คราวหน้าเราไปกินข้าวกันนะ

“โรสครับ”

“คะ?”

“วันนี้ไปกินข้าวกันไหม?” ใบหน้าสวยนิ่งไปเล็กน้อย หากเธอปฏิเสธอีกจะเป็นการเสียมารยาทเกินไปรึเปล่านะ เพราะเธอเห็นเขาชวนมาหลายรอบแล้ว แต่เธอก็เอาแต่ปฏิเสธ

“โอเคค่ะ” ร่างบางตอบออกไป คำตอบดูท่าจะถูกใจร่างสูงพอควรเพราะเขาระบายยิ้มออกมา

“งั้นเลือกร้านไว้เลยนะ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เธอก้มลาเขาก่อนจะเดินกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองพร้อมกับเปิดหาร้านที่ตัวเองอยากกิน และนี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาเพราะอีกฝ่ายเปิดโอกาสให้เธอได้เลือกกินในสิ่งที่อยากกิน ในช่วงแรกๆเธอก็เกรงใจ แต่พอเขาบอกว่าตัวเองกินอะไรก็ได้ ผิดกับเธอที่มักจะแพ้ส่วนผสมที่ทำจากนมและถั่ว เขาเลยยกหน้าที่การเลือกร้านอาหารให้เธอไปเสียก็จบเรื่อง และไม่ขัดด้วยว่าร้านนั้นจะถูกหรือจะแพง

“สวัสดีค่ะอยากจองโต๊ะหน่อยค่ะ..สองคนค่ะ..ประมาณ1ทุ่ม” หลังจากจองร้านอาหารเสร็จก็ได้เวลาเคลียร์งานบนโต๊ะต่อ ร่างบางนั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงเวลาเลิกงาน

“จ๊ะเอ๋พี่โรส^^”คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยจากการแกล้งของอีกฝ่าย

“ญดา! พี่ตกใจนะคะ” ร่างบางเอ่ยเสียงดุ แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะชอบใจ แม้ว่าญดาจะอายุห่างจากเธอไม่กี่ปี แต่เพราะนิสัยเด็กๆของอีกฝ่ายทำให้เธออดที่จะเอ็นดูไม่ได้

“แหะๆ พี่แมทธิวอยู่ข้างในใช่ไหมคะ^^” ใบหน้าหวานเอ่ยถาม

“ค่ะเดี๋ยวพี่ขอโทร..ญดา!” โรสรีบเรียกอีกฝ่ายเสียงดังทันที เมื่อจู่ๆญดาก็เปิดประตูเข้าไปโดยยังไม่ได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่แมทธิวไม่ชอบอย่างมาก

“พี่แมทธิว^^” สายตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่เรียกชื่อเขาด้วยรอยยิ้ม ไม่นานโรสก็ตามมาอยู่ด้านหลังด้วยท่าทีหอบๆ ละคิดว่าเธอคงจะเอ่ยห้ามอีกฝ่ายไม่ทัน

“ขอโทษค่ะ” โรสเอ่ยขึ้นน้อมรับคำผิด แต่ญดากลับทำหน้างง

“ไม่เป็นไรครับ ออกไปเถอะ” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ร่างบางจึงขอตัวออกมา ญดาฉีกยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนจะเดินไปหาแมทธิวอย่างอารมณ์ดี

“มาหาพี่ถึงที่นี่มีอะไรเหรอครับ” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินมานั่งยังเก้าอี้รับรองแขกแทน

“ญดามาชวนพี่ไปทานข้าวค่ะ” เสียงใสเอ่ยตอบกลับอย่างตื่นเต้น

“พี่มีนัดแล้วครับ” ญดาทำหน้าหงอยทันทีเมื่อเจอคำพูดของอีกฝ่ายไป

“นัดสำคัญเหรอคะ? เสียดายจัง ญดาอุตส่าห์ขอพ่อออกมาได้เห้อ..” แมทธิวมองญดาที่ทำหน้าเศร้าเขาถอนหายใจเล็กน้อย ถ้าปล่อยให้อีกฝ่ายกลับไปทั้งแบบนี้พ่อของเธอคงจะไม่พอใจเขาน่าดู และคงไม่ใช่แค่พ่อของญดาคนเดียว แต่รวมถึงพ่อแม่ของเขาด้วยเช่นกัน

“ที่จริงก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นครับ เดี๋ยวพี่ยกเลิกให้ได้” คำตอบของแมทธิวทำเอาคนตัวเล็กยิ้มร่าด้วยความดีใจทันที ก่อนจะนั่งฟังเธอพูดถึงร้านอาหาร บลาๆ จนปวดหู และคิดในใจว่าช่างเสียดายเวลาทำงานของตัวเองจริงๆ

“งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ^^”

“ครับ” เขาเอ่ยตอบ ญดามองอีกฝ่ายที่ลุกขึ้นไปสวมเสื้อสูท เธอมองด้วยความหลงใหลและยิ่งมีความสุขไปอีกเมื่อไม่ช้าผู้ชายตรงหน้าคนนี้จะกลายเป็นสามีของเธอ

โรสมองประตูห้องที่เปิดขึ้น ก่อนจะมองญดากับแมทธิวที่เดินควงแขนกันออกมา

“ผมจะออกไปทานข้าวกับญดา ฝากแคนเซิลนัดตอนเย็นด้วยนะครับ” เขาเอ่ยบอกด้วยความเสียดายอุตส่าห์หาเวลากินข้าวกับร่างบางได้แล้วแท้ๆ แต่ก็ต้องมายกเลิกแบบนี้

“ได้ค่ะ” โรสตอบกลับสั้นๆก่อนจะก้มหัวให้ทั้งสอง

“พี่โรสไปทานด้วยกันไหมคะ?”ญดาเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร

“ไม่เป็นไรค่ะพี่มีงานต้องทำเยอะเลย^^”โรสเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ญดาพยักหน้ารับก่อนจะดึงแขน แมทธิวออกไปทันที ร่างบางมองทั้งคู่ที่พูดคุยกัน อดยอมรับไม่ได้เลยว่าเหมาะสมกันเหลือเกิน เหมือนเจ้าชายกับเจ้าหญิงในหนังสือการ์ตูนไม่มีผิด เธอทำได้เพียงมองอยู่แบบนั้นพร้อมกับหัวใจที่เจ็บระทมไปหมด

คนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงกว้าง พออีกฝ่ายมีนัดไปทานข้าวเธอเลยไม่มีตารางงานอื่นต่อเลยได้กลับมานอนบ้านสมใจอยากเสียที

เมี้ยว~ เมี้ยว~

“แมรี่” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มมองแมวสุดที่รักตัวอ้วนที่กำลังกระโดดขึ้นเตียงมานอนข้างๆเธออย่างออดอ้อน

“มีแต่แกสินะที่รักฉันน่ะ” ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนจะเล่นกับแมรี่อยู่สักพักใหญ่

Rrrrr

“มีอะไรเหรอคะโทรมาดึกจัง”โรสเอ่ยถามกับปลายสาย มองนาฬิกาบนหัวเตียงพบว่าตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้ว ตอนแรกกะว่าเลิกงานเร็วแล้วจะได้เข้านอนเร็ว เธอคิดผิดสินะ

(เปล่าครับ) ปลายสายตอบเสียงเรียบก่อนจะเงียบไป

“เมาเหรอคะ?” เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป

(นิดหน่อยน่ะ โรสทำอะไรอยู่)

“เล่นกับแมรี่ค่ะ” เธอตอบไปตามความจริงๆ

(คราวหน้า..)

“คะ?”

(คราวหน้าเราไปกินข้าวกันนะ) ใบหน้าสวยแดงฉ่าขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงอ้อนๆ ของแมทธิวทำเอาหัวใจเธอเหลวไปหมดอีกทั้งบทสนทนาที่เหมือนคู่รักนี่อีก

“ค่ะ ยินดีเลยค่ะ” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

(โรส..)

“คะ”

(ผม…ไม่มีอะไร ฝันดีนะครับ) คิ้วบางขมวดเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะอีกฝ่ายคงเมาจนเพ้อพูดไปเรื่อยเฉยๆ

“ค่ะ ฝันดีเช่นกันนะคะ” หลังจากนั้นสายก็ถูกตัดไป มือบางปิดไฟเตรียมเข้านอนแต่ภายในหัวมีแต่คำถามมากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของเธอกับเขา ถ้าหากวันนั้นต่างคนต่างไม่เมา เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

เมื่อ3ปีก่อน

“ผม…ทำได้ไหม” ร่างบางมองแมทธิวที่กำลังกอบกุมใบหน้าของเธอ เสียงลมหายใจกับใบหน้าแดงๆ ที่ไม่ต่างอะไรกับใบหน้าของเธอ กำลังเอ่ยขออนุญาตอะไรบางอย่าง

“โรส..กลัว” เธอตอบกลับด้วยความประหม่า มองริมฝีปากของแมทธิวที่เปอะเปื้อนไปด้วยลิปสติกของตัวเอง มันก็บ่งบอกได้ว่าทั้งคู่ผ่านจูบที่ร้อนแรงมาขนาดไหน

“ผมจะอ่อนโยน..ผมสัญญา” หลังจากนั้นค่ำคืนแรกของเธอกับเขาก็เริ่มต้นขึ้น มันเกิดมาจากความเมาของทั้งคู่และเธอก็พึ่งจะเคยดื่มเหล้าเป็นครั้งแรก เธอเสียตัวให้กับเขา และเช้าวันต่อมาเธอก็ได้รับคำขอโทษจากเขาเช่นกัน แต่เธอไม่ได้โกรธอะไรเลยเพราะเธอสมยอมเช่นกัน แต่หลังจากวันนั้นมันก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเมาหรือไม่เมาก็ตามที

ในช่วงนั้นเหมือนแค่มองหน้ากันก็ต่างฝ่ายต่างอยากกระโจนเข้าหากัน จนแมทธิวบอกกับเธอว่าเขาจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกและจะไปหาคู่นอนจริงๆจังๆแทน แต่ก็เป็นตัวเธอที่ห้ามไว้ เพราะไม่อยากเห็นเขาไปหาคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง สัญญาการเป็นคู่นอนจึงเกิดขึ้นในวันนั้น เขาสัญญาว่าจะนอนกับเธอเพียงคนเดียวส่วนเธอก็สัญญากับเขาว่าจะไม่มีใครในระหว่างที่เป็นคู่นอนกับเขาอยู่เช่นกัน

เธอคิดว่าอิตาแมทมันจะพูดอะไร???