บทที่ 4 เชื่อฟัง

บทที่ 4 เชื่อฟัง

เสียงดังตึก หลีเย่มือสั่น รถเกือบชนที่ทางถนนปลอดภัยของเกาะ

เกินไป เกินไปจริงๆ! ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กล้าไม่มีมารยาทกับคุณชายใหญ่เเบบนี้!

ว่าที่คุณผู้หญิงคงจะไม่ถูกคุณชายใหญ่ทิ้งออกไป?

กู้อานหยานขมิบตา จ้องหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชาย หายใจเเรงเเละลำบาก

เเต่มู่จ้านเป่ยก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม นิ้วที่เรียวยาวจับตรงคางของเธอ ยกหน้าเธอขึ้นมา

“ใครวางเเผนทำเธอ?”

วันนี้คืองานหมั้นของพวกเขา ถึงเเม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับว่าที่คู่หมั้น เเต่ กล้าวางเเผนจัดการว่าที่คู่หมั้นของเขา ก็คือการท้าทายอำนาจของเขา!

เขาขยับสายตา ในเเววตาที่มีความเกรงขาม: “ผู้ชายสองคนเมื่อกี้?”

กู้อานหยานไม่มีอารมณ์ตอบคำถามของเขา? ใช้เเรงต่อต้านการควบคุมของเขา เเล้วก็จูบเขา…..

มือของหลีเย่สั่นอีกเเล้ว พวงมาลัยเกือบจะหักทาง

“กู้อานหยาน เธอรู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรอยู่?” มู่จ้านเป่ยผลักเธออกอีกครั้ง หน้าที่เย็นชา เเสดงความรู้สึกออกมานิดหน่อย

กล้าจูบเขา! ผู้หญิงคนนี้กล้าเกินไปเเล้ว! “เธอกล้า…เธอ!”

เสียงของเขาหายไปกับการจูบของเธอ

มือใหญ่ของมู่จ้านเป่ยจับตรงไหล่ของเธอ อยากจะดันเธอออก เเต่จูบของเธอ ดีกว่าที่คิดไว้

เเต่ มู่จ้านเป่ยก็รู้สึกตัวไวมาก ผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาเป็นระเบิดที่ตั้งเวลาไว้

มือของกู้อานหยานถูกมู่จ้านเป่ยรวบไว้อีกครั้ง ครั้งนี้ เสียงของเขาเเหบขึ้น: “อย่าขยับมั่ว!”

เเต่หญิงสาวกลับไม่นิ่ง

มู่จ้านเป่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ ชายคนที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็สีหน้าไม่เปลี่ยนคนนี้ ตอนนี้ดูท่าจะทนไม่ไหวเเล้ว: “หาที่จอดรถ!”

หลีเย่เหงื่อออกเต็มตัว ลนไปหมด ยังไม่ทันหาที่ที่เหมาะสม ก็ไม่ได้ตั้งใจมองไปที่กระจก เห็นกู้อานหยานที่กำลังโมโห

เธอไม่มีสติเลย ใบหน้าที่เเดงจนเหมือนจะออกเลือด มู่จ้านเป่ยดูอยู่ตลอด ใจที่เย็นชา กลับรู้สึกสงสาร

มือของเขา กดมือเล็กๆของเธอไว้: “เชื่อฟังหน่อย อย่าขยับ”

สายตาที่มองไปทางด้านหน้า ทำให้รู้สึกน่ากลัว: “ตาไม่อยากเอาเเล้วใช่ไหม?”

ถึงเเม้เสียงจะเรียบๆ หลีเย่กลับกลัวจนเสื้อเปียกหมด: “ไม่…อยาก…”

มือของคุณผู้หญิงยังอยู่บนตัวของคุณชายใหญ่ เเต่ที่หลีเย่รู้สึกเเปลกใจ คุณชายใหญ่ที่ไม่ให้ผู้หญิงเข้าใกล้ตลอด เเต่กลับ…ตกลง!

ยังไม่ออกไปจากรถ เขาส่วนเกินคนนี้ ก็คงจะโดนระเบิดตลอดเวลา