CHAPTER 2

ดาวิกา... ลูกสาวคุณชนาพร ภรรยาที่สามของป๊าเขานับๆ ดูอายุอานามตอนนี้คงใกล้เรียนจบเต็มทีแล้ว หน้าตาสะสวยแบบนี้หนุ่มๆ คงตามจีบกันจ้าละหวั่นสินะ เขามองดวงตาของหญิงสาวที่มองกลับมา ดูเจ้าหล่อนสิ แววตาและท่าทางนิ่งเฉยแบบนั้น คงไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรสักนิดเลยที่เขากลับมาบ้านเกิดหลังจากห่างหายไปร่วมหลายปี

รู้สึกน้อยใจขึ้นมาเสียดื้อๆ ...

"เข้าบ้านกันเถอะครับ จะได้คุยกันต่อ"

เขาเก็บกักเอาอารมณ์ความรู้สึกน้อยใจที่มีไว้ในอกก่อนจะชักชวนให้ทุกคนเข้าบ้าน กวาดสายตามองบริเวณสวนหน้าบ้านก็รู้แล้วว่าวันนี้ป๊าของเขาคงจัดงานเลี้ยงต้อนรับเปิดตัวลูกชายกลับมาจากต่างประเทศแหงๆ ทุกคนคงเหนื่อยมากกับการกลับมาของเขาครั้งนี้

"นี่...หนูผิง นี่ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอที่เฮียใหญ่กลับมา บ้านเราไม่เคยจัดงานเลี้ยงมาตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่ม้ากิมท้อเสียนี่เป็นครั้งแรกในรอบ 20 กว่าปีเลย ไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ"

พิมกานต์ถามดาวิกาในขณะที่พวกเธอนอนเล่นอยู่ในห้องรอเวลาให้ถึงบ่ายสามโมง เพื่อจะได้ลุกไปแต่งตัวสำหรับงานเลี้ยงเปิดตัวภาคในคืนนี้ พิมกานต์ที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ในมือส่ายหน้าดิกๆ

"ก็ไม่นะคะ... สงสัยด้วยว่าทำไมทุกคนตื่นเต้นกันขนาดนี้"

"อ้าว... ก็เฮียภามกลับมาทั้งที เขากำลังจะกลับมาในตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดยังไงล่ะ ป๊าจัดงานต้อนรับขนาดนี้ คงกะเปิดตัวเฮียภามเลย งานนี้บ้านเราหัวกระไดไม่แห้งแน่ๆ" พิมกานต์พูดจบก็หัวเราะคิกคัก แต่ดาวิกากลับเลิกคิ้วมอง

"ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

"ก็เฮียทั้งหล่อ ดีกรีจบนอก หน้าที่การงานก็ดี แถมเป็นลูกชายคนโตเจ้าสัวภูริเดช รับรองว่างานนี้ สาวๆเข้าๆออกๆบ้านเราแน่ๆจ้ะ"

ดาวิกาพยักหน้าหงึกหงัก พวกผู้ชายหน้าตาดีคงเป็นแบบนี้สินะ มีผู้หญิงแวะเวียนเข้ามาในชีวิตมากมาย ยิ่งถ้าเจ้าชู้แล้วด้วยคงไม่ต้องพูดถึง

งานเลี้ยงเริ่มขึ้นในเวลาหนึ่งทุ่มเศษๆ บรรดาแขกเหรื่อทยอยกันเข้ามาภายในบริเวณสนามหญ้าที่จัดงานเลี้ยงต้อนรับอย่างเนืองแน่น ทั้งหมดนี้ได้แก่เหล่าบรรดาแขกอาวุโสของบริษัท ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ๆ บรรดาไฮโซเซเลบ ลูกท่านหลานเธอทั้งนั้น ดาวิกาเลือกที่จะช่วยพวกแม่บ้านจัดการอาหารและเครื่องดื่มในการต้อนรับแขกซึ่งไม่สมกับชุดสวยๆ ที่พิมกานต์เลือกให้เธอสวมใส่ในวันนี้เลยสักนิด แต่เธอก็ไม่แคร์หรอก เธอไม่ชอบงานสังคมที่มีผู้คนเยอะๆ ดวงตากลมโตจับจ้องมองไปทั่วงาน นายภาคีนัยน้องชายตัวดีนั่งพูดคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนวัยรุ่นลูกชายคุณน้าคุณนายแถวๆ นั้น พิมกานต์ ท่านเจ้าสัวและแม่ของเธอยืนต้อนรับแขกอยู่บริเวณหน้างาน ทุกคนดูยุ่งวุ่นวายไปหมด

โดยเฉพาะ...

อีตาเจ้าของงาน

เขากลายเป็นจุดสนใจราวกับเป็นดวงจันทร์ที่ถูกรายล้อมไปด้วยหมู่ดาว...

สาวเล็กสาวใหญ่ต่างห้อมล้อมพูดคุยกับเขาด้วยท่าทีสนิทสนม หัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน ไม่ผิดดังคำที่พิมมาลาพูดเลยสักนิด หลังจากคืนนี้ไปคฤหาสน์เลิศวรกิจไพบูลย์คงเปิดบ้านต้อนรับพวกสาวๆ กันให้วุ่นวาย เธอคิดแล้วก็ปวดหัว...

ภามที่กำลังคุยอยู่กับบรรดาลูกสาวไฮโซที่เข้ามาทักทายเขาอยู่นั้น ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าเหมือนมีใครกำลังลอบมองเขาอยู่ ร่างสูงหันไปมองรอบๆ ก่อนจะสะดุดเข้ากับสายตาสาวน้อยในชุดเดรสสีชมพูอ่อนแสนหวานดูสมกับวัยที่น่ารักสดใสนั้น เธอมีแรงดึงดูดหรืออย่างไรนะ ทำไมเขารู้สึกอยากเดินเข้าไปหาเธอเหลือเกิน หากไม่ติดว่าพวกสาวๆ เหล่านี้รุมล้อมเขาอยู่

แล้วดูเจ้าแม่ประคุณมองเขาสิ แววตาแบบนั้นมันหมายความว่าอย่างไรกัน?

ดาวิกาที่เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองกลับมาทางเธอจึงหันไปให้ความสนใจในการจัดขนมลงในถาดทันที สายตาอันทรงอำนาจของเขาที่มองมาอย่างไม่แสดงความคิดหรือความรู้สึกนั่นทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ อย่างไรไม่รู้

เมื่อไหร่จะผ่านคืนนี้ไปสักทีนะ…