๔ ใจเราตรงกัน (๒)

“พี่ป่านอนรอในห้องก่อนนะคะ นิวซื้อข้าวต้มมาเดี๋ยวจะจัดใส่จานให้พี่...ห้ามขยับไปไหนเข้าใจไหมคะ รออยู่เฉยๆ เป็นเด็กดีนะ” เมื่อเขานั่งลงบนเตียง มือบางก็กดไหล่หนาเพื่อให้นอน พลางเอ่ยกำชับราวกับฝ่ายชายอายุแค่สามขวบ

“ครับ พี่จะนอนรอที่เตียงไม่เดินไปไหน เป็นเด็กดีของพี่นิว...โอเคไหม” จำยอมนอนลงบนเตียงตามคำสั่งของเธอ

“โอเคค่ะ นิวจะรีบไปทำข้าวต้มแล้วเอามาเสิร์ฟให้ถึงเตียงนะคะ”

“ครับ” มองแผ่นหลังบางที่ก้าวออกจากห้อง จำได้ว่าเธอวางถุงมากมายไว้ที่ห้องรับแขกเพื่อจะได้ประคองเขาเข้ามาในห้องนอน

ทั้งที่ความจริงไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยสักนิด...คนป่วยจ้องประตูที่ปิดสนิทด้วยแววตายากคาดเดา เหลือบมองถุงขยะที่มัดปากถุงสนิทเพื่อไม่ให้หล่อนเห็นว่าข้างในนั้นมีก้านของใบดอกแก้วถูกทิ้งเอาไว้

เขาควรจะเร่งดำเนินแผนให้เร็วกว่านี้...ก่อนที่ตนเองจะถลำลึกไปกับความสดใสและดำดิ่งอยู่ในแววตากลมวาวที่สวยราวกับมีดวงดาวอยู่ในนั้น..

“พี่ป่ากินข้าวต้มค่ะ จะได้กินยา...ดูสิ หน้าซีดหมดเลย เดี๋ยวนิวเช็ดตัวให้นะคะ” รอไม่นานนักร่างแบบบางก็ถือถาดเข้ามาในห้องนอน ค่อยก้าวอย่างระมัดระวังกลัวตนจะทำอาหารในถาดหก จากนั้นจึงวางมันไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง

ส่วนตนนั่งลงที่เบาะนุ่ม หยิบถ้วยขนาดกลางมาถือเอาไว้ จ้องมองคนป่วยด้วยแววตาเป็นห่วงแล้วยื่นถ้วยข้าวต้มไปตรงหน้าเขา ไม่กล้าป้อนเพราะดูเหมือนมือของพงพนายังใช้การได้

“ตอนเช้าพี่เช็ดแล้ว นิวไม่ต้องทำหรอก...แค่นั่งเป็นกำลังใจให้พี่ก็พอแล้ว” ชายหนุ่มรับข้าวต้มมากิน โชคดีที่เธอซื้ออยู่มินิมาร์ทรสชาติจึงอร่อยตามมาตรฐาน เกรงว่าหากนิรดาทำเองอาจจะต้องทนกลืนสักหน่อย

เคยกินอาหารที่หล่อนทำครั้งเดียว ก็ต้องห้ามหญิงสาวเอาไว้ว่าเอาดีทางด้านจิวเวลรี่ถูกแล้ว งานครัวปล่อยให้คนอื่นทำเถอะ

“นั่งเฉยๆ แล้วพี่จะหายป่วยหรือไงคะ นิวซื้อแผ่นเจลลดไข้มาด้วย ยังไงพี่ป่าก็ต้องติดจะได้ไล่ความร้อนออกจากร่างกาย น่าจะบอกนิวเร็วกว่านี้...ไม่อย่างนั้นคงมาหาแต่เช้าแล้ว” หยิบแผ่นเจลแล้วลอกสติ๊กเกอร์ออก ค่อยแปะที่หน้าผากมนอย่างเบามือ

มองใบหน้าคมยามนี้ก็อดจะหัวเราะด้วยความเอ็นดูไม่ได้ พงพนายามไม่สบายกลับดูเด็กลงเหมือนเด็กน้อย ทั้งชุดที่สวมกับผมธรรมชาติไม่ได้เซ็ท

แต่เขาก็ยังคงหล่อเหลาอยู่ดี...

“ตอนนี้พี่ก็บอกแล้วไงคะ” คำพูดของเขาสร้างความตกใจแก่ร่างบาง จนหล่อนต้องก้มหน้าลงซ่อนแก้มที่ร้อนผ่าว

“ง่า..พี่ป่าอย่าพูดคะสิ มัน มันไม่ชิน” เสียงติดขัดทั้งยังมือที่กำผ้าห่มเอาไว้แน่น จนคนมองรู้สึกเอ็นดูยิ่งกว่าเดิม ค่อยเอื้อมไปจับมือหล่อนโดยยืดตัวไปวางถ้วยข้าวต้มไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง จากนั้นจึงใช้สายตาหวานมองร่างแบบบาง

“งั้นพี่ก็ต้องพูดบ่อยๆ นิวจะได้ชินดีไหมคะ”

“พี่ป่า...พอแล้ว” ถึงกับใจเต้นระส่ำเมื่อได้ยินพยางค์สุดท้าย น้ำเสียงอ่อนโยนกับคำพูดที่หวานยิ่งกว่าน้ำตาล มีหรือที่เธอจะต้านทานเขาไหว

“พอแล้วเหรอคะ” พงพนายิ่งรู้ว่าหล่อนเขินก็ยิ่งแกล้งมากกว่าเดิม

“นิวไปทำอย่างอื่นดีกว่า ไม่พูดกับพี่ป่าแล้ว” รีบลุกจากเตียงเพื่อจะได้ไปทำอย่างอื่น แต่กลายเป็นว่าเขาคว้ามือเล็กไว้ทันท่วงที แล้วใช้แรงดึงให้เธอลงมานั่งบนตัก จากนั้นจึงโอบเอวบางเอาไว้แล้วเกยคางที่ไหล่เล็ก ปิดกั้นทางหนีของนิรดา...

“พี่ป่า!” ท้วงเสียงดังไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดเขาอย่างที่เคยนึกฝันแต่ไม่คิดสักนิดวันหนึ่งกลับเป็นความจริง

เธอนั่งอยู่บนตักของพงพนา!

ความเหนียมอายยังมีแต่มากไม่เท่าความอยากรู้อยากเห็น เลือกจะมองตาเขาที่ส่องประกายพราวระยับ ชวนมองจนไม่อาจละสายตาไปไหนได้ ขณะที่ใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงคืบ เธอจึงอดสำรวจความหล่อเหลาของเขาไม่ได้

“พี่กลัวนิวจะติดหวัด...แต่พี่ก็อยากกอดนิวเหมือนกัน” ลมหายใจร้อนลดดวงหน้าหวาน ความอายเหมือนพัดพาไปกับสายลม หล่อนเลือกจะสู้สายตาคมแล้วถามกลับเมื่อเจอคำหวานของคนตรงหน้า

“พี่ป่าทำไมอยากกอดนิวล่ะ” เอียงคอเล็กน้อยขณะถาม คิดว่ามันจะต้องดูน่ารักในสายตาของเขาแน่นอน

“อาจจะเพราะ...พี่หนาว” เลือกใช้เหตุผลที่หล่อนต้องถอนหายใจ เขากำลังล้อเล่นกับหัวใจดวงนี้มากเกินไปแล้ว

“พี่ป่าหนาวก็ห่มผ่าไปสิ ปล่อยเลย นิวจะกลับแล้ว” ยันมือกับพื้นนุ่มเพื่อจะลุกจากตักเขา แต่มือหนาก็รวบเอวบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อยง่าย เห็นแววตาแง่งอนของหล่อนก็ยิ่งเอ็นดูมากกว่าเดิม

“พี่ล้อเล่น พี่ไม่ได้หนาวหรอก ที่พี่กอดนิวก็เพราะอยากกอดและที่อยากกอด...เพราะพี่ชอบนิว” คราวนี้เขาบอกตรงกับความรู้สึกของเธอ ทำให้นิรดาฉีกยิ้มกว้างบ่งบอกว่าตนเองกำลังมีความสุขมากแค่ไหน จากที่กำลังจะลุกก็ต้องนั่งนิ่งบนตักหนา

เธอไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป กว่าเขาจะยอมบอกความในใจไม่ใช่เรื่องง่าย ที่สำคัญคือตนไม่ต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อน...

“นิวก็ชอบพี่ป่า!” ตะโกนดังเพื่อบอกความในใจเล่นเอาร่างหนาสะดุ้ง เพราะเขาก็อยู่ใกล้เธอเพียงคืบ หน้าโดนน้ำลายจนต้องเช็ดออก นิรดาทำได้เพียงยิ้มแหยะพลางเอ่ยขอโทษเขาแล้วใช้มือเช็ดฟองน้ำเม็ดเล็กออกจากหน้าเขา

พงพนาไม่ได้ถือสาอะไร ขำหล่อนเสียมากกว่าที่ตรงไปตรงมาไม่ปิดบังความรักที่มีต่อเขาสักนิด จนตนเริ่มละอายใจ..

“มองตาพี่ก็รู้หมดแล้ว คนอะไรแสดงออกทุกอย่างทางแววตาหมดเลย ไม่ปิดไว้ให้พี่ลุ้นหน่อยหรือไง” ใช้มือหนีบจมูกโด่งรั้นของเธอ ไม่กล้าทำแรงเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บ แต่กลายเป็นหญิงสาวยิ้มกว้างแล้วขยับเข้าใกล้เขามากกว่าเดิม ร่างหนาถึงกับผงะ

“ไม่ปิดหรอก...นิวชอบพี่ป่าก็อยากให้รู้ เผื่อพี่จะอยากพัฒนาเป็นมากกว่าพี่น้อง..” พูดแล้วเหลือบมองไปทางอื่นเป็นการเปิดทางให้เขาได้เอ่ยบางคำที่หล่อนเองก็รอ

ระยะเวลาที่ได้รู้จักกันของเราอาจไม่มาก แต่เธอมั่นใจในความรักของตนที่มีต่อพงพนา มันเริ่มจากการปลาบปลื้มตามประสาแฟนคลับที่ชอบศิลปิน พอได้พูดคุยก็เริ่มชอบในความน่ารักเอาใส่ใจของเขา ยิ่งมาเจอเหตุการณ์จับโจร...

หล่อนก็แน่ใจว่าตกหลุมรักเขาลึกแบบขึ้นไม่ได้...และเต็มใจจะอยู่ในหลุมนั้นอีกด้วย

“เป็นแฟนกันไหม”

คำพูด น้ำเสียง แววตา...ที่สื่อตรงมายังเธอซึ่งนั่งอยู่บนตัก ใครบ้างจะต้านทานไหว

ดวงตากลมมีน้ำตารื้นขอบ จ้องเขาไม่ขลาดสายตาแล้วเลือกยกแขนขึ้นคล้องคอหนา ขยับเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม เริ่มไม่กลัวการจ้องแววตาคมแล้ว กลับอยากมองอยู่อย่างนั้นให้นาน...

“พี่ป่าพูดจริงพูดเล่น ถามแล้วห้ามคืนคำนะ”

“พี่พูดจริง พี่ไม่ยอมคืนคำง่ายๆ หรอก นิวมากกว่าจะยอมรับผู้ชายอย่างพี่หรือเปล่า” มุมปากหยักยกยิ้มแล้วปัดปอยผมออกจากกรอบหน้าหวาน ประคองแก้มนุ่มแล้วเผลอใช้นิ้วเกลี่ยเป็นการสัมผัสอย่างนุ่มนวล

“ทำไมจะไม่ยอมรับคะ นิวรอเวลานี้มาตลอด...ตกลงค่ะ นิวเป็นแฟนพี่ป่า พี่ป่าก็เป็นแฟนของนิว เริ่มตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเลยดีไหม” โผกอดเขาทันทีเมื่อตอบตกลง ไม่คิดว่าการมาดูแลชายหนุ่มจะกลายเป็นเหตุการณ์ให้พัฒนาความสัมพันธ์แบบก้าวกระโดด

ตอนนี้เธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ต้องบอกเพื่อนสนิทที่ลุ้นมาตลอดสักหน่อย แต่ว่าขอกอดพงพนาให้นานกว่านี้แล้วกัน

พอมีสถานะที่ชัดเจนจึงไม่กลัวที่จะสัมผัสเขา ไม่ว่าจะเป็นการกอดหรือหอมแก้ม หญิงสาวจึงได้ใช้จมูกสูดดมไหล่หนาและเขี่ยไปมาจนเขาต้องรัดเอวเล็กเป็นการทำโทษที่กล้าหาญขนาดนี้ ตนจะเอาคืนก็ไม่กล้าเพราะกลัวอารมณ์เตลิด

เขากลัวว่าแผนที่วางไว้ มันจะออกลู่นอกทาง...

“ดีครับ” ตอบรับแผ่วเบาโดยปากหยักค่อยเหยียดตรงโดยที่คนในอ้อมกอดไม่อาจเห็นสีหน้าเรียบเฉยของเขา

คนหนึ่งรักหมดใจ แต่อีกคนกลับมีแผนการเพื่อทำลายใครบางคน โดยหล่อนไม่รู้เลยว่าตนกำลังตกเป็นหมากในกระดานแก้แค้น