ตอนที่ 3 สถานการณ์เปลี่ยน

ตอนที่ 3 สถานการณ์เปลี่ยน

ชายหนุ่มจัดการโยนเสื้อผ้ากระจัดกระจายให้เหมือนเป็นภาพเร่าร้อนของคนสองคนที่ทำกิจกรรมร่วมกัน ก่อนจะขึ้นไปสอดแทรกในผ้าห่มผืนเดียวกับคนตัวเล็ก หญิงสาวที่เริ่มรู้สึกหนาวเย็นร่างกาย เธอก็พลิกกายมากอดร่างกำยำทันที การกระทำนั้นของเธอทำเอาชายหนุ่มกัดฟันข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้แทบไม่ทัน เขากลืนน้ำลายลงคอพยายามนับแกะท่องนะโมในใจ พอควบคุมสติตัวเองได้ก็หันมามองคนในอ้อมอกของเขา ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่หอมแก้มนุ่มนิ่มนั้น เธอหอมหวานสำหรับเขาจริง ๆ

“ไม่รู้ว่าถ้ากิ่งตื่นมาแล้วจะโกรธเกลียดพี่ไหม แต่พี่อยากจะบอกให้กิ่งรู้เอาไว้ว่า พี่จะไม่มีทางปล่อยกิ่งไปแน่นอน พี่จะทำให้กิ่งเป็นของพี่ ไม่มีทางไปจากพี่ได้” เขาพูดออกมาตามความต้องการในใจของเขาที่ร้องบอกให้เขาทำแบบนี้

สองแขนแกร่งยังคงกอดรัดร่างเล็กเอาไว้ก่อนที่เขาจะหลับตาลงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการต่อไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาแน่ใจว่าจะยอมรับผลที่ตามมา และดูเหมือนว่าสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการจะประสบผลสำเร็จ เมื่อเขาได้ยินเสียงกรีดร้องของใครอีกคนดังขึ้น ตามด้วยเสียงฝีเท้าของใครหลายคนที่วิ่งมายังห้องที่เขาพักอยู่ เพทายงัวเงียตื่นขึ้นมามองเห็นใบหน้าของกมลรัตน์ที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาและสายตาของเหล่าพ่อแม่ของเขาและเธอมองมาอย่างตกใจ

“อื้อ ขออีกสิบนาที กิ่งง่วงมากเลยค่ะ” คนตัวเล็กที่ยังคงง่วงนอนอยู่พูดออกมาอย่างงัวเงียโดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

“กรี๊ด ทายทำแบบนี้ได้ยังไง นี่ทายกับยัยกิ่ง?” กมลรัตน์แทบหัวใจแตกสลาย สภาพเสื้อผ้าที่ตกหล่น ไหนจะท่าทีของคนทั้งสองมันทำให้เธออ่อนแรงลง

เสียงโวยวายที่ดังขึ้นทำให้กชกรที่นอนงัวเงียอยู่ลืมตาขึ้นมาทันที เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น เพทายจึงรีบดึงผ้าห่มปกคลุมร่างเล็กเอาไว้ ภาพนั้นก็ยิ่งทำให้ทุกคนที่มองอยู่ตกตะลึงไปมากกว่าเดิม แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น คนตัวเล็กมองรอบ ๆ อย่างนึกแปลกใจก่อนจะรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองไร้สิ่งห่อหุ้มใด ๆ ในร่างกาย วินาทีนั้นหัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอก็ตกฮวบทันที ไหนจะหันไปเจอชายหนุ่มอีกคนที่อยู่บนเตียงกับเธออีกด้วย

“อีน้องเวร ทำแบบนี้ได้ยังไง!” เพราะความเสียใจทำเอาสติของกมลรัตน์แตกสลาย เธอตรงเข้าไปหาน้องสาวก่อนจะยกมือขึ้นมาตบตีทำร้ายร่างกาย กชกรที่กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ได้แต่ร้องไห้ส่ายหน้าไปมาเพราะเธอจำอะไรไม่ได้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“หยุดนะแก้ว ทำบ้าอะไร!” เพทายที่กอดรัดร่างเล็กของกชกรเอาไว้ไม่ให้ผู้หญิงอีกคนทำร้ายเธอได้ แต่ภาพนั้นก็ยิ่งทำให้กมลรัตน์เจ็บปวดมากกว่าเดิม

“ทายล่ะทำอะไรอยู่ ทายเป็นคู่หมั้นของแก้วนะ แต่แล้วทำไมทำแบบนี้ มาเอากับน้องสาวของแก้วนี่นะ!”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เพทาย!” เสียงท่านพิชิตถามขึ้น ทุกคนต่างก็ตกใจรวมถึงเขาด้วย ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมลูกชายของเขากับกชกรถึงได้มานอนอยู่ด้วยกันแบบนี้

“นั่นสิกิ่ง บอกพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น” กชกรส่ายหน้าไปมาด้วยน้ำตา เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าเธอมานอนที่ห้องนี้ได้ยังไง

“ตอแหล จะบอกว่าไม่รู้ได้ไง ดูสภาพของแกสิ มาเอากับคู่หมั้นของพี่สาว คิดอะไรอยู่!” ร่องรอยตามเนื้อตัวของหญิงสาว คนตัวเล็กไม่ต้องบอกก็พอเดาได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ฮึก ฮือ กิ่งไม่รู้จริง ๆ ค่ะกิ่งจำไม่ได้” เธอร้องไห้ออกมา เสียงสะอื้นไห้ทำเอาเหล่าผู้ใหญ่ต่างมองหน้ากันอย่างหนักใจ ความสัมพันธ์อันดีจะมาพังแบบนี้งั้นเหรอ

“ผมผิดเองครับ ผมดื่มมากไปหน่อยเลยเผลอทำพลาดไป แต่คุณลุงชัยไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะรับผิดชอบน้องกิ่งเอง” เพทายเอ่ยออกไป เขามีสีหน้ารู้สึกผิดไม่น้อย ไหนจะเสียงร้องไห้ของน้องอีกที่เอาแต่ร้องสะอื้นไห้ดังออกมา

“อะไรนะ แก้วไม่ยอมนะทาย ฮึก แก้วไม่ยอม” เธอรักของเธอมานาน จะให้ยอมให้อีกฝ่ายหลุดมือไปได้ยังไง

“แก้ว ฉันขอโทษนะ แต่ฉันทำผิดต่อน้องกิ่ง ยังไงก็ต้องรับผิดชอบ เราเป็นคู่หมั้นกันก็จริง แต่เราไม่เคยมีอะไรกัน แต่ตอนนี้ฉันทำให้น้องกิ่งเสื่อมเสียชื่อเสียงนะ” น้ำตาของกมลรัตน์ไหลออกมา มองใบหน้าน้องสาวด้วยแววตาขุ่นมัว สายตานั้นทำเอากชกรยิ่งเจ็บปวด เธอไม่เคยได้รับแววตานี้จากพี่สาวที่เธอรักมาก่อน

“กิ่ง กิ่งไม่เป็นไร พี่ทายไม่ต้องมารับผิดชอบกิ่งก็ได้ ฮึก พี่ทายแต่งงานกับพี่แก้วเหมือนเดิมเถอะนะคะ” คำพูดของคนตัวเล็กทำเอาชายหนุ่มหันหน้าไปมองด้วยความไม่พอใจ แววตาของเขาดุดันขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น

“พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า กิ่งเป็นเมียพี่นะ ตอนนี้จะให้พี่ไปแต่งงานกับแก้วได้ยังไง จะให้คนเขารู้เหรอว่าพี่ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง!” คนตัวเล็กสะดุ้งไม่น้อยที่ได้ยินน้ำเสียงดุจากชายหนุ่ม

“คุณ ดิฉันจะเป็นลม” คุณหญิงเกตุแก้วพูดขึ้น ร่างของหญิงวัยกลางคนอ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหวทำให้ผู้เป็นสามีรีบพยุงทันที

“รีบแต่งตัวแล้วออกไปคุยข้างนอก” เป็นบิดาของชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้นก่อนจะหันบอกให้ทุกคนออกไปข้างนอกก่อน เพื่อที่จะให้เด็กทั้งสองแต่งตัวแล้วไปคุยกันที่ห้องรับแขกแทน กมลรัตน์ได้แต่มองเขม็งจนเสียงของบิดาของเธอพูดบอกให้เธอออกไปอีกรอบ

“ฮึก ฮือ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมกิ่งถึงมาอยู่กับพี่บนเตียงแบบนี้” พอทุกคนออกไป หญิงสาวก็หันมาถามชายหนุ่มทันที เธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน จำได้แค่นิดเดียว เธอกำลังกลับขึ้นมาบนห้องและภาพทุกอย่างก็ดับวูบไป

“แต่งตัวก่อนเถอะ ค่อยไปคุยเรื่องของเรากันข้างนอก”

“ไม่ กิ่งไม่คุย ถ้าพี่ต้องถอนหมั้นกับพี่แก้วแล้วมาแต่งงานกับกิ่ง กิ่งไม่แต่ง”

“กิ่งไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เหรอว่ามันคืออะไร รีบแต่งตัวก่อนเถอะ” ชายหนุ่มนึกหงุดหงิดขึ้นมากับความดื้อรั้นของหญิงสาวที่ไม่เป็นไปตามที่เขาวางเอาไว้ เขาลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่สนใจว่าการกระทำของเขาจะทำให้คนตัวเล็กตกใจมากแค่ไหน กชกรยกมือขึ้นมาปิดหน้าเพราะอีกฝ่ายใส่แค่บ็อกเซอร์

“นี่เสื้อผ้า” เพทายยื่นเสื้อผ้าตัวเดิมของคนตัวเล็กที่เขานั้นถอดออกไปเมื่อคืนนี้ให้กับเธอ กชกรรับเอาไว้ด้วยใบหน้าบึ้งตึงก่อนที่เธอจะสวมใส่หลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องแห่งนี้

น้ำตาของหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะไหลออกมา เธอไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเรื่องทุกอย่างถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมกัน เธอไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง ยังจำสายตาไม่พอใจของพี่สาวได้เป็นอย่างดี กมลรัตน์รักเพทายไม่น้อย พอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอเครียด

“สรุปจะเอาไง?” เป็นน้ำเสียงของท่านกิตติชัยที่เอ่ยถามขึ้นอย่างไม่พอใจ เขาโกรธที่ลูกสาวคนเล็กของเขาได้เสียกับชายหนุ่มคนตรงหน้าอย่างนี้ มันไม่ต่างจากการหยามเกียรติครอบครัวของเขาเลย บอกตามตรง พอเป็นแบบนี้มันทำให้ความรู้สึกของเขาพังจริง ๆ

เพทายรับรู้อารมณ์ขุ่นมัวของชายวัยกลางคนตรงหน้า เขารู้ว่าคงไม่มีใครยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้หรอก เขายอมรับความผิดเหล่านี้และไม่คิดแก้ตัวใด ๆ ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าของท่านกิตติชัยและคุณหญิงเกตุแก้วพร้อมยกมือกราบพวกท่าน แสดงความรู้สึกออกมา

“ผมต้องกราบขอโทษพวกท่านทั้งสองด้วยนะครับ เรื่องนี้คนที่ผิดคือผมเอง แล้วผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผมจะรับผิดชอบน้องกิ่งโดยการแต่งงาน ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้ว ผมคิดว่าหนทางนี้คงเป็นหนทางที่ดีที่สุด ผมสัญญาว่าผมจะดูแลน้องกิ่งให้ดีที่สุด” ยิ่งได้ยินคำพูดของชายหนุ่มมันก็ยิ่งทำให้น้ำตาของกมลรัตน์ไหลออกมาไม่ขาดสาย ท่าทีของชายหนุ่มมันไม่เหมือนกับตอนเป็นเธอเลยสักนิด เขาไม่เคยสัญญาอะไรเลย ว่าจะดูแลเป็นอย่างดีเหมือนอย่างในตอนนี้