลงไปหรือเปล่า ได้กินข้าวตรงเวลาไหม นิ่มไม่ดูแลลูกเลยเหรอหึ” มาเรียเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ป้านิ่มดูแลผมดีมากครับ เหมือนมัมคนที่สองเลย แต่ว่างานยุ่งมากจริง ๆ ยิ่งหน้าท่องเที่ยวแบบนี้มีปัญหาให้แก้ไม่เว้นแต่ละวัน สวนน้ำนี่แทบจะรองรับนักท่องเที่ยวไม่ไหวแล้วครับ”

“หาคนช่วยดีไหมตากร เงินเราก็มีเยอะแยะ รักษาสุขภาพบ้างนะ ถ้าไม่ไหวพ่อว่าหาผู้ช่วยเถอะ ดูพี่ชายเราสิ มีผู้ช่วยตั้งสามคน” นายหัวปกป้องถามลูกชายด้วยความเป็นห่วงไม่ต่างกัน

“ผมยังไหวครับคุณพ่อ ถ้าไม่ไหวจริง ๆ เดี๋ยวผมจะพิจารณารับผู้ช่วยละกันนะครับ ขอบคุณมัมกับคุณพ่อที่เป็นห่วงครับ” ปกรณ์เอ่ยแบ่งรับแบ่งสู้ เขายังสนุกกับงาน อายุยังน้อย งานแค่นี้ไม่คณนามือเขาหรอก

“อากรฮะ มาเล่นกัน คุณพ่อให้หุ่นยนต์ตัวใหม่มา มันมีไฟกระพริบด้วยฮะ” น้องปันที่เห็นผู้ใหญ่ดูเคร่งเครียด จึงเอ่ยชวนคุณอามาเล่นกัน เอ่ยชวนเสร็จก็อ้าปากรอรับขนมที่สาวใช้ป้อนไปด้วย

“กรไปเล่นกับน้องปันเถอะ มัมจะไปเตรียมอาหารเย็นเลี้ยงฉลองที่กรมาค้างกับมัม คุณปกละคะ จะไปช่วยฉันทำอาหารไหม หรือจะอยู่คุยกับตากร” มาเรียถามสองพ่อลูก

“ผมไปช่วยคุณทำอาหารมื้อเย็นดีกว่า ว่าแล้วก็คิดถึงสมัยตอนที่เรายังไม่มีลูกเนาะ” นายหัวปกป้องเอ่ยตอบภรรยา ส่งสายตากรุ่มกริ่มไปให้ มาเรียถึงกับหน้าแดงเพราะเข้าใจความหมายที่สามีสื่อออกมา

มันเป็นเรื่องสมัยเมื่อนานมาแล้วที่สามีของเธอมักจะช่วยทำอาหาร แต่เมื่ออาหารเสร็จ แทนที่จะกินอาหาร แม่ครัวอย่างเธอเป็นต้องโดนจับกินก่อนทุกมื้อไป

“คุณปก พูดอะไรออกมา!” มาเรียอายมาก จึงรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทางห้องครัว

“หึ หึ” ปกป้องหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินตามภรรยาไปอีกคน

ปกรณ์กับน้องปันจึงเล่นหุ่นยนต์ด้วยกันอย่างสนุกสนาน