ผมไม่อยากเห็นโรสเจ็บตัว 1

2สัปดาห์ต่อมา

“ชาคาร์โมมายล์ค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนล้า แต่พอได้กลิ่นชาหอมๆเขาก็พอผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อยช่วงนี้เขาหัวหมุนมาก ทั้งงานที่ล้นมือ ไหนจะต้องมาคอยนั่งฟังเรื่องราวแปลกๆจากญดาที่เล่นมาหาเขาทุกวันอีก

“งั้นโรสขอตัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวครับโรส” ร่างบางชะงักฝีเท้าที่กำลังจะก้าวออกจากห้อง สายตาของเธอมองใบหน้าหล่อคมเข้มของอีกฝ่ายด้วยความงุนงง

“คะ?”

“เย็นนี้เราไปทานข้าวกันเถอะ”

“แต่ว่าตารางตอนเย็น..”

“ยกเลิก ไม่ก็ย้ายไปวันอื่นให้ที ผมต้องการพักผ่อนสมอง” เขาเอ่ยเสียงอ่อน โรสมองเห็นความเหนื่อยล้าของเขาผ่านสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงไม่ได้ค้านอะไรออกไป แม้ว่าการยกเลิกหรือปรับตารางจะยุ่งยากมากก็ตามที

“โรสจะจัดการให้ค่ะ” เธอเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะขอตัวไปจัดการธุระของตัวเอง รวมถึงจองร้านอาหารด้วยเช่นกัน และเธอก็หวังว่าครั้งนี้คงจะไม่ล่มอีก

“วันนี้เลือกร้านได้ถูกใจผมดีนะครับ” แมทธิวเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี เขามองบรรยากาศภายในร้านที่เป็นแบบเปิดโล่งสามารถรับลมเย็นๆยามค่ำคืน กับวิวสวยๆได้ ร่างบางไม่เอ่ยตอบเพียงแต่ยิ้มรับเท่านั้น โชคดีที่อีกฝ่ายชอบ เพราะเห็นเขาดูเหนื่อยเธอเลยเลือกร้านที่บรรยากาศเปิดโล่งมากกว่านั่งอยู่ในอาคารคับแคบแทน

“อ๊ะ เดี๋ยวโรสขับให้ค่ะ!” ร่างบางรีบแย่งกุญแจรถมาจากมือหนาทันที แม้ว่าร่างสูงจะดูอารมณ์ดีขึ้นหลังจากได้ทานอาหารแล้วก็ตาม

“ผมขับได้หน่า..” ใบหน้าหล่อยกยิ้มก่อนจะดึงกุญแจรถกลับมาอยู่ในมือ โรสทำได้แต่ถอนหายใจเบาๆ เขามักจะขับรถเองตลอด และมีน้อยมากที่จะขอให้เธอช่วยขับแทน ทั้งๆที่เธอควรจะขับให้เขาเสียมากกว่า

“หรือว่าคุณไม่ไว้ใจโรสเหรอคะ?” เธอเอ่ยถามหลังจากที่เข้ามาในรถ แมทธิวอึกอักทันที นั่นทำให้เธอรู้ได้ว่าเขาไม่ไว้ใจเธอจริงๆ

“โรสขับรถเก่งขึ้นแล้วนะคะ ไม่ใช่แบบเมื่อก่อนแล้ว” ใบหน้าสวยพูดขึ้นด้วยท่าทีงอนเล็กน้อย สงสัยเขายังคงมีภาพจำแย่ๆ ในตอนที่เธอขับรถชนท้ายคนอื่นอยู่แน่ๆ แต่ครั้งนั้นเธอแค่ประหม่าในการเว้นระยะไปนิดเดียวเอง แถมคันข้างหน้ายังเบรกกะทันหันอีก

“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจ ผมไม่อยากเห็นโรสเจ็บตัวอีก” ทำพูดที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทำเอาใบหน้าของเธอแดงฉ่าขึ้นทันที เขาที่เป็นแบบนี้จะไม่ให้เธอชอบลงได้อย่างไรกัน

Rrrrr

เสียงเรียกเข้ามือถือของแมทธิวเรียกความสนใจจากเธอไม่น้อย มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะกดรับ

“ครับญดา” เพียงแค่ได้ยินชื่อของปลายสายก็ทำเอาเธอเงียบทันที

“พี่กำลังจะกลับบ้านครับ..อ่าก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ขับไปรับนะครับ” พอเห็นอีกฝ่ายวางสายเธอก็รีบปลดเข็มขัดเตรียมตัวลงจากรถอย่างรู้งาน

“จะไปไหนครับ” แมทธิวคว้าแขนบางเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถาม

“ไม่ใช่ว่าต้องรีบไปหาญดาเหรอคะ?” คำพูดของโรสทำเอาเขาเงียบไป มันก็จริงที่เขาต้องไปหาญดาแต่เขาก็ตั้งใจจะไปส่งเธอที่บ้านก่อน

“ผมจะไปส่งโรสที่บ้านก่อน เพราะฉะนั้นขะ..” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ โรสก็เอ่ยขัดขึ้นมาก่อนแถมยังจับมือของเขาออกจากแขนอีกด้วย

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวโรสเรียกแท็กซี่กลับเอง..เจอกันพรุ่งนี้นะคะ” แมทธิวมองใบหน้าสวยที่พูดด้วยรอยยิ้มก่อนที่เธอจะปิดประตูรถของเขาและเดินจากไป มือหนากำกันแน่นด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปโกรธเธออยู่ดี เพราะเขาเองก็ต้องรีบไปรับญดาด้วยเช่นกัน

ซ่าาาส์~

ฝนเม็ดใหญ่ต่างตกกระหน่ำลงมา ดวงตาคมมองถนนที่เปียกชุ่มและตอนนี้เขาก็เซ็งมากๆ ที่รถติดหนักขนาดนี้

“ฝนตกหนักเลยนะคะ” ญดาเอ่ยขึ้น ดูท่าคงใช้เวลาอีกนานเลยกว่าจะถึงบ้านของตัวเอง

“พี่แมทธิวค้างที่บ้านญดาก็ได้นะคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว” คนตัวเล็กเอ่ยบอกกับอีกฝ่ายอย่างหวังดี เพราะยังไงก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว

“ไม่เป็นไรครับ” ร่างสูงปฏิเสธทันที ญดามองใบหน้าคมเข้มที่ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เธอเลยไม่ถามอะไรต่อและได้แต่นั่งเงียบๆเท่านั้น ใช้เวลานานหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงบ้านของญดา แมทธิวรีบลงจากรถก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายลงทันที

“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ” เขาเอ่ยเสียงเรียบ เดินกลับไปที่รถของตัวเองและขับออกไปทันที ญดาได้แต่มองด้วยความเศร้าใจที่อีกฝ่ายดูไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย

แมทธิวขับรถตรงมายังบ้านของโรสเขาหงุดหงิดมากที่ส่งข้อความไปหาเธอแต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ ใจก็คิดอยากจะโทรหาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีญดาอยู่ด้วยแต่พอเขาเป็นอิสระเขาก็รีบโทรหาร่างบางทันที แต่เธอก็ไม่รับสาย นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกร้อนใจเขาไปใหญ่ เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

“โรส..โรสครับ” ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านอย่างง่ายดายเพราะเขารู้ที่ซ่อนกุญแจของอีกฝ่าย สายตาคมมองบ้านที่มืดมีแสงสว่างจากด้านนอกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“เหมี้ยว~”ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย มองแมวตัวอ้วนสีขาวของโรสที่ชื่อแมรี่เดินมาคลอเคลียข้างขาของเขา มือหนาอุ้มแมวตัวอ้วนขึ้นมา ก่อนจะพาเดินไปยังห้องนอนของอีกฝ่าย

“โรส..หลับแล้วเหรอครับ?” เขาเอ่ยถามเสียงเบา แต่มันน่าแปลกที่เขาไม่ได้ยินเสียงแอร์ทำงานเลยมือหนาเปิดประตูห้องนอนของเธอออก ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างบางนอนฟุบอยู่ที่พื้น