ตอน 4

หนุ่มญี่ปุ่นสุดหล่อพยักหน้า พูดกับคนของเขาที่ทำหน้าที่ขับ ให้ทำตามที่เธอบอก ชายหนุ่มคาดเดาด้วยสายตา เธอต้องมีเรื่องทุกข์ใจ ดูจากสีหน้าและแววตาของเธอ ค่อนข้างชัด แล้วยังคำพูดขอให้พาไปส่งผับอีกด้วย

“ถ้าคุณบอกว่าเรายังไม่รู้จักกัน งั้นเรามาทำความรู้จักกันสิ” ชายหนุ่มเสนอ อย่างน้อยได้รู้จักชื่อเธอก็ยังดี

“อย่าดีกว่าปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ บางทีการเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ยังดีกว่ารู้ทุกสิ่งทุกอย่างในกันและกัน” การที่เธอไม่รู้ไม่เห็นยังเจ็บน้อยกว่าได้ไปรู้ไปเห็นทุกอย่างกับตาตัวเอง ภาพเสียงเหล่านั้นย้อนกลับมาอีกครา มิ่งขวัญเสสายตาออกนอกตัวรถ ขณะยานพาหนะสมรรถนะเยี่ยมเคลื่อนไปตามถนนในยามค่ำคืนจุดหมายคือสถานเริงรมย์หย่อนใจ หากแต่จิตใจของเธอช่างไร้จุดหมายเหลือเกินในยามนี้

“ยืนยันแบบนั้นสินะ”

“ค่ะ” ตอนนี้เธอไม่อยากรู้จักใครนอกจากตัวเอง การดื่มคงเป็นการเยียวยาใจที่ร้าวรานได้บ้าง ถึงแม้ตื่นขึ้นมาหลังจากสร่างแอลกอฮอล์ภาพทุกภาพเรื่องทุกเรื่องยังคงอยู่ก็ตาม

“ก็ดีนะ” ผู้หญิงคนนี้แปลก สีหน้าแววตาราวกับเก็บงำเรื่องราวไว้ ตัวเขาก็แปลกอีกด้วย รู้สึกอยากรับรู้เรื่องราวของเธอ ทั้งที่เพิ่งเจอกัน ลำแขนนี้นึกอยากโอบกอดเธอไว้ อกแกร่งนี้หวังให้เธอซบ ใช้ระบายความอัดอั้น แอบนึกแบบนี้ได้อย่างไรก็ไม่รู้ บ้าที่สุด หากทั้งหมดก็แค่คิด ในเมื่อเธอปิดกั้นความหวังบของเขาหมดสิ้น ด้วยการไม่อยากรู้จักกันและกัน ปล่อยให้ความแปลกหน้ากลายเป็นความแปลกหน้าต่อไป

เป็นไปได้ด้วยหรือ ไม่อยากรู้จักคนที่เพิ่งช่วยเหลือ ให้พ้นจากภัยร้าย เอาเป็นว่าถ้าเธอต้องการแบบนั้น เขาก็แค่เก็บภาพใบหน้าน่ารัก แววตาเศร้าของเธอไว้ในความทรงจำเท่านั้น สักวันถ้าฟ้าเป็นใจอาจมีโอกาสได้พบกันอีก ในเวลาที่เขามีโอกาสเดินทางมาเมืองไทย ในงานสำคัญที่พ่อมอบหมาย

“ส่งฉันลงตรงถนนเส้นนี้ก็ได้ค่ะ” มาถึงถนนเส้นที่คลาคล่ำไปด้วย สถานที่เที่ยวสำหรับคนกลางคืน ร้านเหล้า ผับ บาร์

“จะดีหรือ” เขามองรอบๆ ตัว ผู้หญิงเที่ยวคนเดียว ตามสถานที่แบบนี้ นับว่าไม่ปลอดภัยต่อภัยสังคม อย่างที่เธอเจอมาเมื่อกี้ โดยเฉพาะผู้ชายคิดไม่ดี ไม่เว้นแม้แต่เขาด้วย เธอสวยมาก จึงรู้สึกเป็นห่วง คงเพราะอยู่ในวงการมืด มาจนรู้ทุกอย่าง ที่ญี่ปุ่นไม่มีคดีขมขืน ไม่มีการล่วงละเมิดทางเพศ เพราะอิสระด้านเพศกว่าเมืองไทย ผู้หญิงมัธยมต้นรู้จักการจูบกับแฟน ไม่ได้ถูกตีกรอบอย่างคนไทย ดังนั้นทั้งหญิงและชายจึงไม่เก็บกดจากเรื่องทางเพศเลย

“ดีสิ คุณว่าไม่ดีตรงไหน ถ้าคิดว่าไม่ดี อยากดูแลฉัน คุณก็ลงไปเที่ยวกับฉันสิ” เธอเสนอดีซะอีกมีเพื่อนนั่งดื่ม เป็นคนไม่รู้จัก เมาเสร็จ แยกย้าย ไม่ต้องรู้จักกันให้ปวดใจ

ชายหนุ่มสบตากับคนขับรถ

“ก็ดีผมจะลงไปเที่ยวเป็นเพื่อนคุณ” ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่น้อง ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นทว่าแรงดึงดูดในตัวเธอ ดึงเขาได้ง่ายดาย “เอจิเอารถไปจอดวันนี้ฉันขอเที่ยวก่อน” ทั้งที่เพิ่งมาถึงยังไม่เช็กอินเข้าที่พักด้วยซ้ำหากแต่ตอนขับรถเพื่อเดินทางไปยังโรงแรมประจำที่เคยพัก บุรุษหนุ่มภูมิฐานผู้นี้เห็นเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับหญิงสาว

เขาจึงอดทนไม่ได้ที่จะแส่เรื่องคนอื่น ตามสัญชาติญาณไม่ชอบเห็นผู้หญิงถูกรังแก จึงไม่รั้งรอในการก้าวขาลงไปช่วย แล้วเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวเต็มตา เขาจึงได้พบว่าตัวเองรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ตอนนี้ธุระไม่ใช่เขากลับทิ้งเวลาพักผ่อนเพื่อเที่ยวกับคนแปลกหน้าอย่างเธอ

“เจ้านาย พรุ่งนี้มีงานนะครับ เรามาที่นี่เพื่อนายใหญ่ อย่าลืมสิ” บอดี้การ์ดเตือน

“ไม่เสียเวลามากหรอกน่า” เชื่อว่าอย่างนั้น แค่ดื่มเป็นเพื่อนเธอ เท่ากับได้ดูแลให้เธอปลอดภัยด้วย

“ครับ ยังงั้นก็ได้”

“ฉันรู้หน้าที่ดี ชีวิตฉันตึงเครียดมามาก ได้เที่ยวปลดปล่อยบ้างคงดี” เพราะพ่อเขาไม่ไว้ใจใคร ดังนั้นหน้าที่หนักหน่วงจึงตกมาที่เขา ส่งเขามาสืบหาความจริงหลายๆ อย่างเกี่ยวกับเรื่องการโจรกรรมรถยนต์ที่กำลังเดินทางข้ามประเทศเพื่อส่งต่อให้กับลูกค้ากลับหายไป ด้วยนักแซงค์มืออาชีพ แบบที่จับมือใครดมไม่ได้ งานนี้สูญรายได้ร่วมหลายล้านเยน นับว่าเป็นสิ่งที่พ่อของเขายอมไม่ได้

สองหนุ่มสาวแปลกหน้าต่อกัน เดินควงคู่กันเข้าไปในผับที่ประดับประดา ด้วยแสงสีกระตุ้นสายตา ทุกสายตามองมายังสองหนุ่มสาวด้วยความชื่นชมในความดูดีเหมาะสมกัน สาวๆ หลายคนทอดสายตาไปยังชายหนุ่ม หันมากระซิบกัน พลางส่งยิ้มยั่วยวน ในขณะมิ่งขวัญได้รับความชื่นชมด้วยสายตาแปลกๆ ตกลงชื่นชมหรืออยากฆ่ากันแน่

บุรุษหนุ่มตัวสูง เท่ หล่อมากๆ เดินข้างหญิงสาว พบว่าเธอสวยมาก มากกว่าตอนอยู่ในรถกับเขาซะอีก ตอนนี้พอโดนไฟส่อง นี่ขนาดเธอยังไมได้แต่งหน้านะ หน้าสด ยังสวยเนียนเด่นชัดเลยทีเดียว แก้มเนียนรับกับดวงตากลมโตตีกรอบด้วยแพขนตางอนงาม จมูกโด่งปรากฏรอยรั้นนิดๆ ช่างสร้างเสน่ห์แก่เธอไม่ยากเย็นนัก กลีบปากได้รูปอิ่มเอิบดั่งคนสุขภาพดีชมพูระเรื่อน่าจุมพิต เขาเผลอมองกระทั่งเธอเดินไปจนสุดทางเดินถึงเคาน์เตอร์บาร์สลัวด้วยแสงนีออนที่ลดน้อยลง