นางโจร

แสงแรกทอทาบแผ่นฟ้า สกุณาโผผินออกจากรังออก หากินส่งเสียงเกรียวกราว เช่นเดียวกับเสียงเริงร่าของประชาชนแห่งเมืองเหินเวหาในยามนี้

วันนี้คืองานเฉลิมฉลองไร่นาพืชผล อันเป็นงานประเพณีประจำปีของเมืองเหินเวหาอันอุดมสมบูรณ์ เสียงพูดคุย หัวเราะ สนุกสนานเฮฮาคราคร่ำไปด้วยเหล่าผู้คนที่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ทุกคนต่างรื่นเริงไปกับเสียงดนตรี เต้นรำ และมหรสพต่าง ๆ ที่ท่านเจ้าเมืองจัดให้อย่างเต็มที่

มุมหนึ่งอันห่างไกลจากงานพิธีใต้ต้นเหมยใหญ่ ปรากฏร่างของหญิงสาวสูงโปร่งสวมชุดสีแดงจัดจ้าผู้หนึ่งยืนจ้องมองไปในงานพิธีนั่น ดวงตาของนางฉายชัดถึงความเคืองแค้นจนแดงก่ำราวกับมีอัคคีกำลังลุกโชนอยู่ในนั้น

สายตาของนางจับจ้องอยู่ที่ หลี่หยางผิง ท่านเจ้าเมืองรูปโฉมงดงาม เรือนร่างสูงใหญ่กำยำผู้มีวัยเพียงยี่สิบหก ผู้คนร่ำลือว่าท่านเก่งทั้งบู๊และบุ๋น สติปัญญาเป็นเลิศ จนบริหารบ้านเมืองให้อยู่เย็นเป็นสุข เป็นปึกแผ่น หาได้มีผู้ใดกล้ามารุกรานไม่

ก่อนนางจะตวัดสายตาไปยัง หงหย่งคัง ท่านแม่ทัพเอกผู้มีวัยเพียงสิบเก้าเท่ากับนาง เขายืนขนาบข้างคอยอารักขาท่านเจ้าเมือง หากวัยสิบเก้าของเขานั้นกลับสูงใหญ่กำยำงดงามเหนือบุรุษใด ท่านเจ้าเมืองว่าสูงแล้ว แต่เขาผู้นั้นยังสูงใหญ่กว่าเป็นคืบ ผู้คนต่างร่ำลือ นักกวีต่างขับขานถึงความเก่งกาจทุกศาสตราวุธราวกับถือมันมาเกิดจากครรภ์มารดา แต่หลายคนกล่าวขานว่าที่เขาเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้เพราะเป็นถึงบุตรชายของตรีเทพภูผาดำทั้งสาม

หากชาติกำเนิดของพวกเขาช่างสับสนนัก เพราะหงซือเซียนมารดาของพวกเขามีสวามีทีเดียวถึงสามคน จึงยากจะคาดเดาว่าผู้ใดเป็นบิดา

บัดสีนัก !

นางแค่นเสียงก่นด่าอย่างเกลียดชังนัก หากใบหน้าเยาะเหยียดกลับเจื่อนลงเมื่อนึกถึงได้ถึงชาติกำเนิดอันต่ำช้าของตน

หงซือเซียนผู้นี้แหละที่ท่านยายว่าเป็นผู้สมคบคิดล่อลวงทำลายมารดาของนาง ทั้งที่ทั้งสองได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่น้องกัน แม้จะต่างบิดามารดา หงซือเซียนเป็นลูกติดบิดา ส่วนหมิงเฟยเหนียงนั้นเป็นลูกติดมารดา ทั้งคู่มาแต่งงานกัน

หมิงเฟยฮุ่ย ท่านยายผู้มีอดีตสูงส่งเป็นถึงพระชายาท่านเจ้าเมือง ท่านเล่าให้นางฟังถึงความร้ายกาจชั่วช้าของผู้คนเหล่านั้น

ท่านยายเล่าว่าหงซือเซียนสมคบกับ หลี่ถิงเฟย ผู้เป็นหนึ่งในสนมของท่านเจ้าเมือง นางธิดาเดียวของท่านอาจารย์หลี่ เจ้าสำนักฝึกวรยุทธ์ภูผาดำ และคนพวกนั้นมักใหญ่ใฝ่สูงไม่รู้จักพอทั้งที่ท่านยายกับสวามีเมตตาดูแลเป็นอย่างดี พวกเขาวางแผนโค่นล้มบัลลังก์ สังหารท่านเจ้าเมือง เท่านั้นยังไม่พอ พวกนั้นยังให้เหล่าทหารโฉดเป็นสิบรุมขืนใจ หมิงเฟยเหนียง ผู้เป็นมารดาของนางอีกด้วย

หลังจากนั้น พวกมันก็สถาปนา หลี่หยางผิง บุตรชายที่เกิดกับสามีเก่าผู้วายชนม์ของหลี่ถิงเฟยขึ้นเป็นเจ้าเมืองตั้งแต่เขายังเป็นเด็กชายด้วยซ้ำ แน่นอนว่าเด็กชายผู้นั้นคงจะเป็นหุ่นเชิด เบื้องหลังแล้วอำนาจคงตกอยู่ในมือพวกสำนักภูผาดำ

พวกใจบาป ช่างชั่วช้านัก !

ยี่สิบปีผ่านไปแล้ว เป็นยี่สิบปีที่พวกมันช่างมีความสุขกันเหลือเกิน ความสุขที่แย่งชิงไปจากครอบครัวของนาง ท่านยายพาท่านแม่หนีออกมาจากที่นั่นได้แต่ก็เอาชีวิตแทบไม่รอด ท่านยายต้องกลายเป็นหญิงชราขาพิการ ท่านแม่ก็กลายเป็นสตรีวิปลาสด้วยโดนขืนใจจาก ชายนับสิบ ตราบาปนั้นกลับยิ่งตอกตรึงให้ทั้งคู่เจ็บช้ำด้วยการเกิดมาของตัวนางเอง หมิงฮุ่ยหลิง

นางพร้อมแล้ว นับแต่นี้ไปขอสาบานต่อทั้งสวรรค์และนรกว่าจะชำระสะสางแค้น ให้คนเหล่านั้นต้องทุกข์ตรมยิ่งกว่าที่นางได้เจออีกร้อยเท่าพันทวี

หากคนพวกนั้นไม่ได้รับกรรมจนทุกข์ทรมานเหลือคณา อย่ามาเรียกนางว่า นางโจรฮุ่ยหลิง !

“ อย่าได้ลืมสิ่งที่พวกมันทำกับพวกเรา ดูแม่ของเจ้าสิ ต้องเป็นบ้าใบ้สติไม่สมประดี ยายเองก็ต้องขาพิการ สิ่งเหล่านี้ก็เพราะพวกมันทั้งนั้น มิเช่นนั้นเจ้าเองคงได้เสวยสุขอยู่ในจวน มีฐานะเป็นถึงองค์หญิงไปแล้ว หลิงเอ๋อร์หลานยาย จำคำของยายไว้ให้มั่น อย่าได้ใจอ่อน อย่าได้เมตตา อย่าได้ยั้งมือ ! ”

มือไม้ของนางสั่นเทา เดิมทีตั้งใจว่าวันนี้จะมาดูลาดเลาแต่เพลิงแค้นกำลังเผาผลาญให้สติยั้งคิดหมดไป

มือเรียวหยิบคันธนูขึ้นมาประทับ ศรธนูถูกขึ้นสายแล้วเล็งไปยังเป้าหมายแรก

หลี่หยางผิง เจ้าเมืองผู้แย่งชิงบัลลังก์ไป !

ควั่บ !