7.ต้องการ NC

หลังจากที่บรรจงป้อนบรั่นดีในปากให้ดารินทีละน้อยจนหมด ตะวันก็อุ้มเธอขึ้นมาที่เตียงโดยที่เขายังไม่คิดยินยอมผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของเธอเลย เขาแนบริมฝีปากแช่ค้างอยู่เช่นนั้น ก่อนจะค่อยๆผ่อนลมหายใจเบาๆทีละนิด 

ดารินรู้สึกได้เลยว่าเธอกำลังเมา ไม่รู้ว่าเมาเหล้าหรือว่าเมาลิ้นของเขากันแน่ แล้วการแนบชิดเหล่านี้..คือท่านประธานที่เธอแอบมองมาโดยตลอดจริงหรือ?

ทั้งที่ระยะห่างของเรามันห่างกันมากขนาดนั้น เขาไม่มีทางจะมาเสียเวลาหรือแม้แต่จะมาชายตามองเธอด้วยซ้ำแล้วทำไมเขาถึงได้..มือของเขาถึงได้กำลังพยายามฉีกทึ้งชุดเดรสของเธอแบบนี้กันล่ะ?

"อื้อ!"

เธอส่งเสียงประท้วงในลำคอพร้อมกับผลักเขาออก ตะวันยินยอมปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระเพราะว่าเขาเองก็อยากจะลองละเลียดชิมส่วนอื่นแล้วเหมือนกัน เขาฉีกกระชากชุดเดรสสีฟ้าอ่อนที่อยู่บนร่างกายของเธอออก ซึ่งมันขาดออกจากกันในครั้งเดียวที่เขาออกแรงกระชาก ชุดชั้นในลายลูกไม้สีขาวปรากฏให้เห็นเบื้องหน้า และตะวันไม่คิดว่าเขาจะสามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาพลิกตัวของดารินให้นอนคว่ำพร้อมกับถอดบราเซียลูกไม้ออกเพื่อที่เขาจะได้สัมผัสเนินเนื้อกลมขาวทั้งสองข้างได้โดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง

"ท่านคะ.."

"ทำไม?"

"คะ..คือว่า..นี่คือความฝันใช่ไหมคะ?"

เขาหรี่ตามองเธอก่อนจะอุ้มดารินขึ้นมานั่งบนตักแทน ตะวันยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนั่นเบาๆ

"ทำไมล่ะ? ทำไมถึงคิดว่านี่คือความฝัน"

เธอเม้มปากแน่น หากว่า..พูดออกไปตอนนี้มันจะเป็นยังไงกันนะ หากเธอบอกว่าเธอชอบเขา..เรื่องของเรามันจะเป็นยังไงต่อไป ถึงเธอจะเมาแต่เธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากไปกว่าการเป็นคู่นอนที่ตื่นมาเราก็คงจะแยกทางและกลับไปทำงานเหมือนเดิม ราวกับว่าวันนี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาอาจจะคิดแบบนั้นได้แต่กับเธอล่ะ.. เธอจะมองหน้าเขาโดยไม่ให้คิดถึงเรื่องในวันนี้ได้ยังไงล่ะ?

"เพราะหากว่าเป็นความจริง ท่านประธานน่าจะกำลังเสนอเงินค่าตัวให้ดาไม่ใช่เหรอคะ"

แล้วปากเธอเป็นอะไร ไปพูดอะไรเรื่องแบบนั้นกันฟะ!! เธอแต่อยากจะหยุดเขาเอาไว้ก่อน..

ตะวันหัวเราะเบาๆ

"ตอนนี้ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นหรอก กังวลแค่เรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นก็พอแล้ว"

เขากดสะโพกของเธอให้แนบชิดลงไปกับแท่งร้อนตรงหว่างขาที่มันแข็งนูนขึ้นมาจากกางเกงจนเห็นเป็นรูปเป็นร่าง ดารินกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเขาขยับเอวเบาๆเพื่อให้ส่วนนั้นของเรามันเกิดเป็นการเสียดสีขึ้นมา

เธอเม้มปากแน่นพร้อมกับยกมือขึ้นมาเพื่อผลักเขาออก แต่ทว่าเขากลับไม่สนใจเรี่ยวแรงขัดขืนเล็กๆของเธอสักนิดเดียว เขาอุ้มเธอขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจัดการถอดกางเกงของตัวเองออกจนหมด และเมื่อเธอมองเห็นท่อนเนื้อของเขาดารินก็รีบดิ้นหนีทันที

"มะ..ไม่มีทาง"

เขาใช้เสื้อเชิตของตัวเองมัดแขนทั้งสองข้างของดารินเอาไว้เหนือศีรษะ ผูกติดเอาไว้กับหัวเตียง ตะวันตั้งมั่นในใจเอาไว้แล้วว่าต่อให้อะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ไม่มีอะไรที่สามารถมาหยุดยั้งความปรารถนาของเขาในตอนนี้ได้หรอก

เขาแสยะยิ้มขึ้นมาเมื่อมองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของดาริน ทว่าต่อให้มีใบหน้าแบบนั้นเธอก็ยังสวยมากอยู่ดีในสายตาของเขา และเขาไม่คิดยินยอมให้เธอไปทำหน้าแบบนั้นกับใครอย่างเด็ดขาด

ตะวันออกแรงดึงแพนตี้ตัวน้อยออกมาช้าๆก่อนที่เขาจะแยกขาเธอออกจากกัน ส่วนนั้นของเธอปิดสนิทราวกับกลีบดอกไม้ที่ยังไม่เคยผ่านมือใคร ตรงรยอแยกมีเมือกใสๆไหลเยิ้มออกมา

"ตรงนี้..เปียกไปหมดแล้ว แค่จูบก็รู้สึกไวขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?"

ให้ตายเถอะ! เธอรู้จักท่านประธานมาสี่ปี มันเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากสำหรับดาริน เธอเคยเห็นในมุมที่โมโห โกรธเคือง อารมณ์ดี หรือแม้กระทั่งเห็นหน้าเขาตอนที่เขามีความสุข เธอคิดว่าตัวเองรู้จักเขาดีพอสมควร แต่ทว่าไม่เลย..ไม่สักนิด เขายังมีมุมที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนซ่อนเอาไว้

ในใจของดารินกำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเพราะว่าเธอไม่รู้จะจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดี หัวใจของเธอกำลังเต้นแรงเพราะนิ้วมือของเขากำลังแตะที่ปุ่มกระสันของเธอ และมันกำลังเขี่ยไปมาช้าๆพร้อมกับใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของเขาที่มุดลงไปด้านล่าง..

"ตรงนั้น! ไม่ได้นะคะ! อ๊ะ!..อ๊า"

เขาไล่เลียรอบนอกจนทั่ว ก่อนจะใช้ลิ้นสะกิดเลียเม็ดเสียวจนมันขยายขึ้นมา ลิ้นที่เปียกชื้นของเขาเน้นย้ำอยู่เช่นนั้นสลับกับดูดซดเมือกร้อนที่ไหลออกมาจากช่องทางรัก

"อึ่ก"

บ้าไปแล้ว มันจะต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เธอไม่อาจเก็บกักเสียงครางเอาไว้ได้แล้วสะโพกก็แอ่นขึ้นมาเข้าหาใบหน้าของเขาโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว 

เธอมองหน้าเขาด้วยดวงตาที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตา พร้อมกับเสียงหายใจที่ร้องครางอย่างหอบเหนื่อย

ฝ่ามือของเขาลูบที่เม็ดบวมเบ่งนั้นช้าๆมันถูกเคลือบด้วยเมือกน้ำลายของเขาจนเกิดเป็นของเหลวใสไหลเปื้อนลงไปบนผ้าปูที่นอน

"ตรงรูนี่เล็กจังนะ..มันจะต้องเจ็บมากแน่ๆเลย"

เขากดนิ้วเข้าไปด้านในช้าๆและเมื่อนิ้วของเขาสอดแทรกเข้าไปด้านในเธอก็บีบรัดก้านนิ้วเขาแน่นราวกับสัตว์ป่าที่กำลังหิวโซ ด้านในที่ทั้งอุ่นร้อนและคับแน่นมันยิ่งปลุกเร้าให้แก่นกายของเขาขยายตัวมากยิ่งขึ้น 

"อา..พอแล้วค่ะ!! ได้โปรดหยุดก่อน!"

ใครจะไปหยุดไหวล่ะ ตะวันเพิ่มนิ้วเข้าไปพร้อมกับขยับซ้ำๆโดยที่ลิ้นของเขากำลังไล่เลียด้านนอกเพื่อให้เธอผ่อนคลาย ดารินเม้มปากแน่นเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มากก่อนเลย

มันทั้งทรมานและ..รู้สึกดีไปพร้อมๆกัน เธอส่งเสียงร้องครางออกมาพร้อมกับหยาดน้ำที่ไหลออกมาจากตัวเธอ..

"อ๊า!!"

ตะวันยกมือขึ้นมาเช็ดที่ริมฝีปากพร้อมกับแสยะยิ้มเมื่อเขาเห็นใบหน้าที่ทรมานของดาริน

"ถึงเวลาที่คุณจะต้องทำให้ผมรู้สึกดีบ้างแล้วดา อย่าเอาแต่รู้สึกดีฝ่ายเดียวสิ ผมก็อยากจะรู้สึกดีด้วยนะครับ"

เขาแกะผ้าที่มัดมือของเธอออกพร้อมกับลูบผมยาวสลวยของเธอเบาๆ แล้วโน้มใบหน้าของเธอให้มาแนบชิดกับความแข็งตึงอันใหญ่โตของเขา ตะวันขยับเอวช้าๆเพื่อถูมันกับแก้มของเธอ

"ถ้ายังไม่ยอมอ้าปากเพื่อเลียมัน ผมก็ถูมันอยู่แบบนี้"

บอกตามตรงว่าตอนนี้เธอกำลังสับสน..ใช่สับสนมากๆเลย ที่ส่วนนั้นของเธอมีขาวเหลวร้อนไหลออกมาไม่หยุดเลยและยิ่งเมื่อเธอได้สัมผัสเจ้าแท่งร้อนนี่ ตรงส่วนกึ่งกลางร่างกายมันยิ่งร้อนขึ้นมามากกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว เธอขยับขาเข้ามาเพื่อที่จะให้มันชิดกันพร้อมกับนั่งคุกเข่าลงบนเตียง สัมผัสของเขายังหลงเหลืออยู่อย่างชัดเจนไม่ว่าจะเป็นจากเกลียวลิ้นหรือว่าจากนิ้วมือของเขา หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาและเธอกำลังต้องการเขา

ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือว่าฤทธิ์ของอะไรก็ตาม ตอนนี้เธอต้องการเขามากจริงๆ