ตอนที่ 4 เปลี่ยนตัว

ตอนที่ 4 เปลี่ยนตัว

ท่านกิตติชัยถอนหายใจออกมาในตอนนี้ก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหนทางนี้อย่างที่ชายหนุ่มว่าไว้นั่นแหละ ลูกสาวของเขาเสียหายไปแล้ว มันไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก สิ่งที่ดีที่สุดคือการที่เพทายรับผิดชอบแต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของเขานั่นเอง ถึงอย่างไรจุดเริ่มต้นของการแต่งงานในครั้งนี้ก็คือธุรกิจอยู่แล้ว จะเปลี่ยนตัวเจ้าสาวก็คงไม่เป็นอะไร แต่จากที่ในตอนแรกเพียงหมั้นหมายเอาไว้ก่อน หลังจากที่ลูกสาวของเขาเรียนจบถึงจะมีการแต่งงานเกิดขึ้น แต่พอเป็นอย่างในตอนนี้กลับทำให้เขามีความคิดที่เปลี่ยนไป

“งั้นก็รับผิดชอบโดยการแต่งงานให้เร็วที่สุด”

“อะไรนะคะคุณพ่อ!” กมลรัตน์แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ทำไมต้องเป็นเธอที่สูญเสียทุกอย่างไป ทำไมกัน คำถามเหล่านี้มันวนเวียนอยู่ในหัวของหญิงสาวเต็มไปหมด คุณหญิงเกตุแก้วหันไปหาลูกสาวคนโต เห็นแววตาของลูกที่เจ็บปวดมันก็ยิ่งทำให้เธอหนักใจ หันไปทางนี้ก็ลูก หันไปทางนั้นก็ลูก เธอรู้ดีว่ากมลรัตน์รู้สึกยังไงกับผู้ชายคนตรงหน้านี้ แต่สถานการณ์พอเป็นแบบนี้แล้วจะให้เธอหลับหูหลับตาก็เป็นไปไม่ได้ เพราะลูกสาวคนเล็กของเธอเสียหายไปแล้วอย่างที่สามีของเธอพูดไว้นั่นแหละ ถึงอย่างไรกชกรก็ต้องได้รับการรับผิดชอบจากครอบครัวของชายหนุ่ม

“พ่อตัดสินใจแล้วว่าจะให้เพทายถอนหมั้นกับลูกแล้วไปแต่งงานกับน้องสาวลูกแทน ถึงยังไงตอนนี้ยัยกิ่งก็เป็นเมียของเพทายแล้ว”

“แล้วความรู้สึกของแก้วล่ะ ทำไมไม่มีใครนึกถึงเลย”

“แล้วจะให้พ่อทำยังไงในเมื่อเรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้ว อีกอย่างคนที่เสียหายก็คือน้องนะแก้ว ไม่สงสารน้องเหรอ” กี่ครั้งแล้วที่คนเป็นพี่อย่างเธอต้องเสียสละ ยิ่งคิดหญิงสาวก็ยิ่งน้อยใจ เธอจ้องมองไปยังน้องสาวที่เอาแต่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ยิ่งทำให้เธอเจ็บปวด

“พอใจแล้วใช่ไหม ฉันถามว่าแกพอใจแล้วใช่ไหม!”

“พี่แก้ว กิ่งไม่ได้ต้องการให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้นะคะ” กชกรส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลออกมาไม่หยุด

“คิดว่าฉันจะเชื่อแกเหรอ แกก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับผู้ชายคนนี้ แต่หลายครั้งหลายคราที่แกทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนนี้ มาวันนี้ถึงขั้นปีนเตียงว่าที่พี่เขยตัวเอง ถามจริงทำได้ยังไง”

“พอสักทีเถอะแก้ว อย่ามาพูดแบบนี้นะ ถึงเราสองคนเป็นคู่หมั้นกัน แต่เราก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลย ไม่เคยรักกัน”

“ไม่เคยรักกันหรือทายไม่คิดจะรักแก้วกันแน่!” ชายหนุ่มเงียบไม่ตอบอะไรออกไปเพราะเขารู้ดีว่าเขาตอบอะไรอย่างไรหญิงสาวก็คงไม่ฟัง

“แก้วใจเย็นก่อนนะลูก” คุณหญิงเกตุแก้วบอกลูกสาวคนโตที่ดูเหมือนจะควบคุมสติตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว

“มันคงเป็นสิ่งเดียวที่แก้วต้องทำใช่ไหมคะ ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แก้วต้องดีใจด้วยไหมคะกับการที่คู่หมั้นของตัวเองมาถอนหมั้นเพื่อที่จะไปแต่งงานกับน้องสาวของตัวเอง ใครได้ยินก็คงหัวเราะตายเลยค่ะ หึ แก้วนี่มันน่าสมเพชจริง ๆ”

“อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายมากกว่านี้ได้ไหม มันเกิดขึ้นไปแล้ว จะให้ย้อนเวลากลับไปแก้ไขก็คงไม่ได้ พ่อตัดสินใจแล้วว่าทางเลือกนี้คือทางเลือกที่ดีที่สุด” ท่านกิตติชัยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความดุดัน ไม่ต้องการให้ลูกสาวคนโตพูดอะไรออกมาอีก

กมลรัตน์มองทุกคนด้วยความเสียใจก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าของชายหนุ่มและน้องสาวของตัวเอง กชกรเห็นอย่างนั้นก็อยากจะลุกไปพูดคุยกับพี่สาว เธอไม่ต้องการให้กมลรัตน์เกลียดชังเธออย่างนี้ แต่ทว่าแขนของเธอก็ถูกอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ไม่ยอมให้เธอขึ้นไปข้างบน

“อย่าเพิ่งขึ้นไป คุยก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก พี่ว่าตอนนี้ปล่อยให้แก้วอยู่กับตัวเองไปก่อนเถอะ”

“แต่พี่แก้วเธอ”

“ป้าเห็นด้วยกับพี่เขานะลูก หนูกิ่งยังไม่ต้องขึ้นไปหรอก” เป็นเสียงของคุณหญิงปนัดดาที่เอ่ยขึ้น เธอไม่ได้รังเกียจอะไรเด็กสาวคนนี้ รวมถึงกมลรัตน์เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นคนไหน เธอก็ต้องรับเป็นลูกสะใภ้หมดนั่นแหละ แต่พอเกิดเหตุการณ์อย่างนี้มันก็ทำให้เธอหนักใจเหมือนกัน

“งั้นก็ตกลงตามนี้นะ ทางครอบครัวของฉันก็ต้องขอโทษด้วย ที่เรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างนี้” เสียงท่านกิตติชัยถอนหายใจดังออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของผู้ชายที่รู้จักมานานหลายปี นอกจากจะเป็นเพื่อนกันด้วย แล้วก็ยังเป็นหุ้นส่วนทำธุรกิจด้วยกันอีก ความสัมพันธ์หลายปีที่ผ่านมาจะมาพังลงง่าย ๆ ก็คงไม่ใช่เรื่อง ในเมื่อแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ได้แล้วเขาก็ไม่ควรที่จะเก็บเอามาคิดใส่ใจอีก

“เอาเถอะ ก็ถือว่ากล้าทำกล้ารับ เรามาคุยเรื่องงานแต่งงานดีกว่า” กชกรได้แต่ทำหน้าเรียบนิ่งออกมาไม่รู้จะพูดอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้

หลังจากที่ผู้ใหญ่พูดคุยกัน ทางของฝ่ายชายจะเป็นคนหาฤกษ์หายามเอง หญิงสาว พอรู้ว่าหลังจากแต่งงานจะต้องออกไปอยู่กับชายหนุ่ม เธอก็ทำหน้าบูดบึ้งออกมา แต่ก็พูดอะไรออกไปไม่ได้เพราะพ่อของเธอตอบตกลงไปแล้ว เพราะท่านถือว่าเธอเป็นภรรยาของชายหนุ่มแล้วก็ไม่เห็นว่าเป็นเรื่องแปลกอะไร

กชกรเดินออกมาด้านนอกตัวบ้าน เธอรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อยเลย ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงของใครอีกคนเดินตามออกมา เพทายอยากจะพูดคุยกับคนตัวเล็กเพราะเห็นว่ายังไม่ได้พูดคุยกับเธออย่างจริงจังเลย เขาพอรู้ว่าเธอก็คงไม่ได้อยากแต่งงานกับเขาหรอก แต่ถามว่าเขาเปลี่ยนใจไหมก็ตอบได้ทันทีว่าไม่ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ จะเปลี่ยนใจได้ยังไงกัน

“พี่เพทายมีอะไรคะ”

“แค่อยากคุยด้วยและก็ขอโทษนะสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืนพี่เมาไปหน่อย”

“กิ่งสงสัยค่ะ ว่าทำไมกิ่งถึงจำอะไรไม่ได้เลย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ”

“พี่ก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าจู่ ๆ กิ่งก็เซไป พอพี่เข้าไปพยุง เอ่อ พี่ขอโทษที่หักห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้” ชายหนุ่มเลือกที่จะโกหกออกไปว่าเขาได้เสียกับเธอแล้ว เพราะต้องการให้เธอเข้าใจอย่างนั้น แต่พอคนตัวเล็กได้ยินคำพูดของเขามันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจที่เขาหักห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วแท้ ๆ

“เห็นแก่ตัว พี่รู้ไหมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้ทุกอย่างแย่ลงแค่ไหน พี่แก้วเกลียดกิ่งก็เพราะพี่”

“พี่ขอโทษ พี่เชื่อว่าสักวันแก้วจะยอมรับความจริงได้ อีกอย่างพี่ไม่ได้รักแก้ว ผู้หญิงที่พี่รักคือกิ่งต่างหาก” คำพูดที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมา มันทำให้คนตัวเล็กชะงักไปทันทีก่อนที่เธอจะเริ่มคิดอะไรต่ออะไรขึ้นมาได้ ที่เขาทำกับเธออย่างนี้เพราะว่ารักงั้นเหรอ แต่เธอไม่เห็นด้วย รักเธอยังไงถึงได้หักหาญน้ำใจเธอขนาดนี้

“พี่บอกว่ารักกิ่ง แต่พี่หักหาญน้ำใจกิ่งเนี่ยนะ กิ่งไม่เชื่อว่าพี่รัก พี่ก็แค่อยากได้ก็เท่านั้น พอเรื่องเป็นแบบนี้พี่ก็แค่รับผิดชอบเพราะไม่อยากให้ครอบครัวเราแตกหักกัน”

“กิ่งทำไมถึงไม่เชื่อในคำพูดของพี่”

“ถึงต่อให้พี่รักกิ่งแล้วยังไง กิ่งไม่ได้รักพี่ เห็นพี่เป็นเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น” เธอรู้จักเขามาทั้งชีวิตจู่ ๆ เขามาบอกว่ารักเธอเนี่ยนะ มันทำเอาเธอตกใจจนแทบทำตัวไม่ถูกและรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อยเลย

“อะไรนะ?”

“กิ่งบอกว่ากิ่งไม่ได้รักพี่ ถึงแม้ตอนนี้กิ่งต้องแต่งงานกับพี่ แต่สักวันกิ่งจะเป็นอิสระจากพี่ให้ได้เลยคอยดู” พูดจบหญิงสาวก็เดินสะบัดตูดหนีไปอย่างไม่สบอารมณ์ ทำเอาชายหนุ่มที่ได้ยินอย่างนั้นใจสั่นไหวขึ้นมาไม่น้อย ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด เธออย่าคิดอย่าฝันเถอะว่าจะได้ไปจากชีวิตอย่างที่เธอต้องการ เขาไม่มีทางยอมแน่นอน