บทที่1.วันวิวาห์แสนร้าวราน 3/5

โลแกนกระซิบขู่เสียงเครียด เด็กนั่นกล้ากระตุกหนวดเสือ หล่อนก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา หล่อนทำให้เขาเสียหน้า เขาจะทำให้หล่อนเสียทุกอย่าง!!

เมื่อโลแกนผลักประตูโบสถ์ให้เปิดออกไป สื่อทุกสำนักจึงพุ่งเป้ามาที่เขาคนเดียว เมื่อพิธีการทุกอย่างเงียบกริบ และข้างตัวของเจ้าบ่าวสุดหล่อ ไม่มีเจ้าสาวแสนสวยที่ทุกคนรอคอยยลโฉม

“เอ่อ...เจ้าสาวคุณหายไปไหนครับ...คุณโลแกน?”

เสียงรอบตัวเซ็งแซ่ โลแกนสูดลมหายใจลึกๆ เขาปลดกระดุมตรงช่วงเอวของชุดสูท ขยับรูดเนคไทลงต่ำๆ เมื่อมันรู้สึกอึดอัดแทบหายใจไม่ออก

“เอ่อ...” ชายหนุ่มคิดหาคำตอบที่ดีที่สุด เขากำลังจะตอบแต่...

“คุณมรินญาหนีไปใช่ไหมคะ?” เสียงถามแทรกมา ทำให้ชายหนุ่มชะงัก เขาตวัดตามองผู้สื่อข่าวคนนั้นก่อนจะแสยะยิ้มให้ จนหล่อนต้องรีบก้มหน้าหลบสายตา ก็แม่นั่น...เขาเห็นอยู่ข้างตัวเอแวนบ่อยๆ ไอ้เพื่อนเวรปากเปราะนั่น ต้องมีส่วนรู้เห็นเรื่องการหายตัวไปของมรินญาแน่ๆ

“อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้นครับ?” โลแกนแสร้งถามกลับเสียงแสนสุภาพแต่แววตาโลแกนวาววับ!! เหมือนพญาเสือที่ถูกกระตุกหาง... เขาขยับยืนตัวตรง เพ่งมองทุกคนพร้อมกับการรอคำตอบ

ไม่มีเสียงตอบ... มีแต่แสงแพลชส่องวาบๆ กระทบตาเขาจนแสบยิบๆ...

“เอาล่ะ... ผมเสียใจจริงๆ ที่จะต้องบอกทุกๆ คน งานวันนี้ถูกยกเลิกแล้วครับ” ชายหนุ่มตอบเขาแสร้งทำเสียงโศกสลดผสมกับสีหน้าที่ม่อยลง เพื่อละครฉากใหญ่...

“คะ!! เกิดอะไรขึ้นคะ หากไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไป คุณโลแกนช่วยให้ความกระจ่างกับพวกเราหน่อยได้ไหมคะ” แม่นั่นช้อนสายตาขึ้นมอง หล่อนยิ้มหวานก่อนจะเปิดปากถามเหมือนกับรอจังหวะอยู่พอดี

โลแกนกระตุกยิ้ม... “ได้สิ ไม่ใช่ความลับ ถึงงานนี้จะล่ม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะกลับไปเป็นโสดนี่นา ความจริง...ผมกับเจ้าสาว เราลึกซึ้งกันมานานแล้ว แถมยังจดทะเบียนสมรสกันแล้วด้วย ต่อให้งานล่ม หล่อนก็ยังเป็นเมียผมอยู่ดี”

ชายหนุ่มป่าวประกาศ ต่อให้หล่อนหลบอยู่มุมไหนของโลก ข่าวนี้จะย้ำเตือนความจำของทุกคน...มรินญาไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ หล่อนมีทะเบียนสมรสค้ำคอ...และได้ชื่อว่าเป็นเมียของโลแกน โคล์อยู่ดี

โลแกนแอบสะใจ เขาไม่โสดแล้วไง!! ใช่ว่าหากมีพันธะผูกพันแล้วเขาจะแรดไม่ได้เสียเมื่อไรเล่า มรินญาเลือกเอง หล่อนเลือกที่จะหนีไป หล่อนทิ้งความวุ่นวายไว้เบื้องหลัง เขาจะใช้ช่วงเวลานี้แบบคุ้มที่สุด3ปีสำหรับการมี ‘เมีย’ หลังจากนั้นเหรอ อย่าหมายว่าเขาจะให้หล่อนได้มีโอกาสใช้นามสกุลโคล์ จากนี้ไปเขาเป็นผู้ชายที่มีพันธะ...แต่กลับมีความสุขที่สุดในโลก...ในเมื่อเขาทำตามคำขอของมารดาแล้วทุกอย่าง ยอมก้มหน้ารับหล่อนมาเป็นภรรยาทั้งที่ไม่เคยพิศวาส แต่จะให้เขาตามหล่อนกลับมา ไม่มีวัน!!...หากหล่อนอยากนอนกอดทะเบียนสมรส เชิญ!!

เขาจะเป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ามีเมียแล้ว...แต่มีความสุขที่สุดในโลกให้ทุกๆ คนดู

โลแกนเดินถอยหลังกลับเข้ามาในโบสถ์ เทรสการ์ดสุดหล่อกันผู้สื่อข่าวที่จะพยายามตามติด เพราะพวกเขายังได้รายละเอียดไม่ครบ...โลแกนกระตุกยิ้ม!! แม้จะมีเสียงตะโกนตามหลังดังเซ็งแซ่ เขาไม่ยี่หระ!! ชายหนุ่มไหวไหล่กระตุกยิ้มมุมปาก ปลายตามองแบบไม่สนใจและเดินจากไปแบบไม่เดือดร้อน ปล่อยความวุ่นวายทิ้งไว้เบื้อหลัง...สื่อต่างๆ อยากนำเสนอในข่าวของเขาแง่มุมไหน...เชิญ!! เขาไม่แคร์ มีเศรษฐีที่มีภรรยาแล้วหลายคนในทุกมุมโลกที่ทำตัวลัลลา เขาจะเป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นเช่นนั้น ลัลลาไปวันๆ ทั้งๆ ที่มีห่วงคล้องคอ...ช่วยไม่ได้ เมื่อมารดาอยากให้เป็นเช่นนี้ ท่านก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา...

“ลูกจะไปตามหาน้องเมื่อไรโลแกน?” มาดามนับทองเดินเข้ามาถามบุตรชาย หลังจากที่พยายามแทบตาย แต่กลับไม่สามารถง้างปากพิมรักได้สักนิด

ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาเอื้อมหยิบแก้วเชมเปญที่วางอยู่ในถาด