ตอนที่ 4

คนถูกขอร้องนิ่งไป แล้วครุ่นคิด

“ไปแล้วพี่จะได้อะไรล่ะ”

“พี่จัน คุณเตมินทร์เค้าสนใจพี่มากนะ ถ้าพี่ไปจีอาจได้ขึ้นเงินเดือน ได้เลื่อนตำแหน่งก็ได้” จิรัสยาชักแม่น้ำทั้งห้า

“ถ้ามันทำให้จีได้เลื่อนขั้นเงินเดือนก็คุ้มอยู่นะ”

เธอขยับเข้ามาใกล้พี่สาว แล้วยิ้มกว้าง

“พี่ยอมไปแล้วใช่ไหม”

คนเป็นพี่แกล้งตีหน้าหนักใจ จิรัสยาจ้องมองสีหน้าเครียด

“ไปก็ไป!”

“ขอบคุณมากค่ะพี่จัน” เธอบอกแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก

ประตูร้านอาหารญี่ปุ่นเจ้าดังเปิดออก จิรัสยาเดินเคียงคู่มากับพี่สาว กวาดตามองหาคนที่นัดหมาย เห็นเขานั่งตรงโต๊ะริมหน้าต่างกระจก เธอรั้งข้อมือพี่สาวแล้วพาก้าวไปด้วยกัน จนกระทั่งหย่อนกายตรงข้ามกับเจ้านาย จิรัสยายิ้มเจือนๆ เพราะในใจรู้ดีว่า สองคนนี่มาทำอะไร นั่นมันทำให้เธอยิ่งเศร้า

“เจอกันอีกแล้วนะครับ” เขาเอ่ยทักจันทร์จิรา เธอพยักหน้าช้าๆ

“ค่ะ สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะคุณเตมินทร์”

เตมินทร์ยิ้มกว้าง แล้ววางเมนูอาหารไว้ตรงหน้า

“สั่งอาหารทานดูสิครับคุณจันทร์จิรา ร้านนี้อร่อยมาก”

เธอรับมา “ร้านนี้ยัยจีน่าจะถนัดค่ะ” ยื่นเมนูให้น้องสาว “สั่งสิรออะไรจี”

จิรัสยาเงยหน้าสบตาเจ้านาย เขาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต จิรัสยาเลยสั่งอาหารที่คิดว่าทุกคนจะชอบมาให้ ราวยี่สิบนาทีอาหารถูกนำมาเสิร์ฟจนครบ จันทร์จิราคีบอาหารใส่จานเขาแล้วยิ้ม ทำเอาชายหนุ่มชะงักแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ทางด้านอีกคนเอาแต่คีบอาหารใส่ปากอย่างเงียบๆ

“ปลาดิบร้านนี้สดและอร่อยมากนะครับ” พูดจบเขาคีบปลาแซลมอนให้หญิงสาว

“ขอบคุณมากค่ะ” จันทร์จิรากล่าวเบาๆ แล้วคีบมันใส่ปาก

จิรัสยาหน้าร้อนผ่าว พยายามฝืนความรู้สึกภายใน ก่อนวางตะเกียบลง

“ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” เธอลุกออกจากโต๊ะนั้น แล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องน้ำ

ยืนหน้ากระจกเพื่อสงบสติอารมณ์ เธอมันก็แค่คนที่แอบรักไม่อาจทำอะไร ไม่มีสิทธิ์คิดหึงหวงทั้งนั้น ถ้าหากพี่และเจ้านายรักกันควรยินดีกับทั้งคู่เสียมากกว่า อนาคตเธออาจได้เจอกับใครสักคนที่รักเธอ และเธอก็รักเขาเหมือนกัน