04 ขายไหม

00:30 น.

หลังจากที่เก็บกวาดของด้านในเสร็จเรียบร้อยแล้วเรือนขวัญก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวที่จะกลับไปพักผ่อนที่ห้องของเธอตามปกติ

"เงินเดือนออกเธอก็ย้ายมาอยู่ที่หอเดียวกับฉันสิขวัญ เรื่องค่าหอฉันจะช่วยพูดกับเจ้าของให้"

"ไม่เป็นไร แค่นี้ฉันก็รบกวนเธอมากพอแล้ว" เรือนขวัญตอบกลับ เธอเกรงใจใบปอมาก เพราะใบปอช่วยเหลือเธอทุกอย่างโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนอะไรเลย

"จะได้ไม่ต้องเดินทางไกลไง กว่าจะกลับไปอาบน้ำกินข้าวอีก"

"รออีกสัก 3-4 เดือนก็ได้ ฉันอยากให้เงินเดือนมันคงที่ก่อน ช่วงนี้ต้องส่งกลับบ้านด้วยและประมาณเงินไว้ใช้ต่อเดือนด้วย"

"จะประหยัดไปถึงไหน เจ๊อันก็ให้โบนัสเธอทุกเดือนอยู่แล้วขยันขนาดนี้"

"ไม่ขยันไม่ได้หรอก ฉันมีคนรออยู่ที่บ้าน"

"ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจนะ ถ้าอยากจะย้ายมาอยู่เมื่อไหร่ก็มาบอกฉันแล้วฉันจะไปคุยกับเจ้าของหอให้ ค่าหอไม่แพงหรอกหรือจะย้ายมาอยู่กับฉันก็ได้ค่าห้องก็หารกันเอาห้องกว้างอยู่"

"จ้ะ ขอบใจมากนะใบปอ"

"อื้อ เดินกลับดีๆ ล่ะ"

"จ้า"

เรือนขวัญหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วเดินออกมาจากด้านหลังคลับ

หมับ!

"หึ้ย!? อะไรเนี่ยคุณ มาจับฉันทำไม!?" เรือนขวัญสะบัดแขนอย่างแรงเมื่อจู่ๆ ก็ถูกชายปริศนาคว้าแขนของเธอเอาไว้ ทำเอาเธอตกใจจนมือสั่นไปหมด

"เธอเป็นเด็กที่นี่หรอ?"

"ค่ะ ฉันเพิ่งมาทำงานที่นี่"

"เด็กใหม่?"

"....." เธอพยักหน้าตอบกลับเบาๆ เป็นคำตอบ

"ก็ไหนผู้จัดการบอกว่าที่นี่ไม่มีเด็กใหม่ไง"

"ไม่รู้ค่ะขอตัวก่อนนะคะ" เธอเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อหลบจากผู้ชายคนนี้ แต่เขากลับเดินตามเธอมาติดๆ ก่อนจะคว้าแขนของเธอเอาไว้ "คุณอะไรอีกเนี่ย!?"

"ขายมั้ย?"

"ขาย? ขายอะไรของคุณคะ?"

"ขายตัวไง ขายมั้ยล่ะฉันจะซื้อเธอ!"

"....." เรือนขวัญเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินแบบนั้น ก่อนจะตบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรงจนเธอรู้สึกแสบมือ "ฉันกับคุณไม่เคยรู้จักกัน เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์มาถามอะไรกับฉันแบบนี้!"

เธอโมโหมากไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่ถึงได้มาถามแบบนี้กับเธอ

"ขายหรือไม่ขายตอบมาก็แค่นั้น มันยากนักหรือไง หรือว่าอยากได้ค่าตัวเพิ่ม?"

"ฉันไม่ได้ขายตัว และก็ไม่เคยคิดที่จะขายตัวด้วย ถอยไป!"

"5แสน ถ้าเธอยอมไปกับฉันคืนนี้"

"เก็บเงินไว้ซื้อโลงศพให้ตัวเองเถอะ!" เรือนขวัญตะคอกใส่ชายหนุ่มด้วยความโมโห ก่อนที่เธอจะรีบสับเท้าเดินไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ได้หันหลังมองเลยว่าผู้ชายคนนั้นเดินตามเธอมาหรือเปล่า

____________________________

ตกเย็นของอีกวัน

คลับ

"หึ้ย!"

"เป็นอะไรไปขวัญ เห็นเธอดูหงุดหงิดตั้งแต่เข้ามาทำงานแล้ว เป็นอะไรไป?" ใบปอสังเกตเห็นท่าทีของเรือนขวัญตั้งแต่เข้ามาทำงานแล้ว ปกติเรือนขวัญจะมีความสุขกับการทำงานเธอมักจะยิ้มให้กับทุกคน แต่วันนี้สีหน้าของเธอมันบ่งบอกว่าเธอกำลังหงุดหงิดไม่ยิ้มแย้มและไม่พูดคุยกับใครเลย

"มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ แต่เคลียร์จบไปละ คิดถึงแล้วมันก็อดหงุดหงิดไม่ได้น่ะ"

"เล่าให้ฟังได้มั้ย"

เรือนขวัญถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะหยิบจานขึ้นมาล้างแล้วเริ่มเล่าเรื่องเมื่อคืนให้กับใบปอฟัง

"เฮ้ยใครกันวะทำไมถึงมาพูดแบบนั้น!?"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้แต่ว่าผู้ชายคนนั้นแต่งตัวดีดูมีฐานะ เหมือนพวกผู้ชายที่มีเงินและพร้อมจะใช้เงินฟาดหัวผู้หญิงที่อยากได้"

"ระวังตัวบ้างนะขวัญ พรุ่งนี้ย้ายมาอยู่กับฉันมั้ย"

"ไม่เป็นไร ฉันจะพยายามเลี่ยงไม่เจอคนพวกนั้นก็แล้วกัน" แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะเลี่ยงได้หรือเปล่า

"ฉันลืมบอกไปว่าให้ระวังพวกผู้ชายตามในคลับให้ดี"

"คราวนี้ฉันจะระวังตัวให้มากขึ้นนะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง"

"อื้อ"

"ขวัญๆ เจ๊อันเรียกให้ไปหาด่วนเลย" พนักงานหญิงคนนึงเดินเข้ามาด้านหลังครัวด้วยท่าทีที่ดูรีบร้อน

"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่?"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คงจะให้ขวัญไปช่วยงานด้านบนเหมือนเดิมแหละเร็วๆ นะอย่าให้เจ๊รอนาน"

"ค่ะพี่ เดี๋ยวขวัญรีบไป"

"โอเคๆ"

"ฉันไปก่อนนะใบปอ"

"จ้ะ"

ด้านในคลับ..

"มีอะไรหรือเปล่าคะเจ๊?"

"ขวัญวันนี้เจ๊ขอแรงช่วยงานอีกครั้งนะ เดี๋ยวเจ๊เพิ่มเงินให้อีกเป็นสองเท่าเลย"

"ทำงานอะไรหรอคะ ชงเหล้าเหมือนเดิมหรอ?"

"เด็กดริ้ง"

"แต่ว่า..."

"เถอะนะขวัญ ถือว่าช่วยชีวิตเจ๊ถ้าเจ๊หาเด็กดริ้งไปให้ลูกค้าไม่ได้เจ๊คงถูกเจ้านายไล่ออกแน่ๆ เลย เจ๊ทำงานอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว ถ้าเจ๊ออกจากงานนี้ไปเจ๊ก็ไม่รู้ว่าจะหางานทำที่ไหนได้อีกถือว่าช่วยเจ๊นะขวัญ"

"ทำไมเจ๊ถึงคิดว่าขวัญทำได้ล่ะคะ?"

"ลูกค้ามาชมเราทุกครั้งเลยนะที่เราไปบริการให้ บอกว่าเรานิสัยดีช่างพูดช่างจาชวนคุยสนุกสนาน"

"....." เรือนขวัญทำหน้าหนักใจ เธอไม่ค่อยอยากทำงานนี้เท่าไรเพราะมันต้องอยู่ใกล้ชิดกับลูกค้ามากกว่าเด็กชงเหล้าที่เธอเคยทำ

"เถอะนะขวัญ ถือว่าช่วยชีวิตเจ๊นะ ครั้งหน้าเจ๊จะเปิดรับสมัครเด็กดริ้งใหม่ แล้วเจ๊จะเพิ่มเงินเดือนให้นะ เดี๋ยวหาห้องให้อยู่ใกล้ๆ เลยจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล"

"ก็ได้ค่ะเจ๊" เธอตอบรับ แต่ไม่ได้เป็นเพราะเงินหรือสิ่งที่เจ๊อันเสนอมาให้ แต่เพราะเจ๊อันช่วยเหลือเธอมาเหมือนกัน เธอก็อยากจะตอบแทนบุญคุณเจ๊อันบ้าง

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปเปลี่ยนชุดนะ"

"ค่ะเจ๊"

เรือนขวัญเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว ก่อนจะเดินออกมาตรงที่เจ๊อันยืนอยู่

หญิงสาวหน้าตาบ้านๆ เมื่อถูกจับแต่งหน้าแต่งตัวแล้วกลับกลายเป็นผู้หญิงที่สวยสะดุดตาชายหนุ่มหลายๆ คนในคลับ ด้วยรูปร่างสัดส่วนของเธอที่ดูดีทำให้ถูกสายตาของใครหลายๆ คนจับจ้อง

"สวยมากเลยขวัญ"

"ทำไมมันสั้นอย่างนี้ล่ะคะเจ๊ ใส่ชุดที่ยาวกว่านี้ไม่ได้หรอ"

"แบบนี้แหละสวยแล้ว สู้ๆ นะคนเก่งของเจ๊"

"ค่ะเจ๊"

ถึงเธอจะมาทำงานได้ไม่เท่าไรแต่กลับกลายเป็นคนโปรดของเจ๊อันเพราะเธอเป็นคนที่ขยันทำงานและไม่เกี่ยงงานไม่ว่ามันจะหนักขนาดไหน เพื่อนร่วมงานก็ดีกับเธอทุกคน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เรือนขวัญเปิดประตูเข้าไปด้านในและก็พบชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะมีเรื่องไปเมื่อวานนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว

"คุณ!?"

"หึ? มานั่งตรงนี้สิสาวน้อย" เขาเงยหน้าขึ้นมาแสยะยิ้มให้กับเธอ พร้อมกับตบโซฟาข้างๆ เป็นเชิงบอกว่าให้เธอเข้าไปนั่งตรงนั้น

"....."

"มาซี้กลัวอะไร"

"....." เรือนขวัญถอนหายใจอย่างแรงก่อนจะเดินไปนั่งตรงที่ชายหนุ่มบอก

"ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่ ตรงนี้"

"ฉันมาทำงาน"

"เหรอ ก็ทำหน้าที่ของเธอซะสิ ทำดีฉันมีทิปให้นะ"

"....." เธอทำหน้าที่ของเธอไปอย่างเงียบๆ และพยายามที่จะไม่แตะเนื้อต้องตัวกับผู้ชายข้างๆ

"รู้หรือเปล่าว่าเด็กนั่งดริ้งต้องดื่มด้วย"

"ฉันไม่ดื่ม ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์"

"ลองสักหน่อยซี้ แล้วเธอจะติดใจ"

"ขอโทษค่ะ ฉันกำลังทำงานอยู่"

"ก็นี่ไงงานของเธอ ทำให้ลูกค้าพอใจ บริการลูกค้าดื่มกับลูกค้า มันก็งานของเธอไม่ใช่หรอ?"

"ค่ะ แต่ฉันไม่ดื่ม" เธอยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยแตะต้องแอลกอฮอล์เลยแม้แต่นิดเดียว

"หรือเธอจะให้ฉันไปบอกกับผู้จัดการของเธอว่าเธอไม่ทำหน้าที่ไม่บริการลูกค้า"

"....." เรือนขวัญมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ก่อนจะคว้าแก้วเหล้าในมือของเขาใส่ปากแล้วกลืนลงคอไปทันที

ครั้งแรกกับการได้ลองดื่มแอลกอฮอล์มันทำเอาเธอแทบอยากจะอาเจียนตรงนี้ เพราะรสชาติของมันไม่ได้ดีอะไรเลย มันบาดคอรสชาติขมอย่างบอกไม่ถูก

"หึ!"

"พอใจคุณหรือยัง?"

"ยัง เธอต้องดื่มกับฉันจนกว่าฉันจะกลับ"

"...."