2 อย่าแกล้งฉันเลยนะคะ

อากาศหนาวเหน็บ เย็นยะเยือกเข้าไปจนถึงกระดูก ปลุกให้อี้หรานเฟยต้องลืมตาตื่น ร่างเล็กที่กำลังอยู่ในอาการสะลึมสะลือ คลำหาผ้าห่มขนห่านราคาแพงคุณภาพเยี่ยม ที่เธอซื้อเอาไว้สำหรับพักผ่อนยามเมื่ออากาศเข้าสู่ฤดูหนาว ก่อนที่สมองของเธอกำลังจะแจ้งเตือนอะไรบางอย่าง

นี่มันจะเพิ่งฤดูร้อนไม่ใช่เหรอ ผ้าห่มบาง ๆ ก็เพียงพอแล้ว หรือว่าพี่แม่บ้านเปิดแอร์เย็นเกินไปจนทำให้เธอต้องรู้สึกหนาวขนาดนี้ มือเล็กสัมผัสแปะป่ายไปทั่วทั้งเตียงนอนและพบว่ามันเต็มไปด้วยฝุ่น เศษดินและฟางหยาบ ๆ ในที่สุดอี้หรานเฟยจำใจต้องลุกขึ้นจากที่นอนทั้งที่ตายังปิดอยู่

“พี่อันน่า ทำไมห้องหนูมันหนาวจังเลยล่ะคะ” ปกติเมื่อเธอตื่นอันน่าพี่เลี้ยงของอี้หรานเฟย จะต้องเข้ามาเปิดม่านและหาน้ำให้เธอดื่ม ปลุกให้เธอกระฉับกระเฉงเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูหรือเสียงอะไรก็แล้วแต่ อันเป็นสัญญาณว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่ในห้องด้วยกันกับเธอ

จนในที่สุดอี้หรานเฟยจึงยอมลืมตาและพบว่าห้องที่เธอใช้นอนอยู่ในเวลานี้ ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ อะไรเนี่ย!!! คนตัวเล็กได้แต่กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัว เตียงนอนไฮเอ็นปรับระดับได้ กลายเป็นกองฟางเก่า ๆ ผ้าห่มขนห่านราคาแพงกลายเป็นเศษผ้า ห้องนอนที่เคยประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราสไตล์ยุโรปกลายเป็นซากปรักหักพัง

อะไรเนี่ย!!! เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ อี้หรานเฟยได้แต่ลูบแขนของตนเองด้วยความหวาดกลัวและหนาวเหน็บ

ไม่ใช่หรอก นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ต้องมีคนเล่นตลกกับเธอแน่ ๆ หญิงสาวกวาดสายตามองหากล้อง ไฟและผู้คน ก่อนจะพบกว่าเธออยู่ที่นี่ตามลำพัง ไม่มีใครอื่นนอกจากนี้

“ทุกคนเล่นอะไรกันคะ หนูกลัวนะคะ” อี้หรานเฟยตะโกน “พี่ ๆ เลิกเล่นได้แล้วนะคะ” หญิงสาวยังคงพยายามมองในแง่บวก

ใช่แล้วล่ะ นี่เป็นรายการแกล้งคน ต้องเป็นรายการแกล้งคนแน่ ๆ

“พี่ ๆ ออกมาได้แล้วค่ะ หนูกลัว” อี้หรานเฟยตัวสั่นอย่างหวาดหวั่น ร่างเล็กคว้าเศษผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ เวลานี้ร่างกายของเธอมีเพียงชุดโบราณเก่า ๆ เนื้อหยาบห่อหุ้มร่างเท่านั้น

“พี่อันน่า ท่านประธาน พี่ปีเตอร์ พวกพี่อยู่ไหนกันคะ หนูไม่เล่นแล้วนะคะ” อี้หรานเฟยสวมรองเท้า กระชับผ้าห่มบาง ๆ ให้แน่นขึ้น และเดินสำรวจรอบห้อง

ต้องมีกล้อง!!! ต้องมีกล้องซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ ๆ

จำได้ว่าเคยดูละครของเพื่อนสนิท เนื้อหาในเรื่องเป็นกรณีที่คุณพ่อของตัวละครซึ่งเป็นนักจิตวิทยา จัดฉากให้ลูกสาวเข้าไปอยู่ในยุคโบราณ เพื่อบำบัดอาการทางจิตของลูก กล้องวงจรปิดถูกซ่อนในโคมไฟ ตะเกียง ดอกไม้และของประดับตกแต่งห้อง เพื่อจับตาคอยดูพฤติกรรมของบุตรสาว อี้หรานเฟยจึงเริ่มสำรวจจากสิ่งพวกนั้น จนห้องที่แต่เดิมเละเทะอยู่แล้ว เละยิ่งกว่าเดิม แต่กลับไม่พบสิ่งใดที่ผิดปกติ

“พี่ ๆ ออกมาเถอะค่ะ หนูไม่เล่นนะคะ อย่าแกล้งหนูเลยนะคะ” อี้หรานเฟยเริ่มร้องไห้ น้ำตาอาบสองข้างแก้ม

พยายามวิ่งไปเปิดประตูห้อง และพบว่ามันถูกลงกลอนจากด้านนอก หน้าต่างเองก็ถูกแผ่นไม้ตีปิดเอาไว้มิดชิด ราวกับว่ากลัวเธอจะหลบหนีออกไปจากที่นี่ อี้หรานเฟยใช้ทุกวิถีทางในการหาทางรอดให้กับตนเอง พังประตูพยายามงัดแงะให้มันเปิดออก แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่พบว่าเธอจะสามารถเอาตัวรอดไปจากที่นี่ได้

หัวสมองของอี้หรานเฟยเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ความทรงจำก่อนหน้านั้น จำได้ว่าเธอเพิ่งอ่านบทละครที่เพิ่งจะตัดสินใจรับเล่น มันเป็นยุคปัจจุบัน ไม่ใช่พีเรียดแบบนี้ หรือจะเป็นเรื่องที่เพิ่งจะไปฟิตติ้งชุดเป็นพีเรียดก็จริง แต่มันเป็นพีเรียดแฟนตาซีแนวเทพเซียน ถ้าจะคิดถึงรายการทีวีที่เอเจนซี่เป็นคนหาให้ส่วนใหญ่ก็เป็นเกมโชว์สนุก ๆ ให้เธอได้แสดงความสามารถ ไม่ใช่รายการที่เอาผู้เข้าร่วมมากลั่นแกล้ง และเธอเองก็ไม่เคยเห็นรายการไหนจะแกล้งผู้เข้าร่วมได้จริงจังขนาดนี้

นึกไม่ออก!! อย่างไรก็นึกไม่ออก เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในเวลานี้ โชคดีที่พอพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว มีแสงส่องสว่างมากขึ้นช่วยขับไล่ความหนาวเย็น ทำให้อากาศอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

อี้หรานเฟยพยายามอีกครั้ง ส่งเสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ คิดในทางที่ร้ายที่สุดหรือว่าตอนนี้เธอถูกสต๊อกเกอร์จับตัวมา เมื่อเดือนที่แล้ว จำได้ว่ามีจดหมายปริศนาที่แอบถ่ายรูปและคลิปวิดีโอของเธอในอิริยาบถต่าง ๆ ส่งมาในกล่องอีเมลส่วนตัว มีแม้กระทั่งภาพเวลาที่เธออยู่ในห้องน้ำหรือตอนอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับเข้าฉาก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อี้หรานเฟยหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม

ซึ่งคนประเภทนี้ที่คอยคุกคามเธอไม่ได้มีแค่เพียงคนเดียว หรือว่า...พวกเขาจะรวมหัวกันจับเธอมาขังแล้วแอบถ่ายภาพของเธอ ส่งดาร์คเว็บอะไรแบบนั้นหรือเปล่า พอคิดได้แบบนั้นจิตใจก็ยิ่งว้าวุ่น ร่างเล็กพยายามพังประตูอีกครั้ง พร้อมตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ด้านนอก

“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอกช่วยฉันทีค่ะ ฉันคืออี้หรานเฟย อี้หรานเฟยที่เป็นนางเอก ที่สวย ๆ อ่าค่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยค่ะได้โปรด”

“ฮื้อ...ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันคือนักแสดงอี้หรานเฟย ฉันคือนางเอกที่ชื่ออี้หรานเฟยที่สวย ๆ ที่เป็นนางเอกที่สวยที่สุดน่ะค่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยค่ะ ฮื้อ...”

“ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ถ้าพวกคุณอยากได้เงินฉันจะหามาให้ค่ะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ แล้วก็...แล้วก็ฉันจะไม่แจ้งความค่ะ ฉันจะไม่เอาเรื่องพวกคุณจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ให้เงียบที่สุด ไปออกรายการไหนก็จะไม่เล่าค่ะ อยากได้เงินเท่าไหร่บอกมาได้เลยนะคะ หนึ่งล้าน ห้าล้าน บอกมาได้เลยค่ะ แต่ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันยังไม่ได้แสดงเป็นนางร้ายเลยค่ะ ฉันยังไม่อยากตายค่ะ ฉันอยากเป็นนางร้าย ฮื้อ...”