บทที่ 3 โสเภณีราคาแพง 3

“…” หญิงสาวลืมตาขึ้นมองเขา หรือว่าเขาจะจำไม่ได้ว่าหล่อนเป็นคนเดียวกับคุณป้าที่สวมแว่นหนาเตอะในตอนกลางวัน รอยยิ้มจึงเผยอออกด้วยท่าทีโล่งใจ

“คุณคงชื่อมอนดาโดรี่”

“โอ…น่าแปลกใจที่คนสวยๆอย่างคุณรู้จักชื่อผมด้วย” สายตาเจ้าชู้ดูกรุ้มกริ่ม ในขณะที่สกุณาใจหาย…บ้าชะมัด พูดเหมือนรู้จักเขาแบบนั้น มีหวังคงโดนสงสัย

“คุณภราดรเป็นคนบอกน่ะค่ะ”

“อ๋อ…” ชายหนุ่มพยักหน้ารับเป็นเชิงเข้าใจ “เรียกผมว่าเทโรนี่ก็ได้ครับ”

“ค่ะ คุณเทโรนี่” หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มนิดๆก่อนจะถามว่า “คุณให้ฉันมาทานอาหารเป็นเพื่อน”

“ใช่ ผมทานคนเดียว รู้สึกว่ามันจะไม่อร่อย”

“ค่ะ ถ้าแค่ทานอาหาร…ฉันเต็มใจเสมอ”

“แล้วถ้า…” หยุดคำพูดลงนิดหนึ่งอย่างเจ้าเล่ห์ ขยับกายไปล็อกกลอนเสียงดังกริ๊ก เล่นเอาหญิงสาวถึงกับเบิกตากว้าง สัญชาตญาณบางอย่างทำให้หล่อนรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล

นิ้วยาวแข็งแรงเชยคางมนขึ้นพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งเล่น กึ่งจริง

“แล้วถ้าผมอยากทานคุณด้วยล่ะ จะว่ายังไง”

“ฉันก็จะตบคุณน่ะสิคะ”

“อ้อ…กล้าตบด้วยเหรอ” น้ำเสียงฟังเนิบนาบเหมือนเก่า แต่ทว่านัยน์ตากลับฉายแววหยามหยัน “คุณเองก็น่าจะชอบเรื่องแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ขยันโปรยเสน่ห์ให้ผู้ชาย”

“นั่นเป็นงานของฉัน”

“อ้อ…ลืมไปว่าเป็นงานของคุณ” ชายหนุ่มแค่นเสียง เขามองหล่อนผิดไปจริงๆ อย่างน้อยก็ขอทำโทษให้สาสมกับที่ผิดหวังใน ตัวหล่อนสักหน่อยเถอะ

“ใช่ มันเป็นงานของฉัน และฉันก็มาที่นี่เพื่อทานอาหารกับคุณ แต่ถ้าคุณต้องการมากกว่านั้น ฉันคงรับงานนี้ไม่ได้ ขอตัวก่อนค่ะ” หล่อนผลีผลามจะหนีเขา แต่ประตูถูกล็อกอยู่ ไม่ว่าจะบิดจะผลักจะดันสักเท่าไร ประตูก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเขยื้อน เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นจากคนตัวสูงราวจะเยาะหยันเหยื่อสาวที่จนมุม

“คุณคงไม่รู้สินะว่าผมจ่ายค่าตัวคุณแพงมากแค่ไหน กว่าภราดรจะยอมเกลี้ยกล่อมให้คุณยอมนอนกับผม”

“นอน ? นอนอะไรกัน เขาบอกฉันว่าแค่ทานอาหาร”

“หึหึ คุณกำลังจะบอกผมว่าคุณซื่อมากจนโดนหลอกงั้นสินะ โน่น…ดูซะ” เขาผายมือไปทางโต๊ะตัวใหญ่ซึ่งว่างเปล่า “เห็นมั้ยว่าไม่มีจานอาหารสักจาน คุณนี่ซื่อหรือโง่กันแน่นะ”

“หยุดคำพูดหยาบคายของคุณเดี๋ยวนี้นะ”

เขายิ้ม…ยิ้มกว้างจนตาหยี แต่ให้ตายเถอะ…แม้จะมีสีหน้าดุจเทพบุตร แต่ผู้ชายคนนี้คือซาตานชัดๆ หล่อนจะทำอย่างไรเพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมมือเขา

“ผู้หญิงที่ชอบแต่งตัวยั่วยวนผู้ชาย ใส่โป๊ๆวับๆแวมๆ คุณรู้มั้ยว่าคนอื่นจะมองยังไงน่ะ หืม? มิสสกุณา”

หญิงสาวเบิกตากว้าง เมื่อครู่นี้เขาเรียกหล่อนว่าสกุณา งั้นก็หมายความว่าเขารู้มาโดยตลอดว่าหล่อนคือคนเดียวกับคนที่ยืนเต้นยั่วบนเวที…ทำไม ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ หรือว่าคิดจะแกล้งหล่อน

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง ถ้าคู่หมั้นของคุณรู้เข้า เธอคงจะเสียใจน่าดู”

“หึ” เขาทำเสียงชนิดหนึ่งในลำคอ ฝ่ามือลูบไล้หน้าท้องแบนราบที่โผล่พ้นชายเสื้อสายเดี่ยวออกมา “ก็ไม่รู้สินะว่าว่าที่เจ้าสาวของผมจะเสียใจหรือดีใจกันแน่ที่ผมทำแบบนี้”

ผู้ชายคนนี้…ยังคงยิ้มหน้าเป็นอยู่ได้ ไม่เคยนึกแคร์ผู้หญิงที่ตัวเองรักบ้างเลยหรือยังไงกัน

“ไอ้ฝรั่งทุเรศ ถ้าคุณไม่ปล่อยฉัน ฉันจะโวยวายให้ร้านอาหารถล่ม”

“หืม ?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง ตาคมพริบพราว “ไม่น่าเชื่อว่าสาวเฉิ่มๆดูเอาการเอางานในตอนกลางวันจะปากจัด เสียงดัง ช่างวีนขนาดนี้”

“ปล่อยฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้าไอ้ทุเรศ ฉันจะให้ตำรวจมาลากคอคุณ”

“คิดเหรอว่าตำรวจจะทำอะไรผมได้…ผมซื้อคุณมาแล้วนะด้วยราคาที่แพงจนไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงฉาวโฉ่เช่นคุณจะมีค่าตัวสูงขนาดนี้”

“ผู้ชายปากเสีย…ปากสุนัข” หล่อนกัดฟันกรอด พ่นผรุคำหยาบออกมาอย่างไม่นึกเกรง ต่อให้เขาเป็นลูกค้าทั้งที่ในร้านเสื้อผ้าและที่ร้านอาหาร หล่อนก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทกับผู้ชายคนนี้ในเมื่อเขาไม่ให้เกียรติหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว

“ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงเน่าๆอย่างคุณจะทำท่าโมโหราวสาวพรหมจรรย์ ไม่เอาน่าที่รัก…แสดงความร้อนแรงให้ผมดูหน่อยสิ รู้มั้ยว่าผมและบรรดาผู้ชายต่างเฝ้ารอชมการแสดงของคุณทุกคืน…คงเจนจัดล่ะสิท่า”

เพี๊ยะ !

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น วงหน้างามแดงก่ำ ดวงตาสองข้างเป็นประกายพริบพราวด้วยหยาดน้ำ หึ…คงเป็นน้ำตาแม่มดเจ้าเล่ห์ที่คิดจะเพิ่มราคาค่าตัวของตัวเองด้วยน้ำตาแสนไร้เดียงสานั่น แต่ขอโทษทีเถอะ…ผู้ชายเช่นเขาเจอผู้หญิงมามาก รู้ดีว่าแต่ละคนเป็นอย่างไร ก็แค่หยดน้ำแห่งความเสแสร้ง ไม่มีค่าพอให้นึกเห็นใจเลยสักนิด

“อ้อ ชอบซาดิสม์ซะด้วยนะ” มือหนาลูบไล้ซีกแก้มไปมา “ได้สิ เดี๋ยวผมจัดให้”

“กรี๊ด ถอยไปนะ ไอ้บ้ากาม ไอ้บ้า”

“ก็ดีแล้วนิ ผมบ้ากาม ส่วนคุณก็บ้าเงิน เราน่าจะไปกันได้ดีไม่ใช่เหรอไง”

“ฉันไม่ต้องการไปกับคุณ อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉัน” มือเรียวปัดป่ายหาทางรอด แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนเพียงใด เขากลับรุกประชิดไม่ยอมถอย วงแขนแกร่งรวบรัดร่างนุ่มเข้ากอดแนบอก ก่อนก้มลงจูบเรียวปากอิ่มอย่างดุดันไม่คิดถนอม

ความรู้สึกแรกที่ได้รับคือความหวานซ่านผสานกลิ่นคาวเลือด การกระทำที่จาบจ้วงของเขาเรียกเลือดจางๆให้ซึมออกมานอกริมฝีปาก หากทว่าต่อมา…รสชาติกลับเปลี่ยนเป็นเค็มระคนขมขื่นเมื่อหยดน้ำตารินไหลจากสองข้างแก้มแทรกซึมเข้าสู่จุมพิตของทั้งคู่

มือหนาจับท้ายทอยหล่อนตรึงไว้แน่น บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงรู้สึกหงุดหงิดนักหนา…แค้นใจจนอยากจะคลั่ง พายุอารมณ์ไม่ยอมสงบลงง่ายๆ มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อ กอบกุมปทุมคู่งามที่ถูกซุกซ่อนภายใต้บราเซียตัวจิ๋ว ออกแรงบีบเคล้นเบาๆแล้วทวีความรุนแรงมากขึ้นจนหล่อนปวดร้าว

หากวินาทีต่อมาความเจ็บกลับกลายเป็นความรัญจวน ชิวหาร้อนตวัดรัดลิ้นอ่อนนุ่มพลิกพลิ้วดื่มด่ำอย่างชำนาญจนน้ำตาหญิงสาวพาลแห้งเหือดไปโดยไม่รู้ตัว สองมือเผลอโอบรัดรอบลำคอแกร่ง ก่อนที่เขาจะถอนจูบออก ผลักหล่อนล้มลงที่พื้น ดวงตาหยามเหยียดจิกมองผู้หญิงตรงหน้าพร้อมคำพูดหนึ่งที่ทำให้หล่อนถึงกับสะอึก

“โสเภณีราคาแพง !”