ตอน 2

ย่างก้าวช่างสง่าผ่าเผยไปตรงที่นั่งสำหรับตน สาวน้อยสาวใหญ่ต่างส่งสายตายั่วยวน เล่ยฟานโปรยเสน่ห์ไปตลอดทางอย่างสขุมนุ่มลึก ผ่านสายตาเจ้าเสน่ห์ มาพร้อมกลิ่นกายหอมลึกล้ำ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาเดินผ่าน สามารถต้านทานเสน่ห์อันทรงอานุภาพจากเขาได้เลย

ผู้ชายมากความสามารถ บุคลิกนุ่มลึกเยือกเย็น ฉลาดหลักแหลม มาดมั่นพร้อมฝ่าฟันคำว่าอุปสรรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ ยังมาถึงคำว่าประสิทธิผล ดังนั้นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นเขา จึงเป็นที่จับตามองทุกวงการ ไม่ว่าวงการธุรกิจ บันเทิง สื่อต่างๆ ต่างลงความเห็นโหวต เป็นเสียงเดียวกันว่าเขาควรเป็น แมนออฟ เดอะ เยียร์ มากว่าห้าสมัยติดต่อกัน โดยหาคนโค่นแชมป์ได้ยาก

ขณะเดียวกันที่ร่างสูงสมส่วนมือวงบสะอาดอย่างผู้หญิง กำลังดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อสูท เพราะมันส่งเสียงกรีดร้องรบกวน พลางเท้ากำลังเลี้ยวเพื่อเดินไปยังที่นั่ง ทันใดนั้นเองร่างสูง ไม่ทันได้มองจึงต้องชนกับใครคนหนึ่ง พอหันมองพบกว่าเป็นผู้หญิงสวมชุดกี่เพ้าสีแดงสดเด่นสง่า บนตัวชุดปักเป็นลายหงส์สวยงาม

เธออยู่ในอาการรีบร้อนวิ่งไปพลางใส่ตุ้มหูไป เขย่งเท้าสวมรองเท้าส้นสูงสีแดงแปร๊ดไปด้วย ร่างสวยน่ารักในชุดโดดเด่น ชนชายหนุ่มสง่าเข้าจังๆ ส่งผลให้โทรศัพท์ในมือเขาที่ยังไม่ได้กดรับ กระเด็นตกไปอีกทาง ด้วยความโมโหที่ถูกชนอย่างไร้มารยาท ตั้งใจเอาเรื่องกับคนชนเต็มที่ หวังจะได้สั่งสอนให้รู้สำนึกซะบ้าง การไร้มารยาทกับเขามันเป็นอย่างไร หนำซ้ำบนเรือด้วย แขกเหรื่อเยอะแยะ กล้าทำเสียมารยาทกับเขาได้อย่างไร

“อุ้ย...ขอโทษค่ะ” ยังไม่ทันจะได้อ้าปากต่อว่าเธอสักคำ เสียงหวานขอโทษด้วยอาการรีบร้อนพูดกับเขา พูดไปก็ยังวิ่ง สาวกี่เพ้าคนนั้นทั้งวิ่งทั้งสวมรองเท้าเหมือนจะหลุด เล่ยฟานมองสาวผู้ร้อนรนในชุดกี่เพ้าสีสดไม่รู้จะต่อว่าอะไร อ้าปากค้างยกนิ้วชี้ค้าง

“เรียกว่าชนแล้วหนีสิแบบนี้เจ้านาย” เทียนลู่กล่าว สายตามองไปทางแม่นางหุ่นนาฬิกาทรายในชุดกี่เพ้า อย่างน่าทึ่ง ผู้หญิงบ้าอะไรหุ่นดีเป็นบ้า

“เก็บโทรศัพท์ให้ฉันซิ” เล่ยฟานสั่งลูกน้อง ขณะยังมองไม่วางจาไปทางที่หญิงสาวนักซิ่งชนแล้วหนี เธอกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปทางนั้น “เธอเป็นใคร” ซุ่มซ่ามแต่ดันน่ารัก

“อันนี้ผมก็ไม่ทราบนะครับ บางทีอาจเป็นหนึ่งในสาวสวย ที่พ่อแม่ของเจ้านาย คัดสรรค์มาก็ได้นะครับ” สวยออกอย่างนี้แถมหุ่นดีอีกต่างหาก

“ซุ่มซ่ามขนาดนั้น ให้สวยอย่างนางฟ้า เด่นอย่างนางงาม ฉันไม่มีทางเลือก”

“อย่าตำหนิคนโดยไม่รู้จักคนคนนี้ดีพอนะครับ ระวังจะได้แบบที่ตัวเองตำหนิ” บอดี้การ์ดช่างเตือนอย่างมีเหตุผล

“หล่อเนี๊ยบเฉียบคม หวานละลายอย่างฉันเลือกได้ ทำไมต้องเลือกยายม้าดีดนั้นด้วย” พูดแล้วพลางก้าวไปหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้เท้ามังกรจัดไว้สำหรับเขา รวมไปถึงบิดาและมารดาของเขาที่ยังเดินทางมาไม่ถึง “อ้อ...ลืมเลยใครโทร.มาเมื่อกี้” เกือบลืมไปว่าใครที่โทร.เข้าเครื่องเขาเมื่อกี้ เพราะยังไม่ทันได้ดูหน้าจอด้วยซ้ำ ดันโดนสาวซุ่มซ่ามชนเข้าซะก่อน

เทียนลู่กดดูสายที่ค้างในโทรศัพท์ จึงพบว่านายเหนือหัว คือบิดาของของเจ้านายเอง เจ้าของสายเมื่อกี้ เขาส่งโทรศัพท์คืนเจ้านาย โทรศัพท์ในมือดังสวนขึ้นพอดี เล่ยฟานรีบดึงคืนไปกดรับ เกรงบิดาจะโกรธที่เขาไม่รับสาย พานจะทำให้เกิดเรื่องใหญ่ ถึงลู่ซานตงผู้เป็นบิดาจะอายุมากแล้ว ความดุยังคงไม่ลดลงตามวัยชรา อารมณ์เดือดไม่ต่างจากวัยรุ่นเลย ท่านทำงานเยอะมีเรื่องกวนใจมาก การมีเขาเข้ามาบริหารงานในธุรกิจ จึงเป็นการช่วยลดความเครียดได้ส่วนหนึ่ง

“ครับป๋า” เล่ยฟาน หรือ สตีฟ หวัง กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ สำเนียงนอบน้อมกับป๋าของเขา

“ถึงเรือหรือยังอาเล่ย” บิดาของเล่ยฟาน ชอบเรียกบุตรชายว่าอาเล่ย ต่างจากสังคมธุรกิจ มักเรียกมิสเตอร์สตีฟ

“ครับป๋า...ผมอยู่ในห้องจัดงานแล้ว” เขาบอกบิดา

“ดี...แค่นี้ล่ะ” ลู่ซานตงตัดสายจากบุตรชายง่ายๆ หันกลับไปยิ้มกับภรรยาคนสวย ที่มีความอ่อนช้อยในแบบสตรีจีนที่ได้รับการสั่งสอนมาอย่างดีเยี่ยม “ไปกันเถอะอาเหยียน”

“ค่ะเฮีย” โม่ยเหยียนตอบรับสามี คล้องแขนสอดลำแขนในชุดหนุ่มจีนผ่าข้างยาวคลุมเข่า ลู่ซานตงชอบใส่ชุดแบบนี้ ไม่เคยพิสมัยชุดสูทสากลนิยม แต่งตัวราวกับเจ้าพ่อเชี่ยงไฮ้ จนกลายเป็นภาพชินตาคนรอบข้าง พ่อลูกคู่นี่ถ้าอีกคนเป็นเจ้าพ่อเชี่ยงไฮ้ ลูกคงเป็นเจ้าพ่อฮ่องกง เพราะเล่ยฟานชอบแต่งตัวชุดสูทสากล เล่ยฟานหล่อถอดแบบบิดามา ไม่ว่าหน้าตา ความสูง ความสง่าผ่าเผย

“เธอคือผิงผิงสินะ” เสียงเข้มของผู้จัดงาน ที่เป็นคนติดต่อคาเฟ่ชื่อดังของฮ่องกง เอ่ยถามสาวเจ้าในชุดกี่เพ้าที่รีบร้อน วิ่งกระหือดกระหอบมา ราวกับหนี้ไฟไหม้มาถึงหลังเวที มีการเตรียมจัดคิวการแสดงกันอยู่ ทั้งที่ถูกถาม สาวเจ้ากลับนิ่งเอาแต่จัดโน่นจัดนี่บนตัวไม่ยอมหยุด ราวกับเกรงว่าตับไตไส้พุงจะหายตอนวิ่งขึ้นมาบนเรือ “นี่เธอ ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง” เมื่ออีกฝ่ายที่ถูกถามไม่ตอบเสียงแม่เลขาผู้คล่องงาน เสียงสูงถามอีกครั้ง

“เอ่อ...ถามฉันหรือคะ” หญิงสาวชี้เข้าตัว แล้วถามกลับไปด้วยภาษาจีนกลาง

“แล้วหล่อนใช่นักร้องชื่อผิงผิง ถูกส่งตัวมาจาก ควีน ออฟ สตาร์ คาเฟ่หรือเปล่าล่ะ ถ้าใช่ฉันก็ถามหล่อน แต่ถ้าไม่ใช่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของหล่อนไสหัวไปซะ” เลขาชิงอัน หรือเลขาชิงที่เจ้านายและคนอื่นๆ เรียกติดปาก สาววัยสามสิบสวมแว่นกรอบดำ นิสัยปากกล้าท้าทายกับพวกไร้กฎระเบียบไม่รู้เวลา เช่นแม่นักร้องหุ่นดีสวยคม โฉบเฉี่ยว แค่มองเสี้ยวแรกผู้หญิงด้วยกันถึงอ้าปากค้าง นักร้องสาวคนนี้สวยมาก พระจันทร์ดวงเด่นบนท้องฟ้า ในยามราตรียังมิเทียบเคียง เลขาชิงอันแอบคิดริษยาอยู่ในใจ