เขาตีค่าเป็นราคา(1)

ตอนที่ 3

เขาตีค่าเป็นราคา

“จะเข้าประชุมอยู่แล้วยังไม่เห็นเอกสารที่ต้องใช้”ปรเมศวร์เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางหงุดหงิด

“ฉันวางไว้ให้บนโต๊ะตั้งแต่ตอนเช้าแล้วนะคะ”

กอหญ้ารีบอธิบายเพราะกลัวเจ้านายจะไม่พอใจคิดว่าเธอไม่ได้เตรียมเอกสารให้เขาทั้งที่ความจริงหญิงสาววางไว้ก่อนที่เขาจะมาถึงบริษัทเสียอีก

“ผมหาไม่เจอ คุณเข้าไปหาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ชายหนุ่มร่างสูงสองมือล้วงกระเป๋าเดินนำเข้าไปในห้องทำงาน เลขาสาวจึงรีบตามไปด้วยความรีบร้อน

“ก็อยู่ตรงนี้ไงคะเอกสาร”

เลขาแค่เพียงเดินมาดูที่โต๊ะเธอก็เห็นแฟ้มเอกสารที่เตรียมไว้จึงส่งให้เจ้านายแต่เมื่อได้เห็นสีหน้าท่าทางของอีกฝ่ายจึงรู้ได้ทันทีว่าทั้งหมดคือแผนที่เขาวางไว้ให้เธอเข้ามาข้างในนี้

“ทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ”

ชายหนุ่มร่างสูงโอบหลังของสาวน้อยจนตอนนี้ใบหน้าของเธอและเขาแนบชิดสนิทกัน

“เหตุการณ์เมื่อวานมันเกิดขึ้นแล้วถ้าอย่างนั้นเธอก็รับบทเป็นเจ้าสาวแทนดาวิกาไปเลย”

สาวน้อยในอ้อมกอดมองสบตาคนพูดเธอไม่รู้ว่าการที่เขาต้องการให้เธอเป็นเจ้าสาวแทนอดีตคนรักมันคือความรู้สึกแบบไหนเขาต้องการกู้หน้างานแต่งหรือต้องการรับผิดชอบเธอกันแน่

“ทั้งหมดผมก็แค่จะให้คุณช่วยทำให้งานแต่งมันลุล่วงไปไหนๆเราก็เป็นผัวเมียกันแล้วคุณก็ไม่มีอะไรต้องเสียแต่งไปก่อนแล้วเดี๋ยวเลิกกันเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที”

“ได้ค่ะแต่ฉันคงต้องคิดค่าจ้างแพงหน่อยนะขอสัก 1 ล้านบาท”

กอหญ้าดันตัวเองออกจากอ้อมกอดจนเกือบล้มก่อนที่เธอจะเดินออกไม่รอคำตอบใด

“อะไรของแกปรเมศวร์”

ท่านประธานโมโหให้กับคำพูดของตัวเองที่เขาวางแผนมาเพื่อต้องการจะพูดแบบนี้แต่ทำไมเมื่อเห็นท่าทางหญิงสาวเขากับเหมือนต้องการเอาชนะเธออยากให้เธอยอมรับสักทีว่าเธอรักเขาแต่เหมือนกอหญ้าจะไม่ยอมแล้วยังหลบหน้าหลบตาอยู่แบบนี้

ตลอดเวลาของการเข้าประชุมทั้งเจ้านายและเลขาแทบจะไม่พูดเรื่องส่วนตัวกันเลย กอหญ้าอ่อนแอเกินกว่าจะมองสบตาเจ้านาย ตลอดเวลา 2 ปีกว่าที่อยู่ด้วยกันมาเขาดูแลเธอเป็นสุภาพบุรุษแต่แค่เพียงเธอเป็นเมียเขาแค่เพียงคืนเดียวเขากลับทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ค่า

“รอที่รถนะเราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาว”

ได้เวลาเลิกงานพนักงานทยอยออกจากบริษัทแล้วเจ้านายก็ออกจากห้องทำงานเดินมาหาเลขาก่อนที่จะลงไปรอที่ด้านล่าง

“คุณจะพาฉันไปไหน”

“พาไปลองชุดแต่งงานอีกแค่ 20 วันก็จะถึงงานแต่งแล้ว นี่เงิน 1 ล้านบาทที่คุณอยากได้”

กอหญ้าไม่ได้อยากได้เงินจำนวนนี้แต่ในเมื่อเขาอยากคิดว่าเธอต้องการมันจริงๆเธอก็จะรับไว้ หญิงสาวอยากรู้เหมือนกันเขาจะรู้สึกอย่างไรถ้าเธอยอมแต่งงานเพียงเพราะต้องการเงินเท่านั้น

“ไม่คิดเลยว่าผมจะซื้อคุณด้วยเงินเพียงเท่านี้”

คนขับรู้สึกผิดหวังเพราะคิดว่าเงินที่กอหญ้าต้องการเธออาจพูดแค่เพียงประชดแต่เมื่อหญิงสาวรับเช็คเงินสดและเก็บใส่กระเป๋าเลยทำให้เปรเมศวร์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงแค่ผู้ชายที่ใช้เงินจ้างให้ผู้หญิงมาแต่งงานด้วย

“ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาก็คงซื้อได้ด้วยเงินที่ถูกหน่อยแต่ถ้าคุณจะไปซื้อคุณดาวิกาให้กลับมาแต่งงานกับคุณก็คงจะหลายล้านบาทกว่านี้นะคะ”

สาวน้อยยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกคนขับยกตัวขึ้นพาตัวเองเข้าไปแนบชิด ริมฝีปากอุ่นบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างหนำใจ