Chapter 2 แม่ไม่ให้รับของจากคนแปลกหน้า 2

ราตรีเดินกินสายไหมจนเกือบหมดไม้แล้วแต่ไม่เห็นพี่สาวกับตรัยลงมาจากชิงช้าสวรรค์ซะที สาวน้อยเลยเดินไปส่องดูตามชิงช้าอันต่างๆ แต่ก็ไม่เห็นทั้งสองคนเลย สงสัยจะลงมากันตอนหล่อนเผลอ

อ้าว! แบบนี้ก็หลงกันแล้วล่ะสิ

ตุบ!

“ว้าย”

สาวน้อยอุทานด้วยความตกใจเมื่อหล่อนเดินมองซ้ายมองขวา ไม่ดูทาง ทำให้ชนเข้ากับไหล่กว้างของผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าร้านขายไอศกรีมแท่ง ร่างเล็กๆ ของราตรีล้มลงกองกับพื้นจนฝุ่นดินเลอะผ้าซิ่นไปหมด แถมขนมสายไหมที่ยังกินไม่หมดก็หล่นลงเปื้อนฝุ่นด้วย

“โธ่ น้องสายไหม”

ราตรีหยิบไม้ที่ถูกพันด้วยขนมซึ่งเหลือเล็กน้อยขึ้นมามองด้วยดวงตาแดงๆ สงสารน้องขนมหวานที่ยังไม่ทันถูกหล่อนรับประทานก็คลุกฝุ่นกินไม่ได้ไปซะแล้ว

“หึ!”

ชายที่ถูกชนยกกำปั้นขึ้นปิดปากแอบหัวเราะ ก่อนที่เขาจะหันไปพูดบางอย่างกับพ่อค้าไอศกรีมแล้วนั่งยองๆ ลงตรงหน้าหล่อน ชายหนุ่มยิ้ม แล้วยื่นไอศกรีมรสถั่วดำเหมือนกับที่เขากำลังกินอยู่มาให้

“เอ้า แทนคำขอโทษจากพี่นะ”

ราตรีมองเขา หล่อนมั่นใจว่าไม่รู้จัก แม้ว่าจะมีแว่นกันแดดปิดบังดวงตาของเขาไว้ก็เถอะ แต่หน้าหล่อเหลาคมคายแบบนี้ จมูกโด่งอย่างกับหมอฝรั่งที่เคยมารักษาคนแก่ในหมู่บ้านฟรี ปากรูปกระจับสวย มีหนวดเคราตัดสั้นสมกับเป็นชายชาตรี หล่อนไม่เคยเห็นหน้าเขาที่นี่เลย

“ไม่เอาค่ะ แม่ไม่ให้รับของจากคนแปลกหน้า”

สาวน้อยตอบซื่อๆ หล่อนทำให้เขาหัวเราะออกมา ก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก

ว้าว... ตาเขาสวยชะมัด พอรวมกับเครื่องหน้าครบครันคมเข้มแล้ว เขาหล่อวัวตายควายล้มเลยล่ะ!

ดาราหรือเปล่าเนี่ย!!!

“เอ้า เห็นหน้ากันแล้ว ไม่แปลกหน้าแล้วนะ”

ชายหนุ่มเขย่าซองใส่ไอศกรีมเบาๆ

“แล้วไอติมนี่ก็อยู่ในซอง หนูรับไปได้ พี่ทำขนมหนูตกพื้น พี่ชดใช้คืน ไม่เห็นเป็นไรเลย”

ราตรีรับซองไอศกรีมมาอย่างกลัวๆ กล้าๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะฉวยไม้สายไหมเปื้อนฝุ่นจากหล่อนไปฝากพ่อค้าไอศกรีมทิ้งถังขยะ แล้วยื่นมือให้สาวน้อยจับ

“พี่ชื่อปืน น้องชื่ออะไร”

“ราตรีจ้ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จัก ทีนี้เราก็ไม่ได้เป็นคนแปลกหน้ากันแล้วนะ น้องราตรี”

สาวน้อยยื่นมือให้เขาช่วยฉุดลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มน่ารักไร้เดียงสาที่ทำให้ปืนแทบจะควักหัวใจของเขาไปวางไว้ในมือของหล่อนอย่างง่ายดาย!

“ยินดีจ้ะพี่ปืน หนูชอบไอติมรสนี้มากเลย”

ระหว่างที่สาวน้อยกินไอศกรีมอย่างมุ่งมั่น ปืนก็เหล่มองหาขวานที่มางานวัดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเดินหายไปไหนแล้ว จนเจอน้องชายกำลังหลีสาวที่เป็นเป้าหมายอยู่อีกทางหนึ่ง ขวานกำลังหันมาพอดี ปืนจึงใช้ร่างสูงใหญ่ของตัวเองขวางราตรีไว้จนมิด เป็นตายร้ายดีก็จะไม่ให้ขวานเห็นหล่อนในคืนนี้อีกเด็ดขาด!!!

เขาพยักหน้าให้ขวานที่กำลังสืบเรื่องราวในหมู่บ้านจากสาวคนนั้น ให้ทำงานต่อ ขวานเองก็พยักหน้าคืน แล้วกอดไหล่สาวสวยเดินไปอีกทาง ดูท่าแล้วคงไปนอนถามกันทั้งคืนในป่าละเมาะแถวนี้นั่นแหละ เพราะสาวเจ้าเองก็ดูยินยอมให้ล้วงความลับ และล้วงควักง่ายๆ ด้วย!