Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่2 ลองของ
-หลังเลิกงาน-
“ยัยลิชา!”
เสียงของ ‘คะนิ้ง’ ช่วยปลุกให้ลิชาตื่นจากภวังค์ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าเพื่อเรียกสติตัวเอง
“มีอะไร”
“คิดถึงพ่อหนุ่มแบดบอยคนนั้นอยู่เหรอ”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“แกน่ะโกหกไม่เนียนเลยนะชา” เพราะลิชามัวแต่นั่งเหม่อลอยอยู่นานสองนาน เขี่ยข้าวในจานไปมาไม่ยอมกินมันสักที
เธอรู้มาตั้งแต่แรกว่าเพื่อนสนิทแอบชอบพ่อหนุ่มเพลย์บอยหล่อรวยเจ้าของคลับ ชื่อเสียงเรียงนามของบุรินทร์ภัทรก็ไม่ใช่เล่นๆ เรียกได้เต็มปากว่าเขาน่ะเสือตัวพ่อ
“เฮ้อ~” ลิชาถอนหายใจหนักครั้งแล้วครั้งเล่า ซบใบหน้าลงบนโต๊ะด้วยความห่อเหี่ยว
“ถ้าชอบขนาดนั้น ทำไมถึงไม่ลองไปสารภาพรักกับเขาดูล่ะ”
“จะบ้าเหรอคะนิ้ง ฉันไม่กล้า” เรียกว่าอกหักได้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม เธอมันก็แค่ผู้หญิงหน้าตาบ้านๆ ธรรมดา ต่างจากสาวสวยที่เจ้านายเคยควงเป็นไหนๆ
ไหนจะเน็ตไอดอล ดารา พริตตี้ นางแบบ แค่คิดก็หมดหวังสิ้นหนทาง
“แล้วมีอะไรต้องกลัว”
“เฮียแฟรงก์เป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร มันไม่สมควรหรอกคะนิ้ง” เพราะเจียมเนื้อเจียมตัวมาโดยตลอดตลอด ทุกวันนี้แค่ได้แอบมองไปวันๆ ก็มีความสุขแล้ว
“ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยนะ อย่างน้อยแกก็ยังได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจ”
“…..”
“ถ้าผิดหวังก็แค่ตัดใจแล้วเริ่มต้นใหม่ ผู้ชายบนโลกนี้ไม่ได้มีคนเดียวสักหน่อย”
“ถ้าการตัดใจจากใครสักคนมันง่ายขนาดนั้น ฉันคงทำไปนานแล้ว”
“แล้วยัยฟ้าใสไปไหน ทำไมพักนี้มันชอบทำตัวห่างเหินแปลกๆ” คะนิ้งเอ่ยถามอย่างนึกสงสัย พวกเธอสามคนเคยไปไหนมาไหนด้วยกันตัวติดกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่พักหลังหลังๆ มานี้ ฟ้าใสเริ่มมีท่าทางเปลี่ยนไป ทั้งคำพูดคำจาก็ดูไม่เหมือนเพื่อนรักคนเดิม
“เห็นบอกว่าเลิกงานแล้วจะไปหาแฟน”
“แล้วแกรู้ไหม ว่าใครเป็นแฟนมัน”
“ไม่รู้หรอก แต่เห็นเคยเล่าให้ฟังบอกว่ามีแฟนหล่อแถมรวยมากด้วยนะ” ลิชาพูดเท่าที่รู้มา มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ซึ่งเธอเองก็ไม่กล้าหรือเซ้าซี้ถามอะไรให้มากความ
“ยัยนี่มีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”
“ช่างเถอะ ถ้าฟ้าอยากบอกก็คงบอกเองนั่นแหละ”
“ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าแฟนของยัยฟ้าใสเป็นใคร”
“…..”
ก๊อก… บานประตูห้องทำงานอยู่ชั้นด้านบนสุดของคลับถูกเปิดออก ก่อนจะเห็นถึงบุคคลที่มาใหม่ เธอคือผู้จัดการร้านที่ได้รับมอบหมายจากเจ้านายให้ไปทำธุระบางอย่าง
“น้องฟ้าใสมาแล้วค่ะเฮีย”
“ให้เธอเข้ามา”
สิ้นคำสั่ง หญิงสาวเดินนวยนาดเข้ามาภายในห้อง ก่อนจะวาดสายตามองสำรวจไปทั่วบริเวณ
พนักงานที่นี่ต่างรู้ดีว่าถ้าได้เหยียบเท้าเข้ามาในห้องนี้จะต้องเจอกับอะไร
“เฮียให้คนไปตามฟ้าใส มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
“มาใกล้ๆ ฉันสิ”
“…..” หญิงสาวหลุบสายตามองต่ำ เดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้า
แฟรงก์นั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ริมฝีปากหนาคาบมวนบุหรี่ ยกขาสองข้างวางพาดบนโต๊ะ
“อายุเท่าไหร่”
“21 ค่ะ”
“เธอคงรู้อยู่แล้วใช่มั้ย ว่าฉันเรียกขึ้นมาบนห้องทำไม”
“ฮะ…เฮียหมายถึงอะไรเหรอคะ”
“ไม่ต้องมาแสดงละคร ฉันไม่ได้โง่”
“…..” ฟ้าใสที่ถูกตอกหน้ากลับมาแบบนั้นค่อยๆ หุบยิ้มลง เธอรู้อยู่เต็มอกและเต็มใจที่จะมาหาเจ้านายในวันนี้
“มัวยืนนิ่งทำไม ถอดเสื้อผ้าออกสิ จะเช็คของ”
“ถอดเลยเหรอคะ”
“เต็มใจหรือเปล่า ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร”
“เต็มใจค่ะ”
นิ้วเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะอย่างใจเย็น ก่อนจะหยิบเงินสดปึกหนาที่อยู่ในลิ้นชักของโต๊ะทำงานยื่นให้เธอ
ดวงตาคมไล่สายตามองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนตรงหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง “เป็นงานก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดมากให้เปลืองแรง”
“เฮียชอบหรือเปล่าคะ”
“ถือว่าไม่เลว”
“…..” ฟ้าใสอมยิ้มมองใบหน้าหล่อเหลา ทุกอย่างที่อยู่บนตัวของผู้ชายคนนี้เรียกได้ว่าเพอร์เฟคไร้ที่ติ
“เสร็จแล้วเดินเข้าไปในห้อง มีพวกเพื่อนฉันรออยู่”
“หมายความว่ายังไงคะ?”
“หมายความแบบที่พูดนั่นแหละ”
“ละ...แล้วเฮียล่ะคะ”
“ฉันไม่เคยคิดจะเอาเธอตั้งแต่แรก”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
