เพียงสบตา

แม่มะลิมีหน้าที่ดูแลเอกอนันต์ตั้งแต่แรกเกิด เมื่อเขาไปเรียนต่างประเทศแล้ว นางก็เลื่อนไปทำหน้าที่แม่ครัวและคอยดูแลคุณกุลวดีไปด้วย

ท่านเมตตาส่งมัสยาให้ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ และเธอก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เป็นเด็กดีตั้งใจเรียน ผลการเรียนอันดับต้น ๆ อยู่เสมอ มารยาทดีงามเรียบร้อย มีความเป็นกุลสตรี แถมยังเป็นสาวสวยมากเสียด้วย

เธอผิวขาวผุดผ่องอย่างคนเป็นแม่ที่มาจากทางเหนือ แต่คิ้วเข้มตาคม ขนตางอนอย่างบิดาที่เป็นหนุ่มใต้ จมูกโด่ง ริมฝีปากเล็กรูปกระจับสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ ผมยาวดำขลับถึงกลางหลังราวแพรไหม ร่างเล็กบางอย่างคนเป็นแม่ หากมีส่วนโค้งเว้าเย้ายวนเหมาะเจาะ

ความสวยของมัสยาทำให้ได้รับตำแหน่งเป็นถึงดาวคณะบริหารธุรกิจ แน่นอนว่ามีหนุ่ม ๆ หลายคนหมายปอง แต่ด้วยความเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดจากับใคร และถูกสอนมาจากทั้งคุณท่านและแม่มะลิว่าเป็นผู้หญิงให้รักนวลสงวนตัว เธอเลยเป็นผู้หญิงที่วางตัวดีอยู่เสมอ ทำให้ดูเหมือนหยิ่ง ไม่มีหนุ่มหน้าไหนเข้าหน้าติดเลยสักคน

ปีนี้มัสยาอายุยี่สิบสอง เป็นสาวสวยสะพรั่ง พึ่งเรียนจบปริญญาตรีด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง และคุณท่านก็ต้องการให้เธอไปช่วยงานบริษัทในตำแหน่งเลขานุการผู้บริหารระดับสูงนั่นก็คือตัวท่านเอง เพราะแม้ท่านจะอยู่ในวัยห้าสิบปลายแต่ก็ยังดูสวยพริ้งกระฉับกระเฉง

“ เอ้ามัส ทำไมนั่งเหม่ออยู่แบบนั้นล่ะ แม่บอกให้ไปล้างไม้ล้างมือ จะได้ไปรับคุณเอกกัน สมพงษ์มันขับรถเข้ามาแล้วน่ะ ” แม่มะลิเร่งลูกสาวที่ตกอยู่ในภวังค์กังวลบางอย่างจนลืมตัว เธอรีบลุกขึ้นไปล้างไม้ล้างมือแล้วเดินตามกันไปที่ห้องรับแขก

เพียงแค่เห็นร่างสูงใหญ่อยู่ไกล ๆ เธอก็ใจเต้นแรงจนกลัวว่ามันจะทะลุออกมานอกอก

เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงชิโนสีเบจสีกรมท่า การแต่งตัวสบายๆ แต่ก็ดูดีขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อเมื่ออยู่บนเรือนร่างสมส่วนออกกำลังกายสม่ำเสมอ ใบหน้าขาวที่มีเครื่องหน้าคมเข้มหล่อเหลาเหมาะเจาะ จมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากอิ่มเต็มที่เม้มสนิทอยู่เสมอ ไม่ค่อยแย้มยิ้มมากนักอย่างคนที่มีบุคลิกเคร่งขรึม ดวงตาสีนิลลุ่มลึกภายใต้คิ้วเข้มคู่นั้นมันยิ่งดูทำให้เขาเป็นคนดุดันที่มีรังสีอะไรบางอย่างที่ทำให้น่าเกรงขาม

เขายืนล้วงกระเป๋าพูดคุยกับผู้เป็นแม่และทันทีที่คนรับใช้เดินเข้าไปในบ้านเขาก็ตวัดสายตามาทันที

ดวงตาสองคู่ประสานกันระหว่างเขาและเธอ มัสยารีบหลบสายตาคู่นั้น สายตาคู่ที่ยังทำให้เธอใจเต้นแรงระส่ำระสายร่างกายร้อนวูบวาบเหมือนมีไฟโลมเลีย

แค่เพียงจ้องมองเท่านั้น...

“ สวัสดีครับทุกคน ” เสียงทุ้มนุ่มเล็ดลอดมาจากปากได้รูป

“ สวัสดีค่ะคุณเอก กลับมาคราวนี้ดูหล่อขึ้นแถมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเชียวค่ะ ” แม่มะลิผู้เลี้ยงชายหนุ่มมากับมือเอ่ยขึ้นอย่างชื่นชม คนถูกชมยิ้มกว้าง

“ เป็นผู้ใหญ่แบบนี้สมควรมีเมีย แต่งงานได้หรือยังครับ ”

“ อย่าพึ่งรีบมีเลยนะคะ อยู่ให้น้ากับคุณแม่ท่านได้ชื่นใจอีกสักพักเถอะค่ะ ประเดี๋ยวมีเมียแล้วจะลืมคนที่บ้านเสียหมด ” ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ แล้วตวัดสายตาไปที่ร่างบอบบางที่หลบอยู่หลังผู้เป็นแม่

“ ผมไม่มีทางลืมคนที่บ้านได้หรอกครับ ไปที่ไหนใจก็ยังอยู่ที่บ้าน เออ ผมซื้อของมาฝากทุกคนด้วยนะ เขียนชื่อไว้เรียบร้อย เดี๋ยวให้สมพงษ์ช่วยยกเข้ามาให้ ”

คนรับใช้ต่างดีใจกันเป็นอย่างมากที่นายมีน้ำจิตน้ำใจ

“ เอกอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าลูก หรือว่าอยากจะออกไปทานข้างนอก ” คุณแม่ถามลูกชายอย่างเอาอกเอาใจ

“ อยากทานอาหารที่บ้านมากกว่าครับคุณแม่ ”

“ มีตุ๋นเนื้อกับเอ็นแก้ว ยำผักบุ้งกรอบกุ้ง ปลากะพงเจี๋ยน แล้วก็ต้มยำกุ้งแม่น้ำน้ำข้นไว้ให้ มีขนมทับทิมกรอบใส่ขนุนของโปรดคุณเอกด้วยนะคะ ” แม่มะลินำเสนออาหารโปรดของชายหนุ่มที่ตระเตรียมไว้รอท่า เขายกมือขึ้นมาประกบก่อนถูกันไปมาอย่างพออกพอใจ