Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่3 งานพิเศษ
-มหาวิทยาลัย-
“เป็นอะไรฟ้าใส” เสียงหวานของคะนิ้งเอ่ยถาม พักนี้ฟ้าใสชอบนั่งเหม่อลอย ทำตัวลับๆ ล่อๆ มีลับลมคมในแถมยังสวยขึ้นผิดหูผิดตา
“ปะ…เปล่า” คนถูกถามรีบดึงสติกลับมา พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ
“พักนี้แกเป็นอะไร มีความลับอะไรบอกมา”
“ไม่มีอะไรหรอก เครียดเรื่องเรียนนิดหน่อย”
“ฉันได้ข่าวจากยัยชา มันบอกว่าแกมีแฟนแล้วเหรอ มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่” คะนิ้งหรี่สายตามองเพื่อนสาวอย่างจับผิด เหลือบสายตาเห็นกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ที่วางอยู่ข้างกัน
“แกเอาเรื่องฉันไปบอกคนอื่นเหรอลิชา” หันไปถามลิชาด้วยท่าทางโวยวายยกใหญ่จนคนตัวเล็กใบหน้าถอดสี
“ฉันไม่ใช่คนอื่น แล้วแกจะไปหงุดหงิดใส่ชาทำไม เป็นบ้าหรือไง”
ฟ้าใสยกแขนขึ้นกอดอกพร้อมทำท่าทางฟึดฟัด พักนี้ไม่ว่าลิชาจะทำอะไรก็ดูเหมือนว่าจะขัดหูขัดตาเธอไปเสียหมด
“ไปรวยอะไรมา แกเปลี่ยนกระเป๋าอีกแล้วเหรอ”
“เป็นยังไง สวยใช่ปะ”
“ใบละตั้งเป็นแสน แกไปเอาเงินมาจากไหน” ฐานะทางบ้านของฟ้าใสไม่ได้ร่ำรวย แต่กลับมีของแบรนด์เนมราคาแพงใช้ไม่ขาดมือ
“ฉันก็มีงานของฉัน ได้เงินดีแถมไม่ต้องใช้แรงอะไรมากมาย”
“…..” ลิชารีบหันไปมองเพื่อนสาวอย่างให้ความสนใจ เธอเป็นลูกชาวนาฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย แต่มีสมองอันหลักแหลมจึงทำให้สอบได้ทุนของมหาวิทยาลัยชื่อดังได้
ตอนเช้ามาเรียนเหมือนนักศึกษาทั่วไป พอหัวค่ำหลังเลิกเรียนก็ต้องไปทำงานที่ร้านของบุรินทร์ภัทร
“สนใจมั้ยลิชา เดี๋ยวฉันติดต่อให้ ซื่อๆ แบบแก ฝึกแป๊บเดียวก็เก่งแล้ว” เพราะลิชามันโง่เกินไป ไม่ว่าเธอจะพูดหรือบอกอะไรก็เชื่อทั้งนั้น
“ฟ้าหมายถึงงานอะไร”
“ก็…” พูดไม่ทันจบเสียงของคะนิ้งก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน
“นั่นมันเจ้านายแกใช่มั้ย”
“เฮียแฟรงก์!” ฟ้าใสชะเง้อคอมองตามด้วยสายตาแพรวพราวหลังจากที่เห็นเจ้านายเดินลงจากรถสปอร์ตคันหรู
ความสูงโดดเด่น ใบหน้าเข้าขั้นหล่อเหลาไร้ที่ติ ทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนั้นต่างให้ความสนใจ
“แล้วมาทำอะไรที่มหาลัยเรา”
“คงมาหาแฟน” ลิชาได้แต่นั่งมองเหตุการณ์แบบเงียบๆ ก่อนจะเห็นนักศึกษาสาวสวยอีกคนเดินตามหลังเจ้านายออกไป
เสียงฝีเท้าหนักของใครบางคนเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า ลิชาละสายตาจากหนังสือ เงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่มาใหม่
“เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย ไปขึ้นรถสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“หมายถึงหนูหรอคะ” หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่อเห็นบุรินทร์ภัทรยืนใกล้ในระยะประชิด จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ประจำตัว
“ฉันรู้จักแค่เธอ ถ้าไม่ได้หมายถึงเธอแล้วจะหมายถึงใคร”
“…..”
“รีบไปขึ้นรถ มัวชักช้าอยู่ทำไม”
“ไม่เป็นไรค่ะหนูกลับเองได้” เหลือบสายตามองไปยังฟ้าใสที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ เป็นเพราะไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน เลยเลือกที่จะปฏิเสธ
“บ้านเธออยู่ทางผ่านฉันพอดี คงไม่ได้ลำบากอะไรมากมาย”
“หนูกลับเองได้จริงๆ ค่ะ พอดีมี…”
“ฉันให้เวลาเก็บของห้านาที จะไปรอที่รถรีบตามมา”
“…..”
-บนรถ-
บรรยายภายในรถเงียบเหงา ไม่มีบทสนทนาใดๆ ต่อจากนั้น มีเพียงเสียงของเครื่องยนต์ที่กำลังทำงานอยู่ เพราะไม่มีตัวเลือกลิชาจึงต้องตกอยู่ในสถานการณ์จำยอมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“แฟนเฮียน่ารักจังเลยนะคะ” ร่างเล็กพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยายที่แสนอึดอัด ลิชารู้สึกเหมือนมีสายตาของแฟรงก์คอยมองอยู่ตลอดเวลา
“อะไรของเธอ” ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะด้านข้าง ขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
“ผู้หญิงที่มากับเฮียน่ะค่ะ น่ารักดี”
“ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่เมีย เป็นแค่คู่นอนน่ะรู้จักมั้ย”
“อ่อ…ค่ะ”
“น้ำแตกแยกทางเข้าใจยากตรงไหน”
“แล้วเฮียไม่คิดที่จะมีแฟนบ้างเหรอคะ”
“เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่ชอบผูกมัดกับใคร”
“…..” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางๆ เผลอนั่งจ้องใบหน้าคมคายแบบไม่รู้ตัว พอรู้ว่าคนที่ชอบยังไม่มีใครหัวใจที่ห่อเหี่ยวก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
“แล้วเธอล่ะ มีแฟนหรือยัง?”
“ไม่มีหรอกค่ะ หนูไม่เคยมี”
“หมายถึงไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยใช่มั้ย”
“…..” ลิชาพยักหน้า ถ้าเขาอยู่ใกล้กว่านี้อีกนิดคงจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเธอเป็นแน่
“แล้วมีคนที่ชอบอยู่บ้างหรือเปล่า”
“ชาแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง…คงได้แค่แอบชอบน่ะค่ะ เราอยู่ห่างกันเกินไป”
“หมายถึงฉัน?”
“…..” ดวงตากลมโตล่อกแล่กไปมา เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามกรอบหน้าพร้อมความประหม่า ไม่รู้ตัวมาก่อนว่าเผลอไปทำอะไรให้เจ้านายรู้ตัว
“ใช่ฉันหรือเปล่า”
“ฮะ…เฮียรู้ด้วยเหรอคะ”
“ก็หน้าเธอมันฟ้องทุกอย่างหมดแล้ว”
แฟรงก์ยกยิ้มมุมปาก เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบจะสัมผัสกันอยู่ร่อมร่อ
“ฮะ…เฮียแฟรงก์…” รีบยกมือสองข้างที่สั่นเทาดันใบหน้าคมคายให้ถอยห่าง
“ทำไม กลัวฉันจูบเหรอ”
“ปะ…เปล่าค่ะ ชาไม่ได้คิดแบบนั้น”
“ฉันแค่จะรัดเข็มขัดให้”
ลิชาถอนหายใจลากยาวไม่ขยับ ยอมนั่งนิ่งให้เจ้านายคาดเข็มขัดนิรภัยแต่โดยดี “ฉันขอแวะรับลูกที่โรงเรียนแป๊บนึง เธอคงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย”
“เฮียมีลูกแล้วเหรอคะ”
“มีแล้ว”
“…..” ลิชายิ้มฝืนบางให้หลังจากได้ยิน ความหวังที่เคยริบหรี่มาตอนนี้ดับมืดสนิทมองไม่เห็นหนทาง “หนูได้ยินฟ้าใสบอกมาว่าเฮียมีงานพิเศษให้ทำด้วยเหรอคะ”
“ถามทำไม”
“ช่วงนี้หนูกำลังหางานพิเศษเพิ่มเลยถามดูค่ะ”
“แล้วเพื่อนเธอได้บอกหรือเปล่าว่างานอะไร”
“ไม่ได้บอกค่ะ แต่ฟ้าใสบอกว่าได้เงินดี เป็นงานสบายไม่ต้องใช้แรงเยอะ”
“…..”
“หนูสนใจอยากลองทำดูค่ะ”
“มันไม่เหมาะกับเธอ”
“ชาทำได้ ทำได้ทุกอย่างเลย”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
