4 เธอไม่ได้เลวฝ่ายเดียว

ธามนิธิเดินตามผู้หญิงที่เขาเก็บได้ มาจนถึงเคาน์เตอร์จ่ายเงิน ตอนแรกคิดว่าเขาจะต้องเป็นฝ่ายที่จ่ายเงินค่ารักษาให้เธอเสียอีก แต่เห็นยัยนั่นจ่ายเงินด้วยตัวเองเขาก็โล่งใจ หล่อนดูมีเงินเสื้อผ้ากับเครื่องประดับที่ใส่อยู่บนตัวก็ไม่ใช่ราคาถูก ๆ เป็นของมีราคาทั้งนั้น

โดยเฉพาะนาฬิกาข้อมือโรเล็กซ์เลดี่มาสเตอร์พีชที่อยู่บนข้อมือเล็ก ๆ เรือนนั้นราคาไม่ต่ำกว่าล้านบาท ดูแล้วน่าจะเป็นรุ่นลิมิเต็ดคัสตอมที่ผลิตออกมาไม่มาก เขาเดาว่าเธอน่าจะเป็นไฮโซหรือเซเลบอะไรพวกนั้น

ผู้ชายตัวสูงเดินตามหลังเธอมาช้า ๆ เธอจ่ายเงินเรียบร้อยจึงค่อยหันกลับมาสนทนากับเขา

“เราแยกกันตรงนี้เถอะค่ะ” หญิงสาวหันมาพูดคุยกับเขาหลังจากจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายของตัวเองเรียบร้อย

“อย่าทำให้ผมเสียความตั้งใจสิครับ อย่างน้อยก็ให้ผมได้ไปส่งเถอะ” ธามนิธิ ไม่ยอมแพ้ถึงเขาจะเป็นผู้ชายบ้องตื้น เพลย์บอยและเสือผู้หญิง แต่ลึก ๆ เขาก็ยังมีความเป็นสุภาพบุรุษ

“อย่าเลยค่ะ คุณน่าจะอู้งานมามากพอแล้ว” ขจารินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลียเธออยากกลับบ้านสักที พรุ่งนี้ก็ยังต้องยุ่งวุ่นวายกับการย้ายบ้านอีก

“ไม่ได้สิ เห็นผมเป็นแท็กซี่ก็ได้นะ ให้ผมไปส่งเถอะ เป็นห่วงจริงๆ” ธามนิธิตื๊อ

สีหน้าของผู้หญิงตัวเล็กแสดงออกชัดเจนว่าแบ่งรับแบ่งสู้ แต่เขาก็อยากจะไปส่งเธออยู่ดี เขาเป็นห่วงเธอจริง ๆ อีกอย่างนี่ก็ใกล้จะมืดแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเขาน่าจะต้องรู้สึกผิดแน่ ๆ

แต่กระนั้นไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนเธอขนาดไหน เธอก็ปฏิเสธไม่ยอมรับน้ำใจจากเขาอยู่ดี

พิกัดของโทรศัพท์ขจารินบ่งบอกว่าอยู่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ปรวีร์จึงอาศัยเส้นสายของตัวเองในการตามหาเธอ พอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนเขาก็รีบบึ่งรถมาหาเธอทันที

แต่สิ่งที่เห็น คือเธอกำลังเดินออกมาจากโรงพยาบาลกับผู้ชายคนหนึ่ง

“รวดเร็วดีนี่” ปรวีร์เดินตรงเข้าไปหา

“พี่วี” คนตัวเล็กทำตาโต เธอตกใจที่เห็นปรวีร์มาอยู่ที่นี่ “พี่วีมาได้ยังไงคะ” เธอถาม

“เรื่องของพี่ก็แล้วกัน....” เขาบอกปัด “แต่เรามาคุยกันเรื่องไอ้นี่ดีกว่า” เขาหยิบกล่องรองเท้าเด็กขึ้นมาชูให้เธอดู

“.....” เมื่อเห็นกล่องรองเท้าคู่นั้นขจารินทำอะไรไม่ถูก ในหัวของเธอกำลังคิดหาทางออกให้กับตัวเอง

“ไง ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ” เขายังคงถากถางเธอ “ใครเป็นพ่อเด็กระหว่างพี่กับไอ้หมอนี่ หรือจริง ๆ ไม่มีใครสักคนที่เป็นพ่อเด็ก” ปรวีร์ตะคอกใส่เธอเสียงดัง ผู้คนรอบข้างเริ่มหันมาสนใจสิ่งที่เกิดขึ้น

“ผม....ไม่....” ธามนิธิกำลังจะบอกว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด

“เขาค่ะ ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของลูกในท้องสตาร์”

ทันที่ขจารินพ่นประโยคนั้นออกมา ผู้เป็นอดีตสามียิ้มมุมปาก คิดเอาไว้แล้วไม่มีผิด

“ก็ว่าอยู่ เราเอากันแค่ไม่กี่ครั้ง จะท้องได้ยังไง อีกอย่างพี่ก็ใส่ถุงยาง ส่วนสตาร์ก็กินยาคุม” ในใจของปรวีร์รู้สึกผิดหวังนิด ๆ ที่คำตอบออกมาไม่ใช่เขาที่เป็นพ่อเด็ก

ส่วนธามนิธิหน้าเหวอ พูดอะไรไม่ออก

ตอนนี้สายตาของผู้คนในโซน VIP ต่างกำลังเพ่งเล็งไปที่คนทั้งสาม ถึงจะบอกว่าไม่มีใครสนใจใคร แต่เรื่องอะไรแบบนี้น่าจะต้องถูกพูดถึงในอนาคตแน่ ๆ

ไฮโซสาวนามสกุลดัง นอกใจสามีนักธุรกิจ ส่วนคนที่เป็นชู้ก็คือดาราหนุ่มชื่อดังระดับประเทศ ไม่เพียงเท่านั้นยังแอบไปมีอะไรกันจนถึงขั้นท้อง

ช่างเป็นข่าวที่น่าสนใจจริง ๆ ใครจะไม่สนเรื่องนี้กัน

“คุณ ทำไมถึง...” ธามนิธิกำลังจะด่ากลับ

“นะคะ...” ขจารินหันไปสบตากับคุณแท็กซี่อย่างขอความช่วยเหลือ เธอกำลังขอความเห็นใจจากเขา

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวกำลังแสดงออกชัดเจนว่าขอความช่วยเหลือ ‘ซวยฉิบหาย’ ธามนิธิเห็นใบหน้าน่ารัก ๆ ของเธอกำลังส่งสายตาวิงวอนก็อดไม่ได้ที่จะเล่นไปตามน้ำ

“ครับ...ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ เราแอบคบกันมาสักพักแล้ว” ธามนิธิรั้งเอวแบบบางของขจารินมากอดเอาไว้

เขาจำได้ว่าเธอชื่อสตาร์ก็ตอนที่เธอเรียกชื่อแทนตัวเอง ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่ทำความรู้จักไปมากกว่านี้ แต่ตอนนี่ดันตกกระไดพลอยโจนไปกับเธอเสียได้

“สตาร์คบซ้อนเหรอ” ปรวีร์ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ที่ผ่านมาเขาก็คิดว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่องมาโดยตลอด แต่ลับหลังกลับไปขั้วอยู่กับไอ้ผู้ชายคนนั้น

‘คบซ้อนเหรอ’ ไม่ใช่แค่เธอที่ทำเรื่องชั่ว ๆ อยู่ฝ่ายเดียวเสียเมื่อไหร่

“ทีพี่วียังคบณิชาลับหลังสตาร์เลย อย่าคิดว่าสตาร์ไม่รู้สิคะไหนจะเรื่องเมธยาอีก” คนตัวเล็กเหยียดยิ้ม

ดาราหนุ่มเห็นว่าเธอมือสั่น เขาเลยถือวิสาสะไปกุมมือนุ่ม ๆ ของหญิงสาวเอาไว้

“ไปกันเถอะครับ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน” เขาพูดก่อนจะโน้มลงไปกระซิบบอกชื่อตัวเอง “ผมชื่อธาม”

“สงสัยวันนี้สตาร์ต้องรบกวนพี่ธามไปช่วยสตาร์เก็บของแล้วล่ะค่ะ จากที่คิดเอาไว้ว่าจะนอนที่นั่นสักคืน แต่ดันโป๊ะก่อน สตาร์คงต้องย้ายจริง”

โทรศัพท์ของปรวีร์ดังขึ้น ขจารินเห็นสีหน้าของเขาก็รู้ทันทีว่าใครเป็นคนโทรมา

“ครับชา” ปรวีร์รับ และปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเพื่อคุยกับณิชาผู้หญิงที่อยู่ปลายสาย “เดี๋ยวพี่ไปรับค่ะ รอพี่ไม่นานนะคะ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงในทันที ผิดกับที่พูดกับเธอสุด ๆ

มือของคนตัวเล็กในอ้อมแขน บีบรัดแน่นขึ้นทันทีที่ผู้ชายคนนั้นรับโทรศัพท์ของใครสักคน เขาเดาว่าเธอเองก็น่าจะรู้ว่าคนปลายสายเป็นใคร ร่างกายถึงได้มีปฏิกิริยาแบบนี้

“พี่ธามไปกันเถอะค่ะ” ขจารินหันไปส่งยิ้ม ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ยอมทำตามคำขอร้องของเธอเป็นอย่างดี

แน่นอนว่าหลังจากเหตุการณ์ตรงนั้นผ่านไป ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง แต่หารู้ไม่ว่ากำลังมีคลื่นใต้น้ำลูกใหญ่สาดซัด