แตกคาปาก

“ อ๊า ” สาวน้อยอุทานพลางยกสะโพกร่อนขึ้นลงตามจังหวะลิ้นสากรูดเน้น ๆ เธอหลับตาพริ้มแต่รู้สึกได้ทุกสิ่งที่เขากระทำไปทั่วสองกลีบแคม ทั้งดูด ทั้งจูบ แล้วดูดดุบซ้ำ ๆ เป็นจังหวะที่เม็ดเสียวน้อย ๆ ยิ่งเสียวไปกว่านั้นเมื่อเขาแทรกหนึ่งนิ้วเข้าหาร่องรักของเธอทั้งที่ปากก็ยังดูดไม่หยุดหย่อน

สองมือน้อยของเธอเอื้อมไปเกาะกอดไหล่แกร่งของเขาไว้แล้วจิกเล็บลงไปเต็มแรง เพราะความรู้สึกถาโถมโจมตี มันตึงแน่นในรูรัก แต่เขาก็พยายามขยับนิ้วเข้าออกช้า ๆ สอดคล้องกับจังหวะดูดเม็ดเสียว เธอหัวหมุนคว้าง ในช่องท้องเต้นตุบเป็นจังหวะ ในศีรษะขาวโพลนไปหมด หัวใจเต้นแรง จังหวะหายใจยิ่งหนักหน่วง

เขาได้ยินเธอหวีดร้องออกมาพร้อมกับที่แอ่นเนินเนื้อเข้าหาใบหน้าของเขา ร่องน้อยตอดนิ้วเขาเป็นจังหวะถี่ก่อนที่เธอจะผ่อนสะโพกลงกับโซฟา

เขาค่อยถอนริมฝีปากออกมาจากเครื่องเพศหญิงอันชุ่มฉ่ำของเธอแล้วกำท่อนเนื้อของตนไว้ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นเขาก็สังเกตได้ว่าร่างกายของเธอแน่นิ่งผิดปกติ จนเขาต้องเงยหน้าไปมองก่อนจะเบิกตาโพลงอย่างตกใจ

ตาเธอปิดสนิท เขาจึงใช้นิ้วที่พึ่งล้วงเข้าไปในรูสวาทเธอนั่นแหละไปอังที่จมูก พบว่าลมหายใจยังเข้าออกสม่ำเสมอ เธอไม่ได้เสียชีวิต คงแค่สลบไปจากความตื่นเต้นที่พึ่งเคยพานพบครั้งแรกในชีวิต

เขาส่ายศีรษะพลางหัวเราะออกมาเบา ๆ ทั้งหงุดหงิดทั้งขำที่เธอชิงสลบแล้วปล่อยให้เขาอารมณ์ค้างแข็งโด่แบบนี้ !

วันเวลาล่วงเลยดั่งสายน้ำ จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาสามปีผันผ่าน

“ คุณเอกมาถึงแล้ว ! ”

เสียงน้าแวว สาวใช้วัยสามสิบแปดแห่งบ้านรัตนะโชติช่วง ที่ชะเง้อชะแง้คอจนแทบจะยาวเป็นยีราฟหันมาบอกสองแม่ลูกที่ช่วยกันเตรียมอาหารอยู่ในครัว

“ มาถึงแล้วเหรอ มัสลูก ไปล้างไม้ล้างมือเร็วเข้า จะได้ไปต้อนรับคุณเอกกัน ”

แม่มะลิ ผู้เป็นแม่ครัวประจำบ้าน และเป็นแม่ของหญิงสาวสวยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หันมาบอกผู้เป็นลูกสาวพลางยิ้มหน้าบาน หากดวงตากลมโตขนตางอนเป็นแพของหญิงสาวเบิกกว้าง หัวใจกระตุกวาบและเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อได้ยินชื่อของเขาคนนั้น

‘ คุณเอก ’ หรือเอกอนันต์ ชายหนุ่มวัยย่างยี่สิบหก เป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลรัตนะโชติช่วง ผู้เป็นเจ้าของรัตนะโฮมแอนด์เดคคอร์ ห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าเกี่ยวกับเครื่องใช้ภายในบ้านที่มีสาขาอยู่ตามจังหวัดใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ

เขาถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำชายล้วนที่แพงหูฉี่ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา เมื่อจบแล้วก็ไปต่อไฮสกูลที่เมืองนอกดังเช่นลูกหลานไฮโซทั่วไป จะได้กลับมาก็ปีละครั้งในช่วงซัมเมอร์ แต่หลังจากจบปริญญาตรีแล้ว เอกอนันต์ต่อปริญญาโทสองปีและเรียนเพิ่มเติมเกี่ยวกับการบริหารอีกหนึ่งปี ประกอบกับช่วงไวรัสโควิดระบาดทำให้เขาไม่ได้กลับบ้านถึงสามปีกว่าและตอนนี้ถึงเวลาที่เขากลับมาได้แล้ว

เธอกับเขาแม้จะได้ชื่อว่าอยู่ในชายคาเดียวกันแต่ก็ไม่ค่อยได้พบหน้ากันนัก แม้ว่าวัยจะต่างกันเพียงสี่ปี แต่เขาดูเป็นคนเย่อหยิ่งเข้าถึงยากตั้งแต่วัยเด็กจึงไม่ค่อยได้พูดจากันมากนัก

มะลิ แม่ของเธอเป็นคนรับใช้ในบ้านรัตนะโชติช่วงตั้งแต่เป็นสาวรุ่น พบรักกับนายประชาที่เป็นคนขับรถ รับใช้คุณอนันต์และคุณกุลวดี บิดาและมารดาของเอกอนันต์มายาวนาน จนกระทั่งคุณอนันต์เสียชีวิตไปด้วยเส้นเลือดในสมองแตกตั้งแต่ลูกชายวัยขวบเศษกำลังหัดเดิน มีเพียงแม่มะลิที่คอยอยู่เคียงข้างคุณกุลวดีเพื่อคอยเป็นกำลังใจไม่ให้ท่านเศร้ามากนัก รวมทั้งรับหน้าที่พี่เลี้ยงคอยดูแลลูกชายของท่าน ทำให้คุณกุลวดีรักและเมตตาแม่มะลิและมัสยาผู้เป็นลูกสาวเสมอ

ยิ่งเมื่อประชามาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้เมื่อตอนที่มัสยาอายุสามขวบ ก็ทำให้คุณกุลวดีกับแม่มะลิกลมเกลียวใกล้ชิดกันมากขึ้น ค่าที่ว่าเป็นแม่หม้ายผัวตาย หัวอกเดียวกัน ทำให้คุณกุลวดียิ่งเอ็นดูสองแม่ลูกเข้าไปใหญ่