บทที่ 8

Ep 08

"บอกแล้วไง ว่าอย่าเสนอหน้ามาให้เห็นอีก" เขารั้งตัวเธอไว้จนมิกิลอยมากระแทกกับอกแกร่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตาดุดันคู่นั้น

"..." เด็กสาวกัดปากเบาๆ ขณะที่มือเรียวค่อยๆแกะนิ้วมือก๊วยเจ๋งออกจากแขนทีละนิ้ว เธอมองสีหน้าดุดันเอาจริงอย่างไม่เกรงกลัวและไม่ได้หวาดหวั่นจนต้องหลบสายตาเขา "คิดถึงเจ๋ง เลยตั้งใจมาหา" มิกิคลี่ยิ้มบางๆแล้วผละตัวออกห่าง เธอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างถือวิสาสะ

"หน้ามึนได้ใครวะ!" มือหนากำหมัดแน่นว่าให้มิกิก่อนจะเดินตามเธอไป "กลับไป อย่ามาที่นี่อีก" ก๊วยเจ๋งเท้าเอวสั่งอย่างจริงจัง แต่เด็กสาวกลับมองหน้าเขาด้วยดวงตาใสแป๋ว ทำเขาพูดอะไรต่อไม่ถูกที่เห็นแบบนั้น

"เมื่อคืนกิไม่สบาย เลยอยากมาอ้อนเจ๋ง"

"ฉันไม่ใช่พ่อเธอ อยากอ้อนก็ไปอ้อนเฮียโน่น" เขาตอบกลับอย่างไม่มีเยื่อใยพร้อมกับกระชากแขนมิกิให้ลุกขึ้น แต่เด็กสาวกลับเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้ววางหน้าผากลงกับริมฝีปากหนาของเขา

"ไม่ได้โกหกนะ" ก๊วยเจ๋งยืนนิ่งขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกับหน้าผากมนของคนตัวเล็ก มิกิทำปากยื่นๆ ก่อนแนบพวงแก้มแดงระเรื่อจากพิษไข้ลงกับแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน

"ไม่สบายก็ไปกินยา อ้อนฉันมันไม่ได้ทำให้เธอหายไข้" เขาดันตัวเด็กสาวออกห่างแล้วหันหลังเดินเข้าไปในห้องนอน มิกิรีบเดินตามไปโดยไม่ได้ขออนุญาตเขาก่อน

"เฮ้ย! อะไรวะ" ก๊วยเจ๋งรีบหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบด้วยความตกใจที่มิกิเดินพรวดพราดเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวของเขาอย่างไร้มารยาท เด็กสาวกัดปากเบาๆแล้วนอนลงบนเตียงของเขา

"หอมจัง..กลิ่นนี้?" เธอสูดดมกลิ่นหอมจางๆที่ติดอยู่บนเตียงเข้าปอด ก่อนหันไปมองหน้าก๊วยเจ๋ง "ขอนอนพักหน่อยได้ไหมคะ รู้สึกปวดหัว" มิกินอนตะแคงข้าง มองหน้าเขาอีกครั้งก่อนหลับตาลงช้าๆ

"ทำไมหน้ามึนแบบนี้วะ!" ถึงจะว่าออกไปแรงๆแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรเธอ เขาเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่กี่นาทีต่อมามิกิที่นอนอยู่บนเตียงก็ได้ยินเสียงสายน้ำตกกระทบพื้นกระเบื้อง เธอหยัดกายลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายตาโฉบเฉี่ยวมองเรือนร่างกำยำของก๊วยเจ๋ง สายน้ำใหลผ่านแผ่นหลังกำยำที่เต็มไปด้วยรอยสัก ยิ่งขับให้เขาดูเท่และเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน

"เฮ้ย!" ก๊วยเจ๋งร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อมีมือของใครบางลูบไล้แผ่นหลังของเขา และยิ่งน่าตกใจเมื่อหันมาเห็นมิกิยืนอยู่ด้านหลังโดยที่ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเขา

"สวยจัง.." มือเรียววางลงบนแผงอกแกร่ง ลูบไล้ไปมาเบาๆด้วยความอยากได้ ก่อนจะถูกก๊วยเจ๋งผลักเข้าผนังเย็นเฉียบ

"มันต้องการขนาดนั้นเหรอวะ ถึงได้ทำแบบนี้"

"กิจะทำอะไรกับของเล่นชิ้นนี้ก็ได้"

"ฉันบอกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าจะยอมเป็นของเล่นของเธอ!"

"เจ๋งไม่ได้บอก แต่กิอยากได้เอง"

"อย่าถลำลึกไปกว่านี้ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!" มือหนากดไหล่มนจนมิกินิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่เธอก็ไม่ได้หวาดกลัวขนาดนั้น เด็กสาวรั้งใบหน้าคมเข้ามาจูบแนบชิด แล้วยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบไว้ ส่งผลให้กลีบดอกไม้อวบนูนเกือบสัมผัสกับส่วนปลายหัวเห็ดอยู่รอมร่อ

"อื้อ!!" มิกิเปล่งเสียงครางอื้อด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกคมเขี้ยวฝังลงบนกลีบปากจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก ก่อนเขาจะผละริมฝีปากออกพร้อมใช้หลังมือเช็ดเลือดออกจากริมฝีปากเบาๆ

"กลับไป!"

"ไม่กลับ อยากอยู่กับเจ๋ง"

"อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ" ชายหนุ่มเค้นเสียงรอดไรฟันเตือน สายตาดุดันบ่งบอกว่าเขากำลังข่มอารมณ์มากแค่ไหน แต่มิกิกลับยืนนิ่งแล้วซบหน้าลงกับอกแกร่ง

"ไม่หิวเหรอ.."

"..."

"ถ้าหิว กินกิก่อนก็ได้นะ กิยอมเป็นเหยื่อให้เจ๋งก็ได้ อ๊ะ!" มือหนากำลำคอระหงของมิกิไว้อย่างเดือดดาล พร้อมกับรั้งสะโพกมนเข้ามาแนบชิดกับตัว สายน้ำจากฝักบัวตกกระทบใบหน้าคมคาย สายตาดุดันจ้องมองแววตาไร้เดียงสาของเด็กสาว

"เธอควรรู้ไว้อย่างนะ"

"..."

"เวลาที่เสือมันกินอิ่มแล้ว มันไม่เคยกินเหยื่อที่เคยกินซ้ำสอง!"

"ถ้าเหยื่ออร่อยจนเสือต้องกลับมากินต่อล่ะ" เธอลูบไล้ฝ่ามือตามแผ่นหลังเขาอย่างยั่วยวน แต่ก๊วยเจ๋งกลับจับมือทั้งสองข้างของเธอยกขึ้นเหนือศีรษะ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบกลีบปากอวบอิ่มอย่างแรง ไม่สนใจสีหน้าเหยเกของอีกฝ่าย

"ฉันไม่อยากมีปัญหากับเฮียๆ และเธอก็ไม่ควรทำแบบนี้"

"ไม่ได้ทำแบบนี้กับคนอื่นสักหน่อย ทำกับเจ๋งคนเดียว และจะเป็นเหยื่อของเจ๋งคนเดียว"

"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจแรง กับความหน้ามึนของมิกิ ตอนนี้เขาอยากระบายอารมณ์เดือดดาลสุดๆ

"เดี๋ยวกิจะทำให้เสือตัวนี้ต้องกลับมากินเหยื่อเดิมอีก และจะทำให้เสือติดใจเหยื่อจนไปล่าเหยื่อตัวใหม่เลยล่ะค่ะ"

"อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง"

"กิยังไม่ได้บอกเลยว่าตัวเองเก่ง"

"เธอไม่ได้บอก แต่สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันบอกชัดเจนอยู่แล้ว"

"..." มิกิกัดปากเบาๆ ไม่สนใจคำพูดร้ายกาจของชายหนุ่มที่พ่นออกมาว่าเธอสารพัด เธอรั้งใบหน้าเขาลงมาจูบอย่างอุกอาจแล้วเปิดน้ำแรงขึ้น ทำให้เรือนร่างของทั้งสองแนบชิดกัน ก๊วยเจ๋งขมวดคิ้วมองหน้าเด็กสาวโดยไม่พูดอะไรออกไป

"อยากนักเหรอ ชอบนักเหรอที่ให้ท่าผู้ชายก่อน เธอควรรู้ไว้ว่าอะไรที่ได้มาง่ายๆ มันมักจะไม่สำคัญนะ" มือหนาบีบเคล้นหน้าอกอวบใหญ่อย่างแรงจนมิกิเผลอเปล่งเสียงครางด้วยความเจ็บ

"อ๊ะ!" มิกิหลุดอุทานด้วยความตกใจอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มก้มลงมาดูดดุนยอดปทุมถันสีสวยอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ มิกิกัดปากแน่นเมื่อก๊วยเจ๋งใช้คมฟันครูดกับฐานยอดถันของเธอจนเกิดรอยแดงเถือก ก่อนที่เขาจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมากัดลำคอระหงอย่างแรง รอยยิ้มสะใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคายเมื่อเด็กสาวเริ่มหอบหายใจแรงขึ้น เขายังอยากสั่งสอนเธอเพราะมิกิยังแสดงท่าทางอวดดีไม่เลิก

"อื้อ!" เด็กสาวเม้มปากแน่นเมื่อถูกก๊วยเจ๋งยกมือขึ้นมาปิดปาก เขาก้มลงไปอ้าปากกัดเนินอกอวบอิ่มและออกแรงบีบปากเธอ มิกิเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เมื่อถูกฝ่ามือหนาหยาบจับเรียวขาขาวเนียนอ้าออก

"อืม~" ก๊วยเจ๋งหลุดเสียงครางในลำคอเบาๆ กลิ่นสาบสาววัยแรกแย้มหอมเย้ายวนเสือร้าย เขาถอดริมฝีปากออกจากเนินอกอวบอิ่มที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยรักสีแดงเถือกที่เขาเพิ่งฝากไว้บนเรือนร่างของเธอ

"แรด!" ชายหนุ่มผละตัวออกห่างแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบแล้วเดินออกไป ขณะที่มิกิยืนหอบหายใจแรงกับสัมผัสดิบห่ามที่ชายหนุ่มมอบให้ มันทั้งตื่นเต้นและรู้สึกต้องการในเวลาเดียวกัน เธอกัดปากเบาๆแล้วก้มมองรอยแดงที่เกิดจากฝีมือก๊วยเจ๋ง เธอหยิบผ้าขนหนูอีกผืนมาพันรอบอกอวบอย่างหมิ่นเหม่ แล้วรีบเดินตามเขาไป

"ยอมเป็นเหยื่อแล้วไง หิวก็บอกว่าหิวสิ ทำไมต้องห้ามใจตัวเองด้วย" มิกิหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตักแกร่งอย่างถือวิสาสะพร้อมกับแย่งบุหรี่ในมือก๊วยเจ๋งมาสูบก่อนจะประกบปากแล้วพ่นควันบุหรี่เข้าไปในปากของชายหนุ่ม

"ทำไมจุ้นจ้านจังวะ! อยากโดนเอามากใช่ไหม" เขาเหวี่ยงมิกิขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ใยดีแล้วกระชากผ้าขนหนูออกจากร่างกายเปลือยเปล่าของเด็กสาวแล้วก้าวตามไปคร่อมร่างบางไว้

"หึ.." มิกิมองแววตาดุดันราวกับเสือร้ายที่กำลังหิวกระหายเหยื่ออย่างตื่นเต้น เธอยกเท้าขึ้นไปลูบไล้ซิกซ์แพ็กส์ที่เรียงตัวสวยอยู่หน้าท้องเขาอย่างหลงใหลแต่ก็ถูกก๊วยเจ๋งจับเรียวขาสวยแยกออกอย่างแรง

"รู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่เธอหวงแหนถ้าเสียไปแล้วมันเอากลับมาไม่ได้"

"แล้วถ้าบอกว่าหวงไว้ให้เจ๋งล่ะ จะเชื่อไหม" มิกิทิ้งตัวนอนลงไปกับเตียง หยิบหมอนมารองสะโพกอย่างรู้งาน เมื่อเห็นก๊วยเจ๋งเริ่มหวั่นไหวกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ

"ไม่ได้!" ชายหนุ่มก้าวลงจากเตียงแล้วโยนผ้าขนหนูอีกผืนไปปิดร่างเปลือยเปล่าของมิกิไว้ เขาต้องไม่หลงกลยัยตัวร้ายเด็ดขาด

"กิหนาว.." มิกิขยับตัวขึ้นนั่งตัวสั่นเทา ริมฝีปากจิ้มลิ้มซีดเซียวด้วยพิษไข้ และแน่นอนเสียงของเธอเรียกความสนใจจากก๊วยเจ๋งเป็นอย่างดี

"ฉันไม่หลงกลเธอหรอก!"

———————————————

55555555555555 จู๋จะรอดได้กี่วันคะ

ฝากอีบุ๊กด้วยนะคะ