บทที่2.ก็เลือกที่จะเดินไป...จะสนทำไมกับทางที่ผ่านมา 2/5

หญิงสาวคอตกหน้าสลดซีด... เธอหนีต่อไปคงไม่มีประโยชน์จริงๆ ความจริงเธอควรฮึดสู้ แต่ถามหน่อยเธอพร้อมแล้วเหรอ? พร้อมที่จะต่อกรกับคนที่มีอิทธิพลกับหัวใจ ไม่!! หญิงสาวยอมรับ...เธอไม่มีวันชนะโลแกน ไม่ว่าวันนี้ หรือวันไหนๆ

“จริงค่ะ หนูคงหนีคุณไม่พ้น คุณมีธุระกับหนูสิ... ใช่ไหมคะ?”

มันต้องเป็นธุระสำคัญแน่ ไม่อย่างนั่นโลแกนคงไม่ดั้นด้นมาหาเธอถึงที่ หลังจากเขาปล่อยเธออยู่สบายๆ มากว่า3ปี

“ใช่...” ชายหนุ่มพยักหน้า สีหน้าเขากร้าวกระด้างจนหัวใจเธอปวดแปลบ...แววตาของเขาไม่เคยเปลี่ยน ในนั้นมีแต่ความรำคาญและความรังเกียจ

“ค่ะ... หนูขอเวลา5 นาที เดี๋ยวหนูจะออกไปหาคุณ”

มันคงถึงเวลาแล้วสินะ เธอไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกแล้ว...เขาคงต้องการบางอย่างจากเธอ ไม่อย่างนั้นคนยโสอย่างโลแกนคงไม่ลดตัวมาหาเธอถึงที่

มรินญาเหม่อ ความคิดคำนึงย้อนกลับเข้ามาในหัว คำเตือนของพิมรักดังแว่วๆ จนหญิงสาวแทบทรุด!!

“คาร่า....เอ่อ...” พิมรักมีท่าทีกระอึกกระอัก เพื่อนเธอเหมือนมีบางอย่างอยากบอก

“ว่ามาเลยพิม...เรารับได้” หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ พิมรักเป็นเพื่อนคนเดียวที่เธอไว้ใจ หลังเรื่องราวความวุ่นวายที่มรินญาก่อไว้ซาลง... เธอจึงโทรศัพท์หาพิมรักคนแรก!!

สาวสวยแต่ตกเทรนเรื่องการแต่งกายมองเพื่อนด้วยสายตารวดร้าว ความฝันของผู้หญิงคือการแต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก มีครอบครัวอบอุ่น ห้อมล้อมไปด้วยความสุข แต่ผู้หญิงตรงหน้าพิมรักนี่ เพื่อนของเธอได้แต่งงานสมความปรารถนา แถมแต่งงานกับคนที่ตัวเองรักเสียด้วย แต่ข้อเสียของการแต่งงานครั้งนี้คือ... เจ้าบ่าวหาได้รักเจ้าสาวไม่ มันจึงเป็นที่มาของการตัดสินใจเด็ดขาด มรินญาหนี!! แต่ดันเก็บความร้าวระทมติดมือมาด้วยนี่สิ เมื่อเพื่อนของเธอดันเผลอลืมหัวใจตัวเอง...ทิ้งไว้กับชายผู้นั้น

“พิมรู้...คาร่าพยายามไม่สนใจ แต่ก็ตัดใจไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้คงถึงเวลาแล้วล่ะ ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอสำหรับคาร่าอีกต่อไป ขนาดเขาได้ชื่อว่ามีภรรยาแล้วตัวเป็นๆ แล้ว โลแกนก็ยังมั่วไม่เลือก!! แต่มันคงไม่ร้ายแรงหรอก หากเขาไม่คิดจะจริงจังกับแม่นั่น...โลแกนเขากำลังคิดจะแต่งงานใหม่ กับคนที่เขารัก”

พิมรักร่ายยาว ให้เพื่อนเจ็บตอนนี้ ดีกว่าหัวใจกลัดหนองไปจนตาย ต่อให้นอนกอดทะเบียนสมรสไว้กับตัว มันก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อหัวใจของผู้ชายคนนั้นถูกยกให้คนอื่น

น้ำตาเกร็ดเล็กๆ ไหลเอ่อในหน่วยตา ไม่ว่าพยายามทำใจให้นิ่งเท่าไร ข่าวร้ายก็มักทำให้เธอน้ำตาร่วงได้เสมอ หากข่าวนั่นเกี่ยวกับโลแกน

“มาลาเบล แซก!! นางแบบมาแรงของปารีส หล่อนคือคู่รักที่โลแกนคิดจะแต่งงานด้วยในขณะนี้”

เสียงของพิมรักลอยมาตอกย้ำ จนหัวใจของมรินญาโทรมไปด้วยลิ่มเลือด หัวใจเธอถูกเขาเหยียบซ้ำอีกครั้ง เธอควรทำอย่างไรดี ยอมถอย หรือจะทวงสิทธิ์ของตัวเองคืน

“พิมจะให้เราทำไงล่ะ?” เธอถามกลับ เสียงสั่นเครือเพราะกลั้นเสียงสะอื้นสุดตัว

“หย่าสะ!! คืนอิสระให้เขา คาร่าเองก็ควรมองหาใครได้แล้ว จะมามัวจมอยู่กับคนไม่เห็นค่าทำไม”

คำแนะนำของพิมรัก มรินญานอนคิดมาหลายคืน บางทีเธอควรคืนอิสรภาพให้โลแกน และปลดตัวเองออกจากพันธนาการนั่นสักที หญิงสาวคิดในใจด้วยความเศร้า!!

ผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ชิดริมกระจก เขามองเหม่อไปด้านนอก มองดูผู้คนที่เดินสวนไปสวนมาด้วย สายตาเลื่อนลอย...เขาตามสืบหามรินญา ยอมกลืนน้ำลายตัวเอง เพราะเขาคิดว่ามันสมควรแก่เวลา...เขาไม่อยากให้ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาเขา เมื่อมีคนเหมาะสมกับเขาโผล่เข้ามาในชีวิต ผู้หญิงที่เข้ากับเขาได้ทุกทาง เก่งทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง มาลาเบลทำให้เขาหลุดโลก เขาลุ่มหลงหล่อนบอกได้เลย

กลิ่นกาแฟหอมๆ โชยมาก่อนกลิ่นหอมอ่อนๆ เย็นจมูก โลแกนสูดลมหายใจลึกๆ เขาเผลอตัวดมดอมกลิ่นหอมเย็นๆ นั่นด้วยความเพลิดเพลิน