4.ความจริง

เชอรีนยกยิ้มขึ้นมาจางๆเธอมองหน้าท่านแกรนด์ดยุคผ่านผ้าคลุมหน้าลายลูกไม้ เรากำลังเดินเข้ามาในวิหารศักดิ์สิทธิ์เพื่อกล่าวคำสาบานต่อหน้าพระเจ้า

"เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าปรารถนาจะเห็นเจ้าใส่ชุดนี้มานานมากแค่ไหน ขอให้เจ้ามีความสุขนะฟรอสต์"

ผู้ที่เดินเข้ามาอวยพรคือบุรุษวัยกลางคนที่สวมชุดคลุมสีแดงอย่างเต็มยศ เขาส่งยิ้มให้กับท่านแกรนด์ดยุคก่อนจะส่งยิ้มที่แสนอ่อนโยนมาให้เธอ

นี่คือ..องค์จักรพรรดิสินะ เพราะว่าตระกูลโอนิกซ์คือตระกูลพระญาติขององค์จักรพรรดิ นั่นทำให้พวกเขาได้ปกครองดินแดนทางเหนือที่แสนจะกว้างใหญ่มากกว่าอีกสามดินแดนหลายเท่าตัว อำนาจและเงินทองของตระกูลโอนิกซ์ก็มีมากพอๆกับการได้รับความนับหน้าถือตาของคนในตระกูล..

แต่เดี๋ยวนะ เมื่อครู่องค์จักรพรรดิเรียกท่านแกรนด์ดยุคว่าฟรอสต์อย่างงั้นเหรอ?

ฟรอสต์ โอนิกซ์ ตัวร้ายในเรื่องดอกไม้สีเลือด นวนิยายฆ่าตกรรมสยองขวัญที่เธอชอบอ่านเพราะคุณนักเขียนวางปมเอาไว้ค่อนข้างดี

ฆาตกรต่อเนื่องที่เริ่มฆ่าคนตั้งแต่สิบขวบภายใต้การเลี้ยงดูที่บิดเบี้ยวของปู่เขา นำมาเป็นโศกนาฏกรรมที่แสนเศร้าสลดเมื่อการฆ่าคนคือความสุข..

เชอรีนรู้สึกได้เลยว่าขนทั้งร่างกายของเธอกำลังลุกเกรียวไปหมด มือของเธอกำลังกอบกุมมือเขาเอาไว้และเรากำลังเดินบนทางเดินที่ทอดยาวเพื่อเข้าไปหาท่านนักบุญที่ยืนรออยู่

หนีไปตอนนี้ได้ไหมนะ..แต่ตามเนื้อเรื่องเดิมฟรอสต์ไม่มีภรรยา เขาไม่รับใครมาเป็นภรรยาและไม่ชื่นชอบสตรีใดเป็นพิเศษจนถึงขั้นแต่งตั้งเป็นนางบำเรอ

แล้วเหตุใด เธอถึงได้กำลังเข้าพิธีสาบานตนกับเขาล่ะ..หรือว่านี่ไม่ใช่เรื่องราวในนิยาย มันอาจจะแค่บังเอิญชื่อเหมือนกันเท่านั้น

"ความรักคือสิ่งที่สวยงามและข้าขอเป็นตัวแทนของพระองค์เพื่อส่งมอบคำอวยพรให้กับพวกท่านทั้งสอง ขอให้ท่านแกรนด์ดยุคโอนิกซ์ ฟรอสต์ รักและดูแลแกรนด์ดัชเชสโอนิกซ์ เชอรีนดังเช่นวันแรกที่พบเจอ ขอให้พวกท่านจับมือข้ามผ่านทุกความยากลำบากไปด้วยกันและขอให้ทั้งสองรักกันเช่นนี้ตลอดไป.."

เป็นคำอวยพรนี้คงน่าประทับใจมากหากว่าชายข้างๆไม่ส่งสายตาประหนึ่งจะฆ่าเธอให้ตายน่ะนะ เธอทำผิดอะไรอีกอย่างนั้นหรือเหตุใดเขาถึงได้แผ่รังสีอำมหิตออกมาอีกแล้ว

"ถึงเวลาที่ทั้งสองท่านจะจุมพิตเพื่อสาบาน.."

"ไม่ครับ ข้ามขั้นตอนนี้ไปเลย เอาเป็นว่าข้ากับนางเป็นสามีภรรยากันแล้ว เชิญทุกท่านแยกย้ายกันกลับไปได้"

รอยยิ้มของเชอรีนแข็งค้างอยู่บนใบหน้าที่แสนงดงามนั่น โชคดีที่คนในตระกูลไมเลสไม่ได้มาเข้าร่วมพิธีเพราะหิมะที่กำลังตกอย่างหนัก ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องไม่สบายใจมากๆแน่

เธอก้มหน้าลงพร้อมกับเดินออกจากวิหารเพื่อที่จะขึ้นรถม้ากลับคฤหาสน์ แต่เมื่อเธอมาถึงรถม้าท่านแกรนด์ดยุคกลับมาถึงก่อนเขาเดินขึ้นรถม้าโดยที่ไม่ชายตามามองเธอแม้แต่นิดเดียว

"ออกรถ.."

เธอยังไม่ทันได้ขึ้นรถม้าเลยเขาก็สั่งให้ออกรถ เชอรีนถอนหายใจแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อจะหารถม้าคันอื่นนั่งกลับไปที่คฤหาสน์โอนิกซ์

อยู่ๆก็มีเสื้อคลุมมาคลุมที่ไหล่ของเธอเอาไว้ เพราะว่าหิมะที่กำลังตกโปรยปรายลงมาทำให้เธอเองก็รู้สึกหนาวเหมือนกัน เชอรีนมองหน้าบุรุษที่ถอดเสื้อมาคลุมให้เธอด้วยสายตาที่ซาบซึ้งใจ

"ขอบคุณนะคะ.."

"กลับด้วยกันเถอะครับพี่สะใภ้ อาจจะแนะนำตัวช้าไปแต่ข้าชื่อมาร์โค เป็นน้องชายต่างมารดาของท่านพี่ฟรอสต์"

เขามีใบหน้าคล้ายท่านแกรนด์ดยุคอยู่หลายส่วน มีแค่แววตาและสีผิวเท่านั้นที่ไม่เหมือนกันเพราะว่าแววตาของมาร์โค มันอ่อนโยนมากทีเดียว

เธอเดินขึ้นรถม้าที่มีตราประทับของโอนิกซ์พร้อมกันกับมาร์โค เขาส่งยิ้มให้เธอพร้อมกับส่งขนมปังที่อยู่ในถุงให้เธอด้วย

"ท่านแม่เคยบอกว่ากว่าสตรีจะออกจากบ้านได้นั้นแสนทรมานเพราะว่าพวกนางจะต้องอดอาหารเพื่อที่จะได้ใส่ชุดเดรสออกมาสวยๆ พี่สะใภ้เองก็งดมื้อเช้ามาใช่ไหมครับ"

ริมฝีปากของเชอรีนหยักยิ้มขึ้นมา เธอหยิบขนมปังที่เขาส่งให้มากัดกินคำโตๆ มันอุ่นร้อนและนุ่มฟูจนแทบละลายในปาก ทันใดนั้นขอบตาก็พลันร้อนผ่าวขึ้นมา เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล แต่มันไม่เป็นผลเลย

เชอรีนร้องไห้ทั้งที่ในปากของเธอยังคงเต็มไปด้วยขนมปังพวกนั้น ไหล่ทั้งสองข้างสั่นเทาจนดูน่าสงสาร มาร์โคหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วบรรจงเช็ดรอยน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

"ไม่เป็นไรนะครับ.."

สาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยพบเจอสตรีที่งดงามถึงเพียงนี้ ความงดงามของเชอรีนตอนที่เธอยืนอยู่ท่ามกลางหิมะพวกนั้นมันสะกดสายตาของเขาเอาไว้จนไม่สามารถละสายตาจากดวงหน้านี้ได้เลย ช่างน่าเศร้าที่พี่ชายของเขาปฏิบัติกับเธอในวิหารอย่างไม่ไว้หน้าเธอเลย ในชนชั้นสูงการถูกปฏิบัติแบบนั้นมันหมายถึงชีวิตหลังแต่งงานของสตรีผู้นั้นจะไม่ได้รับการยอมรับ นางจะอยู่ที่คฤหาสน์โอนิกซ์อย่างยากลำบากแน่นอน

ทำไมกันนะ ทั้งที่นางทั้งงดงามและน่าสงสารถึงเพียงนี้ เหตุใดท่านพี่ถึงได้โหดร้ายกับสตรีผู้นี้ยิ่งนัก

กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีเชอรีนก็กินขนมปังในมือจนหมด เธอรับผ้าเช็ดหน้าของเขามาซับน้ำตาที่ไหลออกมา และเมื่อตั้งสติได้เธอก็..กล่าวขอโทษเขา

"ข้าเข้าใจครับ หากว่าท่านจะเสียใจกับการกระทำของท่านพี่ แต่ท่านจะต้องเข้มแข็งนะครับไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นเรื่องยากที่ท่านจะสามารถอยู่ในคฤหาสน์โอนิกซ์.."

เธอแค่รู้สึกเหนื่อยเท่านั้นเอง เพราะเธอยังปรับตัวไม่ทันก็มาพบเจอเรื่องหนักๆที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน แค่เรื่องที่เชอรีนรู้ว่าสามีของเธอคือตัวร้ายในนิยายจริงๆเรื่องนั้นก็ทำให้เธอหวาดกลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว สิ่งที่เน้นย้ำชัดมาที่สุดคือการปรากฏตัวของมาร์โค เขาคือน้องชายต่างมารดาของฟรอสต์และเป็นคนที่ฟรอสต์จะฆ่าหลังจากที่เขาฆ่าอาของเขาสำเร็จ

สาเหตุที่ฟรอสต์ฆ่ามาร์โค เพราะว่ามาร์โคดันไปเห็นตอนที่ฟรอสต์ฆ่าอาของเขา มาร์โคพยายามเปิดโปงฟรอสต์ แต่เพราะว่ามาร์โคทั้งอ่อนแอและไร้อำนาจ นอกจากจะไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เขาพูดแล้วทุกคนยังพากันเกลียดชังเขาเพราะว่าเข้าใจว่ามาร์โคใส่ร้ายพี่ชายของตัวเอง

ไม่อยากกลับไปที่คฤหาสน์โอนิกซ์เลยให้ตายสิ ขนาดน้องชายท่านแกรนด์ดยุคยังฆ่าได้ง่ายแล้วเธอล่ะ เธอที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาอาจจะฆ่าเธอได้ทุกเมื่อที่เธอทำอะไรไม่ถูกใจเขา แค่คิดชีวิตก็หม่นหมองแล้ว..