ตอน 3

“ผิง...ผิง” สาวชุดกี่เพ้าพยายามนึก “อ้อ...ผิงผิงฉันเองค่ะ” เมื่อนึกขึ้นได้จึงรีบตอบรับผู้หญิงเนี๊ยบตรงหน้า หล่อนตีสีหน้าวางบุคลิกราวกับครูระเบียบ เจ้าหล่อนขยับแว่นมองลอดมายังนักร้องสาวหาวพราวสะพรั่ง

“ถ้าใช่ งั้นก็เตรียมตัวขึ้นร้องเพลงตามคิวซะ” เลขาชิงยัดกระดาษคิวการแสดงให้กับหญิงสาว แล้วเดินไปจัดคิวให้กับสาวๆ ที่จะขึ้นเดินเวทีเพื่อให้เลยฟานเลือกต่อไป

ผิงผิงมองไปรอบๆ ถึงกับต้องสบถอยู่ในใจ...ให้ตายนี่มันงานประกวดนางงามหรืองานเดินแบบสินค้าชื่อดังกันแน่ ผู้หญิงสวยๆ ทั้งนั้น แต่งตัวด้วยชุดราตรีหรูหรา แพรวพราวยืนรอเต็มหลังเวที เธอชี้นิ้วนับจำนวนสาวงามเรียกว่างามมาก ทุกคน จัดเต็มเสื้อผ้าหน้าผม กิริยาท่าทางอ่อนช้อย นับแล้วยี่สิบนาง อยู่ในเสื้อผ้าหลากสีแต่เน้นความดูดีมีระดับ จากนั้นนักร้องสาวจึงถือกระดาษติดมือ ไปหย่อนก้นลงนั่งตรงเก้าอี้หุ้มด้วยผ้าสีขาวผูกโบว์ไว้ด้านหลังพนักพิง

“ผิงผิง” เสียงเรียกเบาๆ จากมุมหนึ่ง เรียกสายตาที่กำลังอ่านคิวการแสดงอยู่ในมือ ก่อนมาที่นี่ไม่รู้อะไรเลยนอกจาก คำสั่งให้มาอยู่บนเรือสำราญใหญ่โตมโหฬาร ยิ่งกว่าเรือไททานิก ชู้รักเรือล่มซะอีก หญิงสาวมองหาที่มาของเสียง และบอกตามตรงยังไม่คุ้นกับชื่อใหม่ที่ถูกใครบางตั้งให้เลยจริงๆ

“ผู้กองอัคคี” เธอเอ่ยเรียกคนที่ขานเรียกเธอว่าผิงผิง

“ชู้ว...เรียกวิลเลี่ยมสิ เรากำลังทำงานอยู่นะ” ฝ่ายชายที่ชื่ออัคคีแต่บอกให้สาวเจ้าเรียกวิลเลียม ยกนิ้วจุ๊ปากเพื่อเตือนให้หญิงสาวระวังการเรียกชื่อ พวกเขาขึ้นเรือมาครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อเที่ยว หรือทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอาหารบนเรือเท่านั้น แต่การทำงานค่อนข้างลึกล้ำกว่านั้น จึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงได้

“วิล...เลี่ยมเนี่ยนะ” คิดได้ไงชื่อนี้ไม่เตรียมกันมาก่อน โอ้ย บ้าบอ หญิงสาวโอดครวญอยู่ในใจ คำบ่นนั้นส่อออกมาทางแววตา ชื่อในการปฏิบัติภารกิจซะเก่าแก่ยุคคุณปู่วัยดิสโก้เชียว

“ใช่สิ...ว่าแต่มัวทำอะไรอยู่เพิ่งมาถึงนี่นะ” พนักงานแผนกดินนิ่งรูม (Dining Room) อย่าง อะ...วิลเลี่ยมชื่อที่เพิ่งตั้งไม่ถึงสามชั่วโมง ก่อนเดินทางมาขึ้นเรือด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ไม่เร่งด่วนก็เหมือนเร่ง เพราะเมื่อทราบข่าวกรองแน่นอน เขาและเพื่อนคู่หูจึงรีบบึ่งมาจากที่พักราวกับสายฟ้าแลบ หากจำเป็นต้องมาเพราะคือหน้าที่ วิลเลี่ยม นามสมมุติได้ฝึกการเป็นเจ้าหน้าที่แผนกดินนิ่งรูมคร่าวๆ แต่คล่องงานอย่างกับถูกฝึกและเรียนการโรงแรมมาสี่ปี

“กว่าจะจัดการกับยายนักร้องตัวจริงของ ควีน ออฟ สตาร์ได้ เล่นปาดเหงื่อ” เพราะต้องการสวมรอยเป็นหล่อนเพื่อแฝงตัวเข้ามาในเรือนสำราญอลังการ ราวกับสนามฟุตบอลรวมกันสิบสองสนามก็ไม่ปานแห่งนี้

“ตกลงใช้วิธีไหน เลือกได้ยัง”

“วางยาถ่าย” ผิงผิงตอบกวนๆ ก่อนเดินทางมาที่นี่เธอต้องจัดการกับนักร้องคนสวย หุ่นดี เสียงใส จัดการด้วยยาถ่ายขนานแรง ยายผิงผิงตัวจริงป่านนี้คงถ่ายจนตัวซีดแล้ว

“ไม่ตายเหรอนั่น” วิลเลี่ยมหน้าไทยถามเพื่อนคู่หู ในภารกิจสำคัญ ในการสกัดกั้นหน่วยก่อการร้ายที่ระบุว่า เป็นกลุ่มค้าอาวุธร้ายแรงจากรัสเซีย

“คางเหลือง” หญิงสาวตอบเบาๆ สีหน้าตานิ่งเฉย ราวกับพูดเรื่องเครื่องดื่มเย็นๆ สักแก้วเท่านั้น โดยไม่หันไปมองเพื่อนคู่หู

“งั้นแยกย้าย หัวหน้างานฉันมาแล้ว ติดต่อกันทางเอียร์โฟน” วิลเลี่ยมหันไปเจอหัวหน้างานที่เดินมาพอดี เขาจึงไหวตัวบอกผิงผิงพร้อมหมุนปลายเท้าเดินออกจากที่ลับตา ใช้เป็นที่ทั้งคู่ยืนคุยกัน

“ทราบแล้วเปลี่ยน เอ่อ...ว่าแต่พบเป้าหมายหรือยัง” ผิงผิงรับทราบเพราะเธอก็ต้องขึ้นร้องเพลง ขับกล่อมแขกที่มาร่วมงานเปิดตัวเส้นทางการเรือใหม่ของ ‘ซุปเปอร์มูน’ เช่นกันดีนะเรียนภาษาจีนและหัดร้องเพลงจีนก่อนหน้านั้นร่วมเดือนหลังจากได้รับทราบภารกิจ ผิงผิง (ตัวปลอม) จึงถูกส่งไปเรียนร้องเพลงจีนจนขึ้นใจ แต่ที่แม่นๆ คงมีไม่กี่เพลง

“ยัง...ยังไม่มีใครส่อพิรุธ” วิลเลี่ยมตอบ พร้อมกับก้าวจากไปเงียบๆ

“งั้นหาต่อไป ฉันจะดูอยู่บนเวทีตอนขึ้นแสดง คิดว่าคงเห็นอะไรบ้าง” อยู่บนเวทีมองเห็นได้ดีกว่าด้านล่าง

“จำชื่อตัวเองให้ขึ้นใจก่อนเถอะ ภารกิจนี้เธอชื่อผิงผิงนะจำให้ดี” เขาช่วยเตือนความจำผิงผิง อย่าได้ส่อพิรุธในการทำงานเด็ดขาดเพราะงานนี้สำคัญมาก ถ้าเขากับคู่หูสกัดกั้นพวกค้าอาวุธ ที่ฉวยโอกาสใช้เรือสำราญอลังการลำนี้จะปล่อยให้มันส่งของไม่ได้เด็ดขาด โลกได้พังพินาศแน่

“กำลังพยายามอยู่” ผิงผิง เหอะ...ยัยสองผิงหญิงสาวคิดในใจก่อนเดินไปเตรียมตัว เพื่อขึ้นร้องเพลงที่ได้เตรียมมาหวังว่า ผู้ฟังจะไม่ขอเพลงอื่นที่เธอไม่ได้เตรียมมาหรอกนะ ถ้าขอ...ล่ะ คนสวยคิดหนักแน่งานนี้ เธอคิดในใจอย่างสนุกและคงต้องหาทางออกไปพร้อมกัน

พิธีกรก้าวขึ้นเวทีพร้อมกับคว้าไมโครโฟน ประกาศถึงเวลาเปิดตัวเส้นทางการเดินเรือเส้นทางใหม่ จากนั้นจึงกล่าวเชิญผู้บริหารสูงสุดของบริษัท ซีทรานหวัง

“ขอเชิญคุณสตีฟ หวัง ขึ้นมากล่าวบนเวทีด้วยครับ” พิธีกรเชิญเล่ยฟาน หวัง พร้อมกับผายมือไปทางชายหนุ่ม ผู้โดดเด่นที่สุดในงาน และเป็นพระเอกของงานที่มีสาวรายล้อมในค่ำคืนนี้

ขณะผิงผิงยืนทำสมาธิพร้อมกับฟังพิธีกรร่ายอยู่บนเวที เธอขยับจากพื้นที่หลบมุมเล็กน้อย เพื่อจะได้มองเห็นเวทีอยากยลโฉมตัวเป็นๆ ของผู้ชายที่มีเสียงลือเลื่องเล่าอ้างหนาหนู อยู่ด้านหลังเวทีจนเธอแสบหูไปหมด กับบรรดาสาวๆ ที่ต่างอยากถูกชายผู้ชื่อสตีฟ หวังเลือกไปเป็นคู่

เล่ยฟาน กล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการ พร้อมทั้งแนะนำ เส้นทางการเดินเรือเส้นทางใหม่ สำหรับเรือลำใหม่เอี่ยม ซุปเปอร์มูนลำนี้ เรือลำนี้คือหนึ่งในเรือ 20 ลำของกิจการ ซีทรานหวัง รองรับผู้โดยสาร 2,800 คน ลูกเรือ 1,330 คน ดังนั้นการร่องเรือแต่ละเที่ยว จะมีผู้คนสี่พันกว่าชีวิต บนเรือสำราญลำนี้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน